Ik ben die persoon
Feike ter Velde • 79 - 2003/04 • Uitgave: 22
Al zo’n dertig jaar staat er in de kast van biologieleraar, professor Pete Tigchelaar, in het Calvin College, een foetus omhuld in plastic dat hij altijd gebruikt bij zijn lessen menselijke biologie. De foetus was drie maanden, ongeveer 12 weken. Het is voor hem een stukje gereedschap bij de les.
Vorig jaar vroeg een studente hem naar de foetus. Hij nodigde het meisje uit mee te gaan naar zijn kantoor en vroeg haar, waarom ze het wilde zien. Ze vertelde hem dat haar moeder vroeger een studente bij hem was. Op een dag gaf hij biologieles aan de klas waarin toen ook de moeder van het meisje zat, bijna 3 maanden zwanger, zonder dat iemand in de klas daarvan op de hoogte was. Tijdens les toonde hij het ongeboren kindje en vertelde over de kleine vingertjes, de gelaatstrekken, de ogen en alle andere zichtbare menselijke trekken. Het zwangere meisje had zich laten voorlichten over ‘het product van de conceptie’ en ‘de inhoud van haar baarmoeder’ zoals men in de abortuskliniek daarover tot haar sprak. De afspraak voor de abortus was gemaakt en zou de volgende morgen, na de dag van die biologieles, plaats vinden. Maar tijdens de les van professor Tigchelaar begreep ze, dat ze meer in haar lichaam had dan ‘het product van de conceptie’ of de ‘inhoud van haar baarmoeder’. Ze zegde diezelfde dag nog de afspraak bij de abortuskliniek af. Zes maanden later werd een gezond mensje geboren. "Ik ben die persoon", zei het meisje. "Dank u wel voor mijn leven", voegde ze eraan toe. Professor Tigchelaar keek haar sprakeloos aan. Met een hese stem zei hij tot haar: "Wat fijn…en wat ben je mooi". Beiden hadden even tranen in de ogen.
Feike ter Velde
Vorig jaar vroeg een studente hem naar de foetus. Hij nodigde het meisje uit mee te gaan naar zijn kantoor en vroeg haar, waarom ze het wilde zien. Ze vertelde hem dat haar moeder vroeger een studente bij hem was. Op een dag gaf hij biologieles aan de klas waarin toen ook de moeder van het meisje zat, bijna 3 maanden zwanger, zonder dat iemand in de klas daarvan op de hoogte was. Tijdens les toonde hij het ongeboren kindje en vertelde over de kleine vingertjes, de gelaatstrekken, de ogen en alle andere zichtbare menselijke trekken. Het zwangere meisje had zich laten voorlichten over ‘het product van de conceptie’ en ‘de inhoud van haar baarmoeder’ zoals men in de abortuskliniek daarover tot haar sprak. De afspraak voor de abortus was gemaakt en zou de volgende morgen, na de dag van die biologieles, plaats vinden. Maar tijdens de les van professor Tigchelaar begreep ze, dat ze meer in haar lichaam had dan ‘het product van de conceptie’ of de ‘inhoud van haar baarmoeder’. Ze zegde diezelfde dag nog de afspraak bij de abortuskliniek af. Zes maanden later werd een gezond mensje geboren. "Ik ben die persoon", zei het meisje. "Dank u wel voor mijn leven", voegde ze eraan toe. Professor Tigchelaar keek haar sprakeloos aan. Met een hese stem zei hij tot haar: "Wat fijn…en wat ben je mooi". Beiden hadden even tranen in de ogen.
Feike ter Velde
