Ontsnappingsroute

Jef de Vriese • 85 - 2009 • Uitgave: 22
Uiterlijk is alles oké, maar innerlijk ben je misschien uitgeblust. In de nabijheid van God ontmoet je teveel confrontatie met jezelf. Dus ga je, net als Jona, op stap naar Tarsis, een zoektocht naar het grote avontuur, actie, iets nieuws, de stilte overstemmen… Dan ga je zelf kiezen hoe God zou moeten werken. Of je probeert te ontsnappen aan hoe God werkt: “Ach Here, zend maar iemand anders” (Ex. 4:13). Je forceert voor jezelf een vermeende ‘vrijheid’, gekocht met eigen middelen, eigen ontsnappingsroutes. Gebedsafhankelijkheid is verdwenen. Je leid dus een onafhankelijk leven. En soms heb je dat niet meer in de gaten…
Zo ben je op weg naar Tarsis. Dat lijkt veel spannender dan Ninevé. Ninevé is een oude stad, met een lange, bekende en ongelukkige geschiedenis. Het is niet de leukste plek voor een Joods profeet. Tarsis is exotisch, avontuurlijk, fantasierijk. Salomo’s vloot haalde er goud, zilver, ivoor, apen en pauwen vandaan (1Kon. 10:22). Het is een ver weg paradijs. Daar lijkt het gras altijd groener. Verder naar het westen kon je eigenlijk niet gaan, de tegenovergestelde richting van oostwaarts naar Ninevé. Het is ver weg van de roeping, weg van God. Had Jona Psalm 139 niet gelezen?
Weg van God is onmogelijk! Toch zag Jona een ontsnappingspoging ‘aan het uiterste der zee’ zitten. Misschien wil ook jij God dienen, maar dan op een plek die je zelf hebt uitgekozen. In Tarsis kun je een religieuze carrière hebben, zonder God en zonder confrontatie met jezelf. Je kunt daar het best nu mee stoppen!

Jef De Vriese