Nooit opgeven!
Feike ter Velde • 79 - 2003/04 • Uitgave: 17
Nooit opgeven!
Wie meeleeft met wat er in kerk en samenleving gebeurt kan het niet ontgaan dat veel dingen sterk aan verandering onderhevig zijn. Het Samenop-
Weg-proces van de Hervormde, Gereformeerde en Lutherse kerken is uniek de geschiedenis van ons land. Dit gebeuren zal de komende maanden zeker aan actualiteit winnen, als de synodes het besluit tot fusie zullen bekrachtigen en de fusie volgend jaar een feit zal zijn. Heel veel mensen zullen dan bepaald worden bij dit unieke gebeuren en dat zal vernieuwde aandacht vragen voor de kerk en de christenheid in ons land. Hoe moet het verder met de kerk? Als die vraag zou mogen leiden tot de diepere vragen naar het werk van de Heilige Geest, die immers de kerk op de Pinksterdag geboren deed worden, dan kan ogenschijnlijk verlies de eigen kerkelijke identiteit misschien nog leiden tot grote winst. Christenen in Korea komen dagelijks voor gebedsbijeenkomsten bij elkaar om te bidden voor de eigen kerk, de predikanten, voor alle kerkelijke arbeid en noem maar op. Ik heb menigmaal in zon vroege bijeenkomst, s morgens om 05.30 uur, tot deze bidders mogen spreken vanuit Gods Woord. Samen met hen mocht ik ook bidden voor de vervolgde gelovigen in Noord-Korea. Dan word je stil, geraak je onder de indruk van wat gebed vermag. In alle nood en verwarring van onze tijd mogen ook wij opnieuw leren bidden. Steeds meer mogen we horen van mensen in ons land die op vaste tijden samenkomen voor gebed binnen de eigen kerk. Ten tijde van vroegere opwekking zijn wel vrijzinnige predikanten door het gebed van hun eigen kerkmensen tot een levend geloof gekomen en gingen Christus verkondigen in Zijn opstandingskracht naar de Schriften.
Wat is het bemoedigend als we mogen horen dat predikanten achteraf zeggen: "Mijn kerk heeft mij geleerd hoe ik dominee moet zijn en waar de oorspronkelijk kracht van het Woord ligt". Het geheim ligt vaak bij kleine gebedsgroepen binnen de kerk. Er zijn er die gewoon in eigen huis met enkele leden van de kerk beginnen, een kleine cel, die leven wil bij de waarheid van het Woord. Dat kan uitgroeien tot een vernieuwing van de hele plaatselijke kerk, omdat de Geest gaat werken en er een geestelijke opwekking ontstaat. We moeten nooit opgeven, ook niet als de duivel rondgaat als een briesende leeuw.
In de stad waar de opwekkingprediker Jonathan Edwards in de 18e eeuw een grote opwekking mocht beleven, is kortgeleden de eerste homoseksuele bisschop benoemd, die zijn ambt onder luid applaus aanvaardde. De Anglikaanse kerk, oorspronkelijk evangelisch, breekt hierop in stukken. Ook in ons land maken we dergelijke dingen in toenemende mate mee. Maar laten we de geestelijke strijd niet ontlopen, noch opgeven. Jezus is Overwinnaar!
Namens de redactie
ftv
Wie meeleeft met wat er in kerk en samenleving gebeurt kan het niet ontgaan dat veel dingen sterk aan verandering onderhevig zijn. Het Samenop-
Weg-proces van de Hervormde, Gereformeerde en Lutherse kerken is uniek de geschiedenis van ons land. Dit gebeuren zal de komende maanden zeker aan actualiteit winnen, als de synodes het besluit tot fusie zullen bekrachtigen en de fusie volgend jaar een feit zal zijn. Heel veel mensen zullen dan bepaald worden bij dit unieke gebeuren en dat zal vernieuwde aandacht vragen voor de kerk en de christenheid in ons land. Hoe moet het verder met de kerk? Als die vraag zou mogen leiden tot de diepere vragen naar het werk van de Heilige Geest, die immers de kerk op de Pinksterdag geboren deed worden, dan kan ogenschijnlijk verlies de eigen kerkelijke identiteit misschien nog leiden tot grote winst. Christenen in Korea komen dagelijks voor gebedsbijeenkomsten bij elkaar om te bidden voor de eigen kerk, de predikanten, voor alle kerkelijke arbeid en noem maar op. Ik heb menigmaal in zon vroege bijeenkomst, s morgens om 05.30 uur, tot deze bidders mogen spreken vanuit Gods Woord. Samen met hen mocht ik ook bidden voor de vervolgde gelovigen in Noord-Korea. Dan word je stil, geraak je onder de indruk van wat gebed vermag. In alle nood en verwarring van onze tijd mogen ook wij opnieuw leren bidden. Steeds meer mogen we horen van mensen in ons land die op vaste tijden samenkomen voor gebed binnen de eigen kerk. Ten tijde van vroegere opwekking zijn wel vrijzinnige predikanten door het gebed van hun eigen kerkmensen tot een levend geloof gekomen en gingen Christus verkondigen in Zijn opstandingskracht naar de Schriften.
Wat is het bemoedigend als we mogen horen dat predikanten achteraf zeggen: "Mijn kerk heeft mij geleerd hoe ik dominee moet zijn en waar de oorspronkelijk kracht van het Woord ligt". Het geheim ligt vaak bij kleine gebedsgroepen binnen de kerk. Er zijn er die gewoon in eigen huis met enkele leden van de kerk beginnen, een kleine cel, die leven wil bij de waarheid van het Woord. Dat kan uitgroeien tot een vernieuwing van de hele plaatselijke kerk, omdat de Geest gaat werken en er een geestelijke opwekking ontstaat. We moeten nooit opgeven, ook niet als de duivel rondgaat als een briesende leeuw.
In de stad waar de opwekkingprediker Jonathan Edwards in de 18e eeuw een grote opwekking mocht beleven, is kortgeleden de eerste homoseksuele bisschop benoemd, die zijn ambt onder luid applaus aanvaardde. De Anglikaanse kerk, oorspronkelijk evangelisch, breekt hierop in stukken. Ook in ons land maken we dergelijke dingen in toenemende mate mee. Maar laten we de geestelijke strijd niet ontlopen, noch opgeven. Jezus is Overwinnaar!
Namens de redactie
ftv
