Evangeliseren met moderne gospelmuziek

Jan Bruinenberg • 83 - 2007 • Uitgave: 4
Evangeliseren met moderne gospelmuziek

Door de eeuwen heen hebben muziek en zang een belangrijke rol gespeeld in het beleven en het uitdragen van het christelijk geloof. Toch leert de kerkgeschiedenis dat er over stijlen, muziekinstrumenten en waardering voor muziek, heel wat discussies zijn gevoerd over de vraag wat nu wel of niet kon. Eigentijdse gospelmuziek vormt hierop geen uitzondering.

Enerzijds wordt deze christelijke muziek toegejuicht als creatieve vernieuwing van de Heilige Geest, anderzijds wordt het beschouwd als een ontoelaatbaar compromis met de wereld.
Dan. 3:5-8 en Ps. 150 illustreren in dit verband dat dezelfde muziek en instrumenten voor verschillende doelen kunnen worden aangewend. Zo is het ook met moderne muziek van gospelmuzikanten. Zij stellen hun muzikale talenten in Gods dienst, om met eigentijdse muziek de Bijbelse boodschap te laten doorklinken (Jes. 61:1).
Bekende gospelartiesten, zoals Michael W. Smith, Gerald Troost, Rebecca St. James en vele anderen, gebruiken popmuziekstijlen om, geïnspireerd door de Heilige Geest, mensen dichter bij Jezus en God te brengen. Kijkend naar hun totale bediening zijn de vruchten van de Geest vaak onmiskenbaar aanwezig, zo heb ik als ouderling, jeugdleider en catecheet mogen ervaren. De populaire gospelzanger Kees Kraayenoord getuigt ervan dat God in zijn jeugd christelijke hardrockmuziek gebruikte om hem vanuit een satanische muziekcultuur weer bij Zijn Vaderhart terug te brengen.

Binnen de christelijke wereld wordt gevarieerd gedacht over gospelmuziek als eigentijds evangelisatiemiddel. Critici menen dat motieven, zoals winstbejag, eerzucht, trots en aanzien in de gospelwereld de ‘ministry’ ondergeschikt kunnen maken aan de ‘industry’. Als er op dit punt dingen scheef gaan, zal dit gecorrigeerd moeten worden, maar dat mag geen reden zijn voor algemene veroordeling (1Joh. 4:1-7). Het oordeel over gospelmuziekstijlen wordt veelal bepaald door opvattingen die gevoed worden door generatiekloof, traditie, opvoeding en culturele achtergrond. Wereldgelijkvormig is niet hetzelfde als wereldsgezind.
In het licht van Romeinen 12:2 en 1 Johannes 2:15 is het belangrijk vast te stellen dat wat in de Bijbel niet als zondig wordt betiteld en evenmin tegen Zijn wil indruist, tot Gods eer mag worden aangewend. Dat geldt ook voor muziek van gospelartiesten als gave van God. Heiligheid van muziek wordt niet bepaald doordat wij a-ritmisch-op-hele-noten-a-capella zingen of door rap of rock, maar hangt er van af of de inhoud en intentie vervuld zijn van Gods Geest (Fil. 4:8,9). Bij de beoordeling gaat het ook niet om smaakverschillen of uiterlijkheden, zoals kleding of een perfecte show, maar om de vraag of de innerlijke vereisten in orde zijn en Hem gewijd (Fil. 1:15-18). Wereldse muziek voorzien van christelijke teksten was reeds populair bij onze kerkelijke voorvaderen. Popmuziek is in de samenleving een geaccepteerd maatschappelijk verschijnsel geworden. Juist daarom zijn er christelijke artiesten die de invloed van de huidige pop(ulaire) muziek op de massa met evangelisatieteksten willen gebruiken tot Zijn eer, in de geest van Paulus (1Kor. 9:19-23). De sterk stijgende verkoop van gospelmuziek wereldwijd, alsook de acceptatie en waardering voor deze muziek in de seculiere wereld, biedt volop kansen voor deze manier van verbreiding van het Evangelie.

Jan Bruinenberg