Spreuken 6:16-19
Els ter Welle • 85 - 2009 • Uitgave: 10
‘Deze zes dingen haat de Here, ja, zeven zijn Hem een hartgrondige gruwel: hoogmoedige ogen, een valse tong, handen die onschuldig bloed vergieten, een hart dat heilloze plannen smeedt, voeten die zich haasten om naar het kwade te snellen, wie leugens uitblaast als een vals getuige en wie twist stookt tussen broeders’
Spreuken 6:16-19
Op een zondag had een predikant behoorlijk fel tegen de zonde gepreekt. Na afloop kwam een gemeentelid naar hem toe en zei: ‘De mensen vinden dat het niet goed is voor onze jonge mensen dat u zo ronduit over de zonde praat. Wilt u het in het vervolg a.u.b. fouten of tekortkomingen noemen.’ De week erop nam de dominee een pot rattenkruid mee, waar met grote letters VERGIF op stond. Hij zei: ‘Wilt u dat ik er ‘gestampte muisjes’ op zet? Dat zou wel heel verradelijk zijn. Hoe vriendelijker het er uitziet, des te gevaarlijker het gif is.’
De Spreukenschrijver windt er echter geen doekjes om. Hij noemt de slechte zaken bij de naam en komt er ronduit mee voor de dag dat de Here er een afschuw van heeft. Hij verbloemt niets. God haat de zonde. Punt uit! Hij haat iedere zonde, maar - zoals blijkt uit onze verzen - in het bijzonder die zonden die anderen kwaad doen. God is streng in die zaken die desastreus zijn voor de samenleving. Dat zegt wat over God! Het vertelt ons hoeveel Hij van de mens houdt.
Als we echter tegen de zonde prediken of spreken, dan is er wel een grote voorwaarde. We moeten mensen zeker geen rad voor de ogen draaien, de harde feiten moeten gezegd. Maar vervolgens moeten we ze niet aan laten modderen, zonder duidelijke aanwijzingen te geven hoe ze eruit kunnen komen. Er is een hel, maar er is ook een hemel! Onze grote opdracht is om mensen de verlossing in Christus te verkondigen. Hoe diep men ook gezonken is, er is vergeving. Maar er is meer!
Veel Christenen verwachten niets meer dan telkens opnieuw vergeving voor telkens herhaalde zonden. Ze gaan er niet vanuit dat er overwinning over de zonde mogelijk is. Ze blijven in de vicieuze cirkel van zondigen, vergeving vragen, opnieuw zondigen en weer vergeving vragen. Wat een karikatuur van ons geloof! Het Vaderhart van God huilt daarbij.
Het Evangelie belooft ons vergeving van zonden, maar tegelijk daarmee en als onderdeel daarvan, belooft het de kracht om de vergeven zonden te overwinnen. Vergeving en kracht zijn de twee onverbrekelijk met elkaar verbonden delen van de genade van God! God schenkt niet het één zonder het ander. Ze zijn niet los te verkrijgen. We moeten beide aannemen, of geen van beide.
Els ter Welle
Met dank aan Stanley Jones, Triomferend leven, blz. 67
Spreuken 6:16-19
Op een zondag had een predikant behoorlijk fel tegen de zonde gepreekt. Na afloop kwam een gemeentelid naar hem toe en zei: ‘De mensen vinden dat het niet goed is voor onze jonge mensen dat u zo ronduit over de zonde praat. Wilt u het in het vervolg a.u.b. fouten of tekortkomingen noemen.’ De week erop nam de dominee een pot rattenkruid mee, waar met grote letters VERGIF op stond. Hij zei: ‘Wilt u dat ik er ‘gestampte muisjes’ op zet? Dat zou wel heel verradelijk zijn. Hoe vriendelijker het er uitziet, des te gevaarlijker het gif is.’
De Spreukenschrijver windt er echter geen doekjes om. Hij noemt de slechte zaken bij de naam en komt er ronduit mee voor de dag dat de Here er een afschuw van heeft. Hij verbloemt niets. God haat de zonde. Punt uit! Hij haat iedere zonde, maar - zoals blijkt uit onze verzen - in het bijzonder die zonden die anderen kwaad doen. God is streng in die zaken die desastreus zijn voor de samenleving. Dat zegt wat over God! Het vertelt ons hoeveel Hij van de mens houdt.
Als we echter tegen de zonde prediken of spreken, dan is er wel een grote voorwaarde. We moeten mensen zeker geen rad voor de ogen draaien, de harde feiten moeten gezegd. Maar vervolgens moeten we ze niet aan laten modderen, zonder duidelijke aanwijzingen te geven hoe ze eruit kunnen komen. Er is een hel, maar er is ook een hemel! Onze grote opdracht is om mensen de verlossing in Christus te verkondigen. Hoe diep men ook gezonken is, er is vergeving. Maar er is meer!
Veel Christenen verwachten niets meer dan telkens opnieuw vergeving voor telkens herhaalde zonden. Ze gaan er niet vanuit dat er overwinning over de zonde mogelijk is. Ze blijven in de vicieuze cirkel van zondigen, vergeving vragen, opnieuw zondigen en weer vergeving vragen. Wat een karikatuur van ons geloof! Het Vaderhart van God huilt daarbij.
Het Evangelie belooft ons vergeving van zonden, maar tegelijk daarmee en als onderdeel daarvan, belooft het de kracht om de vergeven zonden te overwinnen. Vergeving en kracht zijn de twee onverbrekelijk met elkaar verbonden delen van de genade van God! God schenkt niet het één zonder het ander. Ze zijn niet los te verkrijgen. We moeten beide aannemen, of geen van beide.
Els ter Welle
Met dank aan Stanley Jones, Triomferend leven, blz. 67
