Honger naar God

John Hofman • 87 - 2011 • Uitgave: 16
In grote delen van de wereld is er honger vanwege voedselgebrek, vanwege misoogsten en oorlogen. In Europa bestaat dat probleem (nog) niet. Frappant is dat waar honger is, armoede en misstanden zijn, er relatief veel honger naar God is. Mijn vrouw en ik zijn onder meer in Armenië en Suriname geweest, waar opviel dat mensen zich echt uitstrekten naar God. Er was een grote honger naar God. In West-Europa daarentegen zien we dat er weinig verlangen is naar God. De mens staat centraal en is God niet ondergeschikt.
In eigen land zijn er talrijke evenementen die ‘opwekking’ aanbieden. De conferentie-hausse met al zijn programma’s hoopt de leegte te vullen. We draven van hot naar her voor vulling, want ‘leeg’ blijven is onverdraaglijk. Het is net een trein die rangeert van perron A naar perron B in plaats van richting bestemming.
Volgens Driscoll, een bekende Amerikaanse prediker, is het merendeel van de conferentiebezoekers geen dader, maar slechts hoorder van het Woord. Velen ‘kicken’ op bepaalde muziek en entourage. Ik sprak jaren geleden een jong meisje die zei dat de muziek na afloop helemaal te gek was. De preek kon ze zich niet meer herinneren.
David Maasbach zegt dat ongelovigen niet naar de kerk komen, omdat de gelovigen niet het goede voorbeeld geven en dus in hun ogen niets te bieden hebben. De conclusie is dat vele conferentiegangers niet wezenlijk veranderd zijn, maar slechts oppervlakkig (tijdelijk) zijn aangeraakt.

Als we werkelijk gevuld willen worden met Gods Woord en niet met allerlei liflafjes, dan zullen we een diep verlangen moeten ontwikkelen naar puurheid, echtheid en onvervalst geestelijk voedsel. We zullen onze geestelijke maag moeten reinigen van allerlei junkfood dat onze geestelijke gezondheid niet ten goede komt.
In deze tijd van turbulentie, zowel nationaal als internationaal, is het meer dan ooit dringend gewenst dat we alleen genoegen nemen met het beste voedsel, met Gods gehele Raad. Velen berijden stokpaardjes, maar die vertekenen het Evangelie. Paulus sprak over Jezus Christus en Dien gekruisigd. Dat houdt een leven in van kruis dragen, van gehoorzaamheid aan Christus. De Bijbel waarschuwt voor een naamchristendom: ‘niet een ieder die tot Mij zegt Here, Here, zal het Koninkrijk binnengaan, maar wie doet de wil van Mijn Vader.’

Wat zijn nu hoofdoorzaken van het verlangen naar geestelijk junkfood in plaats van naar echt geestelijk voedsel?
We leven in een ik- gerichte materialistisch-humanistische maatschappij met focus op snelle bevrediging van behoeften.
Lijden is ongewenst. De huidige cultuur propageert instant-oplossingen voor pijn en ziekte die de oorzaak van deze pijn (lichamelijk en/of emotioneel) niet wegnemen.
Echt geestelijk voedsel verorberen kost tijd, energie, inspanning en appelleert aan verantwoording in plaats van vrijblijvend een snelle hap nemen.
We bieden een ‘light’ Evangelie aan, waardoor de innerlijke mens verzwakt wordt. Een verdund Evangelie waaraan niemand aanstoot neemt. Een Evangelie ontdaan van de Kracht van het Kruis, van besef van hemel en hel. Tegenwoordig wordt er zelden gesproken over lijden, opoffering en een eeuwig oordeel. Alles is erop gericht het wereldtoneel klaar te maken voor de komende Antichrist, de zoon des verderfs. We zien dat de Europese regeringen alles op alles zetten om het wankele Europa, het Babylonisch denken, overeind te houden.
Wij zijn relatief ondankbaar voor alle genade en (financiële) zegeningen en vergeten vaak deze uit te delen aan minderbedeelden.
Er is nog geen echte vervolging zoals in Iran, Soedan, Noord-Korea e.d. Daar is geen middenweg. Kiezen voor Christus kan je leven kosten.
In het zogenaamde vrije Westen kan men zich nog veroorloven de kantjes eraf te lopen. Althans, dat denken velen, totdat de tijden drastisch gaan veranderen.

Er zijn te veel keuzes. Bij geestelijke of lichamelijke problemen zijn er de specialisten, de pillen, de therapieën en hebben we God nog niet echt nodig, behalve als we medisch uitbehandeld zijn en aan het eind van onze eigen mogelijkheden zijn.
Onverwerkte trauma’s: onverwerkte pijn en verdriet maken velen erg vatbaar voor allerlei misleidingen en verleidingen. Derek Prince: “gelovigen die diep verwond zijn, moeten eerst innerlijke genezing ontvangen alvorens ze heilig en rein kunnen leven.” Dergelijke gelovigen zoeken onbewust nog naar instant-bevrediging door middel van alcohol, drugs, seks en dergelijke. Vanuit hun verwerping zijn zij ook zeer gevoelig voor geestelijke misleiding en manipulatie. Ze hebben nog niet de innerlijke kracht en stabiliteit om consistent een christelijke levenswandel te onderhouden. Ze missen een vader(figuur) die bevestigt, verzorgt, corrigeert en aanstuurt.

Hoe word je nu een volwassen geestelijke Christen?
• Door een levensstijl na te jagen, waarin de vreze van God centraal staat;
• Door een houding te ontwikkelen waarin je met niet minder genoegen neemt dan de volheid van Jezus Christus;
• Door bereid te zijn alles op te geven, wat het ook kost, ten behoeve van de wil van God;
• Door toe te laten dat de Heilige Geest tot in de kern van ons wezen zijn licht laat schijnen om vervolgens alles te reinigen (zie het boek ‘Bevroren pijn ontdooid’, www.elia.nl).
Dan zal de volheid van Gods liefde, licht, leven en vuur ons deel worden en zal ons volkomen heel maken.
Ter bemoediging van velen die wankelen en worstelen: ‘Zie, de dagen komen, luidt het woord van de Here Here, dat Ik een honger in het land zal zenden - geen honger naar brood en water, maar naar de woorden des Heren’ ( Amos 8:11)

John Hofman