Spreuken 3:5 (IV)
Els ter Welle • 81 - 2005/06 • Uitgave: 4
Spreuken
Vertrouw op de Here met uw hele hart en steun op uw eigen inzicht niet Spreuken 3:5
Ik had een afspraak om met Marjolein te praten over haar toekomst. Ze wilde graag advies van mij. In mijn gesprek met dit mooie, zelfverzekerde meisje, zei ik dat het erg belangrijk was om allereerst God om leiding te vragen. Dat wimpelde ze heel resoluut af. Raad van vrienden was mooi mee genomen. Maar God had ze daar niet voor nodig. Hij had haar een goed verstand gegeven en dat zou ze gebruiken.
Eigenlijk vroeg ze ook niet mijn mening. Ze was overtuigd van haar eigen ideeën en was bij mij gekomen om die te spuien. Ze ging ervan uit dat ik het met haar eens zou zijn. Dat was echter niet het geval. Maar ik en iedereen zag het fout, zij zag het goed. Dit meisje steunde op eigen inzicht en wijsheid. Daar kwam je niet tussen. In de Nederlandse taal hebben we voor deze houding een woord: arrogantie.
Wijsheid verdwijnt
als arrogantie verschijnt.
Als je wijs bent in eigen ogen,
Word je door jezelf bedrogen
Arrogantie verraadt dwaasheid. Geen wijs mens zal van zichzelf vinden dat hij wijs is. De wijsgeer Socrates zei: Ik weet dat ik niet wijs ben.
Vooral als in het leven alles voor de wind gaat, kunnen we denken: ik heb het gemaakt, ik heb mijn leven in de hand, mijn visie op het leven is de juiste. Voor ons geestelijke leven is voorspoed gevaarlijker dan tegenspoed. Soms moeten we op een harde manier tot het inzicht komen dat onze inzichten ontoereikend zijn. Maar laat het niet zo ver komen!
Vers 7 van hetzelfde hoofdstuk zegt: Wees niet wijs in eigen ogen, maar vrees de Here. Wend u tot Hem om raad en tot Zijn Woord, dat een lamp is voor onze voet en een licht op ons pad.
Onderwerp u aan Zijn visie en Zijn plan voor uw leven.
Els ter Welle
Vertrouw op de Here met uw hele hart en steun op uw eigen inzicht niet Spreuken 3:5
Ik had een afspraak om met Marjolein te praten over haar toekomst. Ze wilde graag advies van mij. In mijn gesprek met dit mooie, zelfverzekerde meisje, zei ik dat het erg belangrijk was om allereerst God om leiding te vragen. Dat wimpelde ze heel resoluut af. Raad van vrienden was mooi mee genomen. Maar God had ze daar niet voor nodig. Hij had haar een goed verstand gegeven en dat zou ze gebruiken.
Eigenlijk vroeg ze ook niet mijn mening. Ze was overtuigd van haar eigen ideeën en was bij mij gekomen om die te spuien. Ze ging ervan uit dat ik het met haar eens zou zijn. Dat was echter niet het geval. Maar ik en iedereen zag het fout, zij zag het goed. Dit meisje steunde op eigen inzicht en wijsheid. Daar kwam je niet tussen. In de Nederlandse taal hebben we voor deze houding een woord: arrogantie.
Wijsheid verdwijnt
als arrogantie verschijnt.
Als je wijs bent in eigen ogen,
Word je door jezelf bedrogen
Arrogantie verraadt dwaasheid. Geen wijs mens zal van zichzelf vinden dat hij wijs is. De wijsgeer Socrates zei: Ik weet dat ik niet wijs ben.
Vooral als in het leven alles voor de wind gaat, kunnen we denken: ik heb het gemaakt, ik heb mijn leven in de hand, mijn visie op het leven is de juiste. Voor ons geestelijke leven is voorspoed gevaarlijker dan tegenspoed. Soms moeten we op een harde manier tot het inzicht komen dat onze inzichten ontoereikend zijn. Maar laat het niet zo ver komen!
Vers 7 van hetzelfde hoofdstuk zegt: Wees niet wijs in eigen ogen, maar vrees de Here. Wend u tot Hem om raad en tot Zijn Woord, dat een lamp is voor onze voet en een licht op ons pad.
Onderwerp u aan Zijn visie en Zijn plan voor uw leven.
Els ter Welle
