Gevaarlijke dwaasheden
Jan van Barneveld • 84 - 2008 • Uitgave: 11
Almog
De kibboets Almog ligt 4 km. van de Jordaanse grens en 4 km. ten zuiden van Jericho. Dus vlak naast het noordelijke puntje van de Dode Zee. Daar begonnen in 1979 vijf Israëlische jongelui in de hitte en in het zoute zand een kibboets. Nu is het een grote, welvarende plaats, die iedereen verbaast vanwege de 10.000 palmbomen vlakbij de Dode Zee. Een paar jaar geleden kreeg ook Almog bericht van de Israëlische regering dat hun nederzetting ontruimd en aan de Palestijnen gegeven moest worden. Regeringsambtenaren onderhandelen momenteel over financiële compensaties. Dat Almog nog bestaat, is te danken aan de Jordaanse koning Abdullah II. Hij wil beslist geen Palestijns terroristennest zo dicht bij de Jordaanse grens. Intussen klagen de bewoners van Almog: ‘Wat ik niet geroofd heb moet ik toch teruggeven’ (Ps. 69:5). De links-seculiere regering van Israël blijft vasthouden aan de illusie ‘land-voor-vrede’. Een gevaarlijke illusie, omdat het terugtrekken van Israël uit Gaza en uit Libanon bewezen heeft dat deze formule niet werkt. Illusie, omdat God zegt: ‘Het land zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van Mij’ (Lev. 25:23). Niet verkocht, ook niet voor een (valse) vrede. De profeet zegt dan ook: ‘Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen: Vrede, vrede, terwijl er geen vrede is’ (Jer. 6:14; 8:11).
De Jordaanvallei
In de Jordaanvallei liggen veel Israëlische nederzettingen. Ook die moeten worden ontruimd en ‘naar de Filistijnen gaan’. Maar niet naar de Palestijnse Autoriteit. Israëlische legereenheden worden er gelegerd. Waarom? Omdat Jordanië geen Palestijnse staat aan haar grenzen wil. Het Israëlische leger moet Jordanië af(be)schermen tegen hun Palestijnse, terroristische broeders. Een dwaze situatie, zoals nog nooit in de geschiedenis is voorgekomen. Israël wordt gedwongen om vijanden, die dagelijks proberen Joden te vermoorden en gezworen hebben Israël te vernietigen, een staat te geven binnen de door God bepaalde en ook gegeven grenzen. Verder moet Israël de grotendeels Palestijnse buren (Jordanië), beschermen tegen het te creëren terroristennest. Zo ontstaat niet alleen voor Israël, maar ook voor de wereld een zeer gevaarlijke, explosieve situatie.
Palestijnse staat
De hele wereld eist een Palestijnse staat in Gods land. Al jaren. Besprekingen tussen Israëls premier Ehud Olmert en de voorzitter van de Palestijnse Autoriteit (PA), Mahmoud Abbas, zijn een politieke schijnvertoning. Echte voorbereidingen zijn al volop bezig. Controleposten zijn omgebouwd tot echte grenskantoren. Ze hoeven alleen nog maar bemand te worden. Israëlische ambtenaren proberen Joodse bewoners van Judea en Samaria over te halen te vertrekken. “We zullen bidden dat de ontruiming niet doorgaat”, zei een christenzionist tegen iemand uit Almog. “Dat hebben we ook voor Gaza gedaan”, reageerde hij met een diepe zucht. Zo werken de VS en de Israëlische regering aan de oplossing van het Midden-Oostenprobleem. Een Palestijnse staat, die een enclave (beter: een reservaat) wordt vol bloeddorstige terroristen, die vanaf de kleuterschool hebben geleerd Israël te haten en dat het vermoorden van Joden hen een mooie plek in het moslimparadijs oplevert. Israël krijgt de taak opgedrongen dat terroristennest te bewaken en van hun basisbehoeften te voorzien.
Overdreven? Israël stuurt elke dag ongeveer honderd trucks met hulpgoederen naar Gaza en krijgt raketten terug. Israël verzorgt in Ashkelon Palestijnse zieken en Gaza-terroristen bombarderen het ziekenhuis. Israël levert elektriciteit en Hamas beschiet de centrale van Ashkelon. Natuurlijk, er zijn goede, vredelievende Palestijnen. Misschien wel 20-30%. Zo weinig? Onlangs heeft het Palestijnse Centrum voor Beleid en Onderzoek een enquête gehouden. Van de geënquêteerde Palestijnen stond 84% achter de moord op de acht Joodse Bijbelschoolstudenten (16-24 jaar). Driekwart van de ondervraagden wil dat de ‘vredesbesprekingen’ worden afgebroken en 69% staat achter de beschietingen vanuit Gaza. Dagelijks wordt een groot aantal (zelfmoord)aanslagen verijdeld. De ‘terreur van de dood’ jaagt nog steeds over Israël. Met een Palestijnse staat zal het veel erger worden. ‘Verschrikkingen (‘Terreur’ vertaalt de NIV) van de dood zijn op mij gevallen’ (Ps. 55:5). “Wanneer komt er een einde aan die ellende?” vroeg een Israëlreiziger. Een lerares aan een orthodoxe school in Samaria antwoordde: “Als de Messias komt.”
Benauwd herstel
Door alle benauwdheden heen gaat God door met het herstel van Israël. Wie door de Negev reist, ziet hier en daar visvijvers. Vooral in de noordelijke Negev zijn hele stukken woestijn in cultuur gebracht. In Jesaja 41 sprak de HERE al over ‘waterplassen in de woestijn’ en bossen in de wildernis. Jeremia 30 gaat over het herstel van Israël. Tegelijk is er terreur en benauwdheid. Eerst spreekt de profeet over de terugkeer van het Joodse volk naar het land (30:3) ‘zodat zij het zullen bezitten’ (dus geen terroristenstaat). In één adem lezen we over ‘angstgeschrei’, ‘terreur’ (schrik) en benauwdheid. ‘Maar daaruit zal hij gered worden’ (30:7). Het is zwaar voor Israël, maar God ziet het en zal uitkomst geven.
Links-rechts
Waarom gaat Israëls linkse, seculiere regering tegen beter weten in door met dwaze, gevaarlijke schijnoplossingen, zoals ‘land voor vrede’ en de ‘twee-statenoplossing’? Allereerst is er de druk van de wereld. Momenteel vooral van de VS. De wereld en de VS zullen het wel merken! Waarschuwingen van de HERE jagen fel over Amerika. Let alleen maar eens op de ‘vrije val’ van de dollar. Een jaar geleden kreeg men in Israël 4,30 shekels voor een dollar. Nu is het $1 voor Sh.3,39. Een val van ruim 21%.
“Israëli’s die hun spaargeld in dollars hadden belegd, vroegen de tsaddiks (wijzen) om raad. Moeten we onze dollars bewaren tot betere tijden of verkopen? De wijzen waren niet eensluidend in hun advies. Dus bleef alleen over om te bidden om raad van God. De wijzen adviseerden te bidden dat God een oplossing geeft, die ons nader tot Hem brengt en ons leert Hem met heel ons hart te dienen. Immers, dollars kunnen we niet meenemen, maar onze relatie met Hem is blijvend.”
Mijn excuses, ik kon u dit bericht uit de Israëlische pers niet onthouden. Een tweede reden voor het gevaarlijke en ook dwaze gedrag van de linkse regering van Israël, is het feit dat men geen andere oplossing ziet. De oplossing naar Boven kennen ze helaas niet. De derde oorzaak is de filosofie van seculier, links Israël. Die gaat uit van de veronderstelling dat Israël meer acceptabel voor de Arabieren (en voor de rest van de wereld) zal zijn als de Joodse staat ‘ontjoodst’ zou worden. ‘Dan worden we’, denkt men, ‘niet meer zo gehaat en vervolgd omdat we Jood zijn.’
Om dit te bereiken wil links Israël de Arabieren zoveel mogelijk toegeven. Dus het weggeven van land en zelfs het opgeven van de eigen identiteit. Hier vinden zij orthodoxe Joden tegenover zich. Zij weten dat het land, het hele land Kanaän, een geschenk van de Heilige Israëls is. Het is de taak van Israël dit land in bezit te nemen en te ontwikkelen. Deze kloof tussen de heersende links-seculiere klasse en gelovige Joden is zeer diep en spitst zich de laatste jaren steeds meer toe. God zegt over die assimilatiepogingen van Olmert en de zijnen: “En wat u in de zin gekomen is, zal geenszins geschieden, namelijk dat gij zegt: wij willen aan de volken gelijk worden, gelijk aan de geslachten van de landen, door hout en steen te dienen” (Ez. 20:32). En voor ons, wachters op de muren van Jeruzalem, wordt Gods opdracht steeds dringender: Bidt Jeruzalem vrede toe.
Jan van Barneveld
De kibboets Almog ligt 4 km. van de Jordaanse grens en 4 km. ten zuiden van Jericho. Dus vlak naast het noordelijke puntje van de Dode Zee. Daar begonnen in 1979 vijf Israëlische jongelui in de hitte en in het zoute zand een kibboets. Nu is het een grote, welvarende plaats, die iedereen verbaast vanwege de 10.000 palmbomen vlakbij de Dode Zee. Een paar jaar geleden kreeg ook Almog bericht van de Israëlische regering dat hun nederzetting ontruimd en aan de Palestijnen gegeven moest worden. Regeringsambtenaren onderhandelen momenteel over financiële compensaties. Dat Almog nog bestaat, is te danken aan de Jordaanse koning Abdullah II. Hij wil beslist geen Palestijns terroristennest zo dicht bij de Jordaanse grens. Intussen klagen de bewoners van Almog: ‘Wat ik niet geroofd heb moet ik toch teruggeven’ (Ps. 69:5). De links-seculiere regering van Israël blijft vasthouden aan de illusie ‘land-voor-vrede’. Een gevaarlijke illusie, omdat het terugtrekken van Israël uit Gaza en uit Libanon bewezen heeft dat deze formule niet werkt. Illusie, omdat God zegt: ‘Het land zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van Mij’ (Lev. 25:23). Niet verkocht, ook niet voor een (valse) vrede. De profeet zegt dan ook: ‘Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen: Vrede, vrede, terwijl er geen vrede is’ (Jer. 6:14; 8:11).
De Jordaanvallei
In de Jordaanvallei liggen veel Israëlische nederzettingen. Ook die moeten worden ontruimd en ‘naar de Filistijnen gaan’. Maar niet naar de Palestijnse Autoriteit. Israëlische legereenheden worden er gelegerd. Waarom? Omdat Jordanië geen Palestijnse staat aan haar grenzen wil. Het Israëlische leger moet Jordanië af(be)schermen tegen hun Palestijnse, terroristische broeders. Een dwaze situatie, zoals nog nooit in de geschiedenis is voorgekomen. Israël wordt gedwongen om vijanden, die dagelijks proberen Joden te vermoorden en gezworen hebben Israël te vernietigen, een staat te geven binnen de door God bepaalde en ook gegeven grenzen. Verder moet Israël de grotendeels Palestijnse buren (Jordanië), beschermen tegen het te creëren terroristennest. Zo ontstaat niet alleen voor Israël, maar ook voor de wereld een zeer gevaarlijke, explosieve situatie.
Palestijnse staat
De hele wereld eist een Palestijnse staat in Gods land. Al jaren. Besprekingen tussen Israëls premier Ehud Olmert en de voorzitter van de Palestijnse Autoriteit (PA), Mahmoud Abbas, zijn een politieke schijnvertoning. Echte voorbereidingen zijn al volop bezig. Controleposten zijn omgebouwd tot echte grenskantoren. Ze hoeven alleen nog maar bemand te worden. Israëlische ambtenaren proberen Joodse bewoners van Judea en Samaria over te halen te vertrekken. “We zullen bidden dat de ontruiming niet doorgaat”, zei een christenzionist tegen iemand uit Almog. “Dat hebben we ook voor Gaza gedaan”, reageerde hij met een diepe zucht. Zo werken de VS en de Israëlische regering aan de oplossing van het Midden-Oostenprobleem. Een Palestijnse staat, die een enclave (beter: een reservaat) wordt vol bloeddorstige terroristen, die vanaf de kleuterschool hebben geleerd Israël te haten en dat het vermoorden van Joden hen een mooie plek in het moslimparadijs oplevert. Israël krijgt de taak opgedrongen dat terroristennest te bewaken en van hun basisbehoeften te voorzien.
Overdreven? Israël stuurt elke dag ongeveer honderd trucks met hulpgoederen naar Gaza en krijgt raketten terug. Israël verzorgt in Ashkelon Palestijnse zieken en Gaza-terroristen bombarderen het ziekenhuis. Israël levert elektriciteit en Hamas beschiet de centrale van Ashkelon. Natuurlijk, er zijn goede, vredelievende Palestijnen. Misschien wel 20-30%. Zo weinig? Onlangs heeft het Palestijnse Centrum voor Beleid en Onderzoek een enquête gehouden. Van de geënquêteerde Palestijnen stond 84% achter de moord op de acht Joodse Bijbelschoolstudenten (16-24 jaar). Driekwart van de ondervraagden wil dat de ‘vredesbesprekingen’ worden afgebroken en 69% staat achter de beschietingen vanuit Gaza. Dagelijks wordt een groot aantal (zelfmoord)aanslagen verijdeld. De ‘terreur van de dood’ jaagt nog steeds over Israël. Met een Palestijnse staat zal het veel erger worden. ‘Verschrikkingen (‘Terreur’ vertaalt de NIV) van de dood zijn op mij gevallen’ (Ps. 55:5). “Wanneer komt er een einde aan die ellende?” vroeg een Israëlreiziger. Een lerares aan een orthodoxe school in Samaria antwoordde: “Als de Messias komt.”
Benauwd herstel
Door alle benauwdheden heen gaat God door met het herstel van Israël. Wie door de Negev reist, ziet hier en daar visvijvers. Vooral in de noordelijke Negev zijn hele stukken woestijn in cultuur gebracht. In Jesaja 41 sprak de HERE al over ‘waterplassen in de woestijn’ en bossen in de wildernis. Jeremia 30 gaat over het herstel van Israël. Tegelijk is er terreur en benauwdheid. Eerst spreekt de profeet over de terugkeer van het Joodse volk naar het land (30:3) ‘zodat zij het zullen bezitten’ (dus geen terroristenstaat). In één adem lezen we over ‘angstgeschrei’, ‘terreur’ (schrik) en benauwdheid. ‘Maar daaruit zal hij gered worden’ (30:7). Het is zwaar voor Israël, maar God ziet het en zal uitkomst geven.
Links-rechts
Waarom gaat Israëls linkse, seculiere regering tegen beter weten in door met dwaze, gevaarlijke schijnoplossingen, zoals ‘land voor vrede’ en de ‘twee-statenoplossing’? Allereerst is er de druk van de wereld. Momenteel vooral van de VS. De wereld en de VS zullen het wel merken! Waarschuwingen van de HERE jagen fel over Amerika. Let alleen maar eens op de ‘vrije val’ van de dollar. Een jaar geleden kreeg men in Israël 4,30 shekels voor een dollar. Nu is het $1 voor Sh.3,39. Een val van ruim 21%.
“Israëli’s die hun spaargeld in dollars hadden belegd, vroegen de tsaddiks (wijzen) om raad. Moeten we onze dollars bewaren tot betere tijden of verkopen? De wijzen waren niet eensluidend in hun advies. Dus bleef alleen over om te bidden om raad van God. De wijzen adviseerden te bidden dat God een oplossing geeft, die ons nader tot Hem brengt en ons leert Hem met heel ons hart te dienen. Immers, dollars kunnen we niet meenemen, maar onze relatie met Hem is blijvend.”
Mijn excuses, ik kon u dit bericht uit de Israëlische pers niet onthouden. Een tweede reden voor het gevaarlijke en ook dwaze gedrag van de linkse regering van Israël, is het feit dat men geen andere oplossing ziet. De oplossing naar Boven kennen ze helaas niet. De derde oorzaak is de filosofie van seculier, links Israël. Die gaat uit van de veronderstelling dat Israël meer acceptabel voor de Arabieren (en voor de rest van de wereld) zal zijn als de Joodse staat ‘ontjoodst’ zou worden. ‘Dan worden we’, denkt men, ‘niet meer zo gehaat en vervolgd omdat we Jood zijn.’
Om dit te bereiken wil links Israël de Arabieren zoveel mogelijk toegeven. Dus het weggeven van land en zelfs het opgeven van de eigen identiteit. Hier vinden zij orthodoxe Joden tegenover zich. Zij weten dat het land, het hele land Kanaän, een geschenk van de Heilige Israëls is. Het is de taak van Israël dit land in bezit te nemen en te ontwikkelen. Deze kloof tussen de heersende links-seculiere klasse en gelovige Joden is zeer diep en spitst zich de laatste jaren steeds meer toe. God zegt over die assimilatiepogingen van Olmert en de zijnen: “En wat u in de zin gekomen is, zal geenszins geschieden, namelijk dat gij zegt: wij willen aan de volken gelijk worden, gelijk aan de geslachten van de landen, door hout en steen te dienen” (Ez. 20:32). En voor ons, wachters op de muren van Jeruzalem, wordt Gods opdracht steeds dringender: Bidt Jeruzalem vrede toe.
Jan van Barneveld
