Perzië tart de wereld
Feike ter Velde • 85 - 2009 • Uitgave: 22
Iran gaat gewoon door. Terwijl er al jaren wordt gesproken over economische strafmaatregelen tegen Iran, lijkt de overheid van dat land zich niets aan te trekken van de mogelijke gevolgen daarvan. Net als Saddam Hoessein destijds in Irak, blijft ook Ahmadinejad van Iran de Verenigde Naties en vooral de Westerse landen tarten met de voortgang van zijn atoomprogramma. De recente bekendmaking van de bouw van een enorme tweede fabriek voor het verrijken van uranium - nodig voor het maken van de vurig begeerde atoombom - heeft grote verontwaardiging gewekt. De spanningen lopen hoog op.
Eind september stuurde de Iraanse regering een brief naar het Internationale Atoomagentschap van de VN (IAEA) in Wenen, waarvan de Egyptenaar Mohammed El Baradei het hoofd is. Daarin doet Iran de mededeling van de bouw van een tweede fabriek voor het verrijken van uranium. Dat verrijkte uranium is nodig om een atoombom te kunnen maken en volgens inlichtingendiensten, vooral die van Israël en de Verenigde Staten, is Iran daar nu vlakbij.
In het voortdurende, maar uiterst moeizame overleg van de IAEA met Iran houdt deze VN-organisatie toezicht op de werkzaamheden van de tot nu toe bekende uraniumfabriek in Natanz, ten zuiden van Teheran. Die werd destijds ook in het uiterste geheim gebouwd, maar door Amerikaanse spionage vliegtuigen ontdekt en foto’s kwamen openbaar. De druk op de Iraanse regering en de uiterst sluwe ayatollahs, die de uiteindelijke macht hebben in het land, leidde tot verklaringen dat het land de atoomtechniek ontwikkelt voor vreedzame doeleinden. “Kom maar”, zeiden ze, “en kijk zelf.” Maar dat is een voortdurend moeizaam proces van verstoppertje spelen, precies zoals destijds Irak ook deed voor de inspecteurs van de Verenigde Naties. Steeds weer werden zij op het verkeerde been gezet, was de informatie warrig en onjuist, zodat een groeiend besef heerste dat Irak wat had te verbergen.
Uiteindelijk leidde dat tot de aanval van Amerika op Irak en het verjagen van een moorddadige tiran, Saddam Hoessein. De Amerikanen hadden zo een fors leger opgebouwd in het Midden-Oosten. Niet alleen in Irak ten westen van Iran, maar ook in Afghanistan aan de oostelijke zijde ervan. Iran zit in die klem. Het vermoeden bestaat - en dat lijkt nu voor de hand te liggen - dat de regering van George Bush jr. juist met oog op de ontwikkelingen in Iran, de buurlanden Irak en Afghanistan militair bezette.
Met de komst van Barack Obama als nieuwe president van de Verenigde Staten gloorde er hoop op nieuw overleg met Iran. Wellicht, zo dachten velen, heeft Obama wat meer gezag bij Ahmadinejad dan George Bush, mede gezien zijn islamitische achtergrond. Met de onthulling van deze tweede tot dan toe geheime uraniumfabriek is de hele Westerse wereld, president Obama voorop, met de neus keihard op de nuchtere feiten gedrukt. Obama had heel optimistisch aangekondigd persoonlijk opnieuw met Iran en zijn leider Mahmoud Ahmadinejad te zullen gaan praten. En dat zou binnenkort gaan gebeuren. Vlak daarvoor komt de Iraanse brief met de onthulling van een geheim, namelijk een tweede fabriek in aanbouw.
Waarom komt Iran met deze onthulling? Waarschijnlijk omdat inlichtingendiensten van Westerse landen en met name ook die van Israël, inmiddels al op de hoogte waren van deze geheime fabriek, ergens in het Iraanse gebergte. NRC-Handelsblad meldde op 25 september jl. dat Amerikaanse bronnen al lang wisten van deze tweede fabriek in aanbouw. De verbazing en de verontwaardiging van president Obama voor de wereldpers tijdens de bijeenkomst van de G20 - waaraan ook onze premier Jan Peter Balkenende deelnam - zou in dat licht gezien niet erg geloofwaardig zijn. De regeringsleiders van Groot-Brittannië en Frankrijk lieten zich in krachtige termen uit over de bedrieglijke houding van Iran. De Franse president Nicolas Sarkozy zei dat Iran vóór 1 december a.s. met een helder verhaal moet komen en volledige openheid van zaken moet geven, anders zullen er ernstige sancties worden opgelegd. Gordon Brown, premier van Groot-Brittannië sprak over ‘de jarenlange misleiding’ door Iran, “zodat er nu een lijn moet worden getrokken en sancties niet kunnen uitblijven.”
Ondertussen lijkt Israël ook niet stil te zitten. De Iraanse president heeft herhaaldelijk verklaard dat Israël moet worden vernietigd. Vorig jaar al werden door de Verenigde Staten zogenaamde bunkerbusters naar Israël verscheept. De modernste types van deze bommen (GBU-57 a/b) kunnen zich tientallen meters de grond in boren voordat ze exploderen. Ze schijnen ook door zeven meter dik gewapend beton te kunnen dringen om vervolgens te exploderen. De bommen zijn zo groot, dat ze alleen door de allergrootste bommenwerpers, zoals de Amerikaanse B52 en een aangepaste Stealth-bommenwerper kunnen worden vervoerd. Israël heeft ze aangeschaft om gepast te kunnen reageren op de dreiging uit Iran. Deze bunkerbusters kunnen die diep in het gebergte verscholen tweede uraniumfabriek bereiken.
Enkele maanden geleden verschenen berichten in de media dat een Israëlische atoomonderzeeër, die kruisraketten kan lanceren, met medeweten en toestemming van Egypte – via het Suezkanaal – naar Iran was gevaren. Naast diplomatieke druk is er dus ook militaire druk op Iran. De noodzaak daartoe is niet alleen het atoomprogramma, maar ook en tegelijkertijd de snelle ontwikkeling van Iraanse rakettechnologie. Onlangs werd door Iran met groot succes de Shahab 3, een langeafstandsraket getest. Deze heeft een bereik tot tweeduizend(!) kilometer en kan dus Israël en de Amerikaanse bases in de regio bereiken. Ook andere raketten met een bereik tot zevenhonderd kilometer, werden succesvol getest door de Revolutionaire Garde, het leger van Iran.
Alle ingrediënten voor foute beslissingen van de sluwe ayatollahs en Ahmadinejad met raketten en atoomkoppen liggen klaar of zijn in de maak. Voor Israël is dat - na alle uitspraken van de Iraanse leiders - onaanvaardbaar. Maar wat is het alternatief? Een militaire aanval? Bombardementen van de zwaarste soort op Iran, geïnitieerd en uitgevoerd door Israël? Dat zal de wereld een troef in handen geven tegen de Joodse staat en dra zullen de legers opmarcheren richting Jeruzalem. Moet Israël wachten op Amerika en de Europese Unie, met name Engeland, Frankrijk en Duitsland? Hebben deze landen in het verleden getoond veel te geven om de Joden? Of zijn er nog andere scenario’s denkbaar?
Onder druk van de omstandigheden zal Israël graag willen toetreden tot een verbond met deze landen om te overleven. En wie wil niet overleven? Maar hoe betrouwbaar is zo’n verbond met de wereld? De profeet Jesaja spreekt van een verbond met de dood. Zullen deze landen op het laatste moment Israël in bescherming nemen tegen de doodsbedreigingen van de omringende landen en van met name Iran?
De islam, de ayatollahs, de moefti’s en de imams dromen allemaal van de toekomende heerschappij van de islam en van Allah over de wereld. Die droom is de geestelijke achtergrond van de nucleaire plannen van Iran en ook van zijn rakettechnologie. Want Allah zal het allemaal laten gebeuren, want zó zegt immers de koran. Hetzelfde kunnen we optekenen uit de mond van Osama Bin Laden, die zei in 2001: “Mij is opgedragen de mensen te bestrijden, totdat zij tot de erkenning komen dat er geen god is dan Allah.”
Het is belangrijk te zien dat met zulke mensen, namelijk met politieke moslims die dit aanhangen, geen enkel vreedzaam verdrag zal kunnen bestaan. De bittere werkelijkheid is dat deze islam alleen maar ontzag heeft voor kracht, militaire kracht. Israël begrijpt dat zeer goed. Daarom was de toespraak van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in de Verenigde Naties indrukwekkend. Hij riep de VN op ‘sterk en moedig’ te zijn, zoals Jozua werd opgedragen. Hij noemde het schandalig dat de Holocaustontkenner Ahmadinejad van Iran een podium kreeg in New York om zijn gif over Israël, Amerika en heel de vrije wereld te spuwen. Weliswaar liepen veel afgevaardigden tevoren al weg, maar er bleven er ook veel zitten. “Hebt u dan geen fatsoen of schaamte”, vroeg hij. Sprekend over de moordlustige Hamas in de Gazastrook - de vrienden van oud premier Dries van Agt - zei Netanyahu: “Acht jaar lang schoot Hamas, mede namens Iran, dagelijks raketten af op dorpen in Israël en in die acht jaar heeft de VN met geen woord gerept over deze criminele aanvallen op onze burgers. We hoorden helemaal niets, behalve toen Israël aan de beschietingen een einde heeft gemaakt door militair op te treden. Toen was daar onmiddellijk de VN-Mensenrechtenraad, ‘die zijn naam nog nooit eer heeft aangedaan’”, voegde hij er aan toe, “om Israël te veroordelen.”
Dat is de wereld waarin wij en waarin de Joodse staat leeft. De dreigingen zijn groot en reëel. Maar bij een open Bijbel moeten we doen wat Israëls premier deed: de profeten lezen, die namens de God van Israël hebben gesproken over de eindtijd, de eindstrijd en de uiteindelijke uitkomst: Redding voor het volk van Israël, heerlijkheid voor de God van Israël, Die zelf zal uittrekken als in de dagen van de krijg ter wille van Zijn volk Israël en ter wille van Zijn heilige Naam.
Perzië tart de wereld, bedreigt Israël, maar vergeet de woorden van zijn vroegere koning Kores: ‘De HERE [JHWH], de God van Israël, dat is de God die in Jeruzalem woont’ (Ezra 1:3). Die God, namelijk de HERE, zal op de grote dag van de eindstrijd, wanneer Israël dreigt te gronde te worden gericht, opstaan en uittrekken… om te strijden voor Zijn volk. Hij is dezelfde als de Koning van Israël… Jeshua Messiah - Jezus Christus (Zach. 14:3-4).
Alle vijanden van Israel, aangevoerd en aangevuurd door de machten der duisternis, wees gewaarschuwd!
Feike ter Velde
Eind september stuurde de Iraanse regering een brief naar het Internationale Atoomagentschap van de VN (IAEA) in Wenen, waarvan de Egyptenaar Mohammed El Baradei het hoofd is. Daarin doet Iran de mededeling van de bouw van een tweede fabriek voor het verrijken van uranium. Dat verrijkte uranium is nodig om een atoombom te kunnen maken en volgens inlichtingendiensten, vooral die van Israël en de Verenigde Staten, is Iran daar nu vlakbij.
In het voortdurende, maar uiterst moeizame overleg van de IAEA met Iran houdt deze VN-organisatie toezicht op de werkzaamheden van de tot nu toe bekende uraniumfabriek in Natanz, ten zuiden van Teheran. Die werd destijds ook in het uiterste geheim gebouwd, maar door Amerikaanse spionage vliegtuigen ontdekt en foto’s kwamen openbaar. De druk op de Iraanse regering en de uiterst sluwe ayatollahs, die de uiteindelijke macht hebben in het land, leidde tot verklaringen dat het land de atoomtechniek ontwikkelt voor vreedzame doeleinden. “Kom maar”, zeiden ze, “en kijk zelf.” Maar dat is een voortdurend moeizaam proces van verstoppertje spelen, precies zoals destijds Irak ook deed voor de inspecteurs van de Verenigde Naties. Steeds weer werden zij op het verkeerde been gezet, was de informatie warrig en onjuist, zodat een groeiend besef heerste dat Irak wat had te verbergen.
Uiteindelijk leidde dat tot de aanval van Amerika op Irak en het verjagen van een moorddadige tiran, Saddam Hoessein. De Amerikanen hadden zo een fors leger opgebouwd in het Midden-Oosten. Niet alleen in Irak ten westen van Iran, maar ook in Afghanistan aan de oostelijke zijde ervan. Iran zit in die klem. Het vermoeden bestaat - en dat lijkt nu voor de hand te liggen - dat de regering van George Bush jr. juist met oog op de ontwikkelingen in Iran, de buurlanden Irak en Afghanistan militair bezette.
Met de komst van Barack Obama als nieuwe president van de Verenigde Staten gloorde er hoop op nieuw overleg met Iran. Wellicht, zo dachten velen, heeft Obama wat meer gezag bij Ahmadinejad dan George Bush, mede gezien zijn islamitische achtergrond. Met de onthulling van deze tweede tot dan toe geheime uraniumfabriek is de hele Westerse wereld, president Obama voorop, met de neus keihard op de nuchtere feiten gedrukt. Obama had heel optimistisch aangekondigd persoonlijk opnieuw met Iran en zijn leider Mahmoud Ahmadinejad te zullen gaan praten. En dat zou binnenkort gaan gebeuren. Vlak daarvoor komt de Iraanse brief met de onthulling van een geheim, namelijk een tweede fabriek in aanbouw.
Waarom komt Iran met deze onthulling? Waarschijnlijk omdat inlichtingendiensten van Westerse landen en met name ook die van Israël, inmiddels al op de hoogte waren van deze geheime fabriek, ergens in het Iraanse gebergte. NRC-Handelsblad meldde op 25 september jl. dat Amerikaanse bronnen al lang wisten van deze tweede fabriek in aanbouw. De verbazing en de verontwaardiging van president Obama voor de wereldpers tijdens de bijeenkomst van de G20 - waaraan ook onze premier Jan Peter Balkenende deelnam - zou in dat licht gezien niet erg geloofwaardig zijn. De regeringsleiders van Groot-Brittannië en Frankrijk lieten zich in krachtige termen uit over de bedrieglijke houding van Iran. De Franse president Nicolas Sarkozy zei dat Iran vóór 1 december a.s. met een helder verhaal moet komen en volledige openheid van zaken moet geven, anders zullen er ernstige sancties worden opgelegd. Gordon Brown, premier van Groot-Brittannië sprak over ‘de jarenlange misleiding’ door Iran, “zodat er nu een lijn moet worden getrokken en sancties niet kunnen uitblijven.”
Ondertussen lijkt Israël ook niet stil te zitten. De Iraanse president heeft herhaaldelijk verklaard dat Israël moet worden vernietigd. Vorig jaar al werden door de Verenigde Staten zogenaamde bunkerbusters naar Israël verscheept. De modernste types van deze bommen (GBU-57 a/b) kunnen zich tientallen meters de grond in boren voordat ze exploderen. Ze schijnen ook door zeven meter dik gewapend beton te kunnen dringen om vervolgens te exploderen. De bommen zijn zo groot, dat ze alleen door de allergrootste bommenwerpers, zoals de Amerikaanse B52 en een aangepaste Stealth-bommenwerper kunnen worden vervoerd. Israël heeft ze aangeschaft om gepast te kunnen reageren op de dreiging uit Iran. Deze bunkerbusters kunnen die diep in het gebergte verscholen tweede uraniumfabriek bereiken.
Enkele maanden geleden verschenen berichten in de media dat een Israëlische atoomonderzeeër, die kruisraketten kan lanceren, met medeweten en toestemming van Egypte – via het Suezkanaal – naar Iran was gevaren. Naast diplomatieke druk is er dus ook militaire druk op Iran. De noodzaak daartoe is niet alleen het atoomprogramma, maar ook en tegelijkertijd de snelle ontwikkeling van Iraanse rakettechnologie. Onlangs werd door Iran met groot succes de Shahab 3, een langeafstandsraket getest. Deze heeft een bereik tot tweeduizend(!) kilometer en kan dus Israël en de Amerikaanse bases in de regio bereiken. Ook andere raketten met een bereik tot zevenhonderd kilometer, werden succesvol getest door de Revolutionaire Garde, het leger van Iran.
Alle ingrediënten voor foute beslissingen van de sluwe ayatollahs en Ahmadinejad met raketten en atoomkoppen liggen klaar of zijn in de maak. Voor Israël is dat - na alle uitspraken van de Iraanse leiders - onaanvaardbaar. Maar wat is het alternatief? Een militaire aanval? Bombardementen van de zwaarste soort op Iran, geïnitieerd en uitgevoerd door Israël? Dat zal de wereld een troef in handen geven tegen de Joodse staat en dra zullen de legers opmarcheren richting Jeruzalem. Moet Israël wachten op Amerika en de Europese Unie, met name Engeland, Frankrijk en Duitsland? Hebben deze landen in het verleden getoond veel te geven om de Joden? Of zijn er nog andere scenario’s denkbaar?
Onder druk van de omstandigheden zal Israël graag willen toetreden tot een verbond met deze landen om te overleven. En wie wil niet overleven? Maar hoe betrouwbaar is zo’n verbond met de wereld? De profeet Jesaja spreekt van een verbond met de dood. Zullen deze landen op het laatste moment Israël in bescherming nemen tegen de doodsbedreigingen van de omringende landen en van met name Iran?
De islam, de ayatollahs, de moefti’s en de imams dromen allemaal van de toekomende heerschappij van de islam en van Allah over de wereld. Die droom is de geestelijke achtergrond van de nucleaire plannen van Iran en ook van zijn rakettechnologie. Want Allah zal het allemaal laten gebeuren, want zó zegt immers de koran. Hetzelfde kunnen we optekenen uit de mond van Osama Bin Laden, die zei in 2001: “Mij is opgedragen de mensen te bestrijden, totdat zij tot de erkenning komen dat er geen god is dan Allah.”
Het is belangrijk te zien dat met zulke mensen, namelijk met politieke moslims die dit aanhangen, geen enkel vreedzaam verdrag zal kunnen bestaan. De bittere werkelijkheid is dat deze islam alleen maar ontzag heeft voor kracht, militaire kracht. Israël begrijpt dat zeer goed. Daarom was de toespraak van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in de Verenigde Naties indrukwekkend. Hij riep de VN op ‘sterk en moedig’ te zijn, zoals Jozua werd opgedragen. Hij noemde het schandalig dat de Holocaustontkenner Ahmadinejad van Iran een podium kreeg in New York om zijn gif over Israël, Amerika en heel de vrije wereld te spuwen. Weliswaar liepen veel afgevaardigden tevoren al weg, maar er bleven er ook veel zitten. “Hebt u dan geen fatsoen of schaamte”, vroeg hij. Sprekend over de moordlustige Hamas in de Gazastrook - de vrienden van oud premier Dries van Agt - zei Netanyahu: “Acht jaar lang schoot Hamas, mede namens Iran, dagelijks raketten af op dorpen in Israël en in die acht jaar heeft de VN met geen woord gerept over deze criminele aanvallen op onze burgers. We hoorden helemaal niets, behalve toen Israël aan de beschietingen een einde heeft gemaakt door militair op te treden. Toen was daar onmiddellijk de VN-Mensenrechtenraad, ‘die zijn naam nog nooit eer heeft aangedaan’”, voegde hij er aan toe, “om Israël te veroordelen.”
Dat is de wereld waarin wij en waarin de Joodse staat leeft. De dreigingen zijn groot en reëel. Maar bij een open Bijbel moeten we doen wat Israëls premier deed: de profeten lezen, die namens de God van Israël hebben gesproken over de eindtijd, de eindstrijd en de uiteindelijke uitkomst: Redding voor het volk van Israël, heerlijkheid voor de God van Israël, Die zelf zal uittrekken als in de dagen van de krijg ter wille van Zijn volk Israël en ter wille van Zijn heilige Naam.
Perzië tart de wereld, bedreigt Israël, maar vergeet de woorden van zijn vroegere koning Kores: ‘De HERE [JHWH], de God van Israël, dat is de God die in Jeruzalem woont’ (Ezra 1:3). Die God, namelijk de HERE, zal op de grote dag van de eindstrijd, wanneer Israël dreigt te gronde te worden gericht, opstaan en uittrekken… om te strijden voor Zijn volk. Hij is dezelfde als de Koning van Israël… Jeshua Messiah - Jezus Christus (Zach. 14:3-4).
Alle vijanden van Israel, aangevoerd en aangevuurd door de machten der duisternis, wees gewaarschuwd!
Feike ter Velde
