Oorlog met elkaar
Jef de Vriese • 81 - 2005/06 • Uitgave: 23
Oorlog met elkaar
Wij voeren oorlog met elkaar, hevige discussies, en doelgerichte aanvallen om te verkrijgen wat onze begeerte verlangt. Dat gebeurde in de gemeente waar Jakobus naar schrijft (Jak. 4:1), in de gemeente van Korinthe, maar helaas ook in onze gemeenten. Wij denken leeghoofd en plegen in ons hart een moord (Matt. 5:22).
Wij hebben geleerd in onze debatten onze eigen positie geestelijk uit te leggen en zelfs onze harde woorden met een geestelijke saus te overgieten, maar dat neemt niet weg dat de vruchten verdeeldheid, wanorde, naijver, bitterheid en allerlei kwade praktijk zijn. Onze ingesteldheid is niet steeds die van Christus, waartoe wij toch opgeroepen zijn. Wij voldoen vaak niet aan de oproep om vredestichters te zijn (Jak. 4:18). Wij strijden en vechten.
Indien wij innerlijk verdeeld zijn, zodat onze begeerte de boventoon gaat voeren, worden wij ook onderling verdeeld. Dan dragen wij de kenmerken van de werken van het vlees (Gal. 5:19-21; Jak. 4:2) en liegen wij tegen de waarheid (Jak. 3:14). Of erger: misschien zijn sommigen van ons niet eens in de waarheid. De wolf in schaapsvacht komt in de gemeente voor (Hand. 20:21). Hij is niet wedergeboren, maar gedraagt zich wel alsof, en sleept in de loop van de tijd vele schapen met zich mee om ze één voor één op te vreten. Hij doet zich voor als licht en zout, terwijl hij toch duisternis is. Hij vertoont favoritisme (Jak. 2:1), buit de zwakken uit (Jak. 5:4) en wil het gelijk met wereldse wijsheid aan zijn kant krijgen (Jak. 3). Zijn onze gemeenten anders?
Jef de Vriese
Wij voeren oorlog met elkaar, hevige discussies, en doelgerichte aanvallen om te verkrijgen wat onze begeerte verlangt. Dat gebeurde in de gemeente waar Jakobus naar schrijft (Jak. 4:1), in de gemeente van Korinthe, maar helaas ook in onze gemeenten. Wij denken leeghoofd en plegen in ons hart een moord (Matt. 5:22).
Wij hebben geleerd in onze debatten onze eigen positie geestelijk uit te leggen en zelfs onze harde woorden met een geestelijke saus te overgieten, maar dat neemt niet weg dat de vruchten verdeeldheid, wanorde, naijver, bitterheid en allerlei kwade praktijk zijn. Onze ingesteldheid is niet steeds die van Christus, waartoe wij toch opgeroepen zijn. Wij voldoen vaak niet aan de oproep om vredestichters te zijn (Jak. 4:18). Wij strijden en vechten.
Indien wij innerlijk verdeeld zijn, zodat onze begeerte de boventoon gaat voeren, worden wij ook onderling verdeeld. Dan dragen wij de kenmerken van de werken van het vlees (Gal. 5:19-21; Jak. 4:2) en liegen wij tegen de waarheid (Jak. 3:14). Of erger: misschien zijn sommigen van ons niet eens in de waarheid. De wolf in schaapsvacht komt in de gemeente voor (Hand. 20:21). Hij is niet wedergeboren, maar gedraagt zich wel alsof, en sleept in de loop van de tijd vele schapen met zich mee om ze één voor één op te vreten. Hij doet zich voor als licht en zout, terwijl hij toch duisternis is. Hij vertoont favoritisme (Jak. 2:1), buit de zwakken uit (Jak. 5:4) en wil het gelijk met wereldse wijsheid aan zijn kant krijgen (Jak. 3). Zijn onze gemeenten anders?
Jef de Vriese
