Het ongeloof rukt op!
Feike ter Velde • 85 - 2009 • Uitgave: 21
Naast de vele hoopvolle tekenen die hier en daar zijn waar te nemen onder jonge gelovigen, die er voluit voor gaan om te leven en te werken in de dienst van God en in de opbouw van de Gemeente van Christus, moeten we toch met spijt constateren dat de algemene trend in onze samenleving en in geheel Europa er een is van toenemend en soms agressief ongeloof. De oplopende cijfers voor partijen als D66 en de SP, althans in de peilingen, doen vrezen voor een nieuwe periode van goddeloze regeringen in ons land. Waar staan we als de vijandschap toeneemt?
Er gaat een nieuwe krachtige golf van atheïsme over onze vrije wereld, die erger is dan de financiële en economische crisis die we doormaken en nog gáán doormaken de komen jaren. Hangen die twee dingen samen? Is het één een gevolg van het ander? Is de economische crisis de aanvang van de Grote Verdrukking, waarvan het Bijbelboek de Openbaring (hfdst 6-19) spreekt? Is het toeval dat er op dit moment meer mensen honger lijden in de wereld dan ooit tevoren? Is de economische crisis Gods antwoord op de groeiende openbare zonden van onze generatie? Het zijn belangrijke vragen over de ‘tekenen van de tijd’, die we onszelf moeten stellen.
Tegelijkertijd moeten we een christelijk en vooral Bijbels antwoord formuleren op de opdringende geest van ongeloof, die vooral ook via de wereld van de wetenschap aan ons wordt opgedrongen en waar we vandaag velen zien vallen. Er lijkt geen antwoord meer gegeven te kunnen worden op de ‘bewijzen’ die worden opgesomd voor het evolutiegeloof, waardoor de Bijbel ons uit handen wordt geslagen. Wetenschappers als Richard Dawkins en anderen vormen vandaag een grote uitdaging voor christenen in de academische wereld. Maar het blijft zo stil aan hun kant - er zijn gelukkig wel uitzonderingen(!) - en daarom houdt de kerk zich ook te vaak stil. Christenwetenschappers gaan niet zelden mee in het evolutiegeloof.
Moderne atheïstische schrijvers - in de Engelssprekende wereld - als Christopher Hitchens en Sam Harris worden vooral gedreven door angst voor de islam (wat trouwens niet ongegrond is), maar zijn in hun afwijzing daarvan tegen elke religie, derhalve ook tegen het christelijk geloof. En dat is op z’n minst wonderlijk. De Britse wetenschapper Richard Dawkins kan zich in grove bewoordingen uitlaten als hij zijn evolutiegeloof uitdraagt en het scheppingsgeloof aanvalt: “Geloof is een blind vertrouwen zonder bewijs, zelf als de tanden (van het evolutiebewijs!) zich in dat scheppingsgeloof hebben vastgebeten.” Met andere woorden: Al kom ik met bewijzen voor de evolutie, het christelijk geloof houdt vast aan blind vertrouwen (in de Bijbelse schepping, echter zónder bewijs, vindt hij). Dawkins wordt wel de rottweiler (agressief hondenras) van Charles Darwin genoemd, zoals de bioloog Thomas H. Huxley de buldog van Darwin heette. Huxley schijnt destijds, toen hij Darwins opvattingen vernam, gezegd te hebben: “Nu hebben we eindelijk een antwoord op dat verfoeide scheppingsgeloof.”
Richard Dawkins is niet alleen een wetenschapper van formaat, dat moet worden gezegd, maar hij is als ‘filosoof’ een enorm bestrijder van het christelijk geloof. Dat was hij misschien ook wel geweest als hij buschauffeur of horlogemaker was geweest. Die dingen staan los van elkaar: wetenschap, of welk beroep dan ook, staat los van wat men gelóóft. Dawkins gebruikt zijn wetenschappelijke kennis om zijn geloof - lees: zijn ongeloof - te onderbouwen. Hij behoort bij het zogenaamde nieuwe atheïsme, dat wereldwijd krachtig in opmars is.
Hij werkt actief mee aan - wat je zou kunnen noemen ‘zijn kerk’ - de Bright Movement, een beweging die aan de wieg stond van de in 2002 gehouden ‘Mars voor een goddeloos Amerika’ in Washington. Die beweging zoekt naar een nieuwe impuls voor een ‘naturalistische’ levensbeschouwing. Een wereld - een denkwereld - zonder God. Een wereld die zichzelf heeft voortgebracht en van waaruit alle dingen zijn te verklaren. Een gesloten wereldbeeld met mensen die zichzelf tot norm en wet zijn. Die nieuwe impuls slaat wereldwijd aan.
We zien steeds weer dat het evolutiegeloof vervuld is van haat tegen het christelijk geloof en de Bijbel. Daar moeten we op bedacht zijn en niet onverschillig zijn voor de wereldwijde discussie over dit thema. Veel christenen, als ze al niet zijn omgevallen voor het evolutiegeloof, lijken deze discussie onbelangrijk te vinden, maar dat is het niet. De messen worden geslepen om de laatste resten van het christelijk geloof uit de samenleving weg te snijden. Daarbij gaat een man als Richard Dawkins en zijn atheïstische kerk, de Bright Movement (Bright betekent: prachtig, schitterend, want hij wil zijn ongeloof positief brengen) voorop.
In zijn laatste boek The God Delusion (de Nederlandse vertaling van het boek luidt: God als misvatting) komt hij met tal van ouwe koeien uit het ‘atheïstische taalgebied’, zonder veel nieuws te brengen. Het Godsgeloof van de grote Joodse wetenschapper Albert Einstein zet hij arrogant weg als ‘iemand die onder de indruk was van de grootsheid van het heelal.’ Voor dit en andere soorten van geloof hoef je geen respect te hebben, vindt hij. Hij plakt er dan nog wat voorbeelden achteraan over fundamentalistisch moslimgeloof. Het doet allemaal erg goedkoop, misschien wel bijna ordinair, aan; een wetenschapper onwaardig. Zijn redeneringen zullen geen stand kunnen houden in een publiek debat met intelligente christenen. Want als hij zijn ‘Godhypothese’ opschrijft - dat is: wat volgens hem christenen geloven - dan blijkt hij weinig van het christelijke geloof te hebben begrepen. Hij is een wetenschapper van naam, maar dit is zijn terrein volstrekt niet.
Maar hartgrondige haat tegen het christelijk geloof moet wel zijn drijfveer zijn en dat doet bijna griezelig aan. In navolging van deze prominente en haatzaaiende uitingen horen we in de Tweede Kamer en in de politiek vanuit bepaalde kanten dezelfde dingen, Alexander Pechtold van D66 voorop. Dat bleek ook heel erg toen minister Maria van der Hoeven destijds ‘Intelligent Design’ - een wetenschappelijk concept bij het zoeken naar de oorsprong der dingen - aan de orde stelde in het onderwijs. Het hek was van de dam. Want hierachter zit immers de idee van een God als Schepper. In zo’n geval lijkt het alsof mensen door een wesp worden gestoken. Het venijn is dan bijna griezelig.
De eerdergenoemde Bright Movement zoekt nu een aanduiding voor haar aanhangers, zoals bijvoorbeeld ook de homobeweging dat heeft gedaan. Die noemde haar aanhangers gay, hetgeen happy, gelukkig betekent. Een positieve naam voor het beestje moet meer aanhang genereren; aanhang die er ook voor uitkomt atheïst te zijn. Uit cijfers blijkt dat steeds minder mensen zich atheïst willen noemen, omdat het een negatieve bijklank heeft. Daarom koos de Bright Movement voor naam bright,/i>, hetgeen prachtig of schitterend betekent. Leden zeggen nu van zichzelf: ‘Ik ben bright’. Dat is een positieve naam die een negatieve lading moet dekken.
Dat heeft het woord gay ook bewerkt, althans vooral in de Engelssprekende wereld. Eén van hun folders koos voor een parafrase op een Bijbelwoord: ‘Let there be Bright’ (Bijbel: ‘Daar zij licht'). Maar men zoekt de wereld, vooral de ‘christelijke wereld’ van het vrije Westen, te overwinnen met de geest van het ongeloof. Hun sterkste wapen is… inderdaad, het evolutiegeloof. Vandaar dat de wetenschapper Richard Dawkins een bijzonder welkom lidmaat is, die de belijdenis van de ongelovige kerk goed kan verwoorden en uitdraagt in goed verkochte boeken.
Het is daarom des te meer betreurenswaardig dat ook christenen daar bij willen horen met hun hang naar het evolutiegeloof. Daar zou je toch niet bij willen horen! Het is van groot belang dat Bijbelgetrouwe christenen pal blijven staan voor Gods Woord en zich niet laten wegzetten door broeders die zeggen dat het gaat om de uitleg van dat Woord en dat de feiten uit de natuur dat Woord van God nu eenmaal tegenspreken. Dat is goedkoop, oppervlakkig en niet nodig. De toevallige stand van de wetenschap van vandaag kan nooit de norm zijn om Gods Woord anders te verstaan dan dat er staat. Het ongeloof is een machtige vijand van het christelijk geloof. Met geestelijke kracht en in grote waardigheid behoort de christelijke kerk te staan voor Gods Woord. Natuurkundig gezien kan Jezus nooit op het water hebben gelopen, kan Lazarus na vier dagen niet levend uit het graf zijn gekomen, kan Jezus na drie dagen niet uit de dood zijn opgestaan. Kortom: de natuurkunde heeft groot gelijk!
Bijbeltrouwe christenen geloven niettemin dat het wél zo is gebeurd: écht gebeurd! Net zoals de schepping in zes dagen, de zondvloed over de gehele aarde, de oordelen over Farao, het pad door de zee en noem maar op. We leven in de wonderlijke wereld van de levende God, waarover de mens nooit het laatste woord kan spreken, ook de wetenschapper niet. Die moet bescheiden zijn en tegen zichzelf zeggen: echte wetenschap claimt nooit het laatste woord, de laatste waarheid te bezitten, maar zoekt altijd verder, naar de dingen achter de (vermeende) waarheid.
Gelovigen behoren echter steeds het goede antwoord te hebben op de claims van het groeiende ongeloof in de samenleving. Want Gods Woord is de waarheid!
Feike ter Velde
Er gaat een nieuwe krachtige golf van atheïsme over onze vrije wereld, die erger is dan de financiële en economische crisis die we doormaken en nog gáán doormaken de komen jaren. Hangen die twee dingen samen? Is het één een gevolg van het ander? Is de economische crisis de aanvang van de Grote Verdrukking, waarvan het Bijbelboek de Openbaring (hfdst 6-19) spreekt? Is het toeval dat er op dit moment meer mensen honger lijden in de wereld dan ooit tevoren? Is de economische crisis Gods antwoord op de groeiende openbare zonden van onze generatie? Het zijn belangrijke vragen over de ‘tekenen van de tijd’, die we onszelf moeten stellen.
Tegelijkertijd moeten we een christelijk en vooral Bijbels antwoord formuleren op de opdringende geest van ongeloof, die vooral ook via de wereld van de wetenschap aan ons wordt opgedrongen en waar we vandaag velen zien vallen. Er lijkt geen antwoord meer gegeven te kunnen worden op de ‘bewijzen’ die worden opgesomd voor het evolutiegeloof, waardoor de Bijbel ons uit handen wordt geslagen. Wetenschappers als Richard Dawkins en anderen vormen vandaag een grote uitdaging voor christenen in de academische wereld. Maar het blijft zo stil aan hun kant - er zijn gelukkig wel uitzonderingen(!) - en daarom houdt de kerk zich ook te vaak stil. Christenwetenschappers gaan niet zelden mee in het evolutiegeloof.
Moderne atheïstische schrijvers - in de Engelssprekende wereld - als Christopher Hitchens en Sam Harris worden vooral gedreven door angst voor de islam (wat trouwens niet ongegrond is), maar zijn in hun afwijzing daarvan tegen elke religie, derhalve ook tegen het christelijk geloof. En dat is op z’n minst wonderlijk. De Britse wetenschapper Richard Dawkins kan zich in grove bewoordingen uitlaten als hij zijn evolutiegeloof uitdraagt en het scheppingsgeloof aanvalt: “Geloof is een blind vertrouwen zonder bewijs, zelf als de tanden (van het evolutiebewijs!) zich in dat scheppingsgeloof hebben vastgebeten.” Met andere woorden: Al kom ik met bewijzen voor de evolutie, het christelijk geloof houdt vast aan blind vertrouwen (in de Bijbelse schepping, echter zónder bewijs, vindt hij). Dawkins wordt wel de rottweiler (agressief hondenras) van Charles Darwin genoemd, zoals de bioloog Thomas H. Huxley de buldog van Darwin heette. Huxley schijnt destijds, toen hij Darwins opvattingen vernam, gezegd te hebben: “Nu hebben we eindelijk een antwoord op dat verfoeide scheppingsgeloof.”
Richard Dawkins is niet alleen een wetenschapper van formaat, dat moet worden gezegd, maar hij is als ‘filosoof’ een enorm bestrijder van het christelijk geloof. Dat was hij misschien ook wel geweest als hij buschauffeur of horlogemaker was geweest. Die dingen staan los van elkaar: wetenschap, of welk beroep dan ook, staat los van wat men gelóóft. Dawkins gebruikt zijn wetenschappelijke kennis om zijn geloof - lees: zijn ongeloof - te onderbouwen. Hij behoort bij het zogenaamde nieuwe atheïsme, dat wereldwijd krachtig in opmars is.
Hij werkt actief mee aan - wat je zou kunnen noemen ‘zijn kerk’ - de Bright Movement, een beweging die aan de wieg stond van de in 2002 gehouden ‘Mars voor een goddeloos Amerika’ in Washington. Die beweging zoekt naar een nieuwe impuls voor een ‘naturalistische’ levensbeschouwing. Een wereld - een denkwereld - zonder God. Een wereld die zichzelf heeft voortgebracht en van waaruit alle dingen zijn te verklaren. Een gesloten wereldbeeld met mensen die zichzelf tot norm en wet zijn. Die nieuwe impuls slaat wereldwijd aan.
We zien steeds weer dat het evolutiegeloof vervuld is van haat tegen het christelijk geloof en de Bijbel. Daar moeten we op bedacht zijn en niet onverschillig zijn voor de wereldwijde discussie over dit thema. Veel christenen, als ze al niet zijn omgevallen voor het evolutiegeloof, lijken deze discussie onbelangrijk te vinden, maar dat is het niet. De messen worden geslepen om de laatste resten van het christelijk geloof uit de samenleving weg te snijden. Daarbij gaat een man als Richard Dawkins en zijn atheïstische kerk, de Bright Movement (Bright betekent: prachtig, schitterend, want hij wil zijn ongeloof positief brengen) voorop.
In zijn laatste boek The God Delusion (de Nederlandse vertaling van het boek luidt: God als misvatting) komt hij met tal van ouwe koeien uit het ‘atheïstische taalgebied’, zonder veel nieuws te brengen. Het Godsgeloof van de grote Joodse wetenschapper Albert Einstein zet hij arrogant weg als ‘iemand die onder de indruk was van de grootsheid van het heelal.’ Voor dit en andere soorten van geloof hoef je geen respect te hebben, vindt hij. Hij plakt er dan nog wat voorbeelden achteraan over fundamentalistisch moslimgeloof. Het doet allemaal erg goedkoop, misschien wel bijna ordinair, aan; een wetenschapper onwaardig. Zijn redeneringen zullen geen stand kunnen houden in een publiek debat met intelligente christenen. Want als hij zijn ‘Godhypothese’ opschrijft - dat is: wat volgens hem christenen geloven - dan blijkt hij weinig van het christelijke geloof te hebben begrepen. Hij is een wetenschapper van naam, maar dit is zijn terrein volstrekt niet.
Maar hartgrondige haat tegen het christelijk geloof moet wel zijn drijfveer zijn en dat doet bijna griezelig aan. In navolging van deze prominente en haatzaaiende uitingen horen we in de Tweede Kamer en in de politiek vanuit bepaalde kanten dezelfde dingen, Alexander Pechtold van D66 voorop. Dat bleek ook heel erg toen minister Maria van der Hoeven destijds ‘Intelligent Design’ - een wetenschappelijk concept bij het zoeken naar de oorsprong der dingen - aan de orde stelde in het onderwijs. Het hek was van de dam. Want hierachter zit immers de idee van een God als Schepper. In zo’n geval lijkt het alsof mensen door een wesp worden gestoken. Het venijn is dan bijna griezelig.
De eerdergenoemde Bright Movement zoekt nu een aanduiding voor haar aanhangers, zoals bijvoorbeeld ook de homobeweging dat heeft gedaan. Die noemde haar aanhangers gay, hetgeen happy, gelukkig betekent. Een positieve naam voor het beestje moet meer aanhang genereren; aanhang die er ook voor uitkomt atheïst te zijn. Uit cijfers blijkt dat steeds minder mensen zich atheïst willen noemen, omdat het een negatieve bijklank heeft. Daarom koos de Bright Movement voor naam bright,/i>, hetgeen prachtig of schitterend betekent. Leden zeggen nu van zichzelf: ‘Ik ben bright’. Dat is een positieve naam die een negatieve lading moet dekken.
Dat heeft het woord gay ook bewerkt, althans vooral in de Engelssprekende wereld. Eén van hun folders koos voor een parafrase op een Bijbelwoord: ‘Let there be Bright’ (Bijbel: ‘Daar zij licht'). Maar men zoekt de wereld, vooral de ‘christelijke wereld’ van het vrije Westen, te overwinnen met de geest van het ongeloof. Hun sterkste wapen is… inderdaad, het evolutiegeloof. Vandaar dat de wetenschapper Richard Dawkins een bijzonder welkom lidmaat is, die de belijdenis van de ongelovige kerk goed kan verwoorden en uitdraagt in goed verkochte boeken.
Het is daarom des te meer betreurenswaardig dat ook christenen daar bij willen horen met hun hang naar het evolutiegeloof. Daar zou je toch niet bij willen horen! Het is van groot belang dat Bijbelgetrouwe christenen pal blijven staan voor Gods Woord en zich niet laten wegzetten door broeders die zeggen dat het gaat om de uitleg van dat Woord en dat de feiten uit de natuur dat Woord van God nu eenmaal tegenspreken. Dat is goedkoop, oppervlakkig en niet nodig. De toevallige stand van de wetenschap van vandaag kan nooit de norm zijn om Gods Woord anders te verstaan dan dat er staat. Het ongeloof is een machtige vijand van het christelijk geloof. Met geestelijke kracht en in grote waardigheid behoort de christelijke kerk te staan voor Gods Woord. Natuurkundig gezien kan Jezus nooit op het water hebben gelopen, kan Lazarus na vier dagen niet levend uit het graf zijn gekomen, kan Jezus na drie dagen niet uit de dood zijn opgestaan. Kortom: de natuurkunde heeft groot gelijk!
Bijbeltrouwe christenen geloven niettemin dat het wél zo is gebeurd: écht gebeurd! Net zoals de schepping in zes dagen, de zondvloed over de gehele aarde, de oordelen over Farao, het pad door de zee en noem maar op. We leven in de wonderlijke wereld van de levende God, waarover de mens nooit het laatste woord kan spreken, ook de wetenschapper niet. Die moet bescheiden zijn en tegen zichzelf zeggen: echte wetenschap claimt nooit het laatste woord, de laatste waarheid te bezitten, maar zoekt altijd verder, naar de dingen achter de (vermeende) waarheid.
Gelovigen behoren echter steeds het goede antwoord te hebben op de claims van het groeiende ongeloof in de samenleving. Want Gods Woord is de waarheid!
Feike ter Velde
