Ralph Sutera - Het leven in Christus was werkelijkheid geworden
Feike ter Velde • 82 - 2006/07 • Uitgave: 18
Ralph Sutera
Het leven in Christus was werkelijkheid geworden
Begin jaren 70 waren het de bekende evangelisten Ralph en Louis Sutera een Amerikaanse tweeling van Italiaanse afkomst onder wiens prediking er een opwekking begon in de kerk van de Christian and Missionary Alliance (CAMA) in Saskatoon, Canada. Voorganger Ds. Walter Boldt was één van de eerste die krachtig werd aangeraakt door de Heilige Geest en diep werd veranderd. Hij kwam daar ook in Nederland van getuigen. Onlangs preekte Ralph Sutera in ons land en liet een rijke zegen achter.
Mijn broer Louis en ik kwamen in 1932 als eeneiige tweeling ter wereld in Brooklyn, New York. Mijn ouders waren gelovige Rooms-katholieke Italianen. We zaten in New York op een school die bij de RK-kerk hoorde. In de kruidenierswinkel van mijn vader vonden vaak gesprekken plaats die met het geloof samenhingen. Mijn vader kwam altijd vrijmoedig voor zijn geloof uit. Een lange ziekteperiode van mijn moeder stelde hun geloof echter erg op de proef. In een gesprek met Jehovagetuigen aan de voordeur, met wie mijn moeder haar moeite deelde en de vraag stelde waar God in dit alles was, kreeg ze de suggestie van deze mensen om de Bijbel te gaan lezen. Die was wel in huis, maar lag altijd op zolder. De kerk en de pastoor wisten immers alleen hoe de Bijbel verstaan moest worden. Maar ze besloot de Bijbel open te slaan en te gaan lezen. Ze kon er niet meer mee stoppen. Ze was als een droge spons, die water opzuigt tot meer dan verzadiging toe. Ze begreep dat de weg tot God uitsluitend door Jezus Christus kon worden gegaan en dat Hij de enige Middelaar was tussen God en mensen. Al lezend en biddend kwam ze in de stilte van Gods tegenwoordigheid tot geloof en werd Jezus haar Heiland en Heer. Op advies van weer anderen kwam ze in een evangelische kerk waar bekering en wedergeboorte werden uitgelegd. Toen begreep ze wát er met haar was gebeurd. Na veel protest kon haar man niet anders dan de grote veranderingen in het leven van zijn vrouw opmerken. Een maand later kwam hij zelf ook tot levend geloof in de Here Jezus.
Toen de tweeling, Ralph en Louis, acht jaar oud waren kwamen ze ook tot een levend geloof. Met hun moeder zongen ze: Kom in mij hart, Heer Jezus. Hun toewijding aan de Here was serieus en opmerkelijk. De kinderen uit de omgeving kwamen in de kelder van het huis wekelijks bijeen om over het Evangelie te horen. In het huis van de Suteras waren ook huiskamerdiensten, waar de tweeling en ook anderen het Evangelie mochten horen en steeds beter de Here mochten leren kennen uit zijn Woord. De tweeling had geen enkel probleem in de tienerjaren. Alles in het gezin werd gekenmerkt door de vrede van God, de liefde van Christus. De ouders hadden de tweeling geleerd: Wat ook Gods plan met je leven is, zeg altijd ja! Dat had de tweeling zich al jong eigen gemaakt.
In 1953 slaagden de twee cum laude aan de Bob Jones Universiteit. Ze waren zeventien jaar toen ze al een eigen evangelisatiecampagne organiseerden in een klein kerkje met maar dertien leden. Na hun universitaire opleiding begonnen ze direct aan grotere opwekkingssamenkomsten in tal van kerken en in tal van landen. Van het begin af aan waren ze betrokken op de mensen in de samenkomsten, ze spraken met hen afzonderlijk, baden met hen na tal van pastorale gesprekken en ze waren meestal de laatsten die s avonds naar huis gingen. In 1971 brak de opwekking uit in Saskatoon en het nieuws verspreidde zich in een grote omtrek. Van heinde en verre kwamen mensen om te zien en te horen wat daar gebeurde. Vanuit de Cama-kerk verspreidde de opwekking zich ook naar andere kerken en in andere plaatsen. Zo ontstond ook de Canadian Revival Fellowship, die een grote bediening heeft tot op vandaag.
Zeer velen mochten ervaren wat het is om opwekking in de kerk mee te maken. Ingeslapen kerken en gezapige christenen mochten ervaren wat het is als de Heilige Geest het geloof opwekt, wat het betekent zonde waarlijk te belijden, hoe het is te ervaren wat Paulus leert, dat de oude mens moet sterven in de dood van Christus en de nieuwe mens mag opstaan tot een nieuw leven in Christus. Nieuwe hoogten en diepten van de liefde van God werden gezien en ervaren door predikanten, hele kerkenraden, duizenden gemeenteleden. God deed een groot werk. Gebroken huwelijken werden hersteld, ouders kwamen terug bij hun kinderen en kinderen verzoenden zich met hun ouders. Gestolen goederen werden teruggebracht naar de oorspronkelijke eigenaar, omdat dieven tot bekering en berouw kwamen. Mensen vertelden elkaar in kerken en daarbuiten van het nieuwe leven dat ze mochten ontdekken. Het leven in Christus, wat ze tot dan toe slechts kenden als theologie, was heerlijke werkelijkheid geworden. Men kon er niet meer over zwijgen. Op 2 januari 1972 was er een kerkdienst met de Suteras met een rijke en diepe opwekkingsboodschap. De uitnodiging om naar voren te komen, teneinde het leven met God in orde te maken was niet tegen dovemansoren gezegd. Het podium stroomde vol met mensen, die onder tranen vergeving zochten en verlangden de dingen in hun leven goed te maken, ook met andere mensen. Die dienst, die om 10.00 uur s morgens begon eindigde om 01.00 in de nacht. Niemand wilde meer weg. De Here was neergedaald. Mensen werden overtuigd van zonde en schroomden niet om zonde ook zonde te noemen en met name te duiden.
Zonden drukten zwaar op de harten en levens van velen. Nog nooit had men dat zó ervaren. Hele gezinnen waarin huiselijk geweld normaal was geworden, kwamen naar voren om dit als zonde te belijden. Kinderen die hun ouders waren gaan haten om de eeuwige ruzies die er waren, vroegen hun ouders om vergeving. Vaders knielden neer voor kinderen om ze vergeving te vragen, of vanwege het huiselijk geweld, of vanwege zijn grote afwezigheid als vader. Kinderen getuigden in de kerkdiensten van de levensvernieuwing van hun vader of moeder, of van beiden. Hele gezinnen getuigden ervan hoe alles nieuw was geworden en dat dit het was wat God bedoelde voor hun gezin. De opwekking deed wat pastorale zorg in de gemeente in al die jaren daarvoor nooit had kunnen bereiken. Diepe persoonlijke problemen, waar met niemand ooit over was gesproken, kwamen naar boven en konden worden afgelegd en begraven in de dood van Christus. Vanuit één kerk werden na een jaar driehonderd(!) groepen van kerkleden uitgezonden naar andere kerken om te gaan getuigen van wat God bij en in hen had gedaan ten tijde van de opwekking. Mensen zeiden tijdens de maanden van opwekking in hun kerk: de korte kerkdiensten van weleer leken altijd nog te lang, nu ze minstens in lengte zijn verdubbeld lijken ze altijd weer te kort. De bediening van de Sutera-tweeling is van buitengewoon diepe betekenis voor heel velen in Canada, Amerika en in tal van andere landen.
Ralph Sutera was op uitnodiging van Heartcry for Revival voorzitter Arjan Baan, een organisatie in de rechter flank van de Gereformeerde gezindte in Nederland. Hij sprak op een conferentie in Delden, waar meer dan achthonderd vooral jonge mensen bijeen waren. Men was hongerig naar het levende en levensveranderende Woord van God. En dat Woord heeft heerlijk geklonken en de Here heeft grote daden bewerkt in de levens van velen. Ondanks alle geestelijke strijd, want waar de Here werkt is de vijand bijzonder actief, was er grote zegen. De rijke opwekkingsboodschap, vooral uit de brief van Paulus aan de Romeinen, de hoofdstukken 6, 7 en 8, stond centraal. Moge de Here dit weekend, deze bediening in Nederland, rijk gaan zegenen. Het begin is er al en dat is veelbelovend. Opwekking is herleving en dat betekent dat wat dood is wordt tot nieuw leven gewekt door de Heilige Geest en door middel van het herontdekken van Gods Woord.
Feike ter Velde
Het leven in Christus was werkelijkheid geworden
Begin jaren 70 waren het de bekende evangelisten Ralph en Louis Sutera een Amerikaanse tweeling van Italiaanse afkomst onder wiens prediking er een opwekking begon in de kerk van de Christian and Missionary Alliance (CAMA) in Saskatoon, Canada. Voorganger Ds. Walter Boldt was één van de eerste die krachtig werd aangeraakt door de Heilige Geest en diep werd veranderd. Hij kwam daar ook in Nederland van getuigen. Onlangs preekte Ralph Sutera in ons land en liet een rijke zegen achter.
Mijn broer Louis en ik kwamen in 1932 als eeneiige tweeling ter wereld in Brooklyn, New York. Mijn ouders waren gelovige Rooms-katholieke Italianen. We zaten in New York op een school die bij de RK-kerk hoorde. In de kruidenierswinkel van mijn vader vonden vaak gesprekken plaats die met het geloof samenhingen. Mijn vader kwam altijd vrijmoedig voor zijn geloof uit. Een lange ziekteperiode van mijn moeder stelde hun geloof echter erg op de proef. In een gesprek met Jehovagetuigen aan de voordeur, met wie mijn moeder haar moeite deelde en de vraag stelde waar God in dit alles was, kreeg ze de suggestie van deze mensen om de Bijbel te gaan lezen. Die was wel in huis, maar lag altijd op zolder. De kerk en de pastoor wisten immers alleen hoe de Bijbel verstaan moest worden. Maar ze besloot de Bijbel open te slaan en te gaan lezen. Ze kon er niet meer mee stoppen. Ze was als een droge spons, die water opzuigt tot meer dan verzadiging toe. Ze begreep dat de weg tot God uitsluitend door Jezus Christus kon worden gegaan en dat Hij de enige Middelaar was tussen God en mensen. Al lezend en biddend kwam ze in de stilte van Gods tegenwoordigheid tot geloof en werd Jezus haar Heiland en Heer. Op advies van weer anderen kwam ze in een evangelische kerk waar bekering en wedergeboorte werden uitgelegd. Toen begreep ze wát er met haar was gebeurd. Na veel protest kon haar man niet anders dan de grote veranderingen in het leven van zijn vrouw opmerken. Een maand later kwam hij zelf ook tot levend geloof in de Here Jezus.
Toen de tweeling, Ralph en Louis, acht jaar oud waren kwamen ze ook tot een levend geloof. Met hun moeder zongen ze: Kom in mij hart, Heer Jezus. Hun toewijding aan de Here was serieus en opmerkelijk. De kinderen uit de omgeving kwamen in de kelder van het huis wekelijks bijeen om over het Evangelie te horen. In het huis van de Suteras waren ook huiskamerdiensten, waar de tweeling en ook anderen het Evangelie mochten horen en steeds beter de Here mochten leren kennen uit zijn Woord. De tweeling had geen enkel probleem in de tienerjaren. Alles in het gezin werd gekenmerkt door de vrede van God, de liefde van Christus. De ouders hadden de tweeling geleerd: Wat ook Gods plan met je leven is, zeg altijd ja! Dat had de tweeling zich al jong eigen gemaakt.
In 1953 slaagden de twee cum laude aan de Bob Jones Universiteit. Ze waren zeventien jaar toen ze al een eigen evangelisatiecampagne organiseerden in een klein kerkje met maar dertien leden. Na hun universitaire opleiding begonnen ze direct aan grotere opwekkingssamenkomsten in tal van kerken en in tal van landen. Van het begin af aan waren ze betrokken op de mensen in de samenkomsten, ze spraken met hen afzonderlijk, baden met hen na tal van pastorale gesprekken en ze waren meestal de laatsten die s avonds naar huis gingen. In 1971 brak de opwekking uit in Saskatoon en het nieuws verspreidde zich in een grote omtrek. Van heinde en verre kwamen mensen om te zien en te horen wat daar gebeurde. Vanuit de Cama-kerk verspreidde de opwekking zich ook naar andere kerken en in andere plaatsen. Zo ontstond ook de Canadian Revival Fellowship, die een grote bediening heeft tot op vandaag.
Zeer velen mochten ervaren wat het is om opwekking in de kerk mee te maken. Ingeslapen kerken en gezapige christenen mochten ervaren wat het is als de Heilige Geest het geloof opwekt, wat het betekent zonde waarlijk te belijden, hoe het is te ervaren wat Paulus leert, dat de oude mens moet sterven in de dood van Christus en de nieuwe mens mag opstaan tot een nieuw leven in Christus. Nieuwe hoogten en diepten van de liefde van God werden gezien en ervaren door predikanten, hele kerkenraden, duizenden gemeenteleden. God deed een groot werk. Gebroken huwelijken werden hersteld, ouders kwamen terug bij hun kinderen en kinderen verzoenden zich met hun ouders. Gestolen goederen werden teruggebracht naar de oorspronkelijke eigenaar, omdat dieven tot bekering en berouw kwamen. Mensen vertelden elkaar in kerken en daarbuiten van het nieuwe leven dat ze mochten ontdekken. Het leven in Christus, wat ze tot dan toe slechts kenden als theologie, was heerlijke werkelijkheid geworden. Men kon er niet meer over zwijgen. Op 2 januari 1972 was er een kerkdienst met de Suteras met een rijke en diepe opwekkingsboodschap. De uitnodiging om naar voren te komen, teneinde het leven met God in orde te maken was niet tegen dovemansoren gezegd. Het podium stroomde vol met mensen, die onder tranen vergeving zochten en verlangden de dingen in hun leven goed te maken, ook met andere mensen. Die dienst, die om 10.00 uur s morgens begon eindigde om 01.00 in de nacht. Niemand wilde meer weg. De Here was neergedaald. Mensen werden overtuigd van zonde en schroomden niet om zonde ook zonde te noemen en met name te duiden.
Zonden drukten zwaar op de harten en levens van velen. Nog nooit had men dat zó ervaren. Hele gezinnen waarin huiselijk geweld normaal was geworden, kwamen naar voren om dit als zonde te belijden. Kinderen die hun ouders waren gaan haten om de eeuwige ruzies die er waren, vroegen hun ouders om vergeving. Vaders knielden neer voor kinderen om ze vergeving te vragen, of vanwege het huiselijk geweld, of vanwege zijn grote afwezigheid als vader. Kinderen getuigden in de kerkdiensten van de levensvernieuwing van hun vader of moeder, of van beiden. Hele gezinnen getuigden ervan hoe alles nieuw was geworden en dat dit het was wat God bedoelde voor hun gezin. De opwekking deed wat pastorale zorg in de gemeente in al die jaren daarvoor nooit had kunnen bereiken. Diepe persoonlijke problemen, waar met niemand ooit over was gesproken, kwamen naar boven en konden worden afgelegd en begraven in de dood van Christus. Vanuit één kerk werden na een jaar driehonderd(!) groepen van kerkleden uitgezonden naar andere kerken om te gaan getuigen van wat God bij en in hen had gedaan ten tijde van de opwekking. Mensen zeiden tijdens de maanden van opwekking in hun kerk: de korte kerkdiensten van weleer leken altijd nog te lang, nu ze minstens in lengte zijn verdubbeld lijken ze altijd weer te kort. De bediening van de Sutera-tweeling is van buitengewoon diepe betekenis voor heel velen in Canada, Amerika en in tal van andere landen.
Ralph Sutera was op uitnodiging van Heartcry for Revival voorzitter Arjan Baan, een organisatie in de rechter flank van de Gereformeerde gezindte in Nederland. Hij sprak op een conferentie in Delden, waar meer dan achthonderd vooral jonge mensen bijeen waren. Men was hongerig naar het levende en levensveranderende Woord van God. En dat Woord heeft heerlijk geklonken en de Here heeft grote daden bewerkt in de levens van velen. Ondanks alle geestelijke strijd, want waar de Here werkt is de vijand bijzonder actief, was er grote zegen. De rijke opwekkingsboodschap, vooral uit de brief van Paulus aan de Romeinen, de hoofdstukken 6, 7 en 8, stond centraal. Moge de Here dit weekend, deze bediening in Nederland, rijk gaan zegenen. Het begin is er al en dat is veelbelovend. Opwekking is herleving en dat betekent dat wat dood is wordt tot nieuw leven gewekt door de Heilige Geest en door middel van het herontdekken van Gods Woord.
Feike ter Velde
