Ik sta op en protesteer!
Henk Schouten • 84 - 2008 • Uitgave: 2
Of onze vorstin, koningin Beatrix, aan het Groot Dictee der Nederlandse taal dacht, dat dit keer was opgesteld door Jan Wolkers en voorgedragen werd door diens weduwe Karina, weet ik niet. Ik legde dat verband wel onmiddellijk. Wat bedoel ik? In haar kersttoespraak stelde onze koningin: “Grofheid en woord en daad tast de verdraagzaamheid aan.” Even verderop in haar kerstboodschap stelde zij “Daarmee erodeert de gemeenschapszin.” Hulde aan hare majesteit.
Grofheid in woord was op de meest onbeschaamde wijze aanwezig in het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Het was Jan Wolkers die nog eenmaal op de manier die we van hem kennen, als vanuit zijn graf, een steeds kleiner deel van de samenleving vrees ik, wist te kwetsen. ‘De ladder naar lust’.
Ik ben eerlijk, zelf had ik dit jaar geen gelegenheid om te kijken, maar ik werd geattendeerd op de godslasterlijke inhoud. Toen ik de tekst via internet als nog onder ogen kreeg en het programma bekeek was ik echt geschokt. De Here God werd voorgesteld als de chef-kok die een brijige stamppot maakte. Maar dat was het ergste nog niet eens. Volgens Jan Wolkers moet deze chef-kok voor eeuwig het ovenvuur na aan de schenen gelegd worden. Ziet u wat Jan Wolkers bedoelde, God moet voor eeuwig in brandend vuur gestraft worden? Deze formulering en dit denken is onwaarschijnlijk arrogant, hoogmoedig en stuitend. Wolkers zocht bij leven voortdurend grenzen te verleggen en koos daarbij de weg van vuilheid en Godslastering.
Wat voor dictee was het? Het was Godslasterlijk tot op het bot, pornografisch en alles behalve literair. Juist dat laatste zou je op het Groot Dictee der Nederlandse taal mogen (moeten) verwachten. Daarmee staat dit dictee symbool voor de teloorgang van een eens christelijke samenleving. Hoe staat een beschaving er voor, als dit als ‘hoogstandje’ van die beschaving op de vaderlandse buis komt?
Het viel natuurlijk te verwachten dat het weer op en over het randje zou zijn met een bijdrage van onze nationale vuilspuiende godslasteraar. En wanneer het op eeuwig branden aankomt vrees ik voor hem en allen die zich op zijn weg begeven.
Toch is er iets dat schrijnender was. Tineke Huizinga, u weet wel, politica voor de CU, lid van onze regering, deed ook mee en klapte na voorlezing van de tekst als hulde aan de auteur van het liederlijke vrolijk met de overige deelnemers mee. Ze bleek met 15 fouten redelijk te scoren, om trots op te zijn? Ik heb niet gehoord dat ze is opgestaan, ik heb niet gehoord dat ze heftig protesteerde tegen het vloeken van de naam en het wezen van God, die toch ook voor haar een heilig God moet zijn Wiens naam niet misbruikt mag worden. Ik heb ook niet gehoord dat haar partij haar op dit feilen heeft aangesproken. Ik heb helemaal geen protest gehoord uit de kring van kerken, christelijke politieke partijen of omroep. Waarom dit zwijgen? Moet dit zwijgen niet evenzeer en wellicht als ernstiger misbruik van Gods naam opgevat worden dan de grofheid van Jan Wolkers. Hoe het spreken van deze man is weten we wel, zijn boeken en films hebben een hele generatie vervuild en een samenleving het drek ingetrokken, maar het zwijgen van de christenheid is vele malen ernstiger. Gelukkig waren ze er in mijn omgeving wel, gewone, eenvoudige mensen, die God liefhebben en pijn en verdriet hadden omdat Zijn naam weer te grabbel werd gegooid. Hun stem wordt niet gehoord. Ik probeer die hier maar een beetje te verwoorden.
Waarom staan we niet op, waarom protesteren we niet. Ik kan geen ander argument bedenken dan angst, pure lafheid of onverschilligheid.
Onze vorstin had helemaal gelijk “Grofheid in woord en daad tast de gemeenschapszin aan.” Wie zich tegen de verloedering van de gemeenschap keert, wordt uit die gemeenschap gestoten. Zijn we bang voor het isolement? Zijn we bang dat we niet meer meetellen? Ja, onze gemeenschap erodeert snel.
In het laatste Bijbelboek lezen we van godslastering, daar staat in Openbaring 13:5 “En hem werd een mond gegeven, die grote woorden en godslasteringen spreekt; en hem werd macht gegeven dit tweeënveertig maanden lang te doen. En het beest opende zijn mond tot lasteringen tegen God, om zijn naam te lasteren en zijn tent en hen, die in de hemel wonen.” Die wereld komt zeer dichtbij. Ik sta op en protesteer, er is maar één andere weg: bekeert u tot de Levende God, die alle mensen oordelen zal.
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
Grofheid in woord was op de meest onbeschaamde wijze aanwezig in het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Het was Jan Wolkers die nog eenmaal op de manier die we van hem kennen, als vanuit zijn graf, een steeds kleiner deel van de samenleving vrees ik, wist te kwetsen. ‘De ladder naar lust’.
Ik ben eerlijk, zelf had ik dit jaar geen gelegenheid om te kijken, maar ik werd geattendeerd op de godslasterlijke inhoud. Toen ik de tekst via internet als nog onder ogen kreeg en het programma bekeek was ik echt geschokt. De Here God werd voorgesteld als de chef-kok die een brijige stamppot maakte. Maar dat was het ergste nog niet eens. Volgens Jan Wolkers moet deze chef-kok voor eeuwig het ovenvuur na aan de schenen gelegd worden. Ziet u wat Jan Wolkers bedoelde, God moet voor eeuwig in brandend vuur gestraft worden? Deze formulering en dit denken is onwaarschijnlijk arrogant, hoogmoedig en stuitend. Wolkers zocht bij leven voortdurend grenzen te verleggen en koos daarbij de weg van vuilheid en Godslastering.
Wat voor dictee was het? Het was Godslasterlijk tot op het bot, pornografisch en alles behalve literair. Juist dat laatste zou je op het Groot Dictee der Nederlandse taal mogen (moeten) verwachten. Daarmee staat dit dictee symbool voor de teloorgang van een eens christelijke samenleving. Hoe staat een beschaving er voor, als dit als ‘hoogstandje’ van die beschaving op de vaderlandse buis komt?
Het viel natuurlijk te verwachten dat het weer op en over het randje zou zijn met een bijdrage van onze nationale vuilspuiende godslasteraar. En wanneer het op eeuwig branden aankomt vrees ik voor hem en allen die zich op zijn weg begeven.
Toch is er iets dat schrijnender was. Tineke Huizinga, u weet wel, politica voor de CU, lid van onze regering, deed ook mee en klapte na voorlezing van de tekst als hulde aan de auteur van het liederlijke vrolijk met de overige deelnemers mee. Ze bleek met 15 fouten redelijk te scoren, om trots op te zijn? Ik heb niet gehoord dat ze is opgestaan, ik heb niet gehoord dat ze heftig protesteerde tegen het vloeken van de naam en het wezen van God, die toch ook voor haar een heilig God moet zijn Wiens naam niet misbruikt mag worden. Ik heb ook niet gehoord dat haar partij haar op dit feilen heeft aangesproken. Ik heb helemaal geen protest gehoord uit de kring van kerken, christelijke politieke partijen of omroep. Waarom dit zwijgen? Moet dit zwijgen niet evenzeer en wellicht als ernstiger misbruik van Gods naam opgevat worden dan de grofheid van Jan Wolkers. Hoe het spreken van deze man is weten we wel, zijn boeken en films hebben een hele generatie vervuild en een samenleving het drek ingetrokken, maar het zwijgen van de christenheid is vele malen ernstiger. Gelukkig waren ze er in mijn omgeving wel, gewone, eenvoudige mensen, die God liefhebben en pijn en verdriet hadden omdat Zijn naam weer te grabbel werd gegooid. Hun stem wordt niet gehoord. Ik probeer die hier maar een beetje te verwoorden.
Waarom staan we niet op, waarom protesteren we niet. Ik kan geen ander argument bedenken dan angst, pure lafheid of onverschilligheid.
Onze vorstin had helemaal gelijk “Grofheid in woord en daad tast de gemeenschapszin aan.” Wie zich tegen de verloedering van de gemeenschap keert, wordt uit die gemeenschap gestoten. Zijn we bang voor het isolement? Zijn we bang dat we niet meer meetellen? Ja, onze gemeenschap erodeert snel.
In het laatste Bijbelboek lezen we van godslastering, daar staat in Openbaring 13:5 “En hem werd een mond gegeven, die grote woorden en godslasteringen spreekt; en hem werd macht gegeven dit tweeënveertig maanden lang te doen. En het beest opende zijn mond tot lasteringen tegen God, om zijn naam te lasteren en zijn tent en hen, die in de hemel wonen.” Die wereld komt zeer dichtbij. Ik sta op en protesteer, er is maar één andere weg: bekeert u tot de Levende God, die alle mensen oordelen zal.
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
