Onschuldigen niet doden!

Feike ter Velde • 79 - 2003/04 • Uitgave: 10
Onschuldigen niet doden!



Een Nederlandse rechter sprak onlangs uit dat een gehandicapt meisje niet had moeten leven.

De verloskundige, die de moeder hielp het meisje, Kelly, ter wereld te brengen, zit fout. Zij had een prenataal onderzoek moeten adviseren aan de moeder, dan had een abortus kunnen volgen.

Nu is Kelly, volgens de Haagse rechter dit voorjaar, ten onrechte geboren. De rechter kende een schadeclaim toe aan het gehandicapte kind en haar ouders.

Er wordt nu ook al gepleit voor een "geboortedagrecht" voor ouders. Zij moeten op de dag van de geboorte alsnog het recht hebben een gehandicapt kind te (laten) doden. Een samenleving op weg naar de afgrond.




Op steeds grovere wijze blijkt hoe ernstig de gevolgen zijn in een samenleving die het gebod van God afwijst en zelf bepaalt wat haar waarden en normen zijn. De waarden en normen van het humanisme zijn gebaseerd op het recht van de sterkste en worden gelegaliseerd op grond van wat de meerderheid denkt en vindt. De rechtvaardiging van een zaak vindt haar grond in het ‘statistische midden’ van de publieke opinie. Vindt de meerderheid het goed dan is het goed.



Nu heeft een rechter(!) vastgesteld, dat er een mens in ons land woont, een gehandicapt meisje, dat een ‘onrechtmatig’ leven leidt. Zij had van de rechter niet moeten leven. Dit is een stap verder in onze samenleving op weg naar de afgrond. Nu deze uitspraak er ligt kunnen gehandicapte kinderen hun ouders juridisch vervolgen, omdat ze destijds geboren werden, maar er vanwege hun handicap eigenlijk niet hadden moeten zijn. Hoe zal de rechter die een dergelijke claim te behandelen krijgt dan reageren? Er ligt nu immers jurisprudentie – een gerechtelijk oordeel – dat leidraad kan worden in dergelijke zaken. Tot wat voor samenleving zal dat leiden?



Wat is het criterium?

Deze Haagse rechter heeft een uitspraak gedaan over het leven zelf. Hij heeft verklaard dat het leven van Kelly beëindigd had moeten worden. Dus heeft Kelly eigenlijk geen recht meer op leven, volgens de maatstaf van deze rechter. Zijn mensbeeld beperkt zich tot ‘de gezonde mens’ – de anderen zijn onrechtmatig. Kelly valt buiten de boot. Deze rechter is als een soort dokter Mengele gaan zitten op de scheidslijn van dood en leven en verwees Kelly naar de dood, op grond van zijn opvattingen over ‘menswaardig’ leven; ze werd uitgesloten. Anderen kunnen nu mensen op totaal andere, maar niet minder kwalijke criteria uitsluiten, b.v. op grond van ras, huidskleur, lichamelijke gebreken, intellectuele vermogens en dergelijke. De grond daarvoor ligt nu in de Nederlandse jurisprudentie. In het fascistische Duitsland van de jaren ‘30 besloot een democratisch gekozen regering om gehandicapten kinderen en volwassenen, zigeuners en vooral Joden massaal om te brengen, omdat dit voor de samenleving het beste zou zijn. Toen dit bekend werd schrokken we nog. Nu, 70 jaar later, doet het ons niets meer als deze zelfde dingen eraan dreigen te komen.



Gij zult niet doden

De Evangelische Omroep heeft enkele jaren geleden aangetoond, dat er abortus wordt gevraagd, omdat de ouders op vakantie willen en de zwangerschap niet goed in hun jaarplanning past. De abortusarts vond dit geen enkel probleem en de afspraak voor ‘de behandeling’ was gauw gemaakt. Alles was met verborgen camera opgenomen. De rechter verbood de EO echter het programma uit te zenden.

Begin jaren ’80 werd de abortuswet aangenomen met allerlei verhullende ‘versierselen’. Deze versierselen moesten het ook voor christenpolitici aannemelijk maken vóór te stemmen. Er stonden dingen als: wanneer het voldragen van de zwangerschap voor de moeder medisch onmogelijk zou zijn eerst dan, en na goed overleg, een abortus overwogen kon worden. Ook het CDA, met uitzondering van één kamerlid, stemde toen voor de wet op de afbreking zwangerschap. Gedurende de Paarse kabinetten is er veel meer ruimte gekomen voor een nagenoeg onbeperkte abortuspraktijk, inclusief late abortussen tot 28 weken (7 maanden) of zelfs meer.

Het gebod ‘Gij zult niet doden’ is absoluut, en kan nimmer ter discussie staan. Maar die bijbelse waarheid zijn we reeds lang kwijt.



Feike ter Velde