Oorlogen (1)
Jan van Barneveld • 84 - 2008 • Uitgave: 16
Uitzichtloos?
Al zestig jaar lang is de jonge staat Israël een belegerde vesting. Zestig jaar smeekt Israël om vrede. In vijf grote oorlogen heeft Israël zich moeten verdedigen tegen vijanden die uit waren op de totale vernietiging van de Joodse staat. Toch wordt Israël als agressor gebrandmerkt. Wrede terroristen bezetten grondgebied dat God ongeveer 3800 jaar geleden aan Israël beloofd heeft. Terwijl Israël door zo goed als heel de wereld de ‘bezetter’ wordt genoemd. Terroristen heten ‘strijders’ of ‘militanten’. Israëlische militairen, die hun best doen geen burgerslachtoffers te maken, voor Nazi’s worden uitgemaakt. De Palestijnse Autoriteit wil Judea en Samaria Judenrein opgeleverd krijgen, terwijl Israël, dat Arabieren meer vrijheid geeft dan ze in de meeste Arabische landen hebben, als racistisch wordt uitgescholden. Israël verzorgt Palestijnse zieken in Israëlische ziekenhuizen en krijgt raketten terug. Het is allemaal zo dubbel, zo gemeen.
Omringd door muren van haat is de situatie menselijkerwijs gesproken uitzichtloos. Immers, haat, vooral antisemitisme, zoekt altijd een uitweg. Wat Israël ook aanbiedt, hoeveel Israël ook toegeeft, het zal nooit genoeg zijn om de brandende haat, die er vanaf de peuterspeelzaal ingegoten wordt, te blussen. De belangrijkste oorzaak is dat er een geestelijke strijd woedt. De afgod van de islam tegen de God van Israël. De goden van deze wereld tegen de Schepper van hemel en aarde, Die zich in de Schrift heeft geopenbaard als de God van Abraham, IsaÄk en Jakob, de God van Israël. Daarom is de situatie niet hopeloos. Want de Schrift zegt:
‘Die God is ons een God van uitreddingen. Bij de HERE Here zijn uitkomsten tegen de dood’ (Ps. 68:21).
‘God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij te voren gekend heeft’ (Rom. 11:2)
‘Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk’ (Rom. 11:29)
‘Ja. Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde, daarom heb Ik u getrokken in goedertierenheid. Weer opbouwen zal Ik u, zodat gij gebouwd wordt, jonkvrouw Israëls’ (Jer. 31:3).
Daarom is er goede hoop. Ondanks de bijna wanhopige situatie. Ondanks de dreigende oorlog. Ondanks Ahmadinejad en Iran (Perzië) die bijna klaar zijn met de atoombom. Ondanks aartsvijand Syrië, die ook bezig is met atoomwapens. Ondanks Hamas, Hezbollah en Syrië, die klaar staan om tienduizenden dodelijke raketten op Israël af te vuren. Ondanks duizenden fanatieke zelfmoordenaars die klaar staan om zich in Israël op te blazen. Zelfs ondanks het feit dat het profetische Woord duidelijk maakt dat er oorlogen zullen komen. Zelfs in die oorlogen is er hoop. Dat hebben we in 1967 tijdens de Zesdaagse Oorlog gezien. Voordat we ingaan op die oorlogen eerst iets over de bijzondere aard van het profetische Woord.
Profetie contra voorspellen
Er zijn diepgaande verschillen tussen de voorzeggende profetie uit de Bijbel en het occulte voorspellen. Voorspellen houdt iets onvermijdelijks in. Het is een heidens noodlot dat onvermijdelijk over je komt. Of het nu positief of negatief klinkt. Een menselijk grijpen naar de toekomst buiten God om, waardoor demonen een rol gaan spelen.
Voorzeggende profetie, we spreken liever over voorzeggen in plaats van voorspellen, gaat ook over de toekomst. Waar er zijn opmerkelijke verschillen:
• Oordeelsprofetieën zijn voorwaardelijk. Ze kunnen uitgesteld of zelfs afgezegd worden. De Bijbel zegt hierover:
- ‘Het ene ogenblik doe Ik over een volk of een koninkrijk de uitspraak, dat Ik het zal uitrukken, afbreken en verdelgen; maar bekeert zich dat volk, waarover Ik een uitspraak deed, van zijn boosheid, dan zal Ik berouw hebben van het kwaad dat Ik hun dacht aan te doen’ (Jer. 18:7,8)
- Voor profetieën waarin zegen wordt beloofd geldt hetzelfde (Jer. 18:9,10)
- Denk aan Jona. Hij had een zeer definitieve profetie: ‘Nog veertig dagen en Ninevé wordt ondersteboven gekeerd’ (Jona 3:4). Ninevé bekeerde zich en kreeg meer dan 100 jaar uitstel
- Vaak lezen we in de Bijbel dat God ‘lankmoedig’ is. Lankmoedigheid wordt ook vertaald met ‘langzaam is tot toorn’. Hij is geduldig en wacht met oordeel. God wil dat de mensen zich op tijd bekeren.
• Mensen spelen een rol bij de vervulling van veel profetieën.
- We bidden: “Uw koninkrijk kome.” Waarom bidden als dat Koninkrijk toch wel komt?
- Israël en ook ons wordt gevraagd om te smeken voor nog meer terugkeer van het Joodse volk. ‘Ook dit zal Ik Mij door het huis van Israël laten afsmeken om hun te doen: Ik zal hen zo talrijk aan mensen maken als een kudde schapen…’ (Ez. 36:37). Waarom ‘afsmeken’ als de Here toch al van plan is dit te doen? De Here wil gebeden worden. Veel profetieën worden vervuld en Gods beloften ontvangen door gelovig gebed.
• Mensen kunnen Gods oordeel tegenhouden. God zoekt zelfs naar zulke mensen!
- ‘Ik heb onder hen gezocht naar iemand, die een muur zou kunnen optrekken en voor mijn Aangezicht op de bres zou kunnen staan, ten behoeve van het land zodat Ik het niet zou verwoesten, maar Ik heb hem niet gevonden’ (Ez. 22:30). Hoe diep tragisch zijn de laatste vijf woorden!
- Mozes mocht verschillende keren een vernietigend oordeel over Israël door zijn voorbede af wenden (Ex. 32:7-14 en Num. 14:11-20).
- Amos kreeg tweemaal een visioen over vreselijke oordelen over Israël. Hij bad een eenvoudig gebed: “Here HERE, houd toch op! Hoe zou Jakob staande kunnen blijven? Hij is immers klein!” “Het zal niet geschieden, zei de HERE” (Amos 7:1-6). Amos zag oordelen aankomen, bad en het volk werd gered.
- Wij zien oorlogen over Israël aankomen. En oordelen over ons land. Bidt dan, volk van de Here.
Scenario’s (1)
Voordat we profetieën over komende oorlogen behandelen, kort iets over onze (eindtijd)scenario’s. Petrus, Jakobus, de Here Jezus en Johannes in Openbaring geven globale scenario’s en details over eindtijdgebeurtenissen. Onderzoekers van het profetische Woord proberen (eindtijd)profetieën te verstaan. Bewust en vaker onbewust gaan ze uit van een bepaald scenario, waarin ze(we) die profetieën proberen in te passen. Dat is prima en leerzaam als we ons maar bewust zijn van:
1. Onze scenario’s zijn mensenwerk. Vandaar dat heel wat scenario’s op details achterhaald zijn.
2. Soms denk ik wel eens dat de Here er behagen in schept de profetieën net iets anders te vervullen als wij in onze scenario’s suggereren.
3. De flexibiliteit en ruimte die de Here in het profetische Woord heeft gelegd, laat vaak de mogelijkheid open voor meerdere uitleggingen.
4. Profetie is niet in de eerste plaats gegeven om de toekomst voorspellen of te voorzeggen. Profetieën zijn wegwijzers en mijlpalen langs de route van Gods handelen met Israël en met de wereld. We herkennen Gods hand in de geschiedenis door het profetische Woord.
Oorlogen
Deze lange inleiding is belangrijk omdat te vaak voorzeggende profetie wordt gepresenteerd als voorspellen. Ook hebben we te weinig zicht op het feit dat Israël en wij, gelovigen-uit-de-volken, een grote rol spelen in de uitvoering van Gods plannen, waarvan de grote lijnen en details door profetieën zijn voorzegd. We moeten onze scenario’s voorzichtig hanteren. God kan het, binnen de Bijbelse, profetische gegevens, best wel eens net iets anders doen. Zo, nu kunnen we in het volgende nummer van ons blad iets meer zeggen over:
• De oorlogen uit de psalmen 60 en 83
• De Jeruzalem-oorlogen
• De oorlog van Gog-Rusland
• Armageddon en het dal van Josafat
In het vervolgartikel (Zoeklicht 17) komen we ook terug op de consequenties van de drie belangrijke verschilpunten tussen profetie en voorspellen die we in dit artikel behandeld hebben.
Jan van Barneveld
Al zestig jaar lang is de jonge staat Israël een belegerde vesting. Zestig jaar smeekt Israël om vrede. In vijf grote oorlogen heeft Israël zich moeten verdedigen tegen vijanden die uit waren op de totale vernietiging van de Joodse staat. Toch wordt Israël als agressor gebrandmerkt. Wrede terroristen bezetten grondgebied dat God ongeveer 3800 jaar geleden aan Israël beloofd heeft. Terwijl Israël door zo goed als heel de wereld de ‘bezetter’ wordt genoemd. Terroristen heten ‘strijders’ of ‘militanten’. Israëlische militairen, die hun best doen geen burgerslachtoffers te maken, voor Nazi’s worden uitgemaakt. De Palestijnse Autoriteit wil Judea en Samaria Judenrein opgeleverd krijgen, terwijl Israël, dat Arabieren meer vrijheid geeft dan ze in de meeste Arabische landen hebben, als racistisch wordt uitgescholden. Israël verzorgt Palestijnse zieken in Israëlische ziekenhuizen en krijgt raketten terug. Het is allemaal zo dubbel, zo gemeen.
Omringd door muren van haat is de situatie menselijkerwijs gesproken uitzichtloos. Immers, haat, vooral antisemitisme, zoekt altijd een uitweg. Wat Israël ook aanbiedt, hoeveel Israël ook toegeeft, het zal nooit genoeg zijn om de brandende haat, die er vanaf de peuterspeelzaal ingegoten wordt, te blussen. De belangrijkste oorzaak is dat er een geestelijke strijd woedt. De afgod van de islam tegen de God van Israël. De goden van deze wereld tegen de Schepper van hemel en aarde, Die zich in de Schrift heeft geopenbaard als de God van Abraham, IsaÄk en Jakob, de God van Israël. Daarom is de situatie niet hopeloos. Want de Schrift zegt:
‘Die God is ons een God van uitreddingen. Bij de HERE Here zijn uitkomsten tegen de dood’ (Ps. 68:21).
‘God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij te voren gekend heeft’ (Rom. 11:2)
‘Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk’ (Rom. 11:29)
‘Ja. Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde, daarom heb Ik u getrokken in goedertierenheid. Weer opbouwen zal Ik u, zodat gij gebouwd wordt, jonkvrouw Israëls’ (Jer. 31:3).
Daarom is er goede hoop. Ondanks de bijna wanhopige situatie. Ondanks de dreigende oorlog. Ondanks Ahmadinejad en Iran (Perzië) die bijna klaar zijn met de atoombom. Ondanks aartsvijand Syrië, die ook bezig is met atoomwapens. Ondanks Hamas, Hezbollah en Syrië, die klaar staan om tienduizenden dodelijke raketten op Israël af te vuren. Ondanks duizenden fanatieke zelfmoordenaars die klaar staan om zich in Israël op te blazen. Zelfs ondanks het feit dat het profetische Woord duidelijk maakt dat er oorlogen zullen komen. Zelfs in die oorlogen is er hoop. Dat hebben we in 1967 tijdens de Zesdaagse Oorlog gezien. Voordat we ingaan op die oorlogen eerst iets over de bijzondere aard van het profetische Woord.
Profetie contra voorspellen
Er zijn diepgaande verschillen tussen de voorzeggende profetie uit de Bijbel en het occulte voorspellen. Voorspellen houdt iets onvermijdelijks in. Het is een heidens noodlot dat onvermijdelijk over je komt. Of het nu positief of negatief klinkt. Een menselijk grijpen naar de toekomst buiten God om, waardoor demonen een rol gaan spelen.
Voorzeggende profetie, we spreken liever over voorzeggen in plaats van voorspellen, gaat ook over de toekomst. Waar er zijn opmerkelijke verschillen:
• Oordeelsprofetieën zijn voorwaardelijk. Ze kunnen uitgesteld of zelfs afgezegd worden. De Bijbel zegt hierover:
- ‘Het ene ogenblik doe Ik over een volk of een koninkrijk de uitspraak, dat Ik het zal uitrukken, afbreken en verdelgen; maar bekeert zich dat volk, waarover Ik een uitspraak deed, van zijn boosheid, dan zal Ik berouw hebben van het kwaad dat Ik hun dacht aan te doen’ (Jer. 18:7,8)
- Voor profetieën waarin zegen wordt beloofd geldt hetzelfde (Jer. 18:9,10)
- Denk aan Jona. Hij had een zeer definitieve profetie: ‘Nog veertig dagen en Ninevé wordt ondersteboven gekeerd’ (Jona 3:4). Ninevé bekeerde zich en kreeg meer dan 100 jaar uitstel
- Vaak lezen we in de Bijbel dat God ‘lankmoedig’ is. Lankmoedigheid wordt ook vertaald met ‘langzaam is tot toorn’. Hij is geduldig en wacht met oordeel. God wil dat de mensen zich op tijd bekeren.
• Mensen spelen een rol bij de vervulling van veel profetieën.
- We bidden: “Uw koninkrijk kome.” Waarom bidden als dat Koninkrijk toch wel komt?
- Israël en ook ons wordt gevraagd om te smeken voor nog meer terugkeer van het Joodse volk. ‘Ook dit zal Ik Mij door het huis van Israël laten afsmeken om hun te doen: Ik zal hen zo talrijk aan mensen maken als een kudde schapen…’ (Ez. 36:37). Waarom ‘afsmeken’ als de Here toch al van plan is dit te doen? De Here wil gebeden worden. Veel profetieën worden vervuld en Gods beloften ontvangen door gelovig gebed.
• Mensen kunnen Gods oordeel tegenhouden. God zoekt zelfs naar zulke mensen!
- ‘Ik heb onder hen gezocht naar iemand, die een muur zou kunnen optrekken en voor mijn Aangezicht op de bres zou kunnen staan, ten behoeve van het land zodat Ik het niet zou verwoesten, maar Ik heb hem niet gevonden’ (Ez. 22:30). Hoe diep tragisch zijn de laatste vijf woorden!
- Mozes mocht verschillende keren een vernietigend oordeel over Israël door zijn voorbede af wenden (Ex. 32:7-14 en Num. 14:11-20).
- Amos kreeg tweemaal een visioen over vreselijke oordelen over Israël. Hij bad een eenvoudig gebed: “Here HERE, houd toch op! Hoe zou Jakob staande kunnen blijven? Hij is immers klein!” “Het zal niet geschieden, zei de HERE” (Amos 7:1-6). Amos zag oordelen aankomen, bad en het volk werd gered.
- Wij zien oorlogen over Israël aankomen. En oordelen over ons land. Bidt dan, volk van de Here.
Scenario’s (1)
Voordat we profetieën over komende oorlogen behandelen, kort iets over onze (eindtijd)scenario’s. Petrus, Jakobus, de Here Jezus en Johannes in Openbaring geven globale scenario’s en details over eindtijdgebeurtenissen. Onderzoekers van het profetische Woord proberen (eindtijd)profetieën te verstaan. Bewust en vaker onbewust gaan ze uit van een bepaald scenario, waarin ze(we) die profetieën proberen in te passen. Dat is prima en leerzaam als we ons maar bewust zijn van:
1. Onze scenario’s zijn mensenwerk. Vandaar dat heel wat scenario’s op details achterhaald zijn.
2. Soms denk ik wel eens dat de Here er behagen in schept de profetieën net iets anders te vervullen als wij in onze scenario’s suggereren.
3. De flexibiliteit en ruimte die de Here in het profetische Woord heeft gelegd, laat vaak de mogelijkheid open voor meerdere uitleggingen.
4. Profetie is niet in de eerste plaats gegeven om de toekomst voorspellen of te voorzeggen. Profetieën zijn wegwijzers en mijlpalen langs de route van Gods handelen met Israël en met de wereld. We herkennen Gods hand in de geschiedenis door het profetische Woord.
Oorlogen
Deze lange inleiding is belangrijk omdat te vaak voorzeggende profetie wordt gepresenteerd als voorspellen. Ook hebben we te weinig zicht op het feit dat Israël en wij, gelovigen-uit-de-volken, een grote rol spelen in de uitvoering van Gods plannen, waarvan de grote lijnen en details door profetieën zijn voorzegd. We moeten onze scenario’s voorzichtig hanteren. God kan het, binnen de Bijbelse, profetische gegevens, best wel eens net iets anders doen. Zo, nu kunnen we in het volgende nummer van ons blad iets meer zeggen over:
• De oorlogen uit de psalmen 60 en 83
• De Jeruzalem-oorlogen
• De oorlog van Gog-Rusland
• Armageddon en het dal van Josafat
In het vervolgartikel (Zoeklicht 17) komen we ook terug op de consequenties van de drie belangrijke verschilpunten tussen profetie en voorspellen die we in dit artikel behandeld hebben.
Jan van Barneveld
