Het gevaar van de radicale islam in Europa
Emerson Vermaat • 81 - 2005/06 • Uitgave: 24
Het gevaar van de radicale islam in Europa
Ruim drie eeuwen lang trokken zendelingen uit Europa naar Azië, Afrika en het Nabije Oosten om daar het christelijk geloof te verspreiden. Dit werd vergemakkelijkt door de westerse aanwezigheid in die landen en gebieden de zogenaamde kolonisatie. De laatste vijftig jaar is er een versnelde beweging in omgekeerde richting gaande. Niet wij trekken naar wat nu de Derde Wereld heet, maar de Derde Wereld trekt naar ons. Nog nooit zijn de migratiestromen vanuit Afrika, het Midden- en Verre Oosten richting Westen zo groot geweest.
Onder de migranten die zich hier gevestigd hebben bevinden zich ook tientallen miljoenen moslims uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Vaak gaat het om migranten met een traditie van grote gezinnen. Kijken we naar Nederland dan zien we dat er in 1972 in ons land ca. 55.000 gastarbeiders uit vooral Turkije en Marokko waren. Vijfentwintig jaar later in 1996 bleek dat door volgmigratie (partnerkeuze en gezinshereniging) het aantal Turkse en Marokkaanse migranten was uitgegroeid tot een bevolkingsgroep van meer dan een half miljoen personen van wie niet meer dan éénvijfde betaald werk verricht (Arie van der Zwan in Socialisme en Democratie, 2004, nr. 4, p. 43, 51).
Aanvankelijk hoopte men nog dat de tweede generatie moslimmigranten zich in Europa beter zou aanpassen dan de eerste generatie die de taal slecht sprak en niet geïntegreerd was. Dat was maar ten dele het geval. Veel moslimjongeren van de tweede generatie staan vijandig tegenover het Westen en de westerse waarden en zien christendom en jodendom als iets dat bestreden moet worden. Die problemen doen zich niet alleen in Amsterdam voor, maar ook in Parijs, Brussel, Madrid en Londen. Ongesluierde vrouwen worden op straat lastiggevallen en uitgescholden voor hoer. In Frankrijk terroriseren jongeren van Noord-Afrikaanse afkomst buurten en wijken in grote steden. Al in 2002 schreef Samira Bellil, een moedige jonge Franse van Algerijnse afkomst het boek Ontsnapt uit de hel over de terreur die zij zelf als moslimvrouw in de Parijse buitenwijken had ondervonden: groepsverkrachtingen, huiselijk geweld, bedreiging met de dood als je naar de politie stapt. Noord-Afrikaanse jeugdbendes delen op straat de lakens uit, wie niet naar hen luistert wordt geterroriseerd (dit gebeurt ook in sommige buurten van Amsterdam). En ze hebben wapens en explosieven, zo bleek in december 2005 uit de vondst van een flink wapendepot in een Parijse buitenwijk. Het depot werd gebruikt door Algerijnse en Tunesische terroristen die regelmatig roofovervallen pleegden. Omstreeks de jaarwisseling werd een trein in Zuid-Frankijk overvallen door groepen jongeren uit Marseille die 600 passagiers gijzelden en vrouwen molesteerden. De jeugdbendes bestonden vooral uit jongeren van Noord-Afrikaanse afkomst.
Moslimjongeren van de tweede generatie zetten zich tegen hun ouders af en verdwijnen in de straatcriminaliteit of radicaliseren en gaan Europa zien als missiegebied voor de islam. Zij bewonderen Osama bin Laden, die in een interview met de Arabische tv-zender Al-Jazeera gezegd heeft: Je moet Amerikanen, joden en christenen haten en ze bekijken websites waarin dezelfde boodschap doorklinkt. Tijdens de rellen in Parijs (oktober/november 2005) werd een Belgische tv-ploeg bedreigd. Zij wilden een reportage over de rellen maken, maar de jongeren riepen: Wij willen jullie hier niet. Als jullie van Al-Jazeera waren, zouden jullie hier wel mogen zijn. Wij willen hier alleen Arabisch sprekende journalisten. Dit soort jongeren kijkt graag naar zogenaamde onthoofdingfilmpjes op Arabische tv-zenders en internet: gijzelaars in Irak of Tsjetsjenië worden onthoofd door met kalashnikovs gewapende mannen, wier gezicht helemaal in doeken is gewikkeld met slechts één klein spleetje voor de ogen. De radicale kern van de zogenaamde Hofstadgroep bekeek ook zulke gruwelfilmpjes. Volgens een getuige kickte Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh, op zulke beelden. Binnen de Hofstadgroep werd besproken hoe je het beste iemand kan onthoofden. Doe het langzaam, begin met de keel door te snijden, maar snij niet te diep want dan lijdt het slachtoffer langer en heeft meer pijn, zo luidde de instructie.
De radicalen zetten zich nadrukkelijk af tegen gematigde moslims. Deze worden soms met de dood bedreigd als ze zich in de media durven te uiten. De Amsterdamse wethouder Ahmed Aboutaleb heeft dag en nacht persoonsbeveiliging nodig omdat hij zich publiekelijk tegen de extremisten heeft gekeerd. De Hofstadgroep heeft maar een doel: hun versie van de islam door middel van geweld aan de rest van de samenleving opdringen. Gematigde moslims die zich daartegen verzetten verdienen in hun ogen de doodstraf.
We mogen dus nooit zeggen: álle moslims zijn extremistisch, er is niet één moslim die deugt. Tijdens de Joegoslavische burgeroorlog was ik twee keer in Sarajevo. Daar ontmoette ik gematigde moslims die slachtoffer waren van geweld door de Serviërs. Veel van die moslims voelden zich nog echte Joegoslaven, ze hadden meer op met de vroegere maarschalk Tito dan met de islam. Zij waren mijn vrienden. Tijdens die oorlog is ook een klein deel van Bosnische moslims geradicaliseerd.
De islam is een missionaire religie. Het doel is de wereld te veroveren en aan de islam te onderwerpen, hetzij vreedzaam door middel van zending en migratie, hetzij met geweld door middel van de heilige oorlog of jihad. Het belangrijkste doel is Europa. De komende tien, twintig jaar zullen tientallen miljoenen gefrustreerde jongeren uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa trekken. Europa is tegelijk het nieuwe slagveld voor de radicale islam aan het worden, een rekruteringsveld voor terreurgroepen als Al-Qaeda die hier en elders aanslagen plegen. In Spanje werd onlangs de Algerijnse terrorist Belgacem Bellil aangehouden. Hij was begonnen als gewone dagloner, later werd hij gerekruteerd door het terreurnetwerk van Abu Musab Al-Zarqawi en vervolgens reisde hij via België en Syrië naar Irak. Daar voerde hij in de Iraakse stad Nasirya een zelfmoordaanslag uit waarbij 19 Italianen en 9 Irakezen om het leven kwamen (El País, 14 januari 2006). En dit is maar een van de vele voorbeelden. De terroristen achter de aanslagen in Madrid waren bijna allemaal boze moslims van Noord-Afrikaanse afkomst. Het doel van die aanslagen was niet alleen de terugtrekking van de Spaanse troepen uit Irak. Er was nog een ander doel zoals uit boodschappen op radicale websites van al-Qaeda bleek. Het ging erom dat de moslimheerschappij in Spanje wordt hersteld. Ongeveer 800 jaar lang was het zuiden van Spanje in handen van moslims. Dit gebied stond toen bekend als Al-Andalus. In de 15e eeuw werden de moslims uit Spanje verdreven. Al-Qaeda spreekt over de tragedie van Al-Andalus, die zich nooit meer mag herhalen. Het gebied moet door de moslims worden heroverd. Daarom bereidden moslimterroristen ook ná het vertrek van de Spaanse troepen uit Irak nieuwe aanslagen voor en die konden net op tijd worden verhinderd.
Behalve Spanje is Engeland een heel belangrijk missiegebied voor de islam. Londen wordt wel eens Londonistan genoemd. Met Saoedisch geld zijn grote moskeeën gebouwd waar radicale imams hun volgelingen ophitsen tot de jihad. Het is heel moeilijk om die radicale imams uit te zetten. Engeland kent een eeuwenoude traditie van vrijheid en tolerantie en radicale moslims maken daar misbruik van. Zij rekruteren jongeren voor de jihad in Afghanistan, Tsjetsjenië en Irak. In Duitsland doen zich soortgelijke problemen voor. Terreurnetwerken proberen in moskeeën en via internet jonge moslims te winnen voor de jihad. Ook het netwerk van Abu Musab Al-Zarqawi is in Duitsland actief. Een aantal leden van dit netwerk is inmiddels opgepakt. In 2003 bereidde een Tunesiër een grote zelfmoordaanslag in Berlijn voor. Hij bezocht eerst een radicale moskee waar hij vier mannen voor zijn missie wist te rekruteren. Door tijdige arrestaties kon de aanslag worden voorkomen. De man bezat ook stadsplattegronden van Nederlandse steden.
Emerson Vermaat
Ruim drie eeuwen lang trokken zendelingen uit Europa naar Azië, Afrika en het Nabije Oosten om daar het christelijk geloof te verspreiden. Dit werd vergemakkelijkt door de westerse aanwezigheid in die landen en gebieden de zogenaamde kolonisatie. De laatste vijftig jaar is er een versnelde beweging in omgekeerde richting gaande. Niet wij trekken naar wat nu de Derde Wereld heet, maar de Derde Wereld trekt naar ons. Nog nooit zijn de migratiestromen vanuit Afrika, het Midden- en Verre Oosten richting Westen zo groot geweest.
Onder de migranten die zich hier gevestigd hebben bevinden zich ook tientallen miljoenen moslims uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Vaak gaat het om migranten met een traditie van grote gezinnen. Kijken we naar Nederland dan zien we dat er in 1972 in ons land ca. 55.000 gastarbeiders uit vooral Turkije en Marokko waren. Vijfentwintig jaar later in 1996 bleek dat door volgmigratie (partnerkeuze en gezinshereniging) het aantal Turkse en Marokkaanse migranten was uitgegroeid tot een bevolkingsgroep van meer dan een half miljoen personen van wie niet meer dan éénvijfde betaald werk verricht (Arie van der Zwan in Socialisme en Democratie, 2004, nr. 4, p. 43, 51).
Aanvankelijk hoopte men nog dat de tweede generatie moslimmigranten zich in Europa beter zou aanpassen dan de eerste generatie die de taal slecht sprak en niet geïntegreerd was. Dat was maar ten dele het geval. Veel moslimjongeren van de tweede generatie staan vijandig tegenover het Westen en de westerse waarden en zien christendom en jodendom als iets dat bestreden moet worden. Die problemen doen zich niet alleen in Amsterdam voor, maar ook in Parijs, Brussel, Madrid en Londen. Ongesluierde vrouwen worden op straat lastiggevallen en uitgescholden voor hoer. In Frankrijk terroriseren jongeren van Noord-Afrikaanse afkomst buurten en wijken in grote steden. Al in 2002 schreef Samira Bellil, een moedige jonge Franse van Algerijnse afkomst het boek Ontsnapt uit de hel over de terreur die zij zelf als moslimvrouw in de Parijse buitenwijken had ondervonden: groepsverkrachtingen, huiselijk geweld, bedreiging met de dood als je naar de politie stapt. Noord-Afrikaanse jeugdbendes delen op straat de lakens uit, wie niet naar hen luistert wordt geterroriseerd (dit gebeurt ook in sommige buurten van Amsterdam). En ze hebben wapens en explosieven, zo bleek in december 2005 uit de vondst van een flink wapendepot in een Parijse buitenwijk. Het depot werd gebruikt door Algerijnse en Tunesische terroristen die regelmatig roofovervallen pleegden. Omstreeks de jaarwisseling werd een trein in Zuid-Frankijk overvallen door groepen jongeren uit Marseille die 600 passagiers gijzelden en vrouwen molesteerden. De jeugdbendes bestonden vooral uit jongeren van Noord-Afrikaanse afkomst.
Moslimjongeren van de tweede generatie zetten zich tegen hun ouders af en verdwijnen in de straatcriminaliteit of radicaliseren en gaan Europa zien als missiegebied voor de islam. Zij bewonderen Osama bin Laden, die in een interview met de Arabische tv-zender Al-Jazeera gezegd heeft: Je moet Amerikanen, joden en christenen haten en ze bekijken websites waarin dezelfde boodschap doorklinkt. Tijdens de rellen in Parijs (oktober/november 2005) werd een Belgische tv-ploeg bedreigd. Zij wilden een reportage over de rellen maken, maar de jongeren riepen: Wij willen jullie hier niet. Als jullie van Al-Jazeera waren, zouden jullie hier wel mogen zijn. Wij willen hier alleen Arabisch sprekende journalisten. Dit soort jongeren kijkt graag naar zogenaamde onthoofdingfilmpjes op Arabische tv-zenders en internet: gijzelaars in Irak of Tsjetsjenië worden onthoofd door met kalashnikovs gewapende mannen, wier gezicht helemaal in doeken is gewikkeld met slechts één klein spleetje voor de ogen. De radicale kern van de zogenaamde Hofstadgroep bekeek ook zulke gruwelfilmpjes. Volgens een getuige kickte Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh, op zulke beelden. Binnen de Hofstadgroep werd besproken hoe je het beste iemand kan onthoofden. Doe het langzaam, begin met de keel door te snijden, maar snij niet te diep want dan lijdt het slachtoffer langer en heeft meer pijn, zo luidde de instructie.
De radicalen zetten zich nadrukkelijk af tegen gematigde moslims. Deze worden soms met de dood bedreigd als ze zich in de media durven te uiten. De Amsterdamse wethouder Ahmed Aboutaleb heeft dag en nacht persoonsbeveiliging nodig omdat hij zich publiekelijk tegen de extremisten heeft gekeerd. De Hofstadgroep heeft maar een doel: hun versie van de islam door middel van geweld aan de rest van de samenleving opdringen. Gematigde moslims die zich daartegen verzetten verdienen in hun ogen de doodstraf.
We mogen dus nooit zeggen: álle moslims zijn extremistisch, er is niet één moslim die deugt. Tijdens de Joegoslavische burgeroorlog was ik twee keer in Sarajevo. Daar ontmoette ik gematigde moslims die slachtoffer waren van geweld door de Serviërs. Veel van die moslims voelden zich nog echte Joegoslaven, ze hadden meer op met de vroegere maarschalk Tito dan met de islam. Zij waren mijn vrienden. Tijdens die oorlog is ook een klein deel van Bosnische moslims geradicaliseerd.
De islam is een missionaire religie. Het doel is de wereld te veroveren en aan de islam te onderwerpen, hetzij vreedzaam door middel van zending en migratie, hetzij met geweld door middel van de heilige oorlog of jihad. Het belangrijkste doel is Europa. De komende tien, twintig jaar zullen tientallen miljoenen gefrustreerde jongeren uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa trekken. Europa is tegelijk het nieuwe slagveld voor de radicale islam aan het worden, een rekruteringsveld voor terreurgroepen als Al-Qaeda die hier en elders aanslagen plegen. In Spanje werd onlangs de Algerijnse terrorist Belgacem Bellil aangehouden. Hij was begonnen als gewone dagloner, later werd hij gerekruteerd door het terreurnetwerk van Abu Musab Al-Zarqawi en vervolgens reisde hij via België en Syrië naar Irak. Daar voerde hij in de Iraakse stad Nasirya een zelfmoordaanslag uit waarbij 19 Italianen en 9 Irakezen om het leven kwamen (El País, 14 januari 2006). En dit is maar een van de vele voorbeelden. De terroristen achter de aanslagen in Madrid waren bijna allemaal boze moslims van Noord-Afrikaanse afkomst. Het doel van die aanslagen was niet alleen de terugtrekking van de Spaanse troepen uit Irak. Er was nog een ander doel zoals uit boodschappen op radicale websites van al-Qaeda bleek. Het ging erom dat de moslimheerschappij in Spanje wordt hersteld. Ongeveer 800 jaar lang was het zuiden van Spanje in handen van moslims. Dit gebied stond toen bekend als Al-Andalus. In de 15e eeuw werden de moslims uit Spanje verdreven. Al-Qaeda spreekt over de tragedie van Al-Andalus, die zich nooit meer mag herhalen. Het gebied moet door de moslims worden heroverd. Daarom bereidden moslimterroristen ook ná het vertrek van de Spaanse troepen uit Irak nieuwe aanslagen voor en die konden net op tijd worden verhinderd.
Behalve Spanje is Engeland een heel belangrijk missiegebied voor de islam. Londen wordt wel eens Londonistan genoemd. Met Saoedisch geld zijn grote moskeeën gebouwd waar radicale imams hun volgelingen ophitsen tot de jihad. Het is heel moeilijk om die radicale imams uit te zetten. Engeland kent een eeuwenoude traditie van vrijheid en tolerantie en radicale moslims maken daar misbruik van. Zij rekruteren jongeren voor de jihad in Afghanistan, Tsjetsjenië en Irak. In Duitsland doen zich soortgelijke problemen voor. Terreurnetwerken proberen in moskeeën en via internet jonge moslims te winnen voor de jihad. Ook het netwerk van Abu Musab Al-Zarqawi is in Duitsland actief. Een aantal leden van dit netwerk is inmiddels opgepakt. In 2003 bereidde een Tunesiër een grote zelfmoordaanslag in Berlijn voor. Hij bezocht eerst een radicale moskee waar hij vier mannen voor zijn missie wist te rekruteren. Door tijdige arrestaties kon de aanslag worden voorkomen. De man bezat ook stadsplattegronden van Nederlandse steden.
Emerson Vermaat
