Is er een toekomst voor Israël als natie?

Is er een toekomst voor Israël als natie?

Deze vraag is buitengewoon belangrijk en heeft te maken met het uitleggen van de profetieën. Het heeft ook te maken met de verwachtingen die we voor de staat Israël mogen koesteren. Komt er een werkelijk Messiaans, duizendjarig vrederijk of niet?

Wij gaan ervan uit dat we mogen leren van de manier waarop profetieën in het verleden vervuld werden, dat was steeds letterlijk. Je mag dan ook aannemen dat de nog openstaande profetieën op dezelfde wijze, dus letterlijk, vervuld zullen worden. Sommige uitleggers van Gods woord stellen, dat de (letterlijke) vervulling afhankelijk is van de gehoorzaamheid aan Gods voorwaarden. Israëls trouweloosheid heeft hun de hoop op vervulling van Gods beloften ontnomen, is dan de gevolgtrekking.

Dat uitgangspunt is bepaald willekeurig en vooral onjuist. Wanneer we eenvoudig naar Abraham kijken dan zien we dat hij fout gaat, wanneer hij Hagar als bijvrouw neemt. Toch blijft God trouw aan Zijn beloften en deze worden aan Abraham letterlijk vervuld: uit Sara wordt de beloofde zoon geboren.

We kunnen naar Israël kijken. In de donkerste momenten van haar bestaan, geeft de Here hen nieuwe profetieën. Jeremia mag profeteren dat het volk uit ballingschap terugkeren zal. Ook dan betekent de ongehoorzaamheid van het volk niet dat de beloften Gods terzijde gesteld worden. Gods beloften zijn onberouwelijk (Romeinen 11:29). Vervulling van die beloften zal gebeuren aan hen die daar gereed voor zijn.

Deze rest zal juist het overblijfsel zijn dat van God een plaats in het Messiaanse rijk zal ontvangen. Eén van de plaatsen in de bijbel waaruit het onvoorwaardelijke karakter van Gods beloften spreekt, vinden we in Hebreeën 6:13-18. We lezen dat de Here God bij zichzelf een eed aflegde. Zo gaf God de allerhoogste garantie met betrekking tot het woord dat Hij aan Abraham gesproken had. Dit Bijbelgedeelte is buitengewoon Betekenisvol waar het de letterlijke vervulling van Gods beloften betreft. Hoewel de joodse leiders de verwerping van de Here Jezus gearrangeerd hadden en de kruisiging die daarop volgde hadden gewenst, blijft de Here God trouw aan de eed die Hij zwoer.

Veel mensen willen de weg van de letterlijke vervulling niet op en volharden in een niet letterlijk nemen van de profetieën. Dan is het land niet als een letterlijk land te nemen. Dan zijn de afstammelingen niet in de fysieke zin als nageslacht van Abraham te zien. Zelfs de koningen die God beloofd heeft mogen niet letterlijk als koningen gelden.

Op grond van welke overtuiging neem je dan de belofte van de Messias wel letterlijk, zo vraag ik me af? Mijn enige conclusie, wanneer ik luister naar Gods woord, is: de beloften voor Israël zijn letterlijk te nemen. Dat betekent: Er is toekomst voor Israël als natie. Gods toekomst.

Ds. Henk Schouten