Stille tocht
drs. Theo Visser • 78 - 2002/03 • Uitgave: 9
Als je in Rotterdam woont, merk je veel van de impact van de moord op Pim Fortuyn. Zo'n stille tocht is onvergetelijk. Als je tussen al die 20.000 mensen loopt voel je de impact die hij o de ziel van ons volk heeft gehad. Uit de kluiten gegroeide tieners, die overstuur zijn omdat hij overleden is. Een massaal protest. Een uiting van onbehagen. Maar ook een schreeuw in het niets. Want het is een wonderlijke gewaarwording als om de paar minuten iedereen gewoon begint te klappen. Klappen, waarom eigenlijk? Om uiting te geven aan frustratie? Om waardering te tonen voor Pim? Of omdat je gewoon geen raad met je gevoelens weet er gewoon maar iets uit te gooien?
Toen ik tussen al die mensen liep greep het me geweldig aan. Je merkt al snel dat dit het publiek is, waarvan verreweg de meesten totaal vervreemd zin van onze God. Hebben ze helemaal geen familie meer, die hen iets anders laat zien? En nu is het de held Pim Fortuyn die hun harten veroverd heeft, die vertolkt heeft wat er bij hen leeft. "Nederland zoekt messias", had er boven deze tocht kunnen staan. Waarom zin het geen bijbelgetrouwe christenen die aansluiting vinden bij het volk? Waarom komen de goede ideeën zo vaak uit een niet-christelijke koker? Waarom is het Nico ter Linden, die met veel talent "Het verhaal gaat..." schrijft, waarvan tienduizenden exemplaren van bijbelverhalen bij onkerkelijke mensen terechtkomen? Waar zijn in Nederland de mensen die echt tussen God en het volk instaan?
Ik geloof zeker dat we christenen hebben die het volk vertegenwoordigen bij God. Maar waar zijn de mensen die met tact en gevoeligheid de snaren van de ziel van het volk raken en, als naar hun motieven gevraagd wordt, met overtuiging wijzen op de ene Naam?
Pim Fortuyn, wat een voorbeeld! Voor zijn idealen zette hij alles op het spel, gaf zijn privéleven op en leefde voor één doel. Menig christen kan daaraan een puntje zuigen.
drs. Theo Visser,
voorganger van de International Christian Fellowship te Rotterdam
Toen ik tussen al die mensen liep greep het me geweldig aan. Je merkt al snel dat dit het publiek is, waarvan verreweg de meesten totaal vervreemd zin van onze God. Hebben ze helemaal geen familie meer, die hen iets anders laat zien? En nu is het de held Pim Fortuyn die hun harten veroverd heeft, die vertolkt heeft wat er bij hen leeft. "Nederland zoekt messias", had er boven deze tocht kunnen staan. Waarom zin het geen bijbelgetrouwe christenen die aansluiting vinden bij het volk? Waarom komen de goede ideeën zo vaak uit een niet-christelijke koker? Waarom is het Nico ter Linden, die met veel talent "Het verhaal gaat..." schrijft, waarvan tienduizenden exemplaren van bijbelverhalen bij onkerkelijke mensen terechtkomen? Waar zijn in Nederland de mensen die echt tussen God en het volk instaan?
Ik geloof zeker dat we christenen hebben die het volk vertegenwoordigen bij God. Maar waar zijn de mensen die met tact en gevoeligheid de snaren van de ziel van het volk raken en, als naar hun motieven gevraagd wordt, met overtuiging wijzen op de ene Naam?
Pim Fortuyn, wat een voorbeeld! Voor zijn idealen zette hij alles op het spel, gaf zijn privéleven op en leefde voor één doel. Menig christen kan daaraan een puntje zuigen.
drs. Theo Visser,
voorganger van de International Christian Fellowship te Rotterdam
