Jezelf bewaren is de moeite waard
ds. Oscar Lohuis • 84 - 2008 • Uitgave: 8
“Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten, zijn vrouw aanhangen en die twee zullen één vlees zijn”
(Gen. 2:24, vet toegevoegd)
Een heel belangrijk en ook waardevol principe dat de Bijbel ons leert is dat de seksuele gemeenschap tussen man en vrouw alleen bedoeld is voor binnen de huwelijksrelatie. Negatief gesteld kan je zeggen: geen seks voor het huwelijk en geen seks buiten het huwelijk. Positief gesteld kan je zeggen: het meest kostbare en ook het meest kwetsbare van jezelf geef je alleen aan degene met wie je het verbond van het huwelijk hebt gesloten. Wanneer wij zicht krijgen op hoe mooi deze bedoeling van de Here God is, dan gaan wij dit niet als een beperking, maar als een heel positieve levensregel beschouwen.
Helaas is het zo dat de meeste jongeren in onze cultuur hier heel anders mee omgaan. Zelfs onder christelijke jongeren en studenten komt seksuele omgang voor het huwelijk veel voor. Velen hebben waarschijnlijk wel van dit principe gehoord, maar zijn er niet van overtuigd dat het werkelijk de moeite waard is het te bewaren tot het moment dat zij getrouwd zijn. Dat gebrek aan overtuiging heeft te maken met gebrek aan inzicht.
Je lichaam weggeven aan een ander betekent jezelf weggeven. In de Bijbel staat het lichaam vaak symbool voor het hele wezen van de mens. Alles wat je doet, doe je min of meer met je lichaam. Wanneer Paulus ons oproept om ons lichaam te stellen tot een levend offer aan God (Rom. 12:1), dan bedoelt hij dat wij onszelf, ons hele zijn, aan God geven. Het meest kostbare dat je aan een ander kunt geven is jezelf. Het lijkt wel alsof onze cultuur enorm is beïnvloed door het Griekse denken, waarin het natuurlijke (of: lichamelijke) wordt gescheiden van het geestelijke. Dus wat je met je lichaam doet maakt niet zoveel uit, het gaat tenslotte om je ziel of je geest. Vanuit die gedachte geef je een ander misschien je lichaam, maar niet jezelf. Het Bijbelse, Hebreeuwse denken echter, gaat uit van de eenheid van geest, ziel en lichaam. De mens heeft niet een lichaam, maar is ook een lichaam. Daarom geef je je lichaam niet zo maar weg, want met je lijf geef je ook jezelf. Je lichaam bewaren is dus jezelf bewaren.
Wat is nou mooier dan wanneer een meisje al vroeg heeft besloten om zichzelf alleen maar te geven aan degene met wie ze haar leven wil gaan delen? Is er een groter geschenk denkbaar dan dat zij zichzelf heeft bewaard voor haar man? Het mooiste wat een bruid aan haar man kan geven op de dag van de bruiloft is dat zij aan hem geeft wat ze nog nooit aan een ander heeft gegeven, namelijk zichzelf. En het mooiste dat een man kan geven aan zijn bruid op de dag van de bruiloft is wanneer hij kan zeggen: liefste, vandaag geef ik jou wat ik nog nooit aan een ander heb gegeven. Wanneer bruid en bruidegom zich voor elkaar hebben bewaard, maakt dat de huwelijksdag tot een écht bijzondere dag. Dan wordt het man-en-vrouw-worden en het voor het eerst bij elkaar komen als man en vrouw, met een groot feest gevierd.
Het is zo bijzonder om als man en vrouw te gaan samenleven, dat je dat toch niet zomaar, stilzwijgend, laat ingaan? Het gaan samenwonen zonder enig officieel moment en zonder een feest eromheen is toch eigenlijk heel raar. Misschien wel de grootste verandering wat betreft woonvorm die je in je leven kan meemaken laat je toch niet zomaar, van de ene op de andere dag onopgemerkt gebeuren? Hoe veel mooier is het wanneer het elkaar aanvaarden als man en vrouw en het jezelf aan elkaar gaan geven als man en vrouw, samen met familie, vrienden en kennissen met een vrolijk en uitbundig feest gevierd wordt. De prachtigste momenten heb ik meegemaakt met jonge mensen die, geknield voor het aangezicht van God, zich aan Hem en aan elkaar gaven door het heilige verbond van het huwelijk met elkaar te sluiten. Om zo te beginnen aan het leven als man en vrouw is zoveel mooier dan zomaar bij elkaar in te trekken. Een goed begin is het halve werk.
Mijn hart bloedt wanneer ik denk aan de vele, vele huwelijken die in ons land die stuklopen. Denk eens aan al die honderdduizenden kinderen in Nederland die moeten meemaken dat hun veilige, vertrouwde omgeving ineens uit elkaar valt, omdat papa en mama uit elkaar gaan. In meer dan driekwart van de gevallen is er sprake van een buitenechtelijke relatie. De ontrouw onder gehuwden staat niet los van de ontucht (het met elkaar naar bed gaan voor het huwelijk) die heel normaal geworden is onder mensen die (nog) niet gehuwd zijn. Voorechtelijke gemeenschap leidt ertoe dat buitenechtelijke gemeenschap later makkelijker plaatsvindt. Door de seksuele gemeenschap te bewaren tot in het huwelijk blijft de seksualiteit geheiligd en wordt er een basis van groot vertrouwen in elkaar gelegd voor de toekomst.
Ds. Oscar Lohuis
(Gen. 2:24, vet toegevoegd)
Een heel belangrijk en ook waardevol principe dat de Bijbel ons leert is dat de seksuele gemeenschap tussen man en vrouw alleen bedoeld is voor binnen de huwelijksrelatie. Negatief gesteld kan je zeggen: geen seks voor het huwelijk en geen seks buiten het huwelijk. Positief gesteld kan je zeggen: het meest kostbare en ook het meest kwetsbare van jezelf geef je alleen aan degene met wie je het verbond van het huwelijk hebt gesloten. Wanneer wij zicht krijgen op hoe mooi deze bedoeling van de Here God is, dan gaan wij dit niet als een beperking, maar als een heel positieve levensregel beschouwen.
Helaas is het zo dat de meeste jongeren in onze cultuur hier heel anders mee omgaan. Zelfs onder christelijke jongeren en studenten komt seksuele omgang voor het huwelijk veel voor. Velen hebben waarschijnlijk wel van dit principe gehoord, maar zijn er niet van overtuigd dat het werkelijk de moeite waard is het te bewaren tot het moment dat zij getrouwd zijn. Dat gebrek aan overtuiging heeft te maken met gebrek aan inzicht.
Je lichaam weggeven aan een ander betekent jezelf weggeven. In de Bijbel staat het lichaam vaak symbool voor het hele wezen van de mens. Alles wat je doet, doe je min of meer met je lichaam. Wanneer Paulus ons oproept om ons lichaam te stellen tot een levend offer aan God (Rom. 12:1), dan bedoelt hij dat wij onszelf, ons hele zijn, aan God geven. Het meest kostbare dat je aan een ander kunt geven is jezelf. Het lijkt wel alsof onze cultuur enorm is beïnvloed door het Griekse denken, waarin het natuurlijke (of: lichamelijke) wordt gescheiden van het geestelijke. Dus wat je met je lichaam doet maakt niet zoveel uit, het gaat tenslotte om je ziel of je geest. Vanuit die gedachte geef je een ander misschien je lichaam, maar niet jezelf. Het Bijbelse, Hebreeuwse denken echter, gaat uit van de eenheid van geest, ziel en lichaam. De mens heeft niet een lichaam, maar is ook een lichaam. Daarom geef je je lichaam niet zo maar weg, want met je lijf geef je ook jezelf. Je lichaam bewaren is dus jezelf bewaren.
Wat is nou mooier dan wanneer een meisje al vroeg heeft besloten om zichzelf alleen maar te geven aan degene met wie ze haar leven wil gaan delen? Is er een groter geschenk denkbaar dan dat zij zichzelf heeft bewaard voor haar man? Het mooiste wat een bruid aan haar man kan geven op de dag van de bruiloft is dat zij aan hem geeft wat ze nog nooit aan een ander heeft gegeven, namelijk zichzelf. En het mooiste dat een man kan geven aan zijn bruid op de dag van de bruiloft is wanneer hij kan zeggen: liefste, vandaag geef ik jou wat ik nog nooit aan een ander heb gegeven. Wanneer bruid en bruidegom zich voor elkaar hebben bewaard, maakt dat de huwelijksdag tot een écht bijzondere dag. Dan wordt het man-en-vrouw-worden en het voor het eerst bij elkaar komen als man en vrouw, met een groot feest gevierd.
Het is zo bijzonder om als man en vrouw te gaan samenleven, dat je dat toch niet zomaar, stilzwijgend, laat ingaan? Het gaan samenwonen zonder enig officieel moment en zonder een feest eromheen is toch eigenlijk heel raar. Misschien wel de grootste verandering wat betreft woonvorm die je in je leven kan meemaken laat je toch niet zomaar, van de ene op de andere dag onopgemerkt gebeuren? Hoe veel mooier is het wanneer het elkaar aanvaarden als man en vrouw en het jezelf aan elkaar gaan geven als man en vrouw, samen met familie, vrienden en kennissen met een vrolijk en uitbundig feest gevierd wordt. De prachtigste momenten heb ik meegemaakt met jonge mensen die, geknield voor het aangezicht van God, zich aan Hem en aan elkaar gaven door het heilige verbond van het huwelijk met elkaar te sluiten. Om zo te beginnen aan het leven als man en vrouw is zoveel mooier dan zomaar bij elkaar in te trekken. Een goed begin is het halve werk.
Mijn hart bloedt wanneer ik denk aan de vele, vele huwelijken die in ons land die stuklopen. Denk eens aan al die honderdduizenden kinderen in Nederland die moeten meemaken dat hun veilige, vertrouwde omgeving ineens uit elkaar valt, omdat papa en mama uit elkaar gaan. In meer dan driekwart van de gevallen is er sprake van een buitenechtelijke relatie. De ontrouw onder gehuwden staat niet los van de ontucht (het met elkaar naar bed gaan voor het huwelijk) die heel normaal geworden is onder mensen die (nog) niet gehuwd zijn. Voorechtelijke gemeenschap leidt ertoe dat buitenechtelijke gemeenschap later makkelijker plaatsvindt. Door de seksuele gemeenschap te bewaren tot in het huwelijk blijft de seksualiteit geheiligd en wordt er een basis van groot vertrouwen in elkaar gelegd voor de toekomst.
Ds. Oscar Lohuis
