Spreuken 3:12 (II)
Els ter Welle • 81 - 2005/06 • Uitgave: 16
Spreuken
De Here bestraft wie Hij liefheeft Spreuken 3:12
Straft God? Ik stelde deze vraag tijdens een lezing over opvoeding. Het viel me op dat vooral de evangelische mensen onder hen grote moeite hadden met die gedachte. Straf paste in hun gevoel niet bij een God die liefde is.
Het is ook een materie waarvan je in de war zou kunnen raken. Jezus heeft toch onze straf gedragen? Met straffen wordt hier echter niet vergelden bedoeld. Ik wil u een voorbeeld geven om dit uit te leggen: Na de Tweede Wereldoorlog is er enorm gejaagd op oorlogsmisdadigers, zoals er nu ook gebeurt met de mannen die gruweldaden hebben gepleegd in het voormalige Joegoslavië. Zij moeten boeten. Is dat terecht? Er zijn mensen die dit betwijfelen. Maar het is zo: op zonde moet veroordeling volgen. Dat is rechtvaardig en belangrijk, anders zou de chaos in de wereld nog groter worden dan ze al is. Ook God ziet de zonde niet door de vingers. Er moet straf op volgen. Maar Hij had ons zo lief dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft om in onze plaats te sterven. De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem! Prijst Jezus!
Dat neemt echter niet weg dat God ons wel tuchtigt. In het Grieks wordt het woord paidea gebruikt, waarvan ons woord pedagogiek is afgeleid. Tuchtigen is opvoeden! Als God ons straft vloeit het voort uit Zijn wijze liefde als Vader. God straft ons niet uit vergelding of wraak. Het is ook geen veroordeling. Hij voedt ons op. Hij behandelt ons als zonen en dochters. (Hebr.12:7)
God laat ons niet vastlopen in onze zonden, maar tuchtigt ons, omdat wij behoren bij Zijn gezin.
In de gelijkenis van de ware wijnstok zien we dat de Landman snoeit. In de S.V. staat er reinigt. Het is opvallend dat de rank die vrucht draagt gesnoeid wordt. Dat doet pijn, maar het maakt schoon. En zo kan er meer vrucht worden gedragen.
God straft juist degene van wie Hij houdt!
Els ter Welle
De Here bestraft wie Hij liefheeft Spreuken 3:12
Straft God? Ik stelde deze vraag tijdens een lezing over opvoeding. Het viel me op dat vooral de evangelische mensen onder hen grote moeite hadden met die gedachte. Straf paste in hun gevoel niet bij een God die liefde is.
Het is ook een materie waarvan je in de war zou kunnen raken. Jezus heeft toch onze straf gedragen? Met straffen wordt hier echter niet vergelden bedoeld. Ik wil u een voorbeeld geven om dit uit te leggen: Na de Tweede Wereldoorlog is er enorm gejaagd op oorlogsmisdadigers, zoals er nu ook gebeurt met de mannen die gruweldaden hebben gepleegd in het voormalige Joegoslavië. Zij moeten boeten. Is dat terecht? Er zijn mensen die dit betwijfelen. Maar het is zo: op zonde moet veroordeling volgen. Dat is rechtvaardig en belangrijk, anders zou de chaos in de wereld nog groter worden dan ze al is. Ook God ziet de zonde niet door de vingers. Er moet straf op volgen. Maar Hij had ons zo lief dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft om in onze plaats te sterven. De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem! Prijst Jezus!
Dat neemt echter niet weg dat God ons wel tuchtigt. In het Grieks wordt het woord paidea gebruikt, waarvan ons woord pedagogiek is afgeleid. Tuchtigen is opvoeden! Als God ons straft vloeit het voort uit Zijn wijze liefde als Vader. God straft ons niet uit vergelding of wraak. Het is ook geen veroordeling. Hij voedt ons op. Hij behandelt ons als zonen en dochters. (Hebr.12:7)
God laat ons niet vastlopen in onze zonden, maar tuchtigt ons, omdat wij behoren bij Zijn gezin.
In de gelijkenis van de ware wijnstok zien we dat de Landman snoeit. In de S.V. staat er reinigt. Het is opvallend dat de rank die vrucht draagt gesnoeid wordt. Dat doet pijn, maar het maakt schoon. En zo kan er meer vrucht worden gedragen.
God straft juist degene van wie Hij houdt!
Els ter Welle
