Straks breekt Gods kracht door!
Feike ter Velde • 87 - 2011 • Uitgave: 4
Hij werd geboren in Iran, in een christelijk (Armeens) gezin, op 1 januari 1949. Al op heel jonge leeftijd kwam hij tot levend geloof in Jezus Christus. Dat was tijdens een huissamenkomst onder leiding van zijn vader, Seth. Die huissamenkomst groeide uit tot een echte gemeente. Steeds meer mensen werden toegevoegd. De jonge Lazarus deed een belofte aan God om zijn leven geheel in dienst van Hem te stellen. Op 21-jarige leeftijd werd hij aangesteld als oudste in de Gemeente van de Assemblies of God in Teheran. Hij is een echte leider en inspirator voor anderen.
In de tijd van de Sjah van Perzië zat ik vóór mijn 25e jaar al twee keer in de gevangenis, vanwege de prediking van het Evangelie. Samen met mijn vrouw, met wie ik op zesentwintigjarige leeftijd trouwde, mag ik werkzaam zijn in de dienst van God en in de prediking van het heerlijke Evangelie van de Here Jezus Christus. Daarnaast werkte ik gewoon in mijn eigen bedrijf. Mijn bedrijf hield zich bezig met de ontwikkeling van computertechnologie en was in Iran overal bekend. Ik deed grote opdrachten voor de overheid, waaronder de modernisering van het Iraanse luchtcontrolesysteem op de vliegvelden van het land, met zowel computer- als radarsystemen.
In 1988, een maand na het einde van die verschrikkelijke oorlog tussen Iran en Irak, waarbij meer dan een miljoen mensen omkwamen of zeer ernstig gewond raakten, besloten we met ons gezin Iran te verlaten en ons te vestigen in Engeland, waar we sindsdien wonen. Van hieruit, in het vrije Westen, heb ik meer mogelijkheden om in de dienst van God het Evangelie uit te dragen naar Iran, maar ook naar de vele Iraniërs die overal in de wereld wonen. De laatste jaren ben ik vooral bezig om overal in Europa en daarbuiten Iraniërs met het Evangelie te bereiken en ze te ondersteunen bij het starten van een eigen Iraanse kerk ter plaatse. Velen spreken nog niet de taal van het land waarin ze wonen, kunnen meestal niet de weg naar een nationale kerk van dat land vinden, zijn volstrekt vreemd aan de cultuur en dat zijn voor jongbekeerden allemaal struikelblokken om te groeien in hun geloof. God heeft me in het bijzonder geroepen om jonge mensen te trainen en op te leiden om geestelijk en praktisch leiding te kunnen geven aan deze Iraanse kerken. Deze jonge leiders kunnen eventueel later terugkeren naar Iran om de groeiende kerk daar te helpen leiden. Want op een dag zal dat zeker gaan gebeuren. Dan gaat ons land open voor het Evangelie als nooit te voren.
Al meer dan twintig jaar geleden liet God mij de betekenis zien van Paulus’ woorden in 2 Timoteüs 2:2, waar hij deze jonge man zegt om uit te zien naar betrouwbare mensen die bekwaam zijn om ook anderen te onderrichten in datgene wat hij van Paulus onderwezen heeft gekregen. De bediening die ik mocht opzetten vanuit deze visie heet nu 222-Ministries International. In juli 2000 mocht ik leiding geven aan een conferentie met meer dan duizend Iraanse christenen uit tal van landen. Dat was in geen eeuwen daarvoor eerder voorgekomen. Het luidde een nieuwe periode in waarin we onze bediening verder kunnen uitbouwen, vooral ook om mensen wereldwijd en via satelliettelevisie en internet te bereiken, te onderwijzen en op te leiden tot de grote taak die God voor ons heeft.
We maken programma’s in onze taal, het Farsi, die worden uitgezonden naar Iran, maar tevens naar Afghanistan, waar ook het Farsi wordt gesproken en naar heel Europa voor Farsi-sprekende mensen. Het eerste programma werd uitgezonden op 12 september 2002. Toen begon het met vier uur in de week, nu is het vierentwintig uur per dag en zeven dagen in de week. We maakten enorme ontwikkelingen door, allemaal dankzij de grote zegen en bijstand van onze God. Anders was het niet mogelijk geweest. We hebben meer dan vijf miljoen moslims wereldwijd die de programma’s zien.
Mijn grote ideaal is - en mijn dagelijkse activiteiten zijn daarop afgestemd - Iraniërs op te leiden tot geestelijke leiders, die straks naar Iran kunnen terugkeren om daar de Gemeente van Christus te kunnen leiden en daar zelf ook nieuwe gemeentes te kunnen starten. Ook de internetbediening groeit enorm en bereikt honderdduizenden Iraniërs in de hele wereld met het Evangelie. De Here heeft me laten zien, dat straks de grenzen van Iran open zullen gaan en dat er vrijheid van godsdienst in het land zal komen. En dan moeten we klaar zijn voor de grote taak die we dan hebben te doen! Nu heersen de hardvochtige ayatollahs nog met een ijzeren greep over het Iraanse volk. Maar daar zal een einde aan komen. Daarop zijn onze gebeden gericht en profetische visioenen van Iraanse christenen komen steeds neer op de naderende dag van onze bevrijding en van een groot werk van de Heilige Geest in ons land en aan ons volk.
In de laatste twintig jaar zijn er meer mensen in ons land tot Christus gekomen dan in de dertien eeuwen hiervoor. Dat is toch veelzeggend? Stel je eens voor dat straks de grenzen open gaan en zeventig miljoen Iraniërs in vrijheid het Evangelie mogen horen en in vrijheid tot de Here Jezus mogen komen! Geen intimidatie meer, geen vervolging, geen gevangenisstraf en geen martelingen en vernederingen meer! Mensen kunnen dan in vrijheid kiezen, zonder angst. O, wat een dag zal dat zijn en wat gaan onze diepe verlangens en onze innige gebeden daarnaar uit!
Heel ons werk in 222-Ministries is gericht op het klaarmaken van mensen voor die dag. Zij moeten zijn toegerust met de kennis van Gods Woord, met de vaardigheid van de prediking van het Evangelie en met de praktische gereedschappen van het leidinggeven. Ook met kennis van televisie en internet, het maken van programma’s en het bouwen van websites. Alles in dienst van het Evangelie. Want we verwachten dat vanaf die dag de oogst zeer groot zal zijn in ons land. Die verwachting, die we van de Here hebben gekregen, is tevens onze inspiratiebron.
Nu hebben we in onze tv-programma’s en internet informatie ook een groot aantal dagelijkse nieuwsberichten voor onze bevolking in en buiten Iran. Want mensen moeten weten wat de ontwikkelingen zijn in ons land. Ze worden meestal leugenachtig voorgelicht. Jonge mensen worden op het verkeerde been gezet en misleid. Daarom moeten ze horen wat de waarheid en wat de hoop is voor de toekomst van ons land en voor henzelf. Ook de ondergrondse kerk in Iran wordt op deze manier gevoed met kennis van wat er in de wereld en in ons land gebeurt, maar ook met kennis van het Woord van God. Zij die in het geheim moeten samenkomen - en dat zijn er heel veel in Iran - krijgen zo toch de nodige opleiding. Er zijn ook programma’s speciaal voor kinderen en jeugd om ook hen toe te rusten met de kennis van Gods Woord en ook met wat er nu gebeurt en wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren in ons land.
De afgelopen Kerstdagen is van meer dan zeventig christenen bekend dat ze zijn gearresteerd en weggevoerd naar gevangenissen. Ze werden ondervraagd, bedreigd, hardvochtig behandeld en vernederd. En dan nog de mensen van wie dat niet bekend is geworden. Juist zij vragen ons gebed om kracht te krijgen tot volharding in alle moeilijkheden. Eén van hen stuurde een bericht de wereld in via internet met de volgende boodschap: “Bid dat ze de tegenwoordigheid van de Here Jezus mogen ervaren en de kracht van de Heilige Geest in de gevangeniscel. Bid dat ze bovennatuurlijke kracht mogen ontvangen om vol te houden in deze grote beproevingen. Bid ook dat ze stralende getuigen mogen zijn voor hun ondervragers en hun medegevangenen. Bid voor hun gezondheid. Bid ook voor de ouders die soms van hun baby’s werden gescheiden, terwijl de moeder borstvoeding geeft. Het is allemaal ongelofelijk moeilijk. Breng hen daarom voor Gods troon, u die in vrijheid leeft! Dank u wel!”
Als we deze dingen horen en lezen, dan worden we krachtig aangespoord in onze bediening. Ik weet zeker dat onze God in de hemel het zal horen en de grote dag van onze vrijheid zal aanbreken als Zijn kracht in Iran zal doorbreken en de kracht van Zijn Woord, het Evangelie van Jezus Christus, ons volk massaal zal bereiken.
Feike ter Velde
In de tijd van de Sjah van Perzië zat ik vóór mijn 25e jaar al twee keer in de gevangenis, vanwege de prediking van het Evangelie. Samen met mijn vrouw, met wie ik op zesentwintigjarige leeftijd trouwde, mag ik werkzaam zijn in de dienst van God en in de prediking van het heerlijke Evangelie van de Here Jezus Christus. Daarnaast werkte ik gewoon in mijn eigen bedrijf. Mijn bedrijf hield zich bezig met de ontwikkeling van computertechnologie en was in Iran overal bekend. Ik deed grote opdrachten voor de overheid, waaronder de modernisering van het Iraanse luchtcontrolesysteem op de vliegvelden van het land, met zowel computer- als radarsystemen.
In 1988, een maand na het einde van die verschrikkelijke oorlog tussen Iran en Irak, waarbij meer dan een miljoen mensen omkwamen of zeer ernstig gewond raakten, besloten we met ons gezin Iran te verlaten en ons te vestigen in Engeland, waar we sindsdien wonen. Van hieruit, in het vrije Westen, heb ik meer mogelijkheden om in de dienst van God het Evangelie uit te dragen naar Iran, maar ook naar de vele Iraniërs die overal in de wereld wonen. De laatste jaren ben ik vooral bezig om overal in Europa en daarbuiten Iraniërs met het Evangelie te bereiken en ze te ondersteunen bij het starten van een eigen Iraanse kerk ter plaatse. Velen spreken nog niet de taal van het land waarin ze wonen, kunnen meestal niet de weg naar een nationale kerk van dat land vinden, zijn volstrekt vreemd aan de cultuur en dat zijn voor jongbekeerden allemaal struikelblokken om te groeien in hun geloof. God heeft me in het bijzonder geroepen om jonge mensen te trainen en op te leiden om geestelijk en praktisch leiding te kunnen geven aan deze Iraanse kerken. Deze jonge leiders kunnen eventueel later terugkeren naar Iran om de groeiende kerk daar te helpen leiden. Want op een dag zal dat zeker gaan gebeuren. Dan gaat ons land open voor het Evangelie als nooit te voren.
Al meer dan twintig jaar geleden liet God mij de betekenis zien van Paulus’ woorden in 2 Timoteüs 2:2, waar hij deze jonge man zegt om uit te zien naar betrouwbare mensen die bekwaam zijn om ook anderen te onderrichten in datgene wat hij van Paulus onderwezen heeft gekregen. De bediening die ik mocht opzetten vanuit deze visie heet nu 222-Ministries International. In juli 2000 mocht ik leiding geven aan een conferentie met meer dan duizend Iraanse christenen uit tal van landen. Dat was in geen eeuwen daarvoor eerder voorgekomen. Het luidde een nieuwe periode in waarin we onze bediening verder kunnen uitbouwen, vooral ook om mensen wereldwijd en via satelliettelevisie en internet te bereiken, te onderwijzen en op te leiden tot de grote taak die God voor ons heeft.
We maken programma’s in onze taal, het Farsi, die worden uitgezonden naar Iran, maar tevens naar Afghanistan, waar ook het Farsi wordt gesproken en naar heel Europa voor Farsi-sprekende mensen. Het eerste programma werd uitgezonden op 12 september 2002. Toen begon het met vier uur in de week, nu is het vierentwintig uur per dag en zeven dagen in de week. We maakten enorme ontwikkelingen door, allemaal dankzij de grote zegen en bijstand van onze God. Anders was het niet mogelijk geweest. We hebben meer dan vijf miljoen moslims wereldwijd die de programma’s zien.
Mijn grote ideaal is - en mijn dagelijkse activiteiten zijn daarop afgestemd - Iraniërs op te leiden tot geestelijke leiders, die straks naar Iran kunnen terugkeren om daar de Gemeente van Christus te kunnen leiden en daar zelf ook nieuwe gemeentes te kunnen starten. Ook de internetbediening groeit enorm en bereikt honderdduizenden Iraniërs in de hele wereld met het Evangelie. De Here heeft me laten zien, dat straks de grenzen van Iran open zullen gaan en dat er vrijheid van godsdienst in het land zal komen. En dan moeten we klaar zijn voor de grote taak die we dan hebben te doen! Nu heersen de hardvochtige ayatollahs nog met een ijzeren greep over het Iraanse volk. Maar daar zal een einde aan komen. Daarop zijn onze gebeden gericht en profetische visioenen van Iraanse christenen komen steeds neer op de naderende dag van onze bevrijding en van een groot werk van de Heilige Geest in ons land en aan ons volk.
In de laatste twintig jaar zijn er meer mensen in ons land tot Christus gekomen dan in de dertien eeuwen hiervoor. Dat is toch veelzeggend? Stel je eens voor dat straks de grenzen open gaan en zeventig miljoen Iraniërs in vrijheid het Evangelie mogen horen en in vrijheid tot de Here Jezus mogen komen! Geen intimidatie meer, geen vervolging, geen gevangenisstraf en geen martelingen en vernederingen meer! Mensen kunnen dan in vrijheid kiezen, zonder angst. O, wat een dag zal dat zijn en wat gaan onze diepe verlangens en onze innige gebeden daarnaar uit!
Heel ons werk in 222-Ministries is gericht op het klaarmaken van mensen voor die dag. Zij moeten zijn toegerust met de kennis van Gods Woord, met de vaardigheid van de prediking van het Evangelie en met de praktische gereedschappen van het leidinggeven. Ook met kennis van televisie en internet, het maken van programma’s en het bouwen van websites. Alles in dienst van het Evangelie. Want we verwachten dat vanaf die dag de oogst zeer groot zal zijn in ons land. Die verwachting, die we van de Here hebben gekregen, is tevens onze inspiratiebron.
Nu hebben we in onze tv-programma’s en internet informatie ook een groot aantal dagelijkse nieuwsberichten voor onze bevolking in en buiten Iran. Want mensen moeten weten wat de ontwikkelingen zijn in ons land. Ze worden meestal leugenachtig voorgelicht. Jonge mensen worden op het verkeerde been gezet en misleid. Daarom moeten ze horen wat de waarheid en wat de hoop is voor de toekomst van ons land en voor henzelf. Ook de ondergrondse kerk in Iran wordt op deze manier gevoed met kennis van wat er in de wereld en in ons land gebeurt, maar ook met kennis van het Woord van God. Zij die in het geheim moeten samenkomen - en dat zijn er heel veel in Iran - krijgen zo toch de nodige opleiding. Er zijn ook programma’s speciaal voor kinderen en jeugd om ook hen toe te rusten met de kennis van Gods Woord en ook met wat er nu gebeurt en wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren in ons land.
De afgelopen Kerstdagen is van meer dan zeventig christenen bekend dat ze zijn gearresteerd en weggevoerd naar gevangenissen. Ze werden ondervraagd, bedreigd, hardvochtig behandeld en vernederd. En dan nog de mensen van wie dat niet bekend is geworden. Juist zij vragen ons gebed om kracht te krijgen tot volharding in alle moeilijkheden. Eén van hen stuurde een bericht de wereld in via internet met de volgende boodschap: “Bid dat ze de tegenwoordigheid van de Here Jezus mogen ervaren en de kracht van de Heilige Geest in de gevangeniscel. Bid dat ze bovennatuurlijke kracht mogen ontvangen om vol te houden in deze grote beproevingen. Bid ook dat ze stralende getuigen mogen zijn voor hun ondervragers en hun medegevangenen. Bid voor hun gezondheid. Bid ook voor de ouders die soms van hun baby’s werden gescheiden, terwijl de moeder borstvoeding geeft. Het is allemaal ongelofelijk moeilijk. Breng hen daarom voor Gods troon, u die in vrijheid leeft! Dank u wel!”
Als we deze dingen horen en lezen, dan worden we krachtig aangespoord in onze bediening. Ik weet zeker dat onze God in de hemel het zal horen en de grote dag van onze vrijheid zal aanbreken als Zijn kracht in Iran zal doorbreken en de kracht van Zijn Woord, het Evangelie van Jezus Christus, ons volk massaal zal bereiken.
Feike ter Velde
