Het beloofde land
Henk Schouten • 81 - 2005/06 • Uitgave: 4
Het beloofde land
Een heel punt van Gods verbond met Abraham is de landsbelofte. In Genesis 12:1 staat geschreven: Ga uit uw land en uit uw maagschap naar het land dat Ik u wijzen zal. Na aankomst in het beloofde land lezen we: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven (vs 7).
Er zijn hier belangrijke vragen te stellen, bijvoorbeeld wat de grenzen van het land zijn? Dat is een vraag van de tweede orde. De eerste vraag, die zich in onze tijd nadrukkelijk aandient luidt: Geldt die landsbelofte vandaag nog? Moeten we er vandaag rekening mee houden? Het antwoord op die vraag is gevarieerd. Een orthodoxe jood zal daar positief over zijn. De Europese humanist zal die aanspraken in het huidige politieke en geestelijke klimaat als niet opportune beschouwen. De Arabier zal heel het bijbels profetische woord omduiden tot een pro Palestijns verhaal. Ismaël zal en niet Izak als drager van de beloften getekend worden.
De kerk heeft feitelijk lang geleden afscheid van deze beloften voor Israël genomen. Dat gebeurde toen ze zichzelf als drager van de belofte ging beschouwen en haar heilig Rooms rijk vestigde. Als restverschijnsel spreekt Rome vandaag over de Nederlandse kerkprovincie.
Waar staan wij? Zoals ik vaker gezegd en geschreven heb neem ik de bijbel zoveel mogelijk letterlijk. Zeker wanneer het om deze belofte gaat. Ik geloof dat Israël zal wonen, veilig en vreedzaam in het land dat door God beloofd is. Dat zal zijn in het vrederijk, dan zal de leeuw bij het lam verkeren, de zwaarden zullen tot ploegen omgesmeed worden. Dat zal werkelijkheid worden, bij de komst van onze Heer op het geroep van Zijn volk.
Dwars door het oude testament heen lezen we van deze grote dingen. Ook in het nieuwe testament staat dit beschreven. Heel duidelijk zien we dat in Handelingen 15:16: Daarna zal Ik wederkeren en de vervallen hut van David weder opbouwen. Wanneer we de opmerking daarna lezen, moeten we de vraag stellen waarna? Dat is nadat de Here God zich een volk uit de heidenen heeft verzameld (vs. 14). Sinds de Pinksterdag mogen we ons, nu al vele generaties lang inzetten om het evangelie te verkondiging. We leven in een tijd waarin dat wellicht met meer en groter inzet dan ooit gebeuren moet. De gebeurtenissen op aarde laten zien dat de tijd niet veraf meer zijn kan dat de Heer Zijn gemeente thuis zal halen. Daarna zal het Messiaanse rijk komen. Bent u er klaar voor?
Het was Mozes, die voordat!! het volk het beloofde land binnentrok ook profeteerde over een ballingschap uit dat land. ´Gij zult weggerukt worden uit het land, dat gij in bezit gaat nemen´ Deuteronomium 28:63. Veel bijbeluitleggers nemen deze woorden letterlijk, terecht. Het is ook makkelijk dit te doen, want het heeft zich in de geschiedenis van Israël voltrokken. We zagen de ballingschap van de tien stammen en later de twee stammen. We weten van de terugkeer onder Ezra en Nehemia. Uit deze teruggekeerden werd onze Heiland geboren. Vanaf zeventig na Christus was het land ontvolkt, alles in overeenstemming met het door Mozes en vele anderen gesproken woord. Zij spraken met Gods gezag. Op grond van welk gezag nemen we de ballingschap letterlijk, maar de terugkeer niet? Ik geloof er vast en zeker in, de landsbelofte is letterlijk te nemen. Wie niet blind is, ziet het!
Ds. Henk Schouten
Een heel punt van Gods verbond met Abraham is de landsbelofte. In Genesis 12:1 staat geschreven: Ga uit uw land en uit uw maagschap naar het land dat Ik u wijzen zal. Na aankomst in het beloofde land lezen we: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven (vs 7).
Er zijn hier belangrijke vragen te stellen, bijvoorbeeld wat de grenzen van het land zijn? Dat is een vraag van de tweede orde. De eerste vraag, die zich in onze tijd nadrukkelijk aandient luidt: Geldt die landsbelofte vandaag nog? Moeten we er vandaag rekening mee houden? Het antwoord op die vraag is gevarieerd. Een orthodoxe jood zal daar positief over zijn. De Europese humanist zal die aanspraken in het huidige politieke en geestelijke klimaat als niet opportune beschouwen. De Arabier zal heel het bijbels profetische woord omduiden tot een pro Palestijns verhaal. Ismaël zal en niet Izak als drager van de beloften getekend worden.
De kerk heeft feitelijk lang geleden afscheid van deze beloften voor Israël genomen. Dat gebeurde toen ze zichzelf als drager van de belofte ging beschouwen en haar heilig Rooms rijk vestigde. Als restverschijnsel spreekt Rome vandaag over de Nederlandse kerkprovincie.
Waar staan wij? Zoals ik vaker gezegd en geschreven heb neem ik de bijbel zoveel mogelijk letterlijk. Zeker wanneer het om deze belofte gaat. Ik geloof dat Israël zal wonen, veilig en vreedzaam in het land dat door God beloofd is. Dat zal zijn in het vrederijk, dan zal de leeuw bij het lam verkeren, de zwaarden zullen tot ploegen omgesmeed worden. Dat zal werkelijkheid worden, bij de komst van onze Heer op het geroep van Zijn volk.
Dwars door het oude testament heen lezen we van deze grote dingen. Ook in het nieuwe testament staat dit beschreven. Heel duidelijk zien we dat in Handelingen 15:16: Daarna zal Ik wederkeren en de vervallen hut van David weder opbouwen. Wanneer we de opmerking daarna lezen, moeten we de vraag stellen waarna? Dat is nadat de Here God zich een volk uit de heidenen heeft verzameld (vs. 14). Sinds de Pinksterdag mogen we ons, nu al vele generaties lang inzetten om het evangelie te verkondiging. We leven in een tijd waarin dat wellicht met meer en groter inzet dan ooit gebeuren moet. De gebeurtenissen op aarde laten zien dat de tijd niet veraf meer zijn kan dat de Heer Zijn gemeente thuis zal halen. Daarna zal het Messiaanse rijk komen. Bent u er klaar voor?
Het was Mozes, die voordat!! het volk het beloofde land binnentrok ook profeteerde over een ballingschap uit dat land. ´Gij zult weggerukt worden uit het land, dat gij in bezit gaat nemen´ Deuteronomium 28:63. Veel bijbeluitleggers nemen deze woorden letterlijk, terecht. Het is ook makkelijk dit te doen, want het heeft zich in de geschiedenis van Israël voltrokken. We zagen de ballingschap van de tien stammen en later de twee stammen. We weten van de terugkeer onder Ezra en Nehemia. Uit deze teruggekeerden werd onze Heiland geboren. Vanaf zeventig na Christus was het land ontvolkt, alles in overeenstemming met het door Mozes en vele anderen gesproken woord. Zij spraken met Gods gezag. Op grond van welk gezag nemen we de ballingschap letterlijk, maar de terugkeer niet? Ik geloof er vast en zeker in, de landsbelofte is letterlijk te nemen. Wie niet blind is, ziet het!
Ds. Henk Schouten
