Jeugdkerken schieten als paddestoelen uit de grond
Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 5
Jeugdkerken schieten als paddestoelen uit de grond
- gesprek met Constantijn Geluk -
Hoe groot denk je dat het fenomeen jeugdkerken is in ons land?
Het is kleiner dan sommige mensen denken, maar groter dan anderen verwachten. Er is nu op meer dan 50 plaatsen een Jeugdkerk en dat is - binnen twee jaar zeker groot te noemen. Ik vind het vooral groot omdat deze ontwikkeling deel uitmaakt van een opleving onder een groep christelijke jongeren, die heel graag willen dat hun nietgelovige leeftijdgenoten de Here Jezus leren kennen. En ze willen dat hun kerk/gemeente weer gaat bruisen zoals de eerste gemeente in Handelingen. Dat is echt groot. Volgens mij is deze beweging heel kostbaar in Gods ogen.
Is het groeiend?
Zonder meer. Jeugdkerken schieten nog steeds als paddestoelen uit de grond. Er zijn natuurlijk ook plaatsen waar het eerste enthousiasme is gevolgd door een wat moeizame periode. Maar het verrast me dat daar vaak heel goed mee wordt omgegaan. En dat is niet makkelijk, want de opvoeders eromheen laten het dikwijls afweten. Ze vinden er iets van, maar hebben weinig bagage en zin om die gasten geestelijk te begeleiden en ze te ondersteunen. Gevolg: ze zien hun kinderen in rap tempo hun geestelijke conditie overtreffen.
Is er landelijke coördinatie?
Een Jeugdkerk is primair een lokaal gebeuren. Maar via www.jeugdkerken.nl is er wel ondersteuning voor startende Jeugdkerken en worden ook handreikingen gedaan voor plaatselijke teams. Ook weet ik dat er een begin is gemaakt met initiatieven om Jeugdkerkleiders coaching en onderwijs te geven. Maar het meeste gebeurt lokaal, waar jongeren uit allerlei kerken en gemeenten hartverwarmend samenwerken.
Hoe zijn de contacten met plaatselijke kerken?
Zijn daar zorgen, zoals: Hoe houden we de jeugd bij de kerk? Dat is heel verschillend. Er zijn kerken die heel blij zijn met Jeugdkerken, omdat ze zien dat die in een gat springen waar zij machteloos bij staan te kijken. Voor andere kerken is dat juist een bedreiging, omdat ze bang zijn dat ze hun jongeren kwijtraken. In de praktijk valt dat overigens erg mee. Vooral jongeren die organisatorisch betrokken zijn, wortelen daardoor vaak dieper in hun eigen gemeente. Dat heeft alles te maken met de basisvisie dat een Jeugdkerk geen echte kerk is, maar een missionair product, waarbij de kerken binnen een plaats samenwerken om jongeren met het evangelie te bereiken.
Is er een gemeenschappelijke theologische noemer tussen de verschillende jeugdkerken?
Er zijn een paar dingen die me opvallen: dat er gewerkt wordt vanuit een diepe bewogenheid voor jongeren die de Here Jezus niet kennen; dat de Bijbel zonder meer de basis is, ook voor de manier van met elkaar omgaan; dat de nadruk wordt gelegd op een levende band met een echte kerk/gemeente (sterk punt!) en dat in alles de diepe wens doorklinkt om Jeugdkerken uiteindelijk overbodig te maken, doordat kerken en gemeenten weer relevant gaan worden, ook voor jongeren die geen kennis van God hebben.
Is er sprake van een geestelijke opwekking onder jongeren, of is dit de voorbode van een opwekking in kerken en kringen? Kun je er voorbeelden van geven?
Ik zie absoluut een opleving onder jongeren. Ik geloof dat God deze jongeren gaat gebruiken om de kerk en ons land te veranderen. Er is een enorme honger naar goed en diepgaand onderwijs uit Gods Woord, gebaseerd op het juiste beeld van God. Ook bespeur ik vaak groot geloof en een groeiend besef van afhankelijkheid van de Heilige Geest, waardoor er her en der ook genezing en bevrijding plaatsvindt. Ik denk dat er een groep jongeren is die zich zeer bewust aan het worden is van de rol van de duivel en van de autoriteit die je als kinderen van God hebt ontvangen. Met als gevolg dat je soms (zonder al te veel poeha trouwens; lekker is
dat en ook handig voor Nederlanders) Handelingen-achtige dingen tegenkomt. Maar het zijn op dit moment nog lichtflitsen. God doet Zijn werk goed en gedegen. Het zal langzamerhand meer en meer zichtbaar gaan worden en kerken en gemeenten doordrenken, al zullen er ongetwijfeld ook gemeenten in elkaar gaan storten. Pijnlijk, maar waarschijnlijk onontkoombaar en uiteindelijk nodig en nuttig. Want de Herder is toch op zoek naar de verloren schapen. En als de (huidige) kerken dat niet doen, verzint Hij wel iets anders.
Hoe kijk je er zelf tegenaan vanuit je werk in de jongerensector van de EO?
Ik vind het een voorrecht om in mijn vrije tijd geregeld in Jeugdkerken te mogen spreken. Er is zon honger! Dat merk ik ook bij de Ronduit Weekenden. Die zitten boordevol met studies over de genade, de betekenis van het kruis, het karakter van God, je identiteit in Christus, de bovennatuurlijke wereld, de kracht van de Heilige Geest enzovoort; en ze kunnen er niet genoeg van krijgen. Wanneer wij een gastspreker hebben, zegt zo iemand na afloop steevast: Tjonge, wat hebben jullie een mooi werk. En dat is echt waar. Het is zon enorm voorrecht om te mogen zien waar God mee bezig is. Je staat erbij en je kijkt ernaar...
Feike ter Velde
- gesprek met Constantijn Geluk -
Hoe groot denk je dat het fenomeen jeugdkerken is in ons land?
Het is kleiner dan sommige mensen denken, maar groter dan anderen verwachten. Er is nu op meer dan 50 plaatsen een Jeugdkerk en dat is - binnen twee jaar zeker groot te noemen. Ik vind het vooral groot omdat deze ontwikkeling deel uitmaakt van een opleving onder een groep christelijke jongeren, die heel graag willen dat hun nietgelovige leeftijdgenoten de Here Jezus leren kennen. En ze willen dat hun kerk/gemeente weer gaat bruisen zoals de eerste gemeente in Handelingen. Dat is echt groot. Volgens mij is deze beweging heel kostbaar in Gods ogen.
Is het groeiend?
Zonder meer. Jeugdkerken schieten nog steeds als paddestoelen uit de grond. Er zijn natuurlijk ook plaatsen waar het eerste enthousiasme is gevolgd door een wat moeizame periode. Maar het verrast me dat daar vaak heel goed mee wordt omgegaan. En dat is niet makkelijk, want de opvoeders eromheen laten het dikwijls afweten. Ze vinden er iets van, maar hebben weinig bagage en zin om die gasten geestelijk te begeleiden en ze te ondersteunen. Gevolg: ze zien hun kinderen in rap tempo hun geestelijke conditie overtreffen.
Is er landelijke coördinatie?
Een Jeugdkerk is primair een lokaal gebeuren. Maar via www.jeugdkerken.nl is er wel ondersteuning voor startende Jeugdkerken en worden ook handreikingen gedaan voor plaatselijke teams. Ook weet ik dat er een begin is gemaakt met initiatieven om Jeugdkerkleiders coaching en onderwijs te geven. Maar het meeste gebeurt lokaal, waar jongeren uit allerlei kerken en gemeenten hartverwarmend samenwerken.
Hoe zijn de contacten met plaatselijke kerken?
Zijn daar zorgen, zoals: Hoe houden we de jeugd bij de kerk? Dat is heel verschillend. Er zijn kerken die heel blij zijn met Jeugdkerken, omdat ze zien dat die in een gat springen waar zij machteloos bij staan te kijken. Voor andere kerken is dat juist een bedreiging, omdat ze bang zijn dat ze hun jongeren kwijtraken. In de praktijk valt dat overigens erg mee. Vooral jongeren die organisatorisch betrokken zijn, wortelen daardoor vaak dieper in hun eigen gemeente. Dat heeft alles te maken met de basisvisie dat een Jeugdkerk geen echte kerk is, maar een missionair product, waarbij de kerken binnen een plaats samenwerken om jongeren met het evangelie te bereiken.
Is er een gemeenschappelijke theologische noemer tussen de verschillende jeugdkerken?
Er zijn een paar dingen die me opvallen: dat er gewerkt wordt vanuit een diepe bewogenheid voor jongeren die de Here Jezus niet kennen; dat de Bijbel zonder meer de basis is, ook voor de manier van met elkaar omgaan; dat de nadruk wordt gelegd op een levende band met een echte kerk/gemeente (sterk punt!) en dat in alles de diepe wens doorklinkt om Jeugdkerken uiteindelijk overbodig te maken, doordat kerken en gemeenten weer relevant gaan worden, ook voor jongeren die geen kennis van God hebben.
Is er sprake van een geestelijke opwekking onder jongeren, of is dit de voorbode van een opwekking in kerken en kringen? Kun je er voorbeelden van geven?
Ik zie absoluut een opleving onder jongeren. Ik geloof dat God deze jongeren gaat gebruiken om de kerk en ons land te veranderen. Er is een enorme honger naar goed en diepgaand onderwijs uit Gods Woord, gebaseerd op het juiste beeld van God. Ook bespeur ik vaak groot geloof en een groeiend besef van afhankelijkheid van de Heilige Geest, waardoor er her en der ook genezing en bevrijding plaatsvindt. Ik denk dat er een groep jongeren is die zich zeer bewust aan het worden is van de rol van de duivel en van de autoriteit die je als kinderen van God hebt ontvangen. Met als gevolg dat je soms (zonder al te veel poeha trouwens; lekker is
dat en ook handig voor Nederlanders) Handelingen-achtige dingen tegenkomt. Maar het zijn op dit moment nog lichtflitsen. God doet Zijn werk goed en gedegen. Het zal langzamerhand meer en meer zichtbaar gaan worden en kerken en gemeenten doordrenken, al zullen er ongetwijfeld ook gemeenten in elkaar gaan storten. Pijnlijk, maar waarschijnlijk onontkoombaar en uiteindelijk nodig en nuttig. Want de Herder is toch op zoek naar de verloren schapen. En als de (huidige) kerken dat niet doen, verzint Hij wel iets anders.
Hoe kijk je er zelf tegenaan vanuit je werk in de jongerensector van de EO?
Ik vind het een voorrecht om in mijn vrije tijd geregeld in Jeugdkerken te mogen spreken. Er is zon honger! Dat merk ik ook bij de Ronduit Weekenden. Die zitten boordevol met studies over de genade, de betekenis van het kruis, het karakter van God, je identiteit in Christus, de bovennatuurlijke wereld, de kracht van de Heilige Geest enzovoort; en ze kunnen er niet genoeg van krijgen. Wanneer wij een gastspreker hebben, zegt zo iemand na afloop steevast: Tjonge, wat hebben jullie een mooi werk. En dat is echt waar. Het is zon enorm voorrecht om te mogen zien waar God mee bezig is. Je staat erbij en je kijkt ernaar...
Feike ter Velde
