Spreuken 4:13 (I)
Els ter Welle • 82 - 2006/07 • Uitgave: 22
Houd vast aan de tucht, laat haar niet los, bewaar haar, want zij is uw leven Spreuken 4:13
Opbouwende kritiek en vermaning (tucht) vindt niemand plezierig. Maar iedereen heeft het nodig. Onze tekst vertelt ons dat ons geestelijk leven ervan afhangt!
We zijn vaak blind voor onze eigen fouten. We hebben een ander nodig om ons de ogen te openen. Zelfs de apostel Petrus! Hij raakte uit de juiste koers maar Paulus hielp hem terecht.
Door de doop in de Heilige Geest was de wankelmoedige Petrus enorm veranderd. Maar in Galaten 2 zien we dat Petrus toch weer in zijn oude zwakheid valt.
Paulus en Barnabas werkten met veel zegen onder de heidenen in Antiochië. De gemeente groeide enorm en er was grote eensgezindheid. Maar dat werd wreed verstoord door broeders uit de gemeente van Jeruzalem. Het was hen een doorn in het oog, dat de heidenen die tot geloof waren gekomen, niet werden besneden en de strenge joodse wetten niet onderhielden. Volgens hen konden ze alleen maar behouden worden als ze dat wel deden. Weg is de vrede in de gemeente te Antiochië. En Petrus durft geen duidelijke stelling te nemen en voegt zich nota bene bij de broeders uit Jeruzalem.
Maar dan staat Paulus op en stelt zich tegenover Petrus. Hij berispt hem op scherpe wijze en levert ongezouten kritiek. Hij gebruikt zelfs het woord huichelarij.
Het mooie is dat Petrus de terechte en goed onderbouwde aanmerkingen van Paulus accepteert. Dat is wijsheid en behoud van zijn geestelijke leven.
Grote Godsmannen maken ook fouten en hebben net als iedereen ook correctie nodig. Laten we geestelijke leiders respecteren maar ze niet op een voetstuk zetten!
Volgens de Rooms-katholieke kerk is de paus, als opvolger van Petrus, onfeilbaar als hij uitspraken doet over geloof en zeden. In de geschiedenis van Galaten 2 zien we echter dat Petrus zelf niet ongevoelig was voor dwaling. Geen mens is onfeilbaar behalve de Here Jezus.
Els ter Welle
Opbouwende kritiek en vermaning (tucht) vindt niemand plezierig. Maar iedereen heeft het nodig. Onze tekst vertelt ons dat ons geestelijk leven ervan afhangt!
We zijn vaak blind voor onze eigen fouten. We hebben een ander nodig om ons de ogen te openen. Zelfs de apostel Petrus! Hij raakte uit de juiste koers maar Paulus hielp hem terecht.
Door de doop in de Heilige Geest was de wankelmoedige Petrus enorm veranderd. Maar in Galaten 2 zien we dat Petrus toch weer in zijn oude zwakheid valt.
Paulus en Barnabas werkten met veel zegen onder de heidenen in Antiochië. De gemeente groeide enorm en er was grote eensgezindheid. Maar dat werd wreed verstoord door broeders uit de gemeente van Jeruzalem. Het was hen een doorn in het oog, dat de heidenen die tot geloof waren gekomen, niet werden besneden en de strenge joodse wetten niet onderhielden. Volgens hen konden ze alleen maar behouden worden als ze dat wel deden. Weg is de vrede in de gemeente te Antiochië. En Petrus durft geen duidelijke stelling te nemen en voegt zich nota bene bij de broeders uit Jeruzalem.
Maar dan staat Paulus op en stelt zich tegenover Petrus. Hij berispt hem op scherpe wijze en levert ongezouten kritiek. Hij gebruikt zelfs het woord huichelarij.
Het mooie is dat Petrus de terechte en goed onderbouwde aanmerkingen van Paulus accepteert. Dat is wijsheid en behoud van zijn geestelijke leven.
Grote Godsmannen maken ook fouten en hebben net als iedereen ook correctie nodig. Laten we geestelijke leiders respecteren maar ze niet op een voetstuk zetten!
Volgens de Rooms-katholieke kerk is de paus, als opvolger van Petrus, onfeilbaar als hij uitspraken doet over geloof en zeden. In de geschiedenis van Galaten 2 zien we echter dat Petrus zelf niet ongevoelig was voor dwaling. Geen mens is onfeilbaar behalve de Here Jezus.
Els ter Welle
