Pijn in de kerk
Dirk van Genderen • 82 - 2006/07 • Uitgave: 7
Conflicten in kerken- of oudstenraden,
tussen voorganger en gemeente
of tussen gemeenteleden onderling veroorzaken veel pijn. Soms is iedereen op de hoogte van het conflict, soms weten alleen
betrokkenen ervan.
Het zou mij niet verbazen wanneer
het aantal mensen dat door dergelijke conflicten zijn of haar gemeente de rug toekeert, jaarlijks in de duizenden loopt. Vaak gaat er een pijnlijk proces aan vooraf. Na een aanvankelijke opluchting over de stap om te vertrekken, zal er uiteindelijk zelden of nooit geestelijke winst zijn. Sommigen vinden de weg naar een andere gemeente, maar velen zitten helaas
verbitterd thuis en willen in veel gevallen niets meer met het geloof te maken hebben. Er zijn er ook die als een soort hedendaagse pelgrim alleen of in een heel klein groepje de weg met de Here verder
gaan.
Escaleren
Conflicten in gemeenten kunnen gemakkelijk escaleren. Iets wat begint
als een klein misverstand of verschil van mening kan een enorme
lading krijgen. Het komt voor dat zelfs in de gebeden de beschuldigende
vinger wordt uitgestoken. Wie zich er als buitenstaander in verdiept, zal meestal ontdekken dat zaken enorm zijn opgeblazen en dat betrokkenen niet meer in staat zijn de zaken waarom het echt gaat, te relativeren. Dergelijke situaties eisen alle energie van hen op en het risico is levensgroot dat ze niet langer op de Here Jezus gericht zijn, maar op het conflict. En dat is jammer, omdat ze in Zijn licht het conflict in een ander licht zouden kunnen zien.
Vaak proberen betrokkenen te lang de problemen zelf op te lossen of doen alsof er geen conflict is. Een onafhankelijke derde zou het probleem
in kaart kunnen brengen en de spanning en de emotie er vanaf kunnen halen door afstand te nemen,
waarna wellicht weer toenadering
mogelijk is, hoewel er zeker ook situaties zijn waarin geen andere
mogelijkheid is dan afscheid van elkaar te nemen.
Ik heb van nabij diverse conflicten meegemaakt. Bijna altijd begon iets heel klein en groeide uit tot iets groots. Soms ging het dan om zakelijke verschillen, maar vaak was er ook sprake van persoonlijkheden
die botsten. En hoe moeilijk is het dan om de minste te willen zijn, zoals 1 Korintiërs 6:7 zegt: Waarom lijdt gij niet liever onrecht.
Maar ik heb wel gezien dat dit werkt. Het gaan van de weg van zelfverloochening en vasthouden
aan de Here Jezus. Hij kent mij en Hij kent de situatie, vertrouwde
iemand mij eens toe. En hoewel het hem pijn deed om die weg te gaan, gaf de Here hem rust, moed en genade om weer verder te gaan.
Verbittering
Ook in de Bijbel komen we conflicten
tegen. Denk eens aan de twist tussen Paulus en Barnabas, waarover we lezen in Handelingen 15. Barnabas wil Johannes Marcus meenemen, maar Paulus is daarop tegen, omdat die hen eerder had verlaten. Vers 39 zegt dan: Er ontstond een verbittering, zodat zij uiteengingen...
Laten we ons maar niet verheffen
en denken dat het ons niet zal overkomen. Verlies ook niet uit het oog dat de satan alles zal proberen om verdeeldheid tussen gelovigen en in gemeenten te stichten. Maar geef hem niet te snel de eer van een conflict; vaak zijn we gewoon zelf verantwoordelijk voor het ontstaan
van conflicten.
Enige tijd geleden vertelde een voormalige oudste uit een gemeente
mij een verhaal dat mij schokte. Twee mede-oudsten hadden een profetie tegen hem ontvangen. Ze moesten hem aan de kant zetten,
wat vervolgens ook gebeurde. U zult begrijpen dat die bewuste broeder geestelijk gebroken was.
Denk maar niet dat zoiets tot eer van God en tot zegen voor een gemeente is. Evenmin is het een getuigenis naar buiten toe. Leest u 1 Korintiërs 1:10-17 maar eens. Weest allen eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen, aldus
vers 10.
Vlees en Geest
Ik sluit af met Galaten 5: de werken
van het vlees en de vrucht van Geest. Niet dat ik dit gedeelte als een makkelijke oplossing noem, maar als een weg die de Schrift ons wijst. Veel van de werken van het vlees herken je in conflicten, zoals
veten, twist, uitbarstingen van toorn, tweedracht en partijschappen.
Wie dergelijke dingen bedrijven,
zullen het Koninkrijk van God niet beërven, waarschuwt vers 21. Hiertegenover staat de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap,
vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Wanneer we vervuld zijn met de Geest en de vrucht meer en meer zichtbaar wordt in ons leven, is dat de beste remedie voor en bescherming
tegen conflicten.
tussen voorganger en gemeente
of tussen gemeenteleden onderling veroorzaken veel pijn. Soms is iedereen op de hoogte van het conflict, soms weten alleen
betrokkenen ervan.
Het zou mij niet verbazen wanneer
het aantal mensen dat door dergelijke conflicten zijn of haar gemeente de rug toekeert, jaarlijks in de duizenden loopt. Vaak gaat er een pijnlijk proces aan vooraf. Na een aanvankelijke opluchting over de stap om te vertrekken, zal er uiteindelijk zelden of nooit geestelijke winst zijn. Sommigen vinden de weg naar een andere gemeente, maar velen zitten helaas
verbitterd thuis en willen in veel gevallen niets meer met het geloof te maken hebben. Er zijn er ook die als een soort hedendaagse pelgrim alleen of in een heel klein groepje de weg met de Here verder
gaan.
Escaleren
Conflicten in gemeenten kunnen gemakkelijk escaleren. Iets wat begint
als een klein misverstand of verschil van mening kan een enorme
lading krijgen. Het komt voor dat zelfs in de gebeden de beschuldigende
vinger wordt uitgestoken. Wie zich er als buitenstaander in verdiept, zal meestal ontdekken dat zaken enorm zijn opgeblazen en dat betrokkenen niet meer in staat zijn de zaken waarom het echt gaat, te relativeren. Dergelijke situaties eisen alle energie van hen op en het risico is levensgroot dat ze niet langer op de Here Jezus gericht zijn, maar op het conflict. En dat is jammer, omdat ze in Zijn licht het conflict in een ander licht zouden kunnen zien.
Vaak proberen betrokkenen te lang de problemen zelf op te lossen of doen alsof er geen conflict is. Een onafhankelijke derde zou het probleem
in kaart kunnen brengen en de spanning en de emotie er vanaf kunnen halen door afstand te nemen,
waarna wellicht weer toenadering
mogelijk is, hoewel er zeker ook situaties zijn waarin geen andere
mogelijkheid is dan afscheid van elkaar te nemen.
Ik heb van nabij diverse conflicten meegemaakt. Bijna altijd begon iets heel klein en groeide uit tot iets groots. Soms ging het dan om zakelijke verschillen, maar vaak was er ook sprake van persoonlijkheden
die botsten. En hoe moeilijk is het dan om de minste te willen zijn, zoals 1 Korintiërs 6:7 zegt: Waarom lijdt gij niet liever onrecht.
Maar ik heb wel gezien dat dit werkt. Het gaan van de weg van zelfverloochening en vasthouden
aan de Here Jezus. Hij kent mij en Hij kent de situatie, vertrouwde
iemand mij eens toe. En hoewel het hem pijn deed om die weg te gaan, gaf de Here hem rust, moed en genade om weer verder te gaan.
Verbittering
Ook in de Bijbel komen we conflicten
tegen. Denk eens aan de twist tussen Paulus en Barnabas, waarover we lezen in Handelingen 15. Barnabas wil Johannes Marcus meenemen, maar Paulus is daarop tegen, omdat die hen eerder had verlaten. Vers 39 zegt dan: Er ontstond een verbittering, zodat zij uiteengingen...
Laten we ons maar niet verheffen
en denken dat het ons niet zal overkomen. Verlies ook niet uit het oog dat de satan alles zal proberen om verdeeldheid tussen gelovigen en in gemeenten te stichten. Maar geef hem niet te snel de eer van een conflict; vaak zijn we gewoon zelf verantwoordelijk voor het ontstaan
van conflicten.
Enige tijd geleden vertelde een voormalige oudste uit een gemeente
mij een verhaal dat mij schokte. Twee mede-oudsten hadden een profetie tegen hem ontvangen. Ze moesten hem aan de kant zetten,
wat vervolgens ook gebeurde. U zult begrijpen dat die bewuste broeder geestelijk gebroken was.
Denk maar niet dat zoiets tot eer van God en tot zegen voor een gemeente is. Evenmin is het een getuigenis naar buiten toe. Leest u 1 Korintiërs 1:10-17 maar eens. Weest allen eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen, aldus
vers 10.
Vlees en Geest
Ik sluit af met Galaten 5: de werken
van het vlees en de vrucht van Geest. Niet dat ik dit gedeelte als een makkelijke oplossing noem, maar als een weg die de Schrift ons wijst. Veel van de werken van het vlees herken je in conflicten, zoals
veten, twist, uitbarstingen van toorn, tweedracht en partijschappen.
Wie dergelijke dingen bedrijven,
zullen het Koninkrijk van God niet beërven, waarschuwt vers 21. Hiertegenover staat de vrucht van de Geest: liefde, blijdschap,
vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Wanneer we vervuld zijn met de Geest en de vrucht meer en meer zichtbaar wordt in ons leven, is dat de beste remedie voor en bescherming
tegen conflicten.
