Het geloofsvertrouwen in de psalmen - Ps. 78:19
Feike ter Velde • 79 - 2003/04 • Uitgave: 16
Het geloofsvertrouwen in de psalmen
"Kan God een dis aanrichten in de woestijn?"
Psalm 78:19
Dit is een vraag die voortkomt uit ongeloof en rebellie. Asaf beschrijft in deze psalm de houding van Israël jegens God. Vooral toen zij in de woestijn verbleven. Telkens weer vergaten zij Zijn wet, Zijn werken en Zijn wonderen (:10,11) en ze vielen in allerlei zonden van ongeloof en afgoderij.
Nu is dit niet opgeschreven opdat wij zouden weten hoe zondig en ongelovig en hardnekkig dat Joodse volk was. Het zou ons weinig baten dat te weten. Nee, het is opgeschreven opdat wij er geestelijke lessen uit zouden leren. Het is voor ons Gods aanschouwelijk onderwijs (1 Cor. 10:11), waarop we acht moeten slaan, opdat ons niet hetzelfde zou overkomen. Wij zijn precies hetzelfde als zij; de Bijbel houdt ons hier de spiegel voor.
Ook wij trekken door de woestijn van dit leven op weg naar Kanaän. Dat geestelijke beeld mogen we wel als uitgangspunt nemen. Dat doet Paulus ook in de Corinthebrief. Ons Kanaän is de nieuwe levenswandel met Christus. Soms wordt het ook als beeld van het toekomstige hemelleven genomen, maar dat beeld gaat mank. Kanaän is vooral het volle leven als kind van God hier op aarde. Maar afwisselend zijn we ook op reis ernaar toe. In de woestijn leren we onze geestelijke lessen, in het Beloofde Land beleven we onze Sabbath in Christus, in Zijn overwinning en in Zijn rust.
Dat woestijnleven wordt ook door ons vaak mopperend en morrend ondergaan. Gods lessen leren is niet makkelijk. Hij trekt soms met ons door de diepte van verdriet en tegenslag. De woestijn is een vreselijke plaats van vurige slangen, schorpioenen en dorst (Deut. 8:15). Kunnen we zulke dingen niet tegenkomen? Hoe gauw vergeten we Gods genade en raken we het zicht kwijt op Zijn vergevende liefde. Hoe vaak horen we zeggen: Je moest mijn situatie maar eens kennen, dan zou je wel anders praten. En zo gaan we soms - net als Israël in de woestijn - voort van klacht tot klacht. Wat is nu de les? God heeft ons de overwinning beloofd en het volle overvloedige leven van Christus (Joh. 10:10), net als Israël uitzag naar het Beloofde Land. De reis ernaar toe gaat echter dwars door de woestijn. Want dáár leren we de lessen die nodig zijn voor het leven in de belofte, in Kanaän. Want die lessen leren we alleen in de strijd en de moeite. Zien we dat? Willen we dat? Of gaan we ook morren en rebelleren tegen God? Kan God een dis aanrichten in deze woestijn? In die woestijn waarin ik zit? Ik zie alleen maar woestijn, meer niet. Ik ervaar niets van Gods beloofde overvloedsleven. Och, wat moeten onze geestelijke ogen toch worden geopend voor die àndere werkelijkheid (Ef. 1:18). We hebben er vaak geen flauw idee van wat de Here ons in Christus heeft geschonken. We zien soms alleen maar op het zichtbare, op de moeite en de nederlaag. Maar de Here wil ons dat andere laten zien, namelijk wat we in Christus hebben en wat we in Hem zijn. Natuurlijk kan Hij een dis aanrichten in de woestijn: water uit de Rots (:20 - leven door de Geest - 1 Cor. 10:4) en brood uit de hemel, manna! Dat is engelenbrood - Panis Angelicus (:24-25) midden in de woestijn. Zo deed Hij dat en zo doet Hij dat, ook vandaag!
Feike ter Velde
"Kan God een dis aanrichten in de woestijn?"
Psalm 78:19
Dit is een vraag die voortkomt uit ongeloof en rebellie. Asaf beschrijft in deze psalm de houding van Israël jegens God. Vooral toen zij in de woestijn verbleven. Telkens weer vergaten zij Zijn wet, Zijn werken en Zijn wonderen (:10,11) en ze vielen in allerlei zonden van ongeloof en afgoderij.
Nu is dit niet opgeschreven opdat wij zouden weten hoe zondig en ongelovig en hardnekkig dat Joodse volk was. Het zou ons weinig baten dat te weten. Nee, het is opgeschreven opdat wij er geestelijke lessen uit zouden leren. Het is voor ons Gods aanschouwelijk onderwijs (1 Cor. 10:11), waarop we acht moeten slaan, opdat ons niet hetzelfde zou overkomen. Wij zijn precies hetzelfde als zij; de Bijbel houdt ons hier de spiegel voor.
Ook wij trekken door de woestijn van dit leven op weg naar Kanaän. Dat geestelijke beeld mogen we wel als uitgangspunt nemen. Dat doet Paulus ook in de Corinthebrief. Ons Kanaän is de nieuwe levenswandel met Christus. Soms wordt het ook als beeld van het toekomstige hemelleven genomen, maar dat beeld gaat mank. Kanaän is vooral het volle leven als kind van God hier op aarde. Maar afwisselend zijn we ook op reis ernaar toe. In de woestijn leren we onze geestelijke lessen, in het Beloofde Land beleven we onze Sabbath in Christus, in Zijn overwinning en in Zijn rust.
Dat woestijnleven wordt ook door ons vaak mopperend en morrend ondergaan. Gods lessen leren is niet makkelijk. Hij trekt soms met ons door de diepte van verdriet en tegenslag. De woestijn is een vreselijke plaats van vurige slangen, schorpioenen en dorst (Deut. 8:15). Kunnen we zulke dingen niet tegenkomen? Hoe gauw vergeten we Gods genade en raken we het zicht kwijt op Zijn vergevende liefde. Hoe vaak horen we zeggen: Je moest mijn situatie maar eens kennen, dan zou je wel anders praten. En zo gaan we soms - net als Israël in de woestijn - voort van klacht tot klacht. Wat is nu de les? God heeft ons de overwinning beloofd en het volle overvloedige leven van Christus (Joh. 10:10), net als Israël uitzag naar het Beloofde Land. De reis ernaar toe gaat echter dwars door de woestijn. Want dáár leren we de lessen die nodig zijn voor het leven in de belofte, in Kanaän. Want die lessen leren we alleen in de strijd en de moeite. Zien we dat? Willen we dat? Of gaan we ook morren en rebelleren tegen God? Kan God een dis aanrichten in deze woestijn? In die woestijn waarin ik zit? Ik zie alleen maar woestijn, meer niet. Ik ervaar niets van Gods beloofde overvloedsleven. Och, wat moeten onze geestelijke ogen toch worden geopend voor die àndere werkelijkheid (Ef. 1:18). We hebben er vaak geen flauw idee van wat de Here ons in Christus heeft geschonken. We zien soms alleen maar op het zichtbare, op de moeite en de nederlaag. Maar de Here wil ons dat andere laten zien, namelijk wat we in Christus hebben en wat we in Hem zijn. Natuurlijk kan Hij een dis aanrichten in de woestijn: water uit de Rots (:20 - leven door de Geest - 1 Cor. 10:4) en brood uit de hemel, manna! Dat is engelenbrood - Panis Angelicus (:24-25) midden in de woestijn. Zo deed Hij dat en zo doet Hij dat, ook vandaag!
Feike ter Velde
