'Ik had altijd een pistool op zak'
Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 18
Ik had altijd een pistool op zak
Mozes Chauke was een zelfstandige, maar onzekere jongeman. Op school ging het goed. Hij kon leren als de beste. Maar op straat had hij vijanden. Hij was geboren in Alexandra, een township bij Johannesburg, dat vandaag bekend staat om zijn gewelddadigheid en criminaliteit. Daarom besloten zijn ouders te verhuizen naar het stadje Jericho, waar Mozes opgroeide. Maar ook daar was criminaliteit en geweld.
Mozes Chauke had al op jonge leeftijd een pistool op zak, geladen met vijf kogels en altijd klaar voor gebruik. "Dat voelde veiliger".
Zijn vriend en buurjongen was een christen. Dat wist Mozes natuurlijk wel, maar daar moest hij toch niet veel van hebben. Maar op een dag vroeg zijn vriend, Mishack, hem mee naar een tentsamenkomst. Zonder te weten wat het precies was ging hij mee. Alleen maar om Mishack een keer een plezier te doen. Er was muziek, een preek en een oproep aan het einde. Mensen liepen naar voren en er werd gebeden. Maar Mozes weerstond de oproep, om zijn leven in de handen van Christus te leggen en ging naar huis. Het werd half een in de nacht en nog had hij niet geslapen. Wat hij nooit eerder had gekend, hield hem toen wakker: angst, onzekerheid over de toekomst; "Er kon iets ergs gebeuren, maar ik wist niet wat". Mozes vervolgt: "Ik besloot naar Mishack te gaan, om twee uur die nacht. Ik klopte op het raam van zijn kamer waar hij lag te slapen. "Mishack, wat is er verkeerd met me? Ik ken mezelf niet meer". We praatten even en toen zei Mishack: "Kom binnen, ik zal met je bidden. God heeft je hart aangeraakt, maar jij moet antwoorden". "Ik snap er niets van", zegt Mozes. Mishack bad een gebed, ik bad ook. Ik weet niet wat ik precies heb gezegd, maar wel wat er toen gebeurde. Er viel een zware last van mijn schouders af en een grote blijdschap vervulde mijn hart, onuitsprekelijke blijdschap.
Op dat moment stond Mozes al twee jaar voor de klas. Nu is hij hoofd van een afdeling aan een middelbare school, waar de vakken Engels, Afrikaans, economie, geschiedenis en geografie onder vallen. Hij geeft les in die vakken en leiding aan het team van leerkrachten. Mozes is getrouwd en heeft twee kinderen, een zoon en een dochter.
"Nu begrijp ik beter waarom er die avond in die tent, bij de uitnodiging, zon weerstand in mijn hart omhoog kwam. Het was gewoon trots en hoogmoed. Ik voelde me meer en beter dan veel andere mensen. Ik was in eigen ogen zelfs de meerdere van mijn vriend. Hij had niet gestudeerd, ik wel. Hij deed maar eenvoudig werk en ik was leraar. Ik stond in eigen ogen ver boven veel mensen om mij heen. Maar toen werd ik ellendig en miserabel. Mijn eenvoudige vriend was in ene mijn meerdere. Hij nam mij bij de hand en leidde mij tot de Heer Jezus. Mishack is nog steeds mijn vriend, maar Jezus is mijn allergrootste Vriend. Hij is mijn Redder, mijn Heiland, mijn Heelmeester, die lichaam en ziel gezond maakte; Hij is mijn Verlosser uit de macht van de zonde.
Ik wist direct: ik zal alles wegdoen uit mijn leven wat niet goed is, waaronder de aanbidding van mijn overleden voorouders, wat in onze cultuur een gewoonte is. Ik ben mijn pistool gaan terugbrengen (nooit geld terug gehad). Ik heb m gelukkig nooit gebruikt. De Rastamuziek, waarvan ik een groot liefhebber was klonk verschrikkelijk in mijn oren en ik heb het allemaal weggedaan. Ik heb direct een Bijbel gekocht. Later kwam ik in aanraking met de IECC de International Evangelical Christian Church, waar ik broeder Shadrach Maloka van dichtbij leerde kennen. Ik kreeg een opleiding tot evangelist in zijn kerk. In de loop van de jaren kwam er ook in mijn woonplaats, Jericho, een kerk van de IECC, waarvan ik tot voor kort de voorganger was. Nu is daar een eigen predikant en kan ik me gaan wijden aan een nieuwe bijbelstudiegroep, waarvan we verwachten dat daaruit weer een nieuwe Gemeente kan gaan groeien. Ik leer de nieuwe mensen vanuit Gods Woord te groeien in hun geloof en in gebed en ook hoe ze zelf zielenwinners kunnen worden. Mijn taak in het bestuur van de IECC is die van secretaris en ik doe de public relations".
Mozes Chauke en David Mashlangu waren onlangs in Nederland voor de Stichting Shadrach Maloka, die zich bezighoudt met tal van medische en sociale projecten, zoals opvang en onderwijs voor straatkinderen in Soweto, evangelisatie, gemeentestichting en kerkbouw in zuidelijk Afrika.
Feike ter Velde
Mozes Chauke was een zelfstandige, maar onzekere jongeman. Op school ging het goed. Hij kon leren als de beste. Maar op straat had hij vijanden. Hij was geboren in Alexandra, een township bij Johannesburg, dat vandaag bekend staat om zijn gewelddadigheid en criminaliteit. Daarom besloten zijn ouders te verhuizen naar het stadje Jericho, waar Mozes opgroeide. Maar ook daar was criminaliteit en geweld.
Mozes Chauke had al op jonge leeftijd een pistool op zak, geladen met vijf kogels en altijd klaar voor gebruik. "Dat voelde veiliger".
Zijn vriend en buurjongen was een christen. Dat wist Mozes natuurlijk wel, maar daar moest hij toch niet veel van hebben. Maar op een dag vroeg zijn vriend, Mishack, hem mee naar een tentsamenkomst. Zonder te weten wat het precies was ging hij mee. Alleen maar om Mishack een keer een plezier te doen. Er was muziek, een preek en een oproep aan het einde. Mensen liepen naar voren en er werd gebeden. Maar Mozes weerstond de oproep, om zijn leven in de handen van Christus te leggen en ging naar huis. Het werd half een in de nacht en nog had hij niet geslapen. Wat hij nooit eerder had gekend, hield hem toen wakker: angst, onzekerheid over de toekomst; "Er kon iets ergs gebeuren, maar ik wist niet wat". Mozes vervolgt: "Ik besloot naar Mishack te gaan, om twee uur die nacht. Ik klopte op het raam van zijn kamer waar hij lag te slapen. "Mishack, wat is er verkeerd met me? Ik ken mezelf niet meer". We praatten even en toen zei Mishack: "Kom binnen, ik zal met je bidden. God heeft je hart aangeraakt, maar jij moet antwoorden". "Ik snap er niets van", zegt Mozes. Mishack bad een gebed, ik bad ook. Ik weet niet wat ik precies heb gezegd, maar wel wat er toen gebeurde. Er viel een zware last van mijn schouders af en een grote blijdschap vervulde mijn hart, onuitsprekelijke blijdschap.
Op dat moment stond Mozes al twee jaar voor de klas. Nu is hij hoofd van een afdeling aan een middelbare school, waar de vakken Engels, Afrikaans, economie, geschiedenis en geografie onder vallen. Hij geeft les in die vakken en leiding aan het team van leerkrachten. Mozes is getrouwd en heeft twee kinderen, een zoon en een dochter.
"Nu begrijp ik beter waarom er die avond in die tent, bij de uitnodiging, zon weerstand in mijn hart omhoog kwam. Het was gewoon trots en hoogmoed. Ik voelde me meer en beter dan veel andere mensen. Ik was in eigen ogen zelfs de meerdere van mijn vriend. Hij had niet gestudeerd, ik wel. Hij deed maar eenvoudig werk en ik was leraar. Ik stond in eigen ogen ver boven veel mensen om mij heen. Maar toen werd ik ellendig en miserabel. Mijn eenvoudige vriend was in ene mijn meerdere. Hij nam mij bij de hand en leidde mij tot de Heer Jezus. Mishack is nog steeds mijn vriend, maar Jezus is mijn allergrootste Vriend. Hij is mijn Redder, mijn Heiland, mijn Heelmeester, die lichaam en ziel gezond maakte; Hij is mijn Verlosser uit de macht van de zonde.
Ik wist direct: ik zal alles wegdoen uit mijn leven wat niet goed is, waaronder de aanbidding van mijn overleden voorouders, wat in onze cultuur een gewoonte is. Ik ben mijn pistool gaan terugbrengen (nooit geld terug gehad). Ik heb m gelukkig nooit gebruikt. De Rastamuziek, waarvan ik een groot liefhebber was klonk verschrikkelijk in mijn oren en ik heb het allemaal weggedaan. Ik heb direct een Bijbel gekocht. Later kwam ik in aanraking met de IECC de International Evangelical Christian Church, waar ik broeder Shadrach Maloka van dichtbij leerde kennen. Ik kreeg een opleiding tot evangelist in zijn kerk. In de loop van de jaren kwam er ook in mijn woonplaats, Jericho, een kerk van de IECC, waarvan ik tot voor kort de voorganger was. Nu is daar een eigen predikant en kan ik me gaan wijden aan een nieuwe bijbelstudiegroep, waarvan we verwachten dat daaruit weer een nieuwe Gemeente kan gaan groeien. Ik leer de nieuwe mensen vanuit Gods Woord te groeien in hun geloof en in gebed en ook hoe ze zelf zielenwinners kunnen worden. Mijn taak in het bestuur van de IECC is die van secretaris en ik doe de public relations".
Mozes Chauke en David Mashlangu waren onlangs in Nederland voor de Stichting Shadrach Maloka, die zich bezighoudt met tal van medische en sociale projecten, zoals opvang en onderwijs voor straatkinderen in Soweto, evangelisatie, gemeentestichting en kerkbouw in zuidelijk Afrika.
Feike ter Velde
