Positieve ontwikkelingen
Joop Schotanus • 79 - 2003/04 • Uitgave: 11
Positieve ontwikkelingen
Vanaf het ontstaan geldt dat Het Zoeklicht noch openlijk noch bedekt heen wijst naar de een of andere kerk of sekte. Dat betekent niet dat we aan sommige zaken die in een bepaalde kerk aan de orde komen geen aandacht zouden willen schenken. Sommige van deze zaken die vooral met de structuur te maken hebben, heb ik al jarenlang onder uw aandacht gebracht. Vooral daar waar ik dacht dat de structuur de volle doorwerking van Woord en Geest in de weg zou kunnen staan. Dit heeft er wel eens toe geleid dat er mensen waren die enige anti-kerkelijkheid bij broeder Schotanus meenden te constateren. Toch moet ik u eerlijk bekennen, dat mijn belangstelling voortkomt uit een meer dan gemiddelde innerlijke betrokkenheid bij allerlei geloofsgemeenschappen. Mijn hart huilt als de christelijk gereformeerden in Broeksterwoude niet meer samen door één deur kunnen. Ook als er een gereformeerd vrijgemaakte dominee uit het ambt gezet wordt, omdat hij zich verzet tegen een bepaald automatisme van zijn kerk. Tevens wanneer een deel van de Baptisten niet goed weet hoe ze verder moeten als het voorgangersschap opengesteld wordt voor de zusters. Of als Vrije Evangelischen steeds meer los raken van hun wortels. Mocht ik hierbij over de schreef gaan dan zal ik daar wel over aangesproken worden.
Onverwachte ondersteuning
Nu het Nederlands Dagblad zo openhartig schrijft over bepaalde ontwikkelingen en veranderingen, weet ik me ondersteund in bepaalde gedachtegangen, die ik ondertussen al vele jaren beschrijf in mijn opinie "stukjes". Wie had ooit kunnen vermoeden dat een "vrijgemaakte" broeder-voorganger in Franeker zo enthousiast zou kunnen schrijven over conferenties, die hij al jaren achtereen in Engeland bezoekt, waar een anglicaan en een baptist onvergetelijke bijbelstudies houden, zodat hij niet anders kan concluderen dan dat je het alleenrecht van de ware kerk niet alleen voor je eigen kerkgemeenschap kan en mag claimen. Dit brengt
me terug bij het onderwerp van de twee voorgaande artikelen, die ik schreef in verband met de bediening van de vrouw. Professor Graafland schrijft behartigenswaardige zaken over de steriliteit van het kerkelijk ambt, waardoor het priesterschap van alle gelovigen (man en vrouw) niet tot z'n recht heeft kunnen komen.
Nieuwe gezichtspunten
De discussie in de Nederlands gereformeerde en de Christelijke Gereformeerde kerk over de "vrouw in het ambt" heeft geleid tot een paar lijvige rapporten met tegengestelde conclusies. Men vraagt zich af hoe een en dezelfde aanloop in de discussie, toch nog kan leiden naar verschillende conclusies. De christelijk gereformeerde predikant Den Hertog legt de vinger bij het wezenlijke probleem. Hij geeft aan dat in beide rapporten een uitgangspunt wordt ingenomen wat wel moet leiden tot een onbevredigend antwoord. "We lezen de Bijbel door de bril van onze ambtsvisie". Dr. de Ruijter schreef al eerder dat dit onbevredigende antwoord ligt aan het simpele feit dat de ambten niet rechtstreeks aan de Schrift ontleend zijn. Hij geeft toe dat deze ambten zoals ze in de officiële kerken functioneren niet in het Nieuwe Testament voorkomen. Het afwijken van het reformatorische standpunt wordt veelal gezien als Schriftkritiek en dat verlamt de discussie. Een ingezonden schrijven in het ND laat zien hoe men uit eenzelfde tekst verschillende conclusies kan trekken. Hij illustreert het met een gebeuren in een restaurant waar theologen een conferentie hebben. Er hangt een bordje met de tekst: "Onze beste soep is snert". De conclusie van de verschillende aanwezigen kan totaal tegengesteld zijn, terwijl het gaat om een en dezelfde tekst.
Als er opgediend wordt dan kiest de ene groep voor "snert" en de andere groep houdt zich er verre van. De keuze is totaal afhankelijk van hun vooringenomenheid en kan alles te maken hebben wat men ooit al van dit soort soep gedacht heeft. Je legt in de tekst je eigen voorkeur of afkeur.
Weerstand tegen het nieuwe
Als men door de jaren heen bepaalde zaken beweerd heeft als de enige waarheid t.a.v. de kerk en haar organisatievorm, dan is het niet gemakkelijk om te zien hoe veranderingen verdedigd worden. Velen kunnen daarin niet meekomen. Als men bepaalde interpretaties van de Schrift gelijk stelt met de Schrift zelf, dan worden veranderingen gezien als een afval van de Schrift. Als de laatste halve eeuw benadrukt is dat men lid is van de ene ware kerk, omdat men de kenmerken draagt die in artikel 31 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis aan de ware kerk worden toegeschreven, dan kan dat toch niet zomaar weer van je afgenomen worden. Hoe in de wereld is het mogelijk dat er nu toch een andere kijk op deze dingen ontstaat? Waar blijven we als we dit loslaten? Hebben we daar nu jaren voor gestreden om dit tot stand te brengen en dit in stand te houden? Het is heel begrijpelijk dat er weerstand komt tegen deze nieuwe ontwikkelingen. Toch is het belangrijk dat men gaat inzien dat er in de loop van de geschiedenis bepaalde aspecten over het hoofd gezien zijn, waardoor de bijbelse waarheid geweld is aangedaan. In de Bijbel kom je het instituut kerk niet tegen. Het beeld van de nieuwtestamentische gemeente is een netwerk van onderlinge relaties. De gemeente van Christus ontleent haar identiteit aan een directe relatie met haar Hoofd, die rondtrekkende mensen geeft aan Zijn gemeente en geestesgaven verstrekt aan de plaatselijke gemeenten. Het grondprincipe van de gemeente is:
"Waar twee of drie in Zijn naam vergaderd zijn". Waar mannen en vrouwen gedreven door de Geest taken op zich nemen om het geheel van een geestelijk gebouw te ondersteunen, zonder dat de bijbelse gezagsrelatie geweld aangedaan wordt. Christus zelf is altijd de aanvullende en afsluitende hoeksteen. Alles gaat om Hem, vanuit de verlossing die Hij tot stand heeft gebracht. Het is een laagdrempelig gebeuren dat al maar in beweging is.
Nieuwe mogelijkheden
Het helpt om in het licht van de Bijbel met geestelijke betrokkenheid naar elkaar te kijken. Om met geduld elkaar te wijzen op het wezenlijke van onze persoonlijke relatie met de Here. Te laten zien dat de waarde van ons samenkomen bepaald wordt door de diepte van onze omgang met de Here. Elkaar brengen en houden bij de volkomen overgave aan Christus. Dat de structuur van ons kerkelijk leven zodanig mag zijn dat er genoeg ruimte is voor de Heilige Geest om ons tot kanalen van zegen te maken. Onlangs hoorde ik van een Anglicaanse kerk, die op zondag meerdere diensten hield. Eén daarvan helemaal volgens het boek en de voorgeschreven liturgie en de rest van de dag evangelisatie en aanbidding, voorbede en getuigenis. Zo worden er alle mogelijke geulen gegraven om het water des levens er door te kunnen laten stromen. Onder leiding van de Heilige Geest die voorzieningen treffen die ons verlossen van een hinderlijke traditie en er op attent zijn dat ook daarin geen starheid optreedt. Zo kunnen veel problemen, die er niet zouden hoeven te zijn, voorkomen worden. Het zal moeten beginnen bij het bewustzijn van een diepe innerlijke verwantschap van alle gelovigen uit allerlei kerken en geloofsgemeenschappen.
Eén in de Naam van Jezus, één zin en één gemoed
Eén in 't geloof der Schriften, één in 't verzoenend bloed.
Joop Schotanus
Vanaf het ontstaan geldt dat Het Zoeklicht noch openlijk noch bedekt heen wijst naar de een of andere kerk of sekte. Dat betekent niet dat we aan sommige zaken die in een bepaalde kerk aan de orde komen geen aandacht zouden willen schenken. Sommige van deze zaken die vooral met de structuur te maken hebben, heb ik al jarenlang onder uw aandacht gebracht. Vooral daar waar ik dacht dat de structuur de volle doorwerking van Woord en Geest in de weg zou kunnen staan. Dit heeft er wel eens toe geleid dat er mensen waren die enige anti-kerkelijkheid bij broeder Schotanus meenden te constateren. Toch moet ik u eerlijk bekennen, dat mijn belangstelling voortkomt uit een meer dan gemiddelde innerlijke betrokkenheid bij allerlei geloofsgemeenschappen. Mijn hart huilt als de christelijk gereformeerden in Broeksterwoude niet meer samen door één deur kunnen. Ook als er een gereformeerd vrijgemaakte dominee uit het ambt gezet wordt, omdat hij zich verzet tegen een bepaald automatisme van zijn kerk. Tevens wanneer een deel van de Baptisten niet goed weet hoe ze verder moeten als het voorgangersschap opengesteld wordt voor de zusters. Of als Vrije Evangelischen steeds meer los raken van hun wortels. Mocht ik hierbij over de schreef gaan dan zal ik daar wel over aangesproken worden.
Onverwachte ondersteuning
Nu het Nederlands Dagblad zo openhartig schrijft over bepaalde ontwikkelingen en veranderingen, weet ik me ondersteund in bepaalde gedachtegangen, die ik ondertussen al vele jaren beschrijf in mijn opinie "stukjes". Wie had ooit kunnen vermoeden dat een "vrijgemaakte" broeder-voorganger in Franeker zo enthousiast zou kunnen schrijven over conferenties, die hij al jaren achtereen in Engeland bezoekt, waar een anglicaan en een baptist onvergetelijke bijbelstudies houden, zodat hij niet anders kan concluderen dan dat je het alleenrecht van de ware kerk niet alleen voor je eigen kerkgemeenschap kan en mag claimen. Dit brengt
me terug bij het onderwerp van de twee voorgaande artikelen, die ik schreef in verband met de bediening van de vrouw. Professor Graafland schrijft behartigenswaardige zaken over de steriliteit van het kerkelijk ambt, waardoor het priesterschap van alle gelovigen (man en vrouw) niet tot z'n recht heeft kunnen komen.
Nieuwe gezichtspunten
De discussie in de Nederlands gereformeerde en de Christelijke Gereformeerde kerk over de "vrouw in het ambt" heeft geleid tot een paar lijvige rapporten met tegengestelde conclusies. Men vraagt zich af hoe een en dezelfde aanloop in de discussie, toch nog kan leiden naar verschillende conclusies. De christelijk gereformeerde predikant Den Hertog legt de vinger bij het wezenlijke probleem. Hij geeft aan dat in beide rapporten een uitgangspunt wordt ingenomen wat wel moet leiden tot een onbevredigend antwoord. "We lezen de Bijbel door de bril van onze ambtsvisie". Dr. de Ruijter schreef al eerder dat dit onbevredigende antwoord ligt aan het simpele feit dat de ambten niet rechtstreeks aan de Schrift ontleend zijn. Hij geeft toe dat deze ambten zoals ze in de officiële kerken functioneren niet in het Nieuwe Testament voorkomen. Het afwijken van het reformatorische standpunt wordt veelal gezien als Schriftkritiek en dat verlamt de discussie. Een ingezonden schrijven in het ND laat zien hoe men uit eenzelfde tekst verschillende conclusies kan trekken. Hij illustreert het met een gebeuren in een restaurant waar theologen een conferentie hebben. Er hangt een bordje met de tekst: "Onze beste soep is snert". De conclusie van de verschillende aanwezigen kan totaal tegengesteld zijn, terwijl het gaat om een en dezelfde tekst.
Als er opgediend wordt dan kiest de ene groep voor "snert" en de andere groep houdt zich er verre van. De keuze is totaal afhankelijk van hun vooringenomenheid en kan alles te maken hebben wat men ooit al van dit soort soep gedacht heeft. Je legt in de tekst je eigen voorkeur of afkeur.
Weerstand tegen het nieuwe
Als men door de jaren heen bepaalde zaken beweerd heeft als de enige waarheid t.a.v. de kerk en haar organisatievorm, dan is het niet gemakkelijk om te zien hoe veranderingen verdedigd worden. Velen kunnen daarin niet meekomen. Als men bepaalde interpretaties van de Schrift gelijk stelt met de Schrift zelf, dan worden veranderingen gezien als een afval van de Schrift. Als de laatste halve eeuw benadrukt is dat men lid is van de ene ware kerk, omdat men de kenmerken draagt die in artikel 31 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis aan de ware kerk worden toegeschreven, dan kan dat toch niet zomaar weer van je afgenomen worden. Hoe in de wereld is het mogelijk dat er nu toch een andere kijk op deze dingen ontstaat? Waar blijven we als we dit loslaten? Hebben we daar nu jaren voor gestreden om dit tot stand te brengen en dit in stand te houden? Het is heel begrijpelijk dat er weerstand komt tegen deze nieuwe ontwikkelingen. Toch is het belangrijk dat men gaat inzien dat er in de loop van de geschiedenis bepaalde aspecten over het hoofd gezien zijn, waardoor de bijbelse waarheid geweld is aangedaan. In de Bijbel kom je het instituut kerk niet tegen. Het beeld van de nieuwtestamentische gemeente is een netwerk van onderlinge relaties. De gemeente van Christus ontleent haar identiteit aan een directe relatie met haar Hoofd, die rondtrekkende mensen geeft aan Zijn gemeente en geestesgaven verstrekt aan de plaatselijke gemeenten. Het grondprincipe van de gemeente is:
"Waar twee of drie in Zijn naam vergaderd zijn". Waar mannen en vrouwen gedreven door de Geest taken op zich nemen om het geheel van een geestelijk gebouw te ondersteunen, zonder dat de bijbelse gezagsrelatie geweld aangedaan wordt. Christus zelf is altijd de aanvullende en afsluitende hoeksteen. Alles gaat om Hem, vanuit de verlossing die Hij tot stand heeft gebracht. Het is een laagdrempelig gebeuren dat al maar in beweging is.
Nieuwe mogelijkheden
Het helpt om in het licht van de Bijbel met geestelijke betrokkenheid naar elkaar te kijken. Om met geduld elkaar te wijzen op het wezenlijke van onze persoonlijke relatie met de Here. Te laten zien dat de waarde van ons samenkomen bepaald wordt door de diepte van onze omgang met de Here. Elkaar brengen en houden bij de volkomen overgave aan Christus. Dat de structuur van ons kerkelijk leven zodanig mag zijn dat er genoeg ruimte is voor de Heilige Geest om ons tot kanalen van zegen te maken. Onlangs hoorde ik van een Anglicaanse kerk, die op zondag meerdere diensten hield. Eén daarvan helemaal volgens het boek en de voorgeschreven liturgie en de rest van de dag evangelisatie en aanbidding, voorbede en getuigenis. Zo worden er alle mogelijke geulen gegraven om het water des levens er door te kunnen laten stromen. Onder leiding van de Heilige Geest die voorzieningen treffen die ons verlossen van een hinderlijke traditie en er op attent zijn dat ook daarin geen starheid optreedt. Zo kunnen veel problemen, die er niet zouden hoeven te zijn, voorkomen worden. Het zal moeten beginnen bij het bewustzijn van een diepe innerlijke verwantschap van alle gelovigen uit allerlei kerken en geloofsgemeenschappen.
Eén in de Naam van Jezus, één zin en één gemoed
Eén in 't geloof der Schriften, één in 't verzoenend bloed.
Joop Schotanus
