Oorlog vanbinnen
Jef de Vriese • 83 - 2007 • Uitgave: 11
Oorlog vanbinnen
Vriendschap met de wereld maakt niet alleen onze onderlinge relaties stuk. Het eerste slachtoffer zijn wij zelf. We gaan innerlijk aan onze passies kapot. Indien wij ons leven laten leiden door de zoektocht naar genot, zal de leegte in ons onverzadigbaar blijken te zijn. Hoe meer wij streven naar genot, hoe minder wij ervaren dat wij er genoeg van hebben. Verslaving wil steeds meer, zonder ooit tot rust te komen. De onverzadigbare genotcultuur staat diametraal tegenover de zelfbeheersing van de geest (Gal. 5:17). De begerige zonde die in ons lichaam woont, trekt in onze leden ten strijde (Rom. 7:23-24; Jak. 4:1) en voert oorlog tegen onze ziel (1Petr. 2:11). Onze behoeften worden niet bevredigd. De begeerte in ons voert strijd in de hoop de dood te vermenigvuldigen (Jak. 1:15).
Vreemd genoeg ervaren velen het streven naar het vervullen van hun passie niet als iets dodelijks. Wie de wereld liefheeft, hoopt er juist leven in te vinden. Zondaars zijn niet vies van zondaars (Rom. 1:32). Onze cultuur houdt van verleiding en cultiveert zonde (1Joh. 2:15-16). De liefde voor het onmiddellijke genot is een onverzadigbare verslaving, die steeds naar meer vraagt en zichzelf niet meer onder controle kan houden.
Wat een drama indien dit in de gemeente van Jezus Christus voorkomt! Het feit dat Jakobus dit schrijft, dat Paulus veel wantoestanden in zijn brieven aanklaagt én dat de meeste brieven in het Nieuwe Testament ernstige wanpraktijken aanklagen, laat helaas zien dat veel christenen in de Gemeente aan dit drama deelnemen. En waar sta jij?
Jef De Vriese
Vriendschap met de wereld maakt niet alleen onze onderlinge relaties stuk. Het eerste slachtoffer zijn wij zelf. We gaan innerlijk aan onze passies kapot. Indien wij ons leven laten leiden door de zoektocht naar genot, zal de leegte in ons onverzadigbaar blijken te zijn. Hoe meer wij streven naar genot, hoe minder wij ervaren dat wij er genoeg van hebben. Verslaving wil steeds meer, zonder ooit tot rust te komen. De onverzadigbare genotcultuur staat diametraal tegenover de zelfbeheersing van de geest (Gal. 5:17). De begerige zonde die in ons lichaam woont, trekt in onze leden ten strijde (Rom. 7:23-24; Jak. 4:1) en voert oorlog tegen onze ziel (1Petr. 2:11). Onze behoeften worden niet bevredigd. De begeerte in ons voert strijd in de hoop de dood te vermenigvuldigen (Jak. 1:15).
Vreemd genoeg ervaren velen het streven naar het vervullen van hun passie niet als iets dodelijks. Wie de wereld liefheeft, hoopt er juist leven in te vinden. Zondaars zijn niet vies van zondaars (Rom. 1:32). Onze cultuur houdt van verleiding en cultiveert zonde (1Joh. 2:15-16). De liefde voor het onmiddellijke genot is een onverzadigbare verslaving, die steeds naar meer vraagt en zichzelf niet meer onder controle kan houden.
Wat een drama indien dit in de gemeente van Jezus Christus voorkomt! Het feit dat Jakobus dit schrijft, dat Paulus veel wantoestanden in zijn brieven aanklaagt én dat de meeste brieven in het Nieuwe Testament ernstige wanpraktijken aanklagen, laat helaas zien dat veel christenen in de Gemeente aan dit drama deelnemen. En waar sta jij?
Jef De Vriese
