Spreuken 2:17 (II)
Els ter Welle • 80 - 2004/05 • Uitgave: 11
Spreuken
'Die de echtvriend van haar jeugd verlaat en het verbond van haar God vergeet'
Spreuken 2:17
Wie trouwt er nou nog? Alleen romantische, christelijke en homofiele paren.
De romantische types omdat het zo sfeervol is. De christelijke types omdat het moet. En de homofielen omdat zij het eigenlijk niet mogen. Huwen doe je in het stadhuis. Heel officieel met een ambtenaar van de burgerlijke stand en de hele familie erbij. En daarna nog de huwelijksinzegening in de kerk.
Er komt een huwelijksakte aan te pas, en een trouwboekje en trouwringen en een trouwbijbel en 's avonds een bruidstaart en een groot feest... Als je besluit te gaan samenwonen, treedt dat hele circus niet in werking.
Je trekt bij je vriend of vriendin in en plotseling ben je gewoon op een ander adres bereikbaar.
Of je nou doodmoe na een enerverende trouwdag het huwelijksbed bestijgt of na een dagje verhuizen bij je vriend of vriendin in bed stapt, maakt
eigenlijk niet uit.
Er is maar één criterium voor het huwelijk: twee mensen worden één vlees. Ze hebben gemeenschap met elkaar. En dat maakt ze tot man en vrouw.*
Dit werd in 1991 geschreven in een evangelisch jeugdmagazine. De schrijver slaat echter een paar zeer belangrijke stappen over. Er zijn in de bijbel drie criteria voor een huwelijk die we al vinden bij Adam en Eva in Gen. 2:24. Ook de Here Jezus noemt deze drie beginselen voor een huwelijk. (Matth. 19:5) En tenslotte herhaalt Paulus dit drievoudige principe in Ef. 5:31. ' Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn'. Een huwelijkssluiting is dus niet een privé aangelegenheid. De ouders staan officieel hun kind af aan de levenspartner van hun kind die op zijn of haar beurt hen officieel verlaat om vanaf die dag een andere gezinseenheid te vormen.
De tweede fase is het elkaar aanhangen. In het Hebreeuws wordt er een woord gebruikt dat 'kleven' of 'onlosmakelijk verbinden' betekent. Het is officieel en juridisch verbinden. Aanhangen is een verbondsterm.
Spreuken 2:17 zegt dat ook. Het huwelijk is een verbond. Dus eerst verlaten, dan verkleven en vervolgens één vlees worden. Dán ben je echt getrouwd!
Els ter Welle
* Aktie nov. 1991 J. ten Brinke
'Die de echtvriend van haar jeugd verlaat en het verbond van haar God vergeet'
Spreuken 2:17
Wie trouwt er nou nog? Alleen romantische, christelijke en homofiele paren.
De romantische types omdat het zo sfeervol is. De christelijke types omdat het moet. En de homofielen omdat zij het eigenlijk niet mogen. Huwen doe je in het stadhuis. Heel officieel met een ambtenaar van de burgerlijke stand en de hele familie erbij. En daarna nog de huwelijksinzegening in de kerk.
Er komt een huwelijksakte aan te pas, en een trouwboekje en trouwringen en een trouwbijbel en 's avonds een bruidstaart en een groot feest... Als je besluit te gaan samenwonen, treedt dat hele circus niet in werking.
Je trekt bij je vriend of vriendin in en plotseling ben je gewoon op een ander adres bereikbaar.
Of je nou doodmoe na een enerverende trouwdag het huwelijksbed bestijgt of na een dagje verhuizen bij je vriend of vriendin in bed stapt, maakt
eigenlijk niet uit.
Er is maar één criterium voor het huwelijk: twee mensen worden één vlees. Ze hebben gemeenschap met elkaar. En dat maakt ze tot man en vrouw.*
Dit werd in 1991 geschreven in een evangelisch jeugdmagazine. De schrijver slaat echter een paar zeer belangrijke stappen over. Er zijn in de bijbel drie criteria voor een huwelijk die we al vinden bij Adam en Eva in Gen. 2:24. Ook de Here Jezus noemt deze drie beginselen voor een huwelijk. (Matth. 19:5) En tenslotte herhaalt Paulus dit drievoudige principe in Ef. 5:31. ' Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn'. Een huwelijkssluiting is dus niet een privé aangelegenheid. De ouders staan officieel hun kind af aan de levenspartner van hun kind die op zijn of haar beurt hen officieel verlaat om vanaf die dag een andere gezinseenheid te vormen.
De tweede fase is het elkaar aanhangen. In het Hebreeuws wordt er een woord gebruikt dat 'kleven' of 'onlosmakelijk verbinden' betekent. Het is officieel en juridisch verbinden. Aanhangen is een verbondsterm.
Spreuken 2:17 zegt dat ook. Het huwelijk is een verbond. Dus eerst verlaten, dan verkleven en vervolgens één vlees worden. Dán ben je echt getrouwd!
Els ter Welle
* Aktie nov. 1991 J. ten Brinke
