Kan de islam in Europa bestaan?
Feike ter Velde • 83 - 2007 • Uitgave: 15
Kan de islam in Europa bestaan?
Met alle treurigstemmende berichten over islamieten in onze westerse wereld blijven vragen en twijfels over de islam in Europa groeien. Nu staat er weer een prijs op het hoofd van een Zweedse cartoonist voor de islamiet die hem zal afslachten als een lam, namelijk de keel doorsnijden. Oorzaak: een tekening van Mohammed die de islamieten niet welgevallig is. Zo gaan we van incident naar incident. Kan het nog goed komen in een multiculturele samenleving?
Het nieuws wordt bijna dagelijks gedomineerd door incidenten rond de islam in onze westerse wereld. De Amerikaanse geheime diensten zoeken vierentwintig uur per dag naar mogelijke terroristen die aanslagen voorbereiden. Dit gebeurt ook in Europa. Onlangs slaagde de Duitse politie erin een terreurcel van Al Qaida te ontdekken en op te rollen. Als de voorgenomen aanslagen gelukt zouden zijn, dan zouden veel burgers zijn omgekomen. Wat een meedogenloze lieden bevinden zich onder ons. Bedenk even wat er gebeurt zou zijn als het ze zou lukken een zware autobom in een drukke winkelstraat of in een winkelcentrum tot ontploffing te brengen. Daar lopen allerlei mensen; mannen, vrouwen, kinderen. Kleine kinderen in wagentjes, voortgeduwd door vader, moeder, opa of oma. En dan die enorme klap. Mensen worden uiteengereten, bloedige lichaamsdelen vliegen in het rond, grote brokken rondvliegend glas doden nog meer mensen, enorme brokken puin bedekken de bloederige chaos en het stof daalt neer. De daders verheugen zich in hun ongekende succes en nemen zich voor direct te beginnen aan de voorbereidingen voor de volgende aanslag. Want hun doel is: de vernietiging van de westerse samenleving.
Dit is een doemscenario dat niet alle moslims onder ons omvat. Maar deze religieus geïnspireerde wreedheden door de politieke islam komen van hen die de zuivere islam nastreven. We kunnen onze ogen daar niet voor sluiten. Maar vanuit de islamitische wereld zelf zouden massale protesten moeten komen tegen dit bloedvergieten. Massaler nog dan wanneer het gaat om de zogenaamde belediging van Mohammed, vorige jaar in o.a. in Denemarken. Maar het blijft angstig stil. Dat is veelzeggend. De vraag moet gesteld: waarom blijft het zo stil, niet alleen hier in Europa door moslims, maar ook in hun eigen cultuur, als het gaat om onvoorstelbare wreedheden? Eén van mijn contacten in het Midden-Oosten schreef in een brief over de wandaden van Hamas, toen die groepering vorig jaar de macht in Gaza greep. Ze hebben politieke tegenstanders gruwelijk gemarteld en daarna vermoord. Zijn we ook niet gewend geraakt aan de onbeschrijfelijke wreedheden van moslims in Irak en in Afghanistan? Het is niet eens meer nieuws, omdat het dagelijks gebeurt. Als dat inderdaad niets met de Koran en het geloof te maken heeft, waarom wordt er dan in moslimlanden niet tegen geprotesteerd? Waarom moeten we steeds via de media horen dat de islam een vreedzame godsdienst is, terwijl de werkelijkheid vanaf het allereerste begin (7e eeuw) zo duidelijk anders is. Mensen uit de moslimcultuur zeggen dat zelf ook luid en duidelijk, maar dat wordt in de media verdoezeld. De Iraniër dr. Afshin Ellian, rechtsgeleerde aan de Universiteit van Amsterdam en ex-moslim, zegt: Geweld hoort bij de islam. Uiteraard brengt de islam vrede, echter nadat iedereen zich aan de islam heeft onderworpen. Maar wie de autoriteit van de islam niet erkent, komt vroeg of laat in de problemen (uit Het recht om ex-moslim te zijn - pag. 21). Het is toch veelzeggend om dat van een ex-moslim te horen. Niet alle moslims zijn gewelddadig, maar het moslimgeweld is wel onderdeel van de islam. Het probleem is dat journalisten die moslims interviewen totaal geen kennis hebben van de islam en de Koran. Daarom kunnen moslims in open doel scoren en steeds zeggen, dat de islam een godsdienst van de vrede is. Dat werd nog eens dik onderstreept op een persconferentie in een moskee als tegenhanger tegen de presentatie van een vereniging van ex-moslims door de 22-jarige Ehsan Jami. Hij richt zich tegen de bedreiging jegens moslims die hun religie vaarwel zeggen. Van die bedreiging, zei men op deze persconferentie, is helemaal geen sprake, maar niemand uit de aanwezige journalistiek gaf enig tegengas of stelde kritische vragen.
Vooral in de zogenaamde Hadiths de overleveringen, die meer bekend zijn bij moslims dan de originele koranteksten staan verschillende teksten die de dood eisen van mensen die de islam verlaten. De Hadith (rond het jaar 1000 vastgesteld, Mohammed stierf in 632) en het onderwijs door imams in de moskee, is van meer belang voor de moslim dan de Koran, omdat die onbegrijpelijk is. De meeste moslims hebben geen Koran in huis.
De moslim plaatst zichzelf vaak in de slachtofferrol. Iedere kritiek op de islam, of iedere vraag naar de historische betrouwbaarheid van de Koran, of het waarheidsgehalte ervan, wordt uitgelegd als belediging van de islam. Kritisch historisch onderzoek naar de Bijbeltekst is voor geen enkele christen een probleem. Iedereen kan onderzoek doen naar de betrouwbaarheid en het waarheidsgehalte van de Bijbel. Nooit zal een christen of een Jood zich daardoor beledigd of gekwetst voelen. Maar vragen naar het waarheidsgehalte van de Koran mogen niet worden gesteld. Onderzoek naar welke teksten oorspronkelijk van Mohammed zijn geweest en welke niet, mag niet worden gedaan. Er blijken tal van tekstvarianten te bestaan van de korantekst, maar het is volstrekt taboe daar wetenschappelijk onderzoek naar te doen. Men zal, volgens wetenschappers, dan tot de slotsom komen, mede door archeologische vondsten en geschriften uit diezelfde tijd, dat de teksten van de Koran een samenstelling zijn vanuit verschillende bronnen die pas na de dood van Mohammed werden gebundeld tot een boek. Wetenschappelijk onderzoek naar de Koran wordt gezien als heiligschennis. Zeker is dat de Koran die toets niet zal kunnen doorstaan, vanwege de grote verscheidenheid van het bronmateriaal en de innerlijke tegenstellingen van teksten. Ook al daarom kan de islam in het Westen niet overleven. Vanuit die wetenschap voelt de moslim, ook de imam, zich in de hoek gedreven. Daarbij komt dat het klassiek Arabisch, waarin de Koran is geschreven, niet meer kan worden verstaan, zodat er zinvolle betekenis aan gegeven zou kunnen worden. Naast de vele grammaticale fouten in de tekst is zeker twintig procent van de inhoud van de Koran voor ieder mens volstrekt duister. En dan ook nog het grote aantal volstrekt tegenstrijdige teksten.
Deze moeilijkheden die Korangeleerden hebben met hun eigen Koran, drijven de islam in een houding van agressiviteit jegens de westerse wetenschappelijke wereld. Het is vanuit een diepgevoelde minderwaardigheid van de eigen religie dat men vlucht in de slachtofferrol. Die frustratie leidt tot geweld en terreur vanuit de islam en de verheerlijking ervan. De zelfmoordterrorist van zeven Britten bij het Aldgate station in Londen, Shehzad Tanweer, werd in zijn geboorteland Pakistan als held van Allah bejubeld onder het citeren van Koranteksten. In de Muslim Weekly, een populair weekblad voor moslims in Engeland, stond diezelfde week een artikel waarin moslims worden aangemoedigd politieke en militaire macht te grijpen over alle niet-moslims, waarbij de jihad (oorlogsvoering) voor alle moslims verplicht is, want de islam en de sharia (Koranwetgeving) moeten in de hele wereld worden ingevoerd. In bedekte termen werd erbij vermeld dat de zelfmoordaanslag met de dood van zeven burgers een illustratie van deze jihad is. Om de vredelievendheid van de islam te benadrukken, in tv-interviews daarna, citeerde men de vredesteksten. Maar om de jihad in eigen kring te benadrukken, de geweldsteksten. Beide zijn rijk voorhanden in de Koran. De enkele moslimleider die pleit voor een weg van vrede en zich keert tegen terreur, moet vrezen voor een aanslag op zijn leven. De Egyptische professor Nasr Hamid Aby-Zayd werd in 1995 beschuldigd van geloofsafval, omdat hij de geweldsteksten in de Koran wilde herinterpreteren. Als straf moest hij scheiden van zijn vrouw, zo bepaalde de rechter. Geen enkel protest van gematigde moslims. We moeten derhalve vrezen dat die niet bestaan. Onze overheid zou er goed aan doen dit te beseffen.
Feike ter Velde
Met alle treurigstemmende berichten over islamieten in onze westerse wereld blijven vragen en twijfels over de islam in Europa groeien. Nu staat er weer een prijs op het hoofd van een Zweedse cartoonist voor de islamiet die hem zal afslachten als een lam, namelijk de keel doorsnijden. Oorzaak: een tekening van Mohammed die de islamieten niet welgevallig is. Zo gaan we van incident naar incident. Kan het nog goed komen in een multiculturele samenleving?
Het nieuws wordt bijna dagelijks gedomineerd door incidenten rond de islam in onze westerse wereld. De Amerikaanse geheime diensten zoeken vierentwintig uur per dag naar mogelijke terroristen die aanslagen voorbereiden. Dit gebeurt ook in Europa. Onlangs slaagde de Duitse politie erin een terreurcel van Al Qaida te ontdekken en op te rollen. Als de voorgenomen aanslagen gelukt zouden zijn, dan zouden veel burgers zijn omgekomen. Wat een meedogenloze lieden bevinden zich onder ons. Bedenk even wat er gebeurt zou zijn als het ze zou lukken een zware autobom in een drukke winkelstraat of in een winkelcentrum tot ontploffing te brengen. Daar lopen allerlei mensen; mannen, vrouwen, kinderen. Kleine kinderen in wagentjes, voortgeduwd door vader, moeder, opa of oma. En dan die enorme klap. Mensen worden uiteengereten, bloedige lichaamsdelen vliegen in het rond, grote brokken rondvliegend glas doden nog meer mensen, enorme brokken puin bedekken de bloederige chaos en het stof daalt neer. De daders verheugen zich in hun ongekende succes en nemen zich voor direct te beginnen aan de voorbereidingen voor de volgende aanslag. Want hun doel is: de vernietiging van de westerse samenleving.
Dit is een doemscenario dat niet alle moslims onder ons omvat. Maar deze religieus geïnspireerde wreedheden door de politieke islam komen van hen die de zuivere islam nastreven. We kunnen onze ogen daar niet voor sluiten. Maar vanuit de islamitische wereld zelf zouden massale protesten moeten komen tegen dit bloedvergieten. Massaler nog dan wanneer het gaat om de zogenaamde belediging van Mohammed, vorige jaar in o.a. in Denemarken. Maar het blijft angstig stil. Dat is veelzeggend. De vraag moet gesteld: waarom blijft het zo stil, niet alleen hier in Europa door moslims, maar ook in hun eigen cultuur, als het gaat om onvoorstelbare wreedheden? Eén van mijn contacten in het Midden-Oosten schreef in een brief over de wandaden van Hamas, toen die groepering vorig jaar de macht in Gaza greep. Ze hebben politieke tegenstanders gruwelijk gemarteld en daarna vermoord. Zijn we ook niet gewend geraakt aan de onbeschrijfelijke wreedheden van moslims in Irak en in Afghanistan? Het is niet eens meer nieuws, omdat het dagelijks gebeurt. Als dat inderdaad niets met de Koran en het geloof te maken heeft, waarom wordt er dan in moslimlanden niet tegen geprotesteerd? Waarom moeten we steeds via de media horen dat de islam een vreedzame godsdienst is, terwijl de werkelijkheid vanaf het allereerste begin (7e eeuw) zo duidelijk anders is. Mensen uit de moslimcultuur zeggen dat zelf ook luid en duidelijk, maar dat wordt in de media verdoezeld. De Iraniër dr. Afshin Ellian, rechtsgeleerde aan de Universiteit van Amsterdam en ex-moslim, zegt: Geweld hoort bij de islam. Uiteraard brengt de islam vrede, echter nadat iedereen zich aan de islam heeft onderworpen. Maar wie de autoriteit van de islam niet erkent, komt vroeg of laat in de problemen (uit Het recht om ex-moslim te zijn - pag. 21). Het is toch veelzeggend om dat van een ex-moslim te horen. Niet alle moslims zijn gewelddadig, maar het moslimgeweld is wel onderdeel van de islam. Het probleem is dat journalisten die moslims interviewen totaal geen kennis hebben van de islam en de Koran. Daarom kunnen moslims in open doel scoren en steeds zeggen, dat de islam een godsdienst van de vrede is. Dat werd nog eens dik onderstreept op een persconferentie in een moskee als tegenhanger tegen de presentatie van een vereniging van ex-moslims door de 22-jarige Ehsan Jami. Hij richt zich tegen de bedreiging jegens moslims die hun religie vaarwel zeggen. Van die bedreiging, zei men op deze persconferentie, is helemaal geen sprake, maar niemand uit de aanwezige journalistiek gaf enig tegengas of stelde kritische vragen.
Vooral in de zogenaamde Hadiths de overleveringen, die meer bekend zijn bij moslims dan de originele koranteksten staan verschillende teksten die de dood eisen van mensen die de islam verlaten. De Hadith (rond het jaar 1000 vastgesteld, Mohammed stierf in 632) en het onderwijs door imams in de moskee, is van meer belang voor de moslim dan de Koran, omdat die onbegrijpelijk is. De meeste moslims hebben geen Koran in huis.
De moslim plaatst zichzelf vaak in de slachtofferrol. Iedere kritiek op de islam, of iedere vraag naar de historische betrouwbaarheid van de Koran, of het waarheidsgehalte ervan, wordt uitgelegd als belediging van de islam. Kritisch historisch onderzoek naar de Bijbeltekst is voor geen enkele christen een probleem. Iedereen kan onderzoek doen naar de betrouwbaarheid en het waarheidsgehalte van de Bijbel. Nooit zal een christen of een Jood zich daardoor beledigd of gekwetst voelen. Maar vragen naar het waarheidsgehalte van de Koran mogen niet worden gesteld. Onderzoek naar welke teksten oorspronkelijk van Mohammed zijn geweest en welke niet, mag niet worden gedaan. Er blijken tal van tekstvarianten te bestaan van de korantekst, maar het is volstrekt taboe daar wetenschappelijk onderzoek naar te doen. Men zal, volgens wetenschappers, dan tot de slotsom komen, mede door archeologische vondsten en geschriften uit diezelfde tijd, dat de teksten van de Koran een samenstelling zijn vanuit verschillende bronnen die pas na de dood van Mohammed werden gebundeld tot een boek. Wetenschappelijk onderzoek naar de Koran wordt gezien als heiligschennis. Zeker is dat de Koran die toets niet zal kunnen doorstaan, vanwege de grote verscheidenheid van het bronmateriaal en de innerlijke tegenstellingen van teksten. Ook al daarom kan de islam in het Westen niet overleven. Vanuit die wetenschap voelt de moslim, ook de imam, zich in de hoek gedreven. Daarbij komt dat het klassiek Arabisch, waarin de Koran is geschreven, niet meer kan worden verstaan, zodat er zinvolle betekenis aan gegeven zou kunnen worden. Naast de vele grammaticale fouten in de tekst is zeker twintig procent van de inhoud van de Koran voor ieder mens volstrekt duister. En dan ook nog het grote aantal volstrekt tegenstrijdige teksten.
Deze moeilijkheden die Korangeleerden hebben met hun eigen Koran, drijven de islam in een houding van agressiviteit jegens de westerse wetenschappelijke wereld. Het is vanuit een diepgevoelde minderwaardigheid van de eigen religie dat men vlucht in de slachtofferrol. Die frustratie leidt tot geweld en terreur vanuit de islam en de verheerlijking ervan. De zelfmoordterrorist van zeven Britten bij het Aldgate station in Londen, Shehzad Tanweer, werd in zijn geboorteland Pakistan als held van Allah bejubeld onder het citeren van Koranteksten. In de Muslim Weekly, een populair weekblad voor moslims in Engeland, stond diezelfde week een artikel waarin moslims worden aangemoedigd politieke en militaire macht te grijpen over alle niet-moslims, waarbij de jihad (oorlogsvoering) voor alle moslims verplicht is, want de islam en de sharia (Koranwetgeving) moeten in de hele wereld worden ingevoerd. In bedekte termen werd erbij vermeld dat de zelfmoordaanslag met de dood van zeven burgers een illustratie van deze jihad is. Om de vredelievendheid van de islam te benadrukken, in tv-interviews daarna, citeerde men de vredesteksten. Maar om de jihad in eigen kring te benadrukken, de geweldsteksten. Beide zijn rijk voorhanden in de Koran. De enkele moslimleider die pleit voor een weg van vrede en zich keert tegen terreur, moet vrezen voor een aanslag op zijn leven. De Egyptische professor Nasr Hamid Aby-Zayd werd in 1995 beschuldigd van geloofsafval, omdat hij de geweldsteksten in de Koran wilde herinterpreteren. Als straf moest hij scheiden van zijn vrouw, zo bepaalde de rechter. Geen enkel protest van gematigde moslims. We moeten derhalve vrezen dat die niet bestaan. Onze overheid zou er goed aan doen dit te beseffen.
Feike ter Velde
