Hartenkreet

ds. Oscar Lohuis • 87 - 2011 • Uitgave: 11
Een aantal weken geleden ben ik stilgezet door het luisteren naar een twee uur durend interview met Leonard Ravenhill uit 1992. Deze evangelist en opwekkingsprediker is in 1994 op 86-jarige leeftijd naar de Heer gegaan. De van oorsprong Engelsman heeft het grootste deel van zijn leven in de Verenigde Staten gewoond en gewerkt. Leonard Ravenhill is geestelijk mentor geweest van bijvoorbeeld David Wilkerson (Het kruis in de asfaltjungle), Keith Green (de bekende gospelzanger) en Jacky Pullinger (de Engelse vrouw die op 19-jarige leeftijd naar Hong Kong vertrok om met veel succes drugsverslaafden en prostituees in de Ommuurde Stad te bereiken). Ook heeft Ravenhill veel invloed gehad op Paul Washer, die in 2008 en 2009 ook in Nederland is geweest en die ik toen zelf heb mogen vertalen bij al zijn spreekbeurten. Ravenhill was heeft als jonge man weer veel contact gehad met A.W. Tozer. De boeken van A.W. Tozer zijn over de hele wereld bekend geraakt en ook door velen in Nederland gelezen.
Waarom ben ik stilgezet door dit interview? Ravenhill heeft zelf op veel plekken geestelijke opwekkingen mogen meemaken. Vijftig jaar lang heeft hij gewerkt als straatprediker naast het preken in vele kerken en gemeenten. Soms gingen ze als team naar een stad of dorp. Daar verbleven ze dan enkele weken tot maanden om te arbeiden tot bekering van zondaars en herleving onder christenen. Veel tijd brachten ze door in gebed. Deze mannen wisten wat het is om voorbede te doen, zich te vereenzelvigen met mensen in geestelijke nood, geestelijke strijd te leveren in gebed en te wachten op de overwinning van de Heer. Zij leerden om biddend uit te zien naar de zegen van God totdat de Heer de volmacht gaf om met kracht het evangelie te kunnen brengen.
Ravenhill zegt dat de Gemeente in het Westen nog nooit zo gebedsloos is geweest als in deze tijd. Er is niet of nauwelijks sprake van geestelijk ontwaken en van uitstortingen van de Heilige Geest. Veel van wat doorgaat voor zogenaamde opwekking is meer een soort van vleselijk enthousiasme. Daar waar mensen in een samenkomst soms worden opgewekt of zelfs opgehitst tot emotionele opwinding ontstaat dan wel een uitbundige sfeer, maar dat heeft niets van doen met de werking van Gods Geest. Wanneer de Geest van God neerdaalt in een samenkomst komen zondaars tot berouw, komen christenen tot schuldbelijdenis en komen afvalligen van hart tot diep verdriet over hun ontrouw. ‘En als Hij gekomen is zal hij de wereld overtuigen van zonde, van gerechtigheid en van oordeel’ (Johannes 16:8). Het is de Heilige Geest van God die neerdaalt. Het kenmerk van de aanwezigheid van de Heilige Geest is heiligheid. De gevoelloosheid ten aanzien van de zonde wordt doorbroken. Daar waar mensen vroeger rustig in doorleefden, is nu een grote vrees ontstaan om daar nog langer mee door te gaan. De grofheid verdwijnt en de fijngevoeligheid komt er voor in de plaats. Wanneer de Geest komt, zien mensen ineens wat er allemaal mis is geweest in hun eigen hart. Ook christenen raken overtuigd van hun hoogmoed, materialisme, wellust, bitterheid, afgunst en zelfzucht. Ik las van een man die vervuld raakte van de Heilige Geest en ineens de hele wereld om zich heen zo ontzettend grof vond. Dat komt door de uitstorting van liefde in het hart door de Heilige Geest.
Velen vandaag denken dat de werking van de Heilige Geest vooral een emotionele kwestie is. Door de Geest ga je je lekker voelen. Dat past helemaal bij de tijd waarin wij leven. Maar de werking van de Heilige Geest heeft allereerst invloed op ons morele besef. Het is in de eerste plaats een ethische kwestie en pas daarna een emotionele kwestie. Natuurlijk verandert de Geest van God ook onze emoties en is de vrucht van de Geest blijdschap. Maar dat gaat niet buiten de bekering en het sterven aan zonde om. De Geest overtuigt eerst van zonde en na de verootmoediging en de reiniging komt de echte blijdschap de ziel binnen.
Ravenhill vertelde dat hij als jonge man ook contact had gehad met de toenmalige hoogste baas van het Leger des Heils. Deze had in zijn jonge jaren weer veel opgetrokken met William Booth, de oprichter van het Leger des Heils. William Booth was ook een echte evangelist en opwekkingsprediker. Het begin van het Leger des Heils is een ware opwekking geweest. Booth was ook bij uitstek een man van gebed en bad net zolang totdat er in een bepaalde plaats een doorbraak kwam. Als het niet liep in een samenkomst riep hij de gelovigen met niet mis te verstane woorden op om te bidden. Als er geen zondaars tot bekering kwamen, maar ze bleven spotten met de boodschap, dan dropen ze niet af, maar gingen ze bidden. Want evangelisatie is niet vooral een zaak van het verstand. We kunnen mensen niet winnen door wijsheid van woorden. Een goed intellect alleen heeft nog nooit een mens opnieuw geboren doen worden. Het is een geestelijke zaak en de strijd is niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden en machten in de geestelijke gewesten. En na aanhoudend gebed schonk de Heer keer op keer zijn zegen. De Leger des Heils-man, waar Ravenhill mee sprak, zei dat hij zichzelf zag als schakel tussen die begintijd van opwekking en de komende generaties. En zo is Ravenhill zelf ook een schakel geworden tussen de tijd van opwekkingen die hij heeft meegemaakt en de huidige generaties. Gelukkig wordt de fakkel steeds weer door anderen overgenomen.
Mijn hartenkreet is dat ook wij hervorming en herleving mogen meemaken. Het eerste wat nodig is, is dat de geest der gebeden over de Gemeente wordt uitgestort. Alleen God Zelf kan uitredding geven uit de huidige krachteloze toestand waar wij ons in bevinden. Ik hoop dat enkele van mijn lezers de oproep tot gebed van de Heer zullen verstaan. De bediening van de voorbede is de belangrijkste bediening die er is in het Lichaam van Christus.

ds. Oscar Lohuis