Een nieuw jaar... 2011
Feike ter Velde • 87 - 2011 • Uitgave: 1
Welke kant kijken we op ?
Onwillekeurig maakt men bij de jaarwisseling de balans op. We kijken achterom en we kijken vooruit. Daarom is het nog niet zo vreemd dat we de eerste maand van het jaar naar de Germaanse god Janus hebben genoemd. Hij kijkt ook naar beide kanten. Hij sluit af en begint opnieuw. Het is voor mens en maatschappij ook van belang terug te kijken, teneinde te zien wat fout ging en wat beter kan. Voor de Kerk is het van groot belang om vanuit het Bijbelse verleden te kijken naar de Bijbelse toekomst. Want die toekomst geeft hoop aan de kerk en elke gelovige daarin!
De wereld verandert in rap tempo. Het is nauwelijks bij te houden. De moderne communicatiemiddelen dragen bij aan het verkleinen van de wereld. In no time is alles wereldwijd bekend. Vooral via het internet vliegt alles de wereld over en blijft nog maar heel weinig geheim. WikiLeaks-voorman Julian Assange heeft ervoor gezorgd dat vooral in het diplomatieke e-verkeer een veel grotere voorzichtigheid wordt betracht, want bijna alles wat tot nu toe geheim leek, ligt op straat. En we doen er ook allemaal in toenemende mate aan mee. We laten van alles over het wereldwijde web vliegen via de sociale media als Hyves, Facebook, Linkedin etc. We bloggen, we sturen informatie over onszelf en anderen en we realiseren ons niet dat de hele wereld zo’n beetje kan meekijken en meelezen. We laten anderen weten wanneer we op vakantie zijn en criminelen weten in een ommezien van tijd wanneer je huis onbewoond is. Maar ook bedrijven en overheden verzamelen informatie over ons en sturen die door naar anderen, belanghebbenden. WikiLeaks heeft ons erbij bepaald dat er geen geheimen meer zijn.
De reacties van sommige politici op deze publicaties waren eveneens behoorlijk onthullend. In ons vrije Westen, waar iedereen de mond vol heeft van vrijheid van meningsuiting en openbaarheid van bestuur, sloeg de stemming plotseling om en moest de ‘klokkenluider’ WikiLeaks de mond worden gesnoerd. Deze organisatie publiceerde vertrouwelijke zaken die bepaalde politici niet van pas kwamen. Achter de schermen worden andere dingen met elkaar gecommuniceerd dan in het publieke domein bekend wordt. Zo bleken dictators van enkele moslimlanden, om maar wat te noemen, aan president Obama de suggestie te hebben gedaan om Iran zo snel mogelijk via een verrassingsbombardement uit te schakelen.
De arrestatie van Julian Assange in Engeland en de blokkade van zijn geldverkeer via Visa en MasterCard had tot gevolg dat cybernerds - mensen die alles weten en kunnen met de computer en met internet, meestal jongeren tussen de 15 en de 35 jaar - de computers van deze financiële reuzen uit wraak hebben platgelegd! Want de Amerikaanse overheid had Visa en MasterCard bevolen Assange uit te sluiten van deze betalingsmogelijkheid. Hiermee is de cyberoorlog begonnen! We zijn snel op weg naar de mogelijkheden van de grote boycot door overheden met techneuten, die elk individu volkomen kunnen lamleggen!
Het blijkt niet helemaal politiek aanvaardbaar om alles nu maar te onthullen. We moeten met z’n allen daarin nieuwe wegen weten te vinden, want daar bestaan nog geen regels voor. Maar de wereld is definitief een nieuwe weg ingeslagen, Dat is uitermate boeiend, maar evenzeer uitermate onvoorspelbaar. In het politieke landschap zien we duidelijk de invloed van bepaalde onzekere onderbuikgevoelens bij ons volk, die tot uiting komt in het uiteenvallen van het politieke midden. Veel stemmen gaan naar kleinere partijen. Het meest sprekende voorbeeld is dat veel mensen stemden op de PVV van Geert Wilders. Hij verwoordt wat velen denken en vooral voelen over de situatie in de samenleving. Wat daarin komt bovendrijven is de invloed van de islam in ons land en in Europa. Het is natuurlijk niet in directe zin cijfermatig aan te tonen, maar mensen in de grote steden zien dagelijks de ontsporingen van met name Marokkaanse straatjeugd in islamitisch gedomineerde stadswijken. Voeg daarbij de betrekkelijke geslotenheid van de moskee en de islamitische cultuur in ons land en het klimaat zoals we dat nu kennen, is geschapen.
Daar zou de islamitische gemeenschap zelf veel aan kunnen doen, maar dat gebeurt heel minimaal of in het geheel niet. Wat we wel zien is dat Joden zich in sommige stadsdelen niet meer openlijk op straat durven vertonen, omdat de islamitische Jodenhaat tot gevaarlijke situaties voor hen kan leiden. In het vreedzame Zweden vond in december jl. een klassieke terreuraanval op winkelende mensen plaats met het opblazen van een auto in een drukke winkelstraat en verderop het zichzelf opblazen van een terrorist. Mensen daar, winkelende mensen en hun kinderen, zijn op dat moment door het oog van de naald gekropen en Zweden ontsnapte aan een grote ramp omdat de aanslag mislukte. Alle moslims zouden hiertegen te hoop moeten lopen in de media, op het internet en in de moskee. Het kan toch niet langer worden volgehouden dat dit soort incidenten niet de hele islam zou moeten diskwalificeren? Maar we zien toch steeds dat deze terroristen binnen de islam zelf hun inspiratiebronnen hebben?
Vooruitkijkend mogen we toch hopen dat op dit punt helderheid wordt geboden in de samenleving. De meeste mensen zijn er wel van overtuigd dat de islam niet past in een westerse democratie, waarin de meerderheid ook met de minderheid in overleg treedt. De meerderheid is niet de dictator van de minderheid en juist dat pas niet in islamitisch denken. Daarom beschouwt men onze samenleving als slap en zonder enige ruggengraat of enige weerstand.
De onbeschaamdheid waarmee christenen in de islamitische wereld worden vervolgd, gepest en ook gevangengezet en omgebracht, lijkt geen moslim hier in het Westen te deren. Dat iedere moslim hier volledige vrijheid geniet snappen ze eigenlijk niet, maar maken er graag gebruik van. Sterker nog: de overtuiging is gegroeid dat men in de westerse samenleving vooral bang is voor de islam. Immers, het woord islam betekent onderwerping. Dat roept de gedachte op aan het recht van de sterkste en de spanningsboog van die krachtmeting loopt dagelijks op. Terwijl overal christenen worden vervolgd in de islamitische wereld, zwijgt de moslimgemeenschap in ons land en elders daarover. Men is immers op weg, zo leert de koran, naar de wereldheerschappij. Dus het gaat goed, zo lijkt men te denken.
Nog even naar de Balkan en bijv. naar Kosovo. De Balkanoorlog is beëindigd in het voordeel van islamitische krachten. De voorheen Servische provincie Kosovo wordt nu geheel islamitisch bestuurd. Dat de economie een ware puinhoop is, de werkeloosheid torenhoog en de corruptie de macht heeft, wordt hier niet erg hardop gezegd. De onlangs gekozen nieuwe premier, Hashim Thaci, is een islamitische terrorist en moordenaar van Servische burgers van wie de organen werden verkocht aan West-Europese ziekenhuizen. De Europese Unie maakte dit onlangs bekend. Zij was er al eerder van op de hoogte, maar omwille van de verhoudingen daar, tussen Serviërs en moslims, heeft men het maar verzwegen! Wie het leest kan zijn ogen niet geloven..zó’n immoraliteit in ons Europa!
Maar in Bosnië-Herzegovina is het al niet anders. Over de opmars van de islam aldaar, gesteund door krachten van buitenaf, met name het fundamentalistisch wordende Turkije, maken we ons hier geen zorgen. Behalve de ex-moslims hier in het Westen. Zij voelen zich in toenemende mate achterhaald door het kwaad dat hen in het geboorteland bedreigde en waarvoor ze moesten vluchten: de fundamentalistische islam. Maar deze mensen worden nauwelijks publiekelijk gehoord. De ergernis daarover is groeiend in de hele Westerse samenleving.
Als we de balans opmaken is het toch niet langer ondenkbaar dat het uiteindelijk uitloopt op een botsing der culturen. De manifestatie van de islam in het publieke domein valt steeds meer op, inclusief vrijdagse gebedsdemonstraties, waardoor straten en wijken in enkele Europese steden worden afgesloten en buurtbewoners niet meer bij hun huizen kunnen komen of voorlopig binnen moeten blijven. Protesteren wordt in toenemende mate gevaarlijk en het gedogen door de lokale overheid lijkt op het beruchte theedrinken om de problemen uit de weg te gaan.
In onze Westerse samenleving ontwijken we elke confrontatie, zoeken we naar het poldermodel en geloven we dat de islam ons wel een stapje tegemoet zal komen. Maar daar moet men een groot geloof voor hebben; in ieder geval moet men de geschiedenis ontkennen, aan de situatie in de islamitische wereld zelf voorbij gaan, de bedreiging van Israël en Joden wereldwijd bagatelliseren en maar hopen dat het dit jaar beter zal worden. Zo denken we en naar het schijnt… zo denkt ook de kerk, zo denken ook christelijke partijen en politici. Het is uitermate verwonderlijk dat CU-senator Egbert Schuurman onlangs de islam en het Jodendom over één kam scheerde, toen hij zich kritisch uitliet over het islamstandpunt van de PVV. Dat wringt, dat kan men toch niet zeggen in de huidige situatie? Onze nieuwe minister van binnenlandse zaken, de gereformeerde Piet Hein Donner, heeft al eerder gezegd dat we, zodra de islam in de grote steden de meerderheid uitmaakt, we zullen moeten instemmen met de sjaria, de toepassing van islamitische wetgeving.
De in december gehouden nationale synode heeft weinig opgeleverd aan theologisch houvast, aan een beter wereldbeeld vanuit de Bijbel of een beter antwoord aan het oprukkende humanisme binnen de kerk. Men was, heb ik de indruk, vooral met zichzelf bezig. Men verheerlijkte de eenheid waarnaar men zoekt, zonder zich te bekommeren om de boodschap van de Schrift, die ons leert dat we leven in de tijd dat de Messias terugkomt. Volgens de dingen die ik erover gelezen heb, is het niet gegaan over de tekenen van de tijd, de nood van kerk en wereld en de groeiende haat tegen Israël en de Joden, ook in ons land. Een gemiste kans, dus! Welke kant kunnen we eigenlijk nog uitkijken?
Feike ter Velde
Onwillekeurig maakt men bij de jaarwisseling de balans op. We kijken achterom en we kijken vooruit. Daarom is het nog niet zo vreemd dat we de eerste maand van het jaar naar de Germaanse god Janus hebben genoemd. Hij kijkt ook naar beide kanten. Hij sluit af en begint opnieuw. Het is voor mens en maatschappij ook van belang terug te kijken, teneinde te zien wat fout ging en wat beter kan. Voor de Kerk is het van groot belang om vanuit het Bijbelse verleden te kijken naar de Bijbelse toekomst. Want die toekomst geeft hoop aan de kerk en elke gelovige daarin!
De wereld verandert in rap tempo. Het is nauwelijks bij te houden. De moderne communicatiemiddelen dragen bij aan het verkleinen van de wereld. In no time is alles wereldwijd bekend. Vooral via het internet vliegt alles de wereld over en blijft nog maar heel weinig geheim. WikiLeaks-voorman Julian Assange heeft ervoor gezorgd dat vooral in het diplomatieke e-verkeer een veel grotere voorzichtigheid wordt betracht, want bijna alles wat tot nu toe geheim leek, ligt op straat. En we doen er ook allemaal in toenemende mate aan mee. We laten van alles over het wereldwijde web vliegen via de sociale media als Hyves, Facebook, Linkedin etc. We bloggen, we sturen informatie over onszelf en anderen en we realiseren ons niet dat de hele wereld zo’n beetje kan meekijken en meelezen. We laten anderen weten wanneer we op vakantie zijn en criminelen weten in een ommezien van tijd wanneer je huis onbewoond is. Maar ook bedrijven en overheden verzamelen informatie over ons en sturen die door naar anderen, belanghebbenden. WikiLeaks heeft ons erbij bepaald dat er geen geheimen meer zijn.
De reacties van sommige politici op deze publicaties waren eveneens behoorlijk onthullend. In ons vrije Westen, waar iedereen de mond vol heeft van vrijheid van meningsuiting en openbaarheid van bestuur, sloeg de stemming plotseling om en moest de ‘klokkenluider’ WikiLeaks de mond worden gesnoerd. Deze organisatie publiceerde vertrouwelijke zaken die bepaalde politici niet van pas kwamen. Achter de schermen worden andere dingen met elkaar gecommuniceerd dan in het publieke domein bekend wordt. Zo bleken dictators van enkele moslimlanden, om maar wat te noemen, aan president Obama de suggestie te hebben gedaan om Iran zo snel mogelijk via een verrassingsbombardement uit te schakelen.
De arrestatie van Julian Assange in Engeland en de blokkade van zijn geldverkeer via Visa en MasterCard had tot gevolg dat cybernerds - mensen die alles weten en kunnen met de computer en met internet, meestal jongeren tussen de 15 en de 35 jaar - de computers van deze financiële reuzen uit wraak hebben platgelegd! Want de Amerikaanse overheid had Visa en MasterCard bevolen Assange uit te sluiten van deze betalingsmogelijkheid. Hiermee is de cyberoorlog begonnen! We zijn snel op weg naar de mogelijkheden van de grote boycot door overheden met techneuten, die elk individu volkomen kunnen lamleggen!
Het blijkt niet helemaal politiek aanvaardbaar om alles nu maar te onthullen. We moeten met z’n allen daarin nieuwe wegen weten te vinden, want daar bestaan nog geen regels voor. Maar de wereld is definitief een nieuwe weg ingeslagen, Dat is uitermate boeiend, maar evenzeer uitermate onvoorspelbaar. In het politieke landschap zien we duidelijk de invloed van bepaalde onzekere onderbuikgevoelens bij ons volk, die tot uiting komt in het uiteenvallen van het politieke midden. Veel stemmen gaan naar kleinere partijen. Het meest sprekende voorbeeld is dat veel mensen stemden op de PVV van Geert Wilders. Hij verwoordt wat velen denken en vooral voelen over de situatie in de samenleving. Wat daarin komt bovendrijven is de invloed van de islam in ons land en in Europa. Het is natuurlijk niet in directe zin cijfermatig aan te tonen, maar mensen in de grote steden zien dagelijks de ontsporingen van met name Marokkaanse straatjeugd in islamitisch gedomineerde stadswijken. Voeg daarbij de betrekkelijke geslotenheid van de moskee en de islamitische cultuur in ons land en het klimaat zoals we dat nu kennen, is geschapen.
Daar zou de islamitische gemeenschap zelf veel aan kunnen doen, maar dat gebeurt heel minimaal of in het geheel niet. Wat we wel zien is dat Joden zich in sommige stadsdelen niet meer openlijk op straat durven vertonen, omdat de islamitische Jodenhaat tot gevaarlijke situaties voor hen kan leiden. In het vreedzame Zweden vond in december jl. een klassieke terreuraanval op winkelende mensen plaats met het opblazen van een auto in een drukke winkelstraat en verderop het zichzelf opblazen van een terrorist. Mensen daar, winkelende mensen en hun kinderen, zijn op dat moment door het oog van de naald gekropen en Zweden ontsnapte aan een grote ramp omdat de aanslag mislukte. Alle moslims zouden hiertegen te hoop moeten lopen in de media, op het internet en in de moskee. Het kan toch niet langer worden volgehouden dat dit soort incidenten niet de hele islam zou moeten diskwalificeren? Maar we zien toch steeds dat deze terroristen binnen de islam zelf hun inspiratiebronnen hebben?
Vooruitkijkend mogen we toch hopen dat op dit punt helderheid wordt geboden in de samenleving. De meeste mensen zijn er wel van overtuigd dat de islam niet past in een westerse democratie, waarin de meerderheid ook met de minderheid in overleg treedt. De meerderheid is niet de dictator van de minderheid en juist dat pas niet in islamitisch denken. Daarom beschouwt men onze samenleving als slap en zonder enige ruggengraat of enige weerstand.
De onbeschaamdheid waarmee christenen in de islamitische wereld worden vervolgd, gepest en ook gevangengezet en omgebracht, lijkt geen moslim hier in het Westen te deren. Dat iedere moslim hier volledige vrijheid geniet snappen ze eigenlijk niet, maar maken er graag gebruik van. Sterker nog: de overtuiging is gegroeid dat men in de westerse samenleving vooral bang is voor de islam. Immers, het woord islam betekent onderwerping. Dat roept de gedachte op aan het recht van de sterkste en de spanningsboog van die krachtmeting loopt dagelijks op. Terwijl overal christenen worden vervolgd in de islamitische wereld, zwijgt de moslimgemeenschap in ons land en elders daarover. Men is immers op weg, zo leert de koran, naar de wereldheerschappij. Dus het gaat goed, zo lijkt men te denken.
Nog even naar de Balkan en bijv. naar Kosovo. De Balkanoorlog is beëindigd in het voordeel van islamitische krachten. De voorheen Servische provincie Kosovo wordt nu geheel islamitisch bestuurd. Dat de economie een ware puinhoop is, de werkeloosheid torenhoog en de corruptie de macht heeft, wordt hier niet erg hardop gezegd. De onlangs gekozen nieuwe premier, Hashim Thaci, is een islamitische terrorist en moordenaar van Servische burgers van wie de organen werden verkocht aan West-Europese ziekenhuizen. De Europese Unie maakte dit onlangs bekend. Zij was er al eerder van op de hoogte, maar omwille van de verhoudingen daar, tussen Serviërs en moslims, heeft men het maar verzwegen! Wie het leest kan zijn ogen niet geloven..zó’n immoraliteit in ons Europa!
Maar in Bosnië-Herzegovina is het al niet anders. Over de opmars van de islam aldaar, gesteund door krachten van buitenaf, met name het fundamentalistisch wordende Turkije, maken we ons hier geen zorgen. Behalve de ex-moslims hier in het Westen. Zij voelen zich in toenemende mate achterhaald door het kwaad dat hen in het geboorteland bedreigde en waarvoor ze moesten vluchten: de fundamentalistische islam. Maar deze mensen worden nauwelijks publiekelijk gehoord. De ergernis daarover is groeiend in de hele Westerse samenleving.
Als we de balans opmaken is het toch niet langer ondenkbaar dat het uiteindelijk uitloopt op een botsing der culturen. De manifestatie van de islam in het publieke domein valt steeds meer op, inclusief vrijdagse gebedsdemonstraties, waardoor straten en wijken in enkele Europese steden worden afgesloten en buurtbewoners niet meer bij hun huizen kunnen komen of voorlopig binnen moeten blijven. Protesteren wordt in toenemende mate gevaarlijk en het gedogen door de lokale overheid lijkt op het beruchte theedrinken om de problemen uit de weg te gaan.
In onze Westerse samenleving ontwijken we elke confrontatie, zoeken we naar het poldermodel en geloven we dat de islam ons wel een stapje tegemoet zal komen. Maar daar moet men een groot geloof voor hebben; in ieder geval moet men de geschiedenis ontkennen, aan de situatie in de islamitische wereld zelf voorbij gaan, de bedreiging van Israël en Joden wereldwijd bagatelliseren en maar hopen dat het dit jaar beter zal worden. Zo denken we en naar het schijnt… zo denkt ook de kerk, zo denken ook christelijke partijen en politici. Het is uitermate verwonderlijk dat CU-senator Egbert Schuurman onlangs de islam en het Jodendom over één kam scheerde, toen hij zich kritisch uitliet over het islamstandpunt van de PVV. Dat wringt, dat kan men toch niet zeggen in de huidige situatie? Onze nieuwe minister van binnenlandse zaken, de gereformeerde Piet Hein Donner, heeft al eerder gezegd dat we, zodra de islam in de grote steden de meerderheid uitmaakt, we zullen moeten instemmen met de sjaria, de toepassing van islamitische wetgeving.
De in december gehouden nationale synode heeft weinig opgeleverd aan theologisch houvast, aan een beter wereldbeeld vanuit de Bijbel of een beter antwoord aan het oprukkende humanisme binnen de kerk. Men was, heb ik de indruk, vooral met zichzelf bezig. Men verheerlijkte de eenheid waarnaar men zoekt, zonder zich te bekommeren om de boodschap van de Schrift, die ons leert dat we leven in de tijd dat de Messias terugkomt. Volgens de dingen die ik erover gelezen heb, is het niet gegaan over de tekenen van de tijd, de nood van kerk en wereld en de groeiende haat tegen Israël en de Joden, ook in ons land. Een gemiste kans, dus! Welke kant kunnen we eigenlijk nog uitkijken?
Feike ter Velde
