Spreken in vrijheid... maar hoe?
Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 14
Spreken in vrijheid... maar hoe?
De Toogdag is voorbij - wat was het een mooie dag! - en we kunnen gerust zeggen dat het winterseizoen is begonnen. De Zoeklichtactiviteiten in het land draaien al weer volop. Reden tot dankbaarheid dat het allemaal nog kan in vrijheid. Sommigen waren nogal geschokt door het onderzoek dat het Openbaar Ministerie instelde naar mijn toespraak in een kerk, over de Islam. Anderen blijken ook al de ervaring te hebben dat we zeker niet meer vrijuit kunnen spreken als het over het gevaar van de Islam in ons land en de wereld gaat. Anderen vinden het niet nodig om over de Islam te spreken en te schrijven, omdat ze heel goede islamieten kennen die niets met terreur en dergelijke te maken hebben. Die terroristen zijn maar enkelingen, vinden ze.
Ons geloof in vrijheid beleven is een groot goed. Daar dient ook onze overheid over te waken. Maar dat betekent tegelijkertijd dat we niet moeten nalaten het licht van het profetisch Woord te laten schijnen over de wereld waarin wij leven. Dat moeten we ook in de kerk horen. Want er gebeurt zoveel in deze wereld. De tekenen van de tijd spreken zon bijzondere taal. De kookpot van het Midden-Oosten baart de hele wereld zorgen. Iran, dat hard bezig is aan de verrijking van uranium om een kernbom te kunnen maken, komt steeds meer in het brandpunt van het nieuws te staan. Tot 25 november heeft Iran de tijd gekregen een ultimatum dus, van de Verenigde Naties om volledige opening van zaken te geven, maar de regerende ayatollahs zeggen dat daar geen sprake van is. De grote drie van de Europese Unie, Blair, Schröder en Chirac zijn al naar Iran geweest om met de regering daar te praten, maar dat heeft weinig opgeleverd. Heel het Midden-Oosten en vooral Israël komen direct onder de bedreiging van de fanatieke ayatollahs. De Amerikanen in het Midden-Oosten vanuit Europa zeer bekritiseerd zitten links en rechts aan de Iranese grenzen met een flinke legermacht, namelijk in Irak en in Afghanistan. Dat is natuurlijk geen toeval. We moeten vermoeden dat Amerika en Engeland het Irak van Saddam Hoessein zijn binnengevallen vanwege de ontwikkelingen in Iran. Het politieke pokerspel in het Midden-
Oosten is boeiend, maar ook beangstigend. Het lijkt mij dat de Amerikaanse regering uiteraard wel wist dat Irak geen direct gevaar vormde. Dat directe gevaar lag en ligt in Iran. De VS had een excuus nodig om er militair naar toe te trekken. De houding van Europa jegens Amerika op dit punt is onbegrijpelijk. Hier in Europa hebben we eerst Napoleon, daarna oorlogzuchtige lieden in Frankrijk en Duitsland, vervolgens Stalin en daarna nog eens Hitler hun gang laten gaan. Ongekende massas bloed werden vergoten met tussen honderd en tweehonderd miljoen doden. Moet dat zich herhalen in andere delen van de wereld?
Geen enkel weldenkend mens kan leven met de gedachte aan atoombommen en lange afstandsraketten in de handen van de Iranese ayatollahs. Toch is het bijna zo ver. Wat zal Israël de komende tijd doen. Afwachten of ingrijpen? Maar hoe? Iranese generaals hebben Israël al gewaarschuwd niets te ondernemen jegens Iran.
De vraag is ook, hoe het met Noord-Korea verder moet. Een dictatuur met meer dan een miljoen soldaten onder de wapenen en dan straks ook de atoombom. Technologische kennis werd door Korea aan Iran doorverkocht. Kortom: een wereld vol van spanning. Vandaar de noodzaak de profetie te laten spreken, ook vanaf de kansel. Vooral nu we nog in vrijheid kunnen spreken.
Namens de redactie
ftv
De Toogdag is voorbij - wat was het een mooie dag! - en we kunnen gerust zeggen dat het winterseizoen is begonnen. De Zoeklichtactiviteiten in het land draaien al weer volop. Reden tot dankbaarheid dat het allemaal nog kan in vrijheid. Sommigen waren nogal geschokt door het onderzoek dat het Openbaar Ministerie instelde naar mijn toespraak in een kerk, over de Islam. Anderen blijken ook al de ervaring te hebben dat we zeker niet meer vrijuit kunnen spreken als het over het gevaar van de Islam in ons land en de wereld gaat. Anderen vinden het niet nodig om over de Islam te spreken en te schrijven, omdat ze heel goede islamieten kennen die niets met terreur en dergelijke te maken hebben. Die terroristen zijn maar enkelingen, vinden ze.
Ons geloof in vrijheid beleven is een groot goed. Daar dient ook onze overheid over te waken. Maar dat betekent tegelijkertijd dat we niet moeten nalaten het licht van het profetisch Woord te laten schijnen over de wereld waarin wij leven. Dat moeten we ook in de kerk horen. Want er gebeurt zoveel in deze wereld. De tekenen van de tijd spreken zon bijzondere taal. De kookpot van het Midden-Oosten baart de hele wereld zorgen. Iran, dat hard bezig is aan de verrijking van uranium om een kernbom te kunnen maken, komt steeds meer in het brandpunt van het nieuws te staan. Tot 25 november heeft Iran de tijd gekregen een ultimatum dus, van de Verenigde Naties om volledige opening van zaken te geven, maar de regerende ayatollahs zeggen dat daar geen sprake van is. De grote drie van de Europese Unie, Blair, Schröder en Chirac zijn al naar Iran geweest om met de regering daar te praten, maar dat heeft weinig opgeleverd. Heel het Midden-Oosten en vooral Israël komen direct onder de bedreiging van de fanatieke ayatollahs. De Amerikanen in het Midden-Oosten vanuit Europa zeer bekritiseerd zitten links en rechts aan de Iranese grenzen met een flinke legermacht, namelijk in Irak en in Afghanistan. Dat is natuurlijk geen toeval. We moeten vermoeden dat Amerika en Engeland het Irak van Saddam Hoessein zijn binnengevallen vanwege de ontwikkelingen in Iran. Het politieke pokerspel in het Midden-
Oosten is boeiend, maar ook beangstigend. Het lijkt mij dat de Amerikaanse regering uiteraard wel wist dat Irak geen direct gevaar vormde. Dat directe gevaar lag en ligt in Iran. De VS had een excuus nodig om er militair naar toe te trekken. De houding van Europa jegens Amerika op dit punt is onbegrijpelijk. Hier in Europa hebben we eerst Napoleon, daarna oorlogzuchtige lieden in Frankrijk en Duitsland, vervolgens Stalin en daarna nog eens Hitler hun gang laten gaan. Ongekende massas bloed werden vergoten met tussen honderd en tweehonderd miljoen doden. Moet dat zich herhalen in andere delen van de wereld?
Geen enkel weldenkend mens kan leven met de gedachte aan atoombommen en lange afstandsraketten in de handen van de Iranese ayatollahs. Toch is het bijna zo ver. Wat zal Israël de komende tijd doen. Afwachten of ingrijpen? Maar hoe? Iranese generaals hebben Israël al gewaarschuwd niets te ondernemen jegens Iran.
De vraag is ook, hoe het met Noord-Korea verder moet. Een dictatuur met meer dan een miljoen soldaten onder de wapenen en dan straks ook de atoombom. Technologische kennis werd door Korea aan Iran doorverkocht. Kortom: een wereld vol van spanning. Vandaar de noodzaak de profetie te laten spreken, ook vanaf de kansel. Vooral nu we nog in vrijheid kunnen spreken.
Namens de redactie
ftv
