Sommige mensen hebben het allemaal
ds. Oscar Lohuis • 86 - 2010 • Uitgave: 2
De afgelopen tijd kwam op de televisie meerdere keren de aankondiging voorbij van een nieuwe serie over het leven van prins Bernard. “Geld, snelle auto's, verkeren in jetset-kringen en mooie vrouwen: Sommige mensen hebben het allemaal.” Aldus luidde te typering van het leven van de prins, onderbouwd door beelden van inderdaad mooie auto's en verleidelijke vrouwen. Het zal ongetwijfeld voor veel mensen aantrekkelijk zijn om deze serie te volgen, omdat iedereen diep van binnen op zoek is naar geluk. Als we dan horen over het bijzondere leven van prins Bernard, zijn rijkdom en wat hij allemaal in het leven kon doen, dan denken we dat hij een gelukkig man was. Want als je zo veel aanzien en middelen en relaties hebt, dan ben je toch gelukkig? Door daar naar te kijken gaan we onszelf ook een beetje meer gelukkig voelen: zo mooi kan het leven dus zijn!
Het verlangen naar geluk is niet verkeerd. God heeft ons gemaakt om gelukkig te zijn. Toen de Here onze God de mens schiep heeft Hij hen geplaatst in de Hof van Eden om daar gelukkig te zijn. Voor de zondeval waren zij ook volmaakt gelukkig. Ze mochten genieten van alles wat God had gemaakt en aan hen had gegeven. Maar bovenal waren zij gelukkig omdat zij in een rechte verhouding stonden tot hun Maker, omdat zij God lief hadden en van Zijn liefde genoten. Door de zondeval is de mens afgescheiden geraakt van de Here God. Sindsdien is de mens op zoek naar het geluk dat verloren is gegaan. Eén van de meest dwaze overtuigingen waar mensen mee rondlopen, is dat we dat geluk weer kunnen terugvinden door ons leven te vullen met leuke en spannende dingen. We denken dat we gelukkig worden door aanzien te verkrijgen. We denken dat we gelukkig worden wanneer we meer geld en spullen verzamelen. We denken dat we gelukkig worden wanneer we ons weer geven in een andere relatie. Sommigen proberen de leegte en eenzaamheid in hun hart te vullen door van het ene feestje naar het andere feestje te gaan, of van de ene reis naar de andere reis, of van de ene vorm van vermaak tot de andere vorm van vermaak. Maar de waarheid is dat niets van dat alles het hart rustig kan maken. De desillusie, bij mensen die een aantal van dat soort zogenaamd zaligmakende dingen in het leven hebben weten te bemachtigen, is groot.
Misschien helpt het om het als volgt te formuleren. Voor mensen die aan God voorbijgaan wordt geluk een doel op zichzelf. Maar als dat zo is, als je alleen maar gefocust bent op je eigen geluk, dan ben je ten diepste op jezelf gericht. Daar ben je echter niet voor geschapen. God heeft ons gemaakt om gelukkig te zijn met Hem. De Westminster Confession zegt in het eerste artikel: “Het doel van de mens is om God te verheerlijken en voor eeuwig te genieten van Hem” (Engels: ‘to enjoy Him for ever’). God wil heel graag dat wij gelukkig zijn. Hij heeft ons echter zo geschapen dat ons hart rusteloos is totdat het rust vindt in Hem (Augustinus). Wie God vindt, die vindt het ware geluk. De goddeloze heeft geen vrede, maar het kind van God, dat wandelt met Hem en geniet van Zijn liefde, kent wel echte vrede en vreugde. Dan heb je misschien geen snelle auto's en mooie vrouwen en hoor je misschien niet bij de mensen die in aanzien staan bij anderen, maar dan verheug je je wel met een 'onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde' (1 Petrus 1:8).
Sommigen mensen hebben het allemaal. Inderdaad. Dat zijn echter niet de mensen die kunnen leven zoals prins Bernard kon leven. Het zijn de mensen die de heerlijkheid van God aanschouwen in het aangezicht van Christus. Voor hen is geluk ten diepste niet een doel op zichzelf. God zelf is hun doel. Zij zijn verlost van een ongelukkig makende gerichtheid op zichzelf. Nu hebben zij God, de Eeuwige, de Schepper, de Bron van alle schoonheid en liefde en geluk leren kennen. Hem zelf! En geluk komt dan langszij. Dat is de grote paradox van dit leven, dat wie streven naar geluk op zich het niet vinden en dat wie komen tot God en Hem boven alles gaan liefhebben, gelukkig worden.
In de wereld wordt dus geluk losgemaakt van heiligheid. Dat kan helemaal niet. Denken we nou echt dat de overspelige relaties van prins Bernard hem gelukkig hebben gemaakt? Niets is minder waar. Die relaties hebben hem en de zijnen in grote ellende gedompeld. Geluk zonder heiligheid bestaat niet.
Bij christenen is echter het omgekeerde soms het geval: We leggen zoveel nadruk op heiligheid, dat we het losmaken van gelukkig zijn. Soms is er zo veel streven naar heiligheid en zo veel wroeging over het feit dat het niet helemaal lukt om heilig te leven, dat mensen er doodongelukkig van worden. Ten diepste is dat hetzelfde als wat er in de wereld gebeurt, want ook in dat streven naar heiligheid kun je nog steeds gericht zijn op jezelf. Waar het om gaat is je richten op de Here. Wie dat doet, wordt ook gelukkig. Het blijft door de eeuwen heen staan als één van de meeste vaste bakens van de waarheid: Verheug je in de Here! Zorg er voor dat er niets tussen jou en God in staat. Zoek de Here tot je Hem gevonden hebt. Bekeer je tot Hem, wat het ook kost. Leg af de dingen waarmee je de Heilige Geest bedroefd, de begeerten die strijd voeren tegen je eigen ziel. Doe wat er staat, het is een gebod: Verheug je in de Heer! Het zal je niet teleurstellen. De gelovigen die ootmoedig wandelen met God, mensen die de Here hebben gevonden, van hen kan gezegd worden: “Sommige mensen hebben het allemaal!”
ds. Oscar Lohuis
Het verlangen naar geluk is niet verkeerd. God heeft ons gemaakt om gelukkig te zijn. Toen de Here onze God de mens schiep heeft Hij hen geplaatst in de Hof van Eden om daar gelukkig te zijn. Voor de zondeval waren zij ook volmaakt gelukkig. Ze mochten genieten van alles wat God had gemaakt en aan hen had gegeven. Maar bovenal waren zij gelukkig omdat zij in een rechte verhouding stonden tot hun Maker, omdat zij God lief hadden en van Zijn liefde genoten. Door de zondeval is de mens afgescheiden geraakt van de Here God. Sindsdien is de mens op zoek naar het geluk dat verloren is gegaan. Eén van de meest dwaze overtuigingen waar mensen mee rondlopen, is dat we dat geluk weer kunnen terugvinden door ons leven te vullen met leuke en spannende dingen. We denken dat we gelukkig worden door aanzien te verkrijgen. We denken dat we gelukkig worden wanneer we meer geld en spullen verzamelen. We denken dat we gelukkig worden wanneer we ons weer geven in een andere relatie. Sommigen proberen de leegte en eenzaamheid in hun hart te vullen door van het ene feestje naar het andere feestje te gaan, of van de ene reis naar de andere reis, of van de ene vorm van vermaak tot de andere vorm van vermaak. Maar de waarheid is dat niets van dat alles het hart rustig kan maken. De desillusie, bij mensen die een aantal van dat soort zogenaamd zaligmakende dingen in het leven hebben weten te bemachtigen, is groot.
Misschien helpt het om het als volgt te formuleren. Voor mensen die aan God voorbijgaan wordt geluk een doel op zichzelf. Maar als dat zo is, als je alleen maar gefocust bent op je eigen geluk, dan ben je ten diepste op jezelf gericht. Daar ben je echter niet voor geschapen. God heeft ons gemaakt om gelukkig te zijn met Hem. De Westminster Confession zegt in het eerste artikel: “Het doel van de mens is om God te verheerlijken en voor eeuwig te genieten van Hem” (Engels: ‘to enjoy Him for ever’). God wil heel graag dat wij gelukkig zijn. Hij heeft ons echter zo geschapen dat ons hart rusteloos is totdat het rust vindt in Hem (Augustinus). Wie God vindt, die vindt het ware geluk. De goddeloze heeft geen vrede, maar het kind van God, dat wandelt met Hem en geniet van Zijn liefde, kent wel echte vrede en vreugde. Dan heb je misschien geen snelle auto's en mooie vrouwen en hoor je misschien niet bij de mensen die in aanzien staan bij anderen, maar dan verheug je je wel met een 'onuitsprekelijke en verheerlijkte vreugde' (1 Petrus 1:8).
Sommigen mensen hebben het allemaal. Inderdaad. Dat zijn echter niet de mensen die kunnen leven zoals prins Bernard kon leven. Het zijn de mensen die de heerlijkheid van God aanschouwen in het aangezicht van Christus. Voor hen is geluk ten diepste niet een doel op zichzelf. God zelf is hun doel. Zij zijn verlost van een ongelukkig makende gerichtheid op zichzelf. Nu hebben zij God, de Eeuwige, de Schepper, de Bron van alle schoonheid en liefde en geluk leren kennen. Hem zelf! En geluk komt dan langszij. Dat is de grote paradox van dit leven, dat wie streven naar geluk op zich het niet vinden en dat wie komen tot God en Hem boven alles gaan liefhebben, gelukkig worden.
In de wereld wordt dus geluk losgemaakt van heiligheid. Dat kan helemaal niet. Denken we nou echt dat de overspelige relaties van prins Bernard hem gelukkig hebben gemaakt? Niets is minder waar. Die relaties hebben hem en de zijnen in grote ellende gedompeld. Geluk zonder heiligheid bestaat niet.
Bij christenen is echter het omgekeerde soms het geval: We leggen zoveel nadruk op heiligheid, dat we het losmaken van gelukkig zijn. Soms is er zo veel streven naar heiligheid en zo veel wroeging over het feit dat het niet helemaal lukt om heilig te leven, dat mensen er doodongelukkig van worden. Ten diepste is dat hetzelfde als wat er in de wereld gebeurt, want ook in dat streven naar heiligheid kun je nog steeds gericht zijn op jezelf. Waar het om gaat is je richten op de Here. Wie dat doet, wordt ook gelukkig. Het blijft door de eeuwen heen staan als één van de meeste vaste bakens van de waarheid: Verheug je in de Here! Zorg er voor dat er niets tussen jou en God in staat. Zoek de Here tot je Hem gevonden hebt. Bekeer je tot Hem, wat het ook kost. Leg af de dingen waarmee je de Heilige Geest bedroefd, de begeerten die strijd voeren tegen je eigen ziel. Doe wat er staat, het is een gebod: Verheug je in de Heer! Het zal je niet teleurstellen. De gelovigen die ootmoedig wandelen met God, mensen die de Here hebben gevonden, van hen kan gezegd worden: “Sommige mensen hebben het allemaal!”
ds. Oscar Lohuis
