Stille Nacht, Heilige nacht…
Gert van de Weerd • 84 - 2008 • Uitgave: 25/26
en:
Een wereld verloren in schuld!
Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.
Dat zongen de engelen voor de herders in de velden van Efrata (Luc. 2:14). Zo kondigden zij de geboorte van Jezus aan. Maar, de engelen profeteerden ook over vrede op aarde. Dat is een bijzondere vrede, die in Jezus Christus geworteld is en alle verstand te boven gaat.
Maar,… helaas; wij leven in een wereld waarin dat ideaal steeds verder weg lijkt te drijven. Die wereld wordt getekend door grote onrust op financiële markten en een toekomstperspectief dat steeds grimmiger wordt. Houd ik mijn baan? Wordt mijn pensioen niet uitgehold? Zal ik het komende jaar nog wel kunnen rondkomen?
Als ik naar het kindje Jezus kijk, dan wordt het mij soms bang te moede. Hij heeft Zijn verlossend werk gedaan en roept mij Hem te volgen. Maar,… ben ik wel klaar voor Hem? Ben ik zelf geen deel van die wereld van geld, macht en genotzucht, die nu op zijn grondvesten schudt? Wat heb ik gedaan om het bevrijdend evangelie van Christus uit te dragen?
Met Jezus Christus leven we in de overwinning - zeggen we -; maar waarom bekeren in Nederland zich zo weinig mensen tot Hem? Waaraan zien we die overwinning? Is die nog wel zichtbaar? Stralen we zo weinig van Zijn liefde uit dat ongelovigen ons niet meer opmerken? Slagen wij er niet meer in de naaste jaloers te maken en hen zo voor Christus te winnen?
Dan rest mij slechts om deemoedig het hoofd te buigen en de HERE te bekennen, dat ook ik er niet veel van terechtgebracht heb. Dan drukken mijn fouten, zonden en tekortkomingen zwaar op mij. Dan ontstaat een grote behoefte om - samen met medechristenen - mijn schuld voor de Almachtige God te belijden. Om te vragen of Hij ons genadig wil zijn en ons wil sparen.
Toch wordt het Kerstfeest. We worden ondergedompeld in een circus van veelkleurige versieringen, zeeën van lichtjes en stemmige muziek. Enthousiast doen we mee aan die wereld van klatergoud en sloven we ons uit het anderen (en onszelf) naar de zin te maken. Daarbij gaat geen zee te hoog. Wat zoeken we eigenlijk?
Enige dagen geleden klonk het eerste kerstlied in mijn werkkamer: Little Drummer Boy. Het is het ontroerende verhaal van een arm jongetje met een oude trommel. Het wordt kerst en het jochie wil het kerstkindje een cadeau geven, maar hij heeft geen geld. Ten einde raad besluit hij voor het kerstkindje te trommelen. Om zo zijn geboorte aan te kondigen. Dat is zijn gift.
Het kerstfeest appelleert aan onze betere gevoelens. Het maakt een sluimerend instinct wakker dat hunkert naar liefde, geborgenheid en vrede. We zouden het liefst een einde maken aan alle ruzies en ergernissen. Weg met die uitputtende vermoeidheid van het ‘heilig moeten’ in onze jachtige maatschappij. Allen willen we gelukkig zijn, ware vrede ervaren!
Jammer genoeg zijn we er niet zo goed in om die gevoelens onder woorden te brengen. Met Kerst lukt dat ons - op een bepaalde manier - wel, want dan zingen of neuriën we kerstliedjes. En al die liedjes hebben hetzelfde kenmerk: Ze zijn heel eenvoudig en gaan over hoop en geluk. Sentimenteel, zeggen sommigen van ons afkeurend;… neen: Liedjes van Verlangen.
Het kerstfeest heeft zijn wortels in de geschiedenis van het kindje Jezus, dat kwam om mensen met zichzelf én met God te verzoenen. Het is een koningskind en Hij draagt visioenen van een grootse toekomst met zich mee. Het kerstkind is zo het teken van hoop op een betere wereld geworden.
Met kerst zingen of neuriën we kerstliederen. En als we die zingen, dan zijn we net als die kleine trommelaar. Niet ‘wie je lijkt te zijn’ telt dan, maar wat je - ten diepste - graag zou willen worden. Dan ben je gewoon weer een klein meisje of jochie die zijn handen uitstrekt in een poging geluk te vangen. En de ware vrede en geluk vinden we alleen in Christus Jezus. Ten diepste beseffen we dat allemaal. Dat leggen we neer in de woorden die we zingen of aanhoren. Dat zingen we Het Liedje van Verlangen, dat eens werkelijkheid kan worden. Dan klinkt het:
Stille Nacht, Heilige Nacht,
Heil en vree wordt gebracht,
aan een wereld, verloren in schuld.
Gods belofte wordt heerlijk vervuld.
Amen! Gode zij eer.
Amen! Gode zij eer.
Aan een wereld verloren in schuld. Ook dat is onderdeel van het kerstfeest. Misschien moeten we deze keer wat minder het accent op het woord feest leggen en ons eerst voor God verootmoedigen. Laten we daarom onze schuld belijden, opdat Hij ons genadig zij!
Gert A. van de Weerd
Een wereld verloren in schuld!
Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.
Dat zongen de engelen voor de herders in de velden van Efrata (Luc. 2:14). Zo kondigden zij de geboorte van Jezus aan. Maar, de engelen profeteerden ook over vrede op aarde. Dat is een bijzondere vrede, die in Jezus Christus geworteld is en alle verstand te boven gaat.
Maar,… helaas; wij leven in een wereld waarin dat ideaal steeds verder weg lijkt te drijven. Die wereld wordt getekend door grote onrust op financiële markten en een toekomstperspectief dat steeds grimmiger wordt. Houd ik mijn baan? Wordt mijn pensioen niet uitgehold? Zal ik het komende jaar nog wel kunnen rondkomen?
Als ik naar het kindje Jezus kijk, dan wordt het mij soms bang te moede. Hij heeft Zijn verlossend werk gedaan en roept mij Hem te volgen. Maar,… ben ik wel klaar voor Hem? Ben ik zelf geen deel van die wereld van geld, macht en genotzucht, die nu op zijn grondvesten schudt? Wat heb ik gedaan om het bevrijdend evangelie van Christus uit te dragen?
Met Jezus Christus leven we in de overwinning - zeggen we -; maar waarom bekeren in Nederland zich zo weinig mensen tot Hem? Waaraan zien we die overwinning? Is die nog wel zichtbaar? Stralen we zo weinig van Zijn liefde uit dat ongelovigen ons niet meer opmerken? Slagen wij er niet meer in de naaste jaloers te maken en hen zo voor Christus te winnen?
Dan rest mij slechts om deemoedig het hoofd te buigen en de HERE te bekennen, dat ook ik er niet veel van terechtgebracht heb. Dan drukken mijn fouten, zonden en tekortkomingen zwaar op mij. Dan ontstaat een grote behoefte om - samen met medechristenen - mijn schuld voor de Almachtige God te belijden. Om te vragen of Hij ons genadig wil zijn en ons wil sparen.
Toch wordt het Kerstfeest. We worden ondergedompeld in een circus van veelkleurige versieringen, zeeën van lichtjes en stemmige muziek. Enthousiast doen we mee aan die wereld van klatergoud en sloven we ons uit het anderen (en onszelf) naar de zin te maken. Daarbij gaat geen zee te hoog. Wat zoeken we eigenlijk?
Enige dagen geleden klonk het eerste kerstlied in mijn werkkamer: Little Drummer Boy. Het is het ontroerende verhaal van een arm jongetje met een oude trommel. Het wordt kerst en het jochie wil het kerstkindje een cadeau geven, maar hij heeft geen geld. Ten einde raad besluit hij voor het kerstkindje te trommelen. Om zo zijn geboorte aan te kondigen. Dat is zijn gift.
Het kerstfeest appelleert aan onze betere gevoelens. Het maakt een sluimerend instinct wakker dat hunkert naar liefde, geborgenheid en vrede. We zouden het liefst een einde maken aan alle ruzies en ergernissen. Weg met die uitputtende vermoeidheid van het ‘heilig moeten’ in onze jachtige maatschappij. Allen willen we gelukkig zijn, ware vrede ervaren!
Jammer genoeg zijn we er niet zo goed in om die gevoelens onder woorden te brengen. Met Kerst lukt dat ons - op een bepaalde manier - wel, want dan zingen of neuriën we kerstliedjes. En al die liedjes hebben hetzelfde kenmerk: Ze zijn heel eenvoudig en gaan over hoop en geluk. Sentimenteel, zeggen sommigen van ons afkeurend;… neen: Liedjes van Verlangen.
Het kerstfeest heeft zijn wortels in de geschiedenis van het kindje Jezus, dat kwam om mensen met zichzelf én met God te verzoenen. Het is een koningskind en Hij draagt visioenen van een grootse toekomst met zich mee. Het kerstkind is zo het teken van hoop op een betere wereld geworden.
Met kerst zingen of neuriën we kerstliederen. En als we die zingen, dan zijn we net als die kleine trommelaar. Niet ‘wie je lijkt te zijn’ telt dan, maar wat je - ten diepste - graag zou willen worden. Dan ben je gewoon weer een klein meisje of jochie die zijn handen uitstrekt in een poging geluk te vangen. En de ware vrede en geluk vinden we alleen in Christus Jezus. Ten diepste beseffen we dat allemaal. Dat leggen we neer in de woorden die we zingen of aanhoren. Dat zingen we Het Liedje van Verlangen, dat eens werkelijkheid kan worden. Dan klinkt het:
Stille Nacht, Heilige Nacht,
Heil en vree wordt gebracht,
aan een wereld, verloren in schuld.
Gods belofte wordt heerlijk vervuld.
Amen! Gode zij eer.
Amen! Gode zij eer.
Aan een wereld verloren in schuld. Ook dat is onderdeel van het kerstfeest. Misschien moeten we deze keer wat minder het accent op het woord feest leggen en ons eerst voor God verootmoedigen. Laten we daarom onze schuld belijden, opdat Hij ons genadig zij!
Gert A. van de Weerd
