Europa
Henk Schouten • 82 - 2006/07 • Uitgave: 22
Op 25 maart 1957 werd het Verdrag van Rome ondertekend, straks 50 jaar geleden. Dit verdrag hield de stichting in van de EEG (Europese Economische Gemeenschap). De wil tot samenwerking was er, maar bleef lange tijd beperkt tot landbouw. Er kwam een tolvrije regio met gemeenschappelijke buitengrenzen en sinds 1 januari 1993 is er het Europa zonder binnengrenzen.
We beseffen nauwelijks dat we onze nationale vrijheid opgeven of inruilen ter wille van het proces van eenwording van Europa. Er is een Europees parlement voor alle 492 miljoen inwoners van de EU. Dit parlement telt 785 leden. Zij vertegenwoordigen u en mij en al onze binnen- en buitenlandse buren. Deze parlementsleden leren wat het is om samen te leven en te werken, elkaar te begrijpen, zich open te stellen voor de cultuur van de ander om zo begrip te hebben voor de ander. In navolging van deze parlementsleden moet elke burger trots worden op zijn eigen land en op Europa.
Het Europese parlement werkt samen met een ministerraad die 27 landen vertegenwoordigt. Samen werken zij aan een wetgeving die rechtstreeks doorwerking heeft voor uw en mijn persoonlijk leven. Samen bouwen zij aan de toekomst van Europa.
Dat deze samenwerking soms moeilijk is en een lange adem vraagt is duidelijk. Het is nog niet zo lang geleden dat Europa door vreselijke oorlog verscheurd werd en tot de val van de Berlijnse muur was Europa in tweeën gesplitst. Het nee van Frankrijk en Nederland tegen de grondwet spreekt boekdelen. Ook is bekend, dat wanneer andere landen onder hun bevolking referenda zouden houden, ook die bevolking wel eens afwijzend zou kunnen reageren. Toch gaat het proces gewoon door. Alle mooie woorden die gesproken worden ten spijt, men gaat door op de ingeslagen weg. Welke weg is dat?
Ik moet denken aan het beeld van Daniël. Dan denk ik aan het Romeinse rijk. Klei en leem. Hard en zacht, het past niet echt samen, maar toch trekt men gezamenlijk op. De dictatuur van de eindtijd, zou dat in de EU gestalte kunnen krijgen?
Ik moet denken aan wat Paulus schrijft in 1 Tess. 5:3 Terwijl zij (de ongehoorzame mensen) zeggen: het is alles vrede en rust Natuurlijk werkt men aan vrede. Maar buiten de Vorst der vrede om, zal die vrede steeds weer een illusie blijken. Er is een andere weg.
Ds. Henk Schouten
Directeur `Het Zoeklicht´
We beseffen nauwelijks dat we onze nationale vrijheid opgeven of inruilen ter wille van het proces van eenwording van Europa. Er is een Europees parlement voor alle 492 miljoen inwoners van de EU. Dit parlement telt 785 leden. Zij vertegenwoordigen u en mij en al onze binnen- en buitenlandse buren. Deze parlementsleden leren wat het is om samen te leven en te werken, elkaar te begrijpen, zich open te stellen voor de cultuur van de ander om zo begrip te hebben voor de ander. In navolging van deze parlementsleden moet elke burger trots worden op zijn eigen land en op Europa.
Het Europese parlement werkt samen met een ministerraad die 27 landen vertegenwoordigt. Samen werken zij aan een wetgeving die rechtstreeks doorwerking heeft voor uw en mijn persoonlijk leven. Samen bouwen zij aan de toekomst van Europa.
Dat deze samenwerking soms moeilijk is en een lange adem vraagt is duidelijk. Het is nog niet zo lang geleden dat Europa door vreselijke oorlog verscheurd werd en tot de val van de Berlijnse muur was Europa in tweeën gesplitst. Het nee van Frankrijk en Nederland tegen de grondwet spreekt boekdelen. Ook is bekend, dat wanneer andere landen onder hun bevolking referenda zouden houden, ook die bevolking wel eens afwijzend zou kunnen reageren. Toch gaat het proces gewoon door. Alle mooie woorden die gesproken worden ten spijt, men gaat door op de ingeslagen weg. Welke weg is dat?
Ik moet denken aan het beeld van Daniël. Dan denk ik aan het Romeinse rijk. Klei en leem. Hard en zacht, het past niet echt samen, maar toch trekt men gezamenlijk op. De dictatuur van de eindtijd, zou dat in de EU gestalte kunnen krijgen?
Ik moet denken aan wat Paulus schrijft in 1 Tess. 5:3 Terwijl zij (de ongehoorzame mensen) zeggen: het is alles vrede en rust Natuurlijk werkt men aan vrede. Maar buiten de Vorst der vrede om, zal die vrede steeds weer een illusie blijken. Er is een andere weg.
Ds. Henk Schouten
Directeur `Het Zoeklicht´
