Het gemeenteleven: een spiegel van Jezus?
Bert Reinds • 84 - 2008 • Uitgave: 18
‘Opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid Gods bekend zou worden…’, Efeziërs 3:10
Het is niet zo moeilijk om de Efezebrief te lezen of uit te leggen vanuit de gedachte dat er straks een Gemeente zal zijn die in haar volheid Christus zal openbaren. Wanneer het Hoofd (Christus) zich gaat verenigen met het lichaam (de gemeente) door ons thuis te halen. ‘Maranatha’ wordt geroepen, studiedagen/conferenties over Jezus wederkomst worden georganiseerd en bezocht. Geweldig: ik zie ook uit naar Zijn komst.
Maar wat blijft van dit enthousiasme over wanneer we de praktische uitwerking en consequenties voor nu gaan realiseren, zoals beschreven staat in 2 Korintiërs 5:15, niet meer leven voor jezelf! Wat heeft ongelovig Nederland aan een Gemeente die zit te dagdromen over de toekomst en zijn opdracht/missie wat voor zich uit schuift en niet serieus neemt?
In Efeziërs 3:10 wordt de opdracht duidelijk: opdat thans…bekend zou worden. Dat betekent dat de wijsheid en veelkleurigheid Gods nu bekend moet worden, o.a. door de Gemeente. Gods woord is zeer duidelijk. De Here Jezus kan niet door mensen werken die de verstandelijke kennis van de Bijbelse waarheden hebben, maar ze niet tot uitwerking willen laten komen in hun leven. Ik wil 3 kenmerken noemen waardoor de Gemeente een uitdrukking van Christus kan zijn.
1e kenmerk: Door haar (samen)leven
Ik vertel u hoogstwaarschijnlijk niets nieuws, wanneer ik zeg dat de Gemeente niet een organisatie is die jaarlijks zijn programma afwerkt en volgens bepaalde methoden/systemen werkt om veel geld en leden te winnen. De Gemeente is een levend organisme, een lichaam met een persoonlijkheid, dat leeft, ademt, voelt, handelt, lijdt, treurt, gewond raakt, herstel nodig heeft. Individueel en als geheel vindt dit proces plaatselijk en wereldwijd plaats (Ef. 4:13-16).
Een Gemeente is niet een groep mensen die probeert voor Christus te leven; het is een familie wier bestaan gebaseerd is op de gemeenschappelijk factor van de inwonende Here, Hij is het Hoofd! Christus wordt zichtbaar in de Gemeente door het christen-zijn vóór te leven. Ik bedoel dit: In elk individueel lid, elk gezin, al de gemeenschappelijke activiteiten: crèche, zondagsschool, jeugd, bidstonden, Bijbelstudies, vrouwenochtenden, mannenontbijten, moet voortdurend het natuurlijke/menselijke belang plaats maken voor het waarachtige werk van Christus in ons en door onze activiteiten. Zie het leven der eerste Gemeente: Handelingen 2:47, zij loofden God, stonden in de gunst bij het volk en de Here voegde dagelijks toe (veler excuus, “dat was vroeger”, akkoord: praktisch een andere invulling, maar de houding van het hart is niet tijdgebonden).
Elk gedrag gebaseerd op imitatie van een mens, voorganger, andere gemeente/groep, heeft als resultaat dat de Geest zal doven. Het leven vóórleven dat in alle facetten uitademt: Niet ik, maar Hij moet wassen (Joh. 3:30, Gal. 5:17, Joh. 1:13).
2e kenmerk: Door de eenheid
Eenheid van het geloof (Ef. 4:13) en eenheid des Geestes (Ef. 4:3). Dat is de eenheid die God bedoelt. Dat is iets anders dan een eenheidsworst, of een of ander sociëteitsgevoel als doel te hebben.
De Gemeente wordt voorgesteld als een lichaam. Paulus omschrijft het in 1 Korintiërs 12:14-26 heel duidelijk en laat zien dat de uitwerking heel praktisch is. Christus wordt zichtbaar wanneer wij als een gezond, aaneensluitend geheel functioneren, gericht op Hem.
Wat Paulus hier bedoelt, wordt misschien concreter wanneer je het vergelijkt met het menselijk lichaam. Je ontdekt een variatie aan organen en een verscheidenheid aan functies. Het menselijk lichaam functioneert alleen dan wanneer elk orgaan zijn plek inneemt en doet wat bij zijn plaats hoort. In die zin wordt de gedachte ‘een lichaam kan niet verdeeld zijn in zichzelf’ wel heel duidelijk (en een lichaam zonder hoofd is dood).
Een Gemeente die deze opdracht kent, belijdt de eenheid, beoefent de eenheid, strijdt voor de eenheid, is bereid te lijden voor de eenheid.
Natuurlijk zijn we verschillend wat onze geschiedenis betreft, kennen we een diversiteit aan tradities en gewoonten, is het karakter en de huidige leefsituatie anders. Maar dat hoeft de eenheid niet in de weg te staan. Eenheid is niet dat we allemaal hetzelfde moeten worden. Eenheid ontstaat als we verscheidenheid erkennen en we met onze verschillen afgestemd zijn en blijven op het Hoofd, dat is Jezus Christus.
3e kenmerk: Door haar geestelijke groei
De Gemeente behoort een plaats te zijn waar geestelijk groei aanwezig is. Door geestelijk voedsel te ontvangen, wast Hij en worden wij minder. Lees nog eens Hebreeën 5:12-14, Efeziërs 4:14-16. Anders blijft de Gemeente geestelijk een peuterzaal waarbij de gemeenteleden alleen maar druk met zichzelf zijn. Om een indruk te krijgen van dit niveau, een geestelijke peuter zijn, bekijk nog eens een peuter en zijn gedrag!
Groeien door het juiste geestelijk voedsel te eten. Een goed en uitgebalanceerd voedselprogramma is nodig, op alle terreinen van het gemeenteleven. Zodat alle leden groeien in liefde naar God naar elkaar, zodat de wereld erkent dat Christus de oplossing is van het zinloze bestaan zonder Hem. Groeien naar en in geestelijke volwassenheid, dan wordt Jezus zichtbaar.
Waar moet nadruk worden gelegd in het voedselprogramma, het Bijbelonderwijs? Misschien ten overvloede, maar een paar aandachtsgebieden wil ik u noemen: het eren en aanbidden van God, de gemeente en Gods volk in Zijn planning bestuderen, discipelschap, evangelisatie, sociale bewogenheid, hoe functioneert een Bijbels huwelijk en gezin, het brengen van offers en onze omgang met geld en ander bezit.
Ik wil eindigen met een gedeelte uit Johannes 13:34-35 ’Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander lief hebt. Hieraan zullen allen weten (de wereld), dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander.’
Bert Reinds
Het is niet zo moeilijk om de Efezebrief te lezen of uit te leggen vanuit de gedachte dat er straks een Gemeente zal zijn die in haar volheid Christus zal openbaren. Wanneer het Hoofd (Christus) zich gaat verenigen met het lichaam (de gemeente) door ons thuis te halen. ‘Maranatha’ wordt geroepen, studiedagen/conferenties over Jezus wederkomst worden georganiseerd en bezocht. Geweldig: ik zie ook uit naar Zijn komst.
Maar wat blijft van dit enthousiasme over wanneer we de praktische uitwerking en consequenties voor nu gaan realiseren, zoals beschreven staat in 2 Korintiërs 5:15, niet meer leven voor jezelf! Wat heeft ongelovig Nederland aan een Gemeente die zit te dagdromen over de toekomst en zijn opdracht/missie wat voor zich uit schuift en niet serieus neemt?
In Efeziërs 3:10 wordt de opdracht duidelijk: opdat thans…bekend zou worden. Dat betekent dat de wijsheid en veelkleurigheid Gods nu bekend moet worden, o.a. door de Gemeente. Gods woord is zeer duidelijk. De Here Jezus kan niet door mensen werken die de verstandelijke kennis van de Bijbelse waarheden hebben, maar ze niet tot uitwerking willen laten komen in hun leven. Ik wil 3 kenmerken noemen waardoor de Gemeente een uitdrukking van Christus kan zijn.
1e kenmerk: Door haar (samen)leven
Ik vertel u hoogstwaarschijnlijk niets nieuws, wanneer ik zeg dat de Gemeente niet een organisatie is die jaarlijks zijn programma afwerkt en volgens bepaalde methoden/systemen werkt om veel geld en leden te winnen. De Gemeente is een levend organisme, een lichaam met een persoonlijkheid, dat leeft, ademt, voelt, handelt, lijdt, treurt, gewond raakt, herstel nodig heeft. Individueel en als geheel vindt dit proces plaatselijk en wereldwijd plaats (Ef. 4:13-16).
Een Gemeente is niet een groep mensen die probeert voor Christus te leven; het is een familie wier bestaan gebaseerd is op de gemeenschappelijk factor van de inwonende Here, Hij is het Hoofd! Christus wordt zichtbaar in de Gemeente door het christen-zijn vóór te leven. Ik bedoel dit: In elk individueel lid, elk gezin, al de gemeenschappelijke activiteiten: crèche, zondagsschool, jeugd, bidstonden, Bijbelstudies, vrouwenochtenden, mannenontbijten, moet voortdurend het natuurlijke/menselijke belang plaats maken voor het waarachtige werk van Christus in ons en door onze activiteiten. Zie het leven der eerste Gemeente: Handelingen 2:47, zij loofden God, stonden in de gunst bij het volk en de Here voegde dagelijks toe (veler excuus, “dat was vroeger”, akkoord: praktisch een andere invulling, maar de houding van het hart is niet tijdgebonden).
Elk gedrag gebaseerd op imitatie van een mens, voorganger, andere gemeente/groep, heeft als resultaat dat de Geest zal doven. Het leven vóórleven dat in alle facetten uitademt: Niet ik, maar Hij moet wassen (Joh. 3:30, Gal. 5:17, Joh. 1:13).
2e kenmerk: Door de eenheid
Eenheid van het geloof (Ef. 4:13) en eenheid des Geestes (Ef. 4:3). Dat is de eenheid die God bedoelt. Dat is iets anders dan een eenheidsworst, of een of ander sociëteitsgevoel als doel te hebben.
De Gemeente wordt voorgesteld als een lichaam. Paulus omschrijft het in 1 Korintiërs 12:14-26 heel duidelijk en laat zien dat de uitwerking heel praktisch is. Christus wordt zichtbaar wanneer wij als een gezond, aaneensluitend geheel functioneren, gericht op Hem.
Wat Paulus hier bedoelt, wordt misschien concreter wanneer je het vergelijkt met het menselijk lichaam. Je ontdekt een variatie aan organen en een verscheidenheid aan functies. Het menselijk lichaam functioneert alleen dan wanneer elk orgaan zijn plek inneemt en doet wat bij zijn plaats hoort. In die zin wordt de gedachte ‘een lichaam kan niet verdeeld zijn in zichzelf’ wel heel duidelijk (en een lichaam zonder hoofd is dood).
Een Gemeente die deze opdracht kent, belijdt de eenheid, beoefent de eenheid, strijdt voor de eenheid, is bereid te lijden voor de eenheid.
Natuurlijk zijn we verschillend wat onze geschiedenis betreft, kennen we een diversiteit aan tradities en gewoonten, is het karakter en de huidige leefsituatie anders. Maar dat hoeft de eenheid niet in de weg te staan. Eenheid is niet dat we allemaal hetzelfde moeten worden. Eenheid ontstaat als we verscheidenheid erkennen en we met onze verschillen afgestemd zijn en blijven op het Hoofd, dat is Jezus Christus.
3e kenmerk: Door haar geestelijke groei
De Gemeente behoort een plaats te zijn waar geestelijk groei aanwezig is. Door geestelijk voedsel te ontvangen, wast Hij en worden wij minder. Lees nog eens Hebreeën 5:12-14, Efeziërs 4:14-16. Anders blijft de Gemeente geestelijk een peuterzaal waarbij de gemeenteleden alleen maar druk met zichzelf zijn. Om een indruk te krijgen van dit niveau, een geestelijke peuter zijn, bekijk nog eens een peuter en zijn gedrag!
Groeien door het juiste geestelijk voedsel te eten. Een goed en uitgebalanceerd voedselprogramma is nodig, op alle terreinen van het gemeenteleven. Zodat alle leden groeien in liefde naar God naar elkaar, zodat de wereld erkent dat Christus de oplossing is van het zinloze bestaan zonder Hem. Groeien naar en in geestelijke volwassenheid, dan wordt Jezus zichtbaar.
Waar moet nadruk worden gelegd in het voedselprogramma, het Bijbelonderwijs? Misschien ten overvloede, maar een paar aandachtsgebieden wil ik u noemen: het eren en aanbidden van God, de gemeente en Gods volk in Zijn planning bestuderen, discipelschap, evangelisatie, sociale bewogenheid, hoe functioneert een Bijbels huwelijk en gezin, het brengen van offers en onze omgang met geld en ander bezit.
Ik wil eindigen met een gedeelte uit Johannes 13:34-35 ’Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander lief hebt. Hieraan zullen allen weten (de wereld), dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander.’
Bert Reinds
