Israëls vijanden zijn onder ons
Feike ter Velde • 84 - 2008 • Uitgave: 3
De vijandschap jegens Israël komt vaak met gladde woorden, juridische termen en zich beroepend op het internationale recht. Deze tactiek is vooral door de Arabieren ontwikkeld in de presentatie in de media en op de internationale podia. Velen worden zo op het verkeerde been gezet, vooral door het gebrek aan feitenkennis. Oud-premier Dries van Agt is in Nederland de belangrijkste stem van deze vijandschap tegen Israël, dat is verwikkeld in een strijd om te overleven.
Onlangs kreeg ik een brief van een correspondentievriend in Israël. Hij is journalist, overleefde de holocaust, maar verloor vierentwintig familieleden. Hij woont al lang in Israël. Hij schreef o.a. het volgende:
“Van nature ben ik optimistisch, anders had ik de Tweede Wereldoorlog, waarin 24 van mijn naaste familieleden zijn vermoord, de oorlogen en terreurdreiging in Israël, tot nu toe niet ‘normaal’ overleefd. Nu zie ik het echter niet meer zitten. We hebben nu een premier die gedwongen wordt ons land écht in gevaar te brengen door steeds meer concessies te doen aan wat de buitenwereld wil: Europa en ook de USA! Vanuit de laatste concessie die we hebben gedaan, de terugtrekking uit de Gaza, worden we dagelijks met raketten vanuit datzelfde gebied beschoten. Hoort u iemand zich zorgen maken over de raketten die dagelijks op ons Joden worden afgeschoten? Waarom niet? Als we de Westbank (Judea en Samaria genaamd) verlaten, dan blijft ons landje slechts 15 km breed. Dat is dezelfde afstand als van Haarlem tot de Noordzee. Dan ligt het gehele land onder Palestijns vuurbereik. Ons wordt de bouw van de wegversperringen en de bouw van de muur verweten. Maar men vergeet dat de wegversperringen pas ná de terreuraanslagen werden opgericht. Diegene die het over de ‘muur’ hebben, die overigens grotendeels uit gaas bestaat, zijn de zelfmoordaanslagen op bussen, scholen, hotels en cafés vergeten, waarbij ruim 1100 (!) doden en duizenden levenslang verminkten te betreuren zijn. Dankzij die muur zijn de zelfmoordaanslagen tot nu toe gelukkig voorkomen! Ik zou wel eens willen weten wat ieder ander land in dergelijke gevallen zou doen. Men vergeet ook dat Israël de eerste klap uitdeelde in 1967, pas nadat de menigte in Egypte, Jordanië en Syrië schreeuwden om de Middellandse Zee met Jodenbloed rood te verven en de VN-troepen tussen Egypte en Israël op verzoek van Egypte(!) wegtrokken, zodat het Egyptische leger aan Israëls grens kwam te staan! Israël deelde toen de eerste klap uit en had, als bij een wonder, in zes dagen de drie legers verslagen. Men vergeet ook dat Israël direct na die overwinning aanbood zich uit gebieden te willen terugtrekken in ruil voor vrede. Het antwoord kwam van de Arabische vergadering in Khartoem: driemaal nee: géén erkenning van de staat Israël, géén onderhandelingen en géén vrede!"
De heer Van Agt gaat hieraan voorbij, om op zijn website opsommingen te geven van gekleurde verhalen van Palestijnse kant, zoals dat in elke propagandaoorlog voorkomt. Als je het zonder kennis van de geschiedenis leest, lijkt het waar, maar het is ongekend leugenachtig venijn. Zijn Jodenhaat is de bron waaruit hij put. Dat is af te leiden uit zijn manier van doen, uit wat hij zegt en vooral ook uit wat hij niet zegt. Het feit dat hij door leiders van Hamas - die de Joden, liefst alle Joden, willen uitroeien - uitgebreid wordt omhelsd en gekust, tot hen spreekt en hun moed inspreekt tot het voortzetten van hun ‘rechtvaardige’ strijd, spreekt boekdelen. Hamas, die nu heer en meester is in Gaza en daar tal van eigen mensen, honderden in enkele dagen tijd, koelbloedig en wreed heeft vermoord, omdat ze lid waren van Fatah (de andere politieke partij) liet de heer Van Agt - in zijn betoog tot hen in De Doelen in Rotterdam - gemakshalve maar onvermeld. Datzelfde Hamas, dat elke dag uit het vrije Gaza - want de Joden zijn er weggetrokken - raketten afschiet op Israël en huizen en scholen treft in grensdorpen bleef eveneens onbenoemd. Daarmee trekt hij een mistgordijn op, stelt de werkelijkheid verkeerd voor en pleit voor de vernietiging van de staat Israël, al zegt hij ook honderd keer dat hij dat niet beoogt. In december 2007 noemde Elseviers Magazine hem Dolle Dries, verblind door Jodenhaat.
Verduisterd in zijn verstand door het Zenboeddhisme, waarvan hij zegt een vurig aanhanger te zijn, doet hij zich voor als vredestichter, die het opneemt voor de zogenaamde onderdrukte Palestijnen. Vanaf de oprichting van de Staat Israël in 1948 hebben de Arabieren zich geroerd, vielen massaal de net geboren staat Israël aan, werden verslagen, maar misbruiken sindsdien het zogenaamde Palestijnse vraagstuk als breekijzer om in de wereld steun te verwerven teneinde Israël te vernietigen. Want Joden mogen niet in Israël wonen, mogen Jeruzalem niet herbouwen en moeten heel het land afstaan aan de Palestijnen. Dat bijna alle Joden in 1947 wegtrokken uit de omringende Arabische landen vanwege de Jodenhaat, met achterlating van al hun bezittingen, is een feit.
Dat in de nieuwe staat Israël twintig procent van de bevolking Arabisch is en een goed en vredig leven heeft in de Joodse staat, sinds 1948, is eveneens een feit. De zogenaamde Palestijnse vluchtelingen in de Arabische wereld worden nog steeds gesteund door de Verenigde Naties met een ‘big smile’ van de Arabische leiders, omdat zo hun vluchtelingenstatus in stand wordt gehouden. Hun werd een beeld geschilderd van terugkeer naar Palestina en van alle comfort dat daarop zal volgen. Israël bood na de Zesdaagse oorlog (1967) vrede aan, aan de omringende Arabische landen en aan de Palestijnen, maar er volgde een keihard ‘nee’. Toen is Israël nederzettingen gaan bouwen in Judea en Samaria om het land te ontwikkelen. Palestijnen kwamen er werken. Zij waren de bouwvakkers in dienst van Israël en verdienden geld voor hun gezinnen. Maar de nederzettingen werden voorgesteld - ook door Van Agt - als diefstal van Palestijnse gronden. In de Palestijnse gebieden maken allerlei familieclans en criminele stamhoofden met wapens en moordpraktijken de dienst uit in eigen kring. De snelgroeiende Palestijnse bevolking in Gaza, de Westbank en in de vluchtelingenkampen kunnen zichzelf niet besturen, worden crimineel onderdrukt door de eigen ‘leiders’, men kan niets opbouwen, voor jongeren is er geen uitzicht op werk, een huis en een gezin. Het is uitzichtloos en dát is het sterkste wapen in de Arabische en Palestijnse oorlog tegen Israël, in Nederland gevoerd door Dries van Agt en zijn kompanen.
Palestijnen leren vanaf de kinderjaren de Joden te doden. Er zijn films, tv-programma’s, schoolboekjes, folders etc. die dagelijks aan kinderen de meest gruwelijke dingen leren. En, ze lezen het allemaal in de koran: “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren (niet-moslims), waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen uit elke hinderlaag” (Sura 9:5). Zoiets kán toch eigenlijk niet?
Een Palestijnse journalist in Amerika, Ray Hanania, schreef onlangs een lange analyse, die kort samengevat (met mijn eigen woorden) als volgt luidt: “De Palestijnen die ik ontmoet wijzen altijd naar de Israëlische bezetting als grootste struikelblok naar onafhankelijkheid en naar een beter leven. Maar op mijn laatste reis naar Palestina begreep ik, dat er iets anders is en waarvoor Palestijnen bang zijn om dát onder ogen te zien. De Palestijnen hebben zichzelf vastgeketend aan de status quo. Ze zijn hun eigen toestand niet als een gegeven gaan zien waarbinnen nog veel kan, bijv. door samenwerking met Israël op tal van vlakken. Dat zien ze als verraad aan hun eigen lot. De extremisten onder hen trekken daarom aan de touwtjes. Iedereen die zich in de gegeven situatie toch normaal zou willen ontwikkelen wordt neergehaald en teruggeduwd in de bestaande frustratie en in de slachtofferrol. Palestijnen wordt verhinderd te denken of te handelen buiten deze zelfopgelegde gevangenschap. Dat brengt ze tot het excuus voor het feit dat ze compleet falen om - in de gegeven omstandigheden - hun leven te verbeteren. Dat kan, maar ze willen niet en ze mógen niet van hun eigen leiders. Ze hebben maar één keuze: Leven in de realiteit van vandaag en aanpakken, of verder wegzakken in de frustraties van het verleden.
Steeds weer komt de Westerse oplossing op tafel van twee staten: naast Israël ook een Palestijnse staat. Daar zijn de Palestijnen nooit zelf mee gekomen. Yassar Arafat wilde heel Israël tot zijn Palestina omvormen. De Joden uitdrijven, liefst de zee in. Geen Arabisch buurland wil een Palestijnse staat, omdat ze er zeker van zijn dat dát de grootste schurkenstaat ooit zal worden. De Palestijnen - zo heten deze Arabieren sinds begin 1970 - zijn nooit een zelfstandig volk geweest en hebben die ambitie in de tweeduizend (!) jaar van afwezigheid van de Joden in het land, ook nooit gehad! Het is een duistere truc uit de afgrond. De betoverde Hitler - hij was spiritist en kreeg uit dat geestenrijk zijn inspiratie - mislukte in zijn streven om alle Joden uit te roeien. De betoverde Dries van Agt - hij is Zenboeddhist en krijgt zijn inspiratie uit het duistere geestenrijk der boeddhisten - zal ook zijn zin niet krijgen om mensen en regeringen te beïnvloeden om Israël te verraden in het wespennest van islam. Miljoenen mensen worden daar in religieuze onwetendheid gevangen gehouden. Sinds de komst van de islam is alle Arabische ontwikkeling verder teruggevallen, om volledig tot stilstand te komen, tot op vandaag.
Misschien is tot slot deze opsomming ook wel interessant:
"De wereld telt ca. 13 miljoen Joden, dat is 0,2 procent van de totale wereldbevolking, maar telt maar liefst 164 Nobelprijswinnaars. Dat is andere koek dan kinderen opleiden tot moordmachines. De Arabisch/Islamitische wereld telt ca 1,2 miljard moslims. Dat is bijna 20 procent van de totale wereldbevolking. In de laatste honderd jaar ontvingen slechts acht Arabieren de Nobelprijs, waaronder twee Arabische christenen en de vroegere president van Egypte Anwar Sadat en aartsterrorist, Yassar Arafat.”
Het Midden-Oosten, met Jeruzalem als brandpunt van het wereldgebeuren, zal steeds meer volkeren en hun regeringen dwingen tot kiezen. Maar welke keuzes zullen zij dan maken? Let op het profetisch Woord!
Feike ter Velde
Onlangs kreeg ik een brief van een correspondentievriend in Israël. Hij is journalist, overleefde de holocaust, maar verloor vierentwintig familieleden. Hij woont al lang in Israël. Hij schreef o.a. het volgende:
“Van nature ben ik optimistisch, anders had ik de Tweede Wereldoorlog, waarin 24 van mijn naaste familieleden zijn vermoord, de oorlogen en terreurdreiging in Israël, tot nu toe niet ‘normaal’ overleefd. Nu zie ik het echter niet meer zitten. We hebben nu een premier die gedwongen wordt ons land écht in gevaar te brengen door steeds meer concessies te doen aan wat de buitenwereld wil: Europa en ook de USA! Vanuit de laatste concessie die we hebben gedaan, de terugtrekking uit de Gaza, worden we dagelijks met raketten vanuit datzelfde gebied beschoten. Hoort u iemand zich zorgen maken over de raketten die dagelijks op ons Joden worden afgeschoten? Waarom niet? Als we de Westbank (Judea en Samaria genaamd) verlaten, dan blijft ons landje slechts 15 km breed. Dat is dezelfde afstand als van Haarlem tot de Noordzee. Dan ligt het gehele land onder Palestijns vuurbereik. Ons wordt de bouw van de wegversperringen en de bouw van de muur verweten. Maar men vergeet dat de wegversperringen pas ná de terreuraanslagen werden opgericht. Diegene die het over de ‘muur’ hebben, die overigens grotendeels uit gaas bestaat, zijn de zelfmoordaanslagen op bussen, scholen, hotels en cafés vergeten, waarbij ruim 1100 (!) doden en duizenden levenslang verminkten te betreuren zijn. Dankzij die muur zijn de zelfmoordaanslagen tot nu toe gelukkig voorkomen! Ik zou wel eens willen weten wat ieder ander land in dergelijke gevallen zou doen. Men vergeet ook dat Israël de eerste klap uitdeelde in 1967, pas nadat de menigte in Egypte, Jordanië en Syrië schreeuwden om de Middellandse Zee met Jodenbloed rood te verven en de VN-troepen tussen Egypte en Israël op verzoek van Egypte(!) wegtrokken, zodat het Egyptische leger aan Israëls grens kwam te staan! Israël deelde toen de eerste klap uit en had, als bij een wonder, in zes dagen de drie legers verslagen. Men vergeet ook dat Israël direct na die overwinning aanbood zich uit gebieden te willen terugtrekken in ruil voor vrede. Het antwoord kwam van de Arabische vergadering in Khartoem: driemaal nee: géén erkenning van de staat Israël, géén onderhandelingen en géén vrede!"
De heer Van Agt gaat hieraan voorbij, om op zijn website opsommingen te geven van gekleurde verhalen van Palestijnse kant, zoals dat in elke propagandaoorlog voorkomt. Als je het zonder kennis van de geschiedenis leest, lijkt het waar, maar het is ongekend leugenachtig venijn. Zijn Jodenhaat is de bron waaruit hij put. Dat is af te leiden uit zijn manier van doen, uit wat hij zegt en vooral ook uit wat hij niet zegt. Het feit dat hij door leiders van Hamas - die de Joden, liefst alle Joden, willen uitroeien - uitgebreid wordt omhelsd en gekust, tot hen spreekt en hun moed inspreekt tot het voortzetten van hun ‘rechtvaardige’ strijd, spreekt boekdelen. Hamas, die nu heer en meester is in Gaza en daar tal van eigen mensen, honderden in enkele dagen tijd, koelbloedig en wreed heeft vermoord, omdat ze lid waren van Fatah (de andere politieke partij) liet de heer Van Agt - in zijn betoog tot hen in De Doelen in Rotterdam - gemakshalve maar onvermeld. Datzelfde Hamas, dat elke dag uit het vrije Gaza - want de Joden zijn er weggetrokken - raketten afschiet op Israël en huizen en scholen treft in grensdorpen bleef eveneens onbenoemd. Daarmee trekt hij een mistgordijn op, stelt de werkelijkheid verkeerd voor en pleit voor de vernietiging van de staat Israël, al zegt hij ook honderd keer dat hij dat niet beoogt. In december 2007 noemde Elseviers Magazine hem Dolle Dries, verblind door Jodenhaat.
Verduisterd in zijn verstand door het Zenboeddhisme, waarvan hij zegt een vurig aanhanger te zijn, doet hij zich voor als vredestichter, die het opneemt voor de zogenaamde onderdrukte Palestijnen. Vanaf de oprichting van de Staat Israël in 1948 hebben de Arabieren zich geroerd, vielen massaal de net geboren staat Israël aan, werden verslagen, maar misbruiken sindsdien het zogenaamde Palestijnse vraagstuk als breekijzer om in de wereld steun te verwerven teneinde Israël te vernietigen. Want Joden mogen niet in Israël wonen, mogen Jeruzalem niet herbouwen en moeten heel het land afstaan aan de Palestijnen. Dat bijna alle Joden in 1947 wegtrokken uit de omringende Arabische landen vanwege de Jodenhaat, met achterlating van al hun bezittingen, is een feit.
Dat in de nieuwe staat Israël twintig procent van de bevolking Arabisch is en een goed en vredig leven heeft in de Joodse staat, sinds 1948, is eveneens een feit. De zogenaamde Palestijnse vluchtelingen in de Arabische wereld worden nog steeds gesteund door de Verenigde Naties met een ‘big smile’ van de Arabische leiders, omdat zo hun vluchtelingenstatus in stand wordt gehouden. Hun werd een beeld geschilderd van terugkeer naar Palestina en van alle comfort dat daarop zal volgen. Israël bood na de Zesdaagse oorlog (1967) vrede aan, aan de omringende Arabische landen en aan de Palestijnen, maar er volgde een keihard ‘nee’. Toen is Israël nederzettingen gaan bouwen in Judea en Samaria om het land te ontwikkelen. Palestijnen kwamen er werken. Zij waren de bouwvakkers in dienst van Israël en verdienden geld voor hun gezinnen. Maar de nederzettingen werden voorgesteld - ook door Van Agt - als diefstal van Palestijnse gronden. In de Palestijnse gebieden maken allerlei familieclans en criminele stamhoofden met wapens en moordpraktijken de dienst uit in eigen kring. De snelgroeiende Palestijnse bevolking in Gaza, de Westbank en in de vluchtelingenkampen kunnen zichzelf niet besturen, worden crimineel onderdrukt door de eigen ‘leiders’, men kan niets opbouwen, voor jongeren is er geen uitzicht op werk, een huis en een gezin. Het is uitzichtloos en dát is het sterkste wapen in de Arabische en Palestijnse oorlog tegen Israël, in Nederland gevoerd door Dries van Agt en zijn kompanen.
Palestijnen leren vanaf de kinderjaren de Joden te doden. Er zijn films, tv-programma’s, schoolboekjes, folders etc. die dagelijks aan kinderen de meest gruwelijke dingen leren. En, ze lezen het allemaal in de koran: “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren (niet-moslims), waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen uit elke hinderlaag” (Sura 9:5). Zoiets kán toch eigenlijk niet?
Een Palestijnse journalist in Amerika, Ray Hanania, schreef onlangs een lange analyse, die kort samengevat (met mijn eigen woorden) als volgt luidt: “De Palestijnen die ik ontmoet wijzen altijd naar de Israëlische bezetting als grootste struikelblok naar onafhankelijkheid en naar een beter leven. Maar op mijn laatste reis naar Palestina begreep ik, dat er iets anders is en waarvoor Palestijnen bang zijn om dát onder ogen te zien. De Palestijnen hebben zichzelf vastgeketend aan de status quo. Ze zijn hun eigen toestand niet als een gegeven gaan zien waarbinnen nog veel kan, bijv. door samenwerking met Israël op tal van vlakken. Dat zien ze als verraad aan hun eigen lot. De extremisten onder hen trekken daarom aan de touwtjes. Iedereen die zich in de gegeven situatie toch normaal zou willen ontwikkelen wordt neergehaald en teruggeduwd in de bestaande frustratie en in de slachtofferrol. Palestijnen wordt verhinderd te denken of te handelen buiten deze zelfopgelegde gevangenschap. Dat brengt ze tot het excuus voor het feit dat ze compleet falen om - in de gegeven omstandigheden - hun leven te verbeteren. Dat kan, maar ze willen niet en ze mógen niet van hun eigen leiders. Ze hebben maar één keuze: Leven in de realiteit van vandaag en aanpakken, of verder wegzakken in de frustraties van het verleden.
Steeds weer komt de Westerse oplossing op tafel van twee staten: naast Israël ook een Palestijnse staat. Daar zijn de Palestijnen nooit zelf mee gekomen. Yassar Arafat wilde heel Israël tot zijn Palestina omvormen. De Joden uitdrijven, liefst de zee in. Geen Arabisch buurland wil een Palestijnse staat, omdat ze er zeker van zijn dat dát de grootste schurkenstaat ooit zal worden. De Palestijnen - zo heten deze Arabieren sinds begin 1970 - zijn nooit een zelfstandig volk geweest en hebben die ambitie in de tweeduizend (!) jaar van afwezigheid van de Joden in het land, ook nooit gehad! Het is een duistere truc uit de afgrond. De betoverde Hitler - hij was spiritist en kreeg uit dat geestenrijk zijn inspiratie - mislukte in zijn streven om alle Joden uit te roeien. De betoverde Dries van Agt - hij is Zenboeddhist en krijgt zijn inspiratie uit het duistere geestenrijk der boeddhisten - zal ook zijn zin niet krijgen om mensen en regeringen te beïnvloeden om Israël te verraden in het wespennest van islam. Miljoenen mensen worden daar in religieuze onwetendheid gevangen gehouden. Sinds de komst van de islam is alle Arabische ontwikkeling verder teruggevallen, om volledig tot stilstand te komen, tot op vandaag.
Misschien is tot slot deze opsomming ook wel interessant:
"De wereld telt ca. 13 miljoen Joden, dat is 0,2 procent van de totale wereldbevolking, maar telt maar liefst 164 Nobelprijswinnaars. Dat is andere koek dan kinderen opleiden tot moordmachines. De Arabisch/Islamitische wereld telt ca 1,2 miljard moslims. Dat is bijna 20 procent van de totale wereldbevolking. In de laatste honderd jaar ontvingen slechts acht Arabieren de Nobelprijs, waaronder twee Arabische christenen en de vroegere president van Egypte Anwar Sadat en aartsterrorist, Yassar Arafat.”
Het Midden-Oosten, met Jeruzalem als brandpunt van het wereldgebeuren, zal steeds meer volkeren en hun regeringen dwingen tot kiezen. Maar welke keuzes zullen zij dan maken? Let op het profetisch Woord!
Feike ter Velde
