Hoe houden we onze kinderen vast
Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 3
Een jongen van 12 jaar werd om half drie in de nacht aangesproken in de discotheek. Hij was te jong om er nog te zijn. Hij moest weg, dat schrijft de wet voor. De verantwoordelijke mensen droegen hem over aan de politie die een controle bezoekje bracht. De politie nam hem mee. Hij vertelde dat zijn ouders al een week met vakantie in het buitenland waren en nog minstens tien dagen zouden wegblijven. Hij was alleen thuis. Dit verhaal staat niet op zichzelf.
Veel tieners zijn niet alleen eenzaam, zelfs als de ouders thuis zijn, maar voèlen zich eenzaam. Ze gaan door de pubertijd heen en diep van binnen stormt het soms enorm. Ouders en kinderen verstaan elkaar vaak niet. Toch hebben de ouders het meeste invloed op hun kinderen, veel meer dan de leeftijdgenoten, de school of de sportclub, stelt Gary Chapman in een prachtig boek onder de titel "De 5 talen van de Liefde van Tieners”. Die vijf talen kunnen ouders leren spreken als ze de moeite ervoor zouden nemen. Het is een makkelijke taal. Dit zijn ze:
1. Positieve woorden
2. Lichamelijke aanraking
3. Tijd en aandacht
4. Dienstbaarheid
5. Cadeaus
Het is een boek vol praktische aanwijzingen, die hun uitwerking in het gezin geenszins zullen missen. Vandaar: een hartelijke aanbeveling, niet alleen voor ouders, ook voor grootouders.
Het gezin
Wat zitten we vaak vast in onszelf. Wat lukt het ons moeilijk om lief te hebben en om een licht te zijn in ons huwelijk en ons gezin. Wat zijn we vaak rechters over onze kinderen, ouders, broers en zusters. Is dat ook niet vaak zo als christen onder de christenen. Moet de ander niet zijn, zoals wij vinden dat hij zijn moet. Moet hij niet geloven, wat ik vind dat hij geloven moet. En zo oordelen we en veroordelen we elkaar voortdurend. We verliezen onze vrienden. Onze kinderen moeten niets meer van ons geloof weten, vaak omdat we als ouders nooit naar ze hebben geluisterd. Want luisteren naar de ander, met respect(!) voor zijn of haar mening, is een groot goed. Het is veel belangrijker dat we de ander begrijpen, nadat we goed hebben geluisterd, dan dat die ander ons begrijpt. En dat laatste eisen we juist zo vaak van die ander. Daarom gaat het ook bijna altijd fout in relaties.
Jonge mensen zouden moet leren hoe ze een gezond gezinsleven kunnen opbouwen. Hoe ze eraan kunnen werken om de liefdesrelatie als man en vrouw optimaal te bevorderen en samen dan ook met hun kinderen te bouwen aan een goed gezin. Je kunt samen heel wat afspraken maken over het leven, het liefhebben, het leren met en van elkaar. Eindeloos veel gaat kapot, omdat we niet weten waar te beginnen, hoe voort te gaan en hoe te voltooien.
De kloof
De tiener heeft een diep verlangen naar een goede relatie met zijn ouders. Maar vaak is die er niet. Ouders zien vaak niet dat de tiener zich innerlijk van hen aan 't losmaken is. Ouders raken in paniek. Hij of zij ontwikkelt een eigen jargon, eigen woorden, die de ouders soms niet begrijpen. De tiener gaat zich bewust anders kleden, geheel tegen de smaak van de ouders in. Vaak wordt er krachtig afwijzend gereageerd naar de tiener, zodat de kloof verdiept. Ik hoorde eens hoe een vader de nieuwe blouse van zijn dochter van zestien met geweld openscheurde en haar zeer onwelvoegelijke woorden toeschreeuwde, omdat deze mode hem niet zinde. Daarmee scheurde hij de ziel van het meisje open en dat geneest meestal nooit meer.
Ouders hebben hun eigen leefwereld en eisen van hun tieners dat ze zich aan die leefwereld aanpassen en zich daarin thuis voelen. Er ontstaan zo niet zelden dramatische ruzies en men geeft elkaar de schuld door de ander niet begrepen te worden. Dat begint al vroeg in de pubertijd in de relatie ouders - kinderen. Dat is allemaal onnodig als ouders zouden willen leren. Het goede en gezonde gezin is de hoeksteen van de samenleving. Kinderen die daarin opgroeien, in een liefdevolle relatie tot hun ouders, functioneren later uitstekend in de samenleving, zijn goede leiders, managers, werkgevers en werknemers en worden zelf goede vaders en moeders en goede echtgenoten.
Feike ter Velde over:
"De 5 talen van de Liefde van Tieners"
Veel tieners zijn niet alleen eenzaam, zelfs als de ouders thuis zijn, maar voèlen zich eenzaam. Ze gaan door de pubertijd heen en diep van binnen stormt het soms enorm. Ouders en kinderen verstaan elkaar vaak niet. Toch hebben de ouders het meeste invloed op hun kinderen, veel meer dan de leeftijdgenoten, de school of de sportclub, stelt Gary Chapman in een prachtig boek onder de titel "De 5 talen van de Liefde van Tieners”. Die vijf talen kunnen ouders leren spreken als ze de moeite ervoor zouden nemen. Het is een makkelijke taal. Dit zijn ze:
1. Positieve woorden
2. Lichamelijke aanraking
3. Tijd en aandacht
4. Dienstbaarheid
5. Cadeaus
Het is een boek vol praktische aanwijzingen, die hun uitwerking in het gezin geenszins zullen missen. Vandaar: een hartelijke aanbeveling, niet alleen voor ouders, ook voor grootouders.
Het gezin
Wat zitten we vaak vast in onszelf. Wat lukt het ons moeilijk om lief te hebben en om een licht te zijn in ons huwelijk en ons gezin. Wat zijn we vaak rechters over onze kinderen, ouders, broers en zusters. Is dat ook niet vaak zo als christen onder de christenen. Moet de ander niet zijn, zoals wij vinden dat hij zijn moet. Moet hij niet geloven, wat ik vind dat hij geloven moet. En zo oordelen we en veroordelen we elkaar voortdurend. We verliezen onze vrienden. Onze kinderen moeten niets meer van ons geloof weten, vaak omdat we als ouders nooit naar ze hebben geluisterd. Want luisteren naar de ander, met respect(!) voor zijn of haar mening, is een groot goed. Het is veel belangrijker dat we de ander begrijpen, nadat we goed hebben geluisterd, dan dat die ander ons begrijpt. En dat laatste eisen we juist zo vaak van die ander. Daarom gaat het ook bijna altijd fout in relaties.
Jonge mensen zouden moet leren hoe ze een gezond gezinsleven kunnen opbouwen. Hoe ze eraan kunnen werken om de liefdesrelatie als man en vrouw optimaal te bevorderen en samen dan ook met hun kinderen te bouwen aan een goed gezin. Je kunt samen heel wat afspraken maken over het leven, het liefhebben, het leren met en van elkaar. Eindeloos veel gaat kapot, omdat we niet weten waar te beginnen, hoe voort te gaan en hoe te voltooien.
De kloof
De tiener heeft een diep verlangen naar een goede relatie met zijn ouders. Maar vaak is die er niet. Ouders zien vaak niet dat de tiener zich innerlijk van hen aan 't losmaken is. Ouders raken in paniek. Hij of zij ontwikkelt een eigen jargon, eigen woorden, die de ouders soms niet begrijpen. De tiener gaat zich bewust anders kleden, geheel tegen de smaak van de ouders in. Vaak wordt er krachtig afwijzend gereageerd naar de tiener, zodat de kloof verdiept. Ik hoorde eens hoe een vader de nieuwe blouse van zijn dochter van zestien met geweld openscheurde en haar zeer onwelvoegelijke woorden toeschreeuwde, omdat deze mode hem niet zinde. Daarmee scheurde hij de ziel van het meisje open en dat geneest meestal nooit meer.
Ouders hebben hun eigen leefwereld en eisen van hun tieners dat ze zich aan die leefwereld aanpassen en zich daarin thuis voelen. Er ontstaan zo niet zelden dramatische ruzies en men geeft elkaar de schuld door de ander niet begrepen te worden. Dat begint al vroeg in de pubertijd in de relatie ouders - kinderen. Dat is allemaal onnodig als ouders zouden willen leren. Het goede en gezonde gezin is de hoeksteen van de samenleving. Kinderen die daarin opgroeien, in een liefdevolle relatie tot hun ouders, functioneren later uitstekend in de samenleving, zijn goede leiders, managers, werkgevers en werknemers en worden zelf goede vaders en moeders en goede echtgenoten.
Feike ter Velde over:
"De 5 talen van de Liefde van Tieners"
