Onze rijkdom
Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 23
Onze rijkdom
De vernieuwing van het geloofsleven is iets wat elke gelovige steeds weer nodig heeft. Iedere keer is nodig terug te keren naar de eerste liefde. Want dat ziet de Here het liefst: die onbevangen eerste liefde die we hadden toen we net tot het levende geloof in Christus kwamen. Die eerste liefde die terugkeert in tijden van opwekking. Als we al die dingen in ons leven wegdoen die dat bruisende geloofsleven, dat leven door de Geest, in de weg staan. Er kan zo veel bijgekomen zijn in ons leven. Voorgangers moeten jegens de mensen aan wie ze leiding moeten geven een optimaal eigen geestelijk leven suggereren, terwijl dat misschien verre van het geval is. Er kan zó veel tussen zijn gekomen dat we de echte levende relatie met de Here allang zijn kwijtgeraakt. Het geloof is onze zaak geworden, ons dagelijks werk, maar de kracht ervan zijn we misschien al jaren geleden kwijtgeraakt. Maar ja, aan wie kun je dat eerlijk zeggen?
Geestelijke dorheid manifesteert zich meestal door een houding van kritiek op andere gelovigen, andere kerken, andere stromingen of vermeende dwalingen. We scheppen een soort vijandsbeeld van die anderen en laten onze eigen vermeende rechtzinnige en natuurlijk veel betere (!) theologie erop los. We plakken hier en daar nog wat bijbelteksten en we hebben een mooie preek gemaakt, of een mooi betoog gehouden. Daar zal iedereen het wel mee eens zijn, zo maken we onszelf wijs. De ware geestelijke hoorder zal spoedig door de opgeblazen ballon heen prikken en geestelijke dorheid snel ontwaren.
Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat de opwekking uit Wales ook naar Nederland overkwam, o.a. door het bezoek van Johannes de Heer en enkele anderen aan Wales. Teruggekomen in Nederland getuigden men van de grote daden Gods. In dit nummer bespreekt Leen van Valen het kleine boekje van Johannes de Heer, dat opnieuw is uitgegeven Een geestelijke opleving in Holland.
Wie leest over wat onze God doet in tijden van opwekking, kan niet anders dan dorst krijgen naar dat levende water van de Geest. Als die stroom op gang komt staakt alle kerkelijke geharrewar; alle academische en theologische beschouwingen worden niet meer aangehoord, er is dorst. Dorst naar dat levende water van de Geest. We lezen in dit boekje:
"Er werden opwekkingssamenkomsten geboren in Wemeldinge (Zeeland) en Groningen. Beide conferenties werden rijk gezegend. De mensen die eraan deelnamen kwamen tot verootmoediging en schuldbelijdenis en ontvingen op hun gebed een doop met de Heilige Geest". Het gaat hier om het getuigenis van dominee, M. ten Broek. Toen de Here deze predikant zelf had aangeraakt in een van deze samenkomsten getuigde hij:
"Daarna heeft Christus mij bij de hand genomen en mij tot op dit ogenblik veilig geleid. Ja, ik ben door de diepte heengegaan. Ik heb heel wat moeten opruimen. Met slechte gewoonten moest ik breken. Zonde moest ik loslaten. Schulden moest ik belijden voor God en voor mensen. Ik moest maar wat hebt u eraan als ik u een blik gun in de beestenstal van mijn leven. De rivier van Gods liefde is erdoor gegaan en alles is er gereinigd".
In alle verwarring van deze tijd mag u eenvoudig komen tot Hem, die uw leven wil reinigen van alles en u vol wil maken van Zijn Geest. Dan kunt u met Paulus zeggen: "Wat ben ik rijk geworden in Hem" (1 Cor. 1:5). Laten we bidden dat alle bolwerken worden geslecht en de stroom van Gods heil mag doorbreken in ons land.
Namens de redactie
ftv
De vernieuwing van het geloofsleven is iets wat elke gelovige steeds weer nodig heeft. Iedere keer is nodig terug te keren naar de eerste liefde. Want dat ziet de Here het liefst: die onbevangen eerste liefde die we hadden toen we net tot het levende geloof in Christus kwamen. Die eerste liefde die terugkeert in tijden van opwekking. Als we al die dingen in ons leven wegdoen die dat bruisende geloofsleven, dat leven door de Geest, in de weg staan. Er kan zo veel bijgekomen zijn in ons leven. Voorgangers moeten jegens de mensen aan wie ze leiding moeten geven een optimaal eigen geestelijk leven suggereren, terwijl dat misschien verre van het geval is. Er kan zó veel tussen zijn gekomen dat we de echte levende relatie met de Here allang zijn kwijtgeraakt. Het geloof is onze zaak geworden, ons dagelijks werk, maar de kracht ervan zijn we misschien al jaren geleden kwijtgeraakt. Maar ja, aan wie kun je dat eerlijk zeggen?
Geestelijke dorheid manifesteert zich meestal door een houding van kritiek op andere gelovigen, andere kerken, andere stromingen of vermeende dwalingen. We scheppen een soort vijandsbeeld van die anderen en laten onze eigen vermeende rechtzinnige en natuurlijk veel betere (!) theologie erop los. We plakken hier en daar nog wat bijbelteksten en we hebben een mooie preek gemaakt, of een mooi betoog gehouden. Daar zal iedereen het wel mee eens zijn, zo maken we onszelf wijs. De ware geestelijke hoorder zal spoedig door de opgeblazen ballon heen prikken en geestelijke dorheid snel ontwaren.
Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat de opwekking uit Wales ook naar Nederland overkwam, o.a. door het bezoek van Johannes de Heer en enkele anderen aan Wales. Teruggekomen in Nederland getuigden men van de grote daden Gods. In dit nummer bespreekt Leen van Valen het kleine boekje van Johannes de Heer, dat opnieuw is uitgegeven Een geestelijke opleving in Holland.
Wie leest over wat onze God doet in tijden van opwekking, kan niet anders dan dorst krijgen naar dat levende water van de Geest. Als die stroom op gang komt staakt alle kerkelijke geharrewar; alle academische en theologische beschouwingen worden niet meer aangehoord, er is dorst. Dorst naar dat levende water van de Geest. We lezen in dit boekje:
"Er werden opwekkingssamenkomsten geboren in Wemeldinge (Zeeland) en Groningen. Beide conferenties werden rijk gezegend. De mensen die eraan deelnamen kwamen tot verootmoediging en schuldbelijdenis en ontvingen op hun gebed een doop met de Heilige Geest". Het gaat hier om het getuigenis van dominee, M. ten Broek. Toen de Here deze predikant zelf had aangeraakt in een van deze samenkomsten getuigde hij:
"Daarna heeft Christus mij bij de hand genomen en mij tot op dit ogenblik veilig geleid. Ja, ik ben door de diepte heengegaan. Ik heb heel wat moeten opruimen. Met slechte gewoonten moest ik breken. Zonde moest ik loslaten. Schulden moest ik belijden voor God en voor mensen. Ik moest maar wat hebt u eraan als ik u een blik gun in de beestenstal van mijn leven. De rivier van Gods liefde is erdoor gegaan en alles is er gereinigd".
In alle verwarring van deze tijd mag u eenvoudig komen tot Hem, die uw leven wil reinigen van alles en u vol wil maken van Zijn Geest. Dan kunt u met Paulus zeggen: "Wat ben ik rijk geworden in Hem" (1 Cor. 1:5). Laten we bidden dat alle bolwerken worden geslecht en de stroom van Gods heil mag doorbreken in ons land.
Namens de redactie
ftv
