Terug naar de leer!
ds. Oscar Lohuis • 83 - 2007 • Uitgave: 6
Terug naar de leer!
Velen hebben de afgelopen tientallen jaren de kerk de rug toegekeerd. Welke oprechte christen in ons land lijdt er niet onder, dat er zoveel kerken in bezoekersaantal zo gigantisch achteruit zijn gegaan en dat dat nog steeds doorgaat? Als Bijbelgetrouwe christenen bidden we dat het tij mag gaan keren en dat de Here een herleving zal schenken. Wat is daar nou voor nodig? Uiteindelijk is het alleen de Here God Zelf die hierover beslist en kan alleen Hij het geven. En toch moeten wij ook onszelf onderzoeken en ons de vraag stellen: wat kunnen wij doen opdat de kracht van God weer in ons midden openbaar kan worden?
Paulus zegt dat het evangelie de kracht van God is (Rom. 1:16). Daarin ligt een antwoord op onze vraag. Het is de boodschap van het evangelie die de kracht van God bevat. Daarin gaat het om de inhoud. Het is de gezonde leer (2Tim. 4:3) waar de Here Zijn kracht aan verleent. Eigenlijk is het heel eenvoudig: wanneer mensen het evangelie horen, kúnnen ze tot geloof komen en zúllen er mensen tot geloof komen. Het geloof is uit het horen. Daarbij moet dan wel gezegd worden dat het belangrijk is dat de werkelijke inhoud, betekenis en diepte van het evangelie, naar voren wordt gebracht.
In ons zoeken naar herleving van het christendom in ons land, moeten we ons juist niet gaan aanpassen aan de omliggende cultuur. Die cultuur wordt momenteel bepaald door beleving. Ook leven we in een showcultuur, waarin uiterlijk en bijvoorbeeld de X-factor, iemands persoonlijke uitstraling allesbepalend lijken te zijn. Zelfs in de politiek zien we dat vooral de mensen die mediageniek zijn succes hebben, terwijl er veel minder over de inhoud van hun denkbeelden gesproken wordt dan vroeger. We moeten niet toegeven aan de verleiding dat we ons in onze kerkdiensten ook in de richting van de showbusiness gaan begeven. Daarmee bedoel ik, dat we de insteek nemen om het voor de bezoekers vooral prettig en vermakend te laten zijn. Uiteindelijk zullen we daarmee nooit de wereld bereiken, omdat, als het gaat om wat er op het podium gebeurt, de wereld het altijd beter zal kunnen doen dan wij.
Wanneer wij de brieven van Paulus lezen, dan begint hij altijd over de betekenis van Jezus leven, dood en opstanding. De leer staat voorop. Eerst wordt er beschreven wat God voor ons heeft gedaan in Christus, pas daarna volgt het christelijke leven. Eerst de beschrijvende wijs en daarna pas de gebiedende wijs. Wat is het dat mensenlevens werkelijk verandert? Het is de boodschap van God. Hoe gaat dat in zijn werk? Mensen horen het, het verstand wordt bereikt. Daar begint het mee. Wanneer mensen het verstandelijk gaan inzien, dan raakt dat het hart. En wanneer hoofd en hart zijn verlicht met de waarheid (de Heilige Geest is de Geest der waarheid), dan wordt de wil bewogen om zich over te geven aan Jezus Christus als Verlosser en Heer. Het evangelie zelf is krachtig genoeg om gelovigen te vernieuwen en ongelovigen tot bekering te doen komen.
In de evangelische beweging is mijns inziens een nieuwe heroriëntatie nodig op de plaats die we toekennen aan de prediking, de theologie en Bijbels onderwijs. Vragen die daarmee samenhangen zijn: Komt het Woord van God genoeg aan het woord in onze diensten? Hoeveel tijd geven we de voorganger voor de prediking? Wat verwachten we vooral van de predikant of voorganger van de gemeente? Maar ook: staan we genoeg stil bij de inhoud van de liederen die we zingen? Zijn onze liederen rijk aan Bijbelse, theologische inhoud? Komt het ware evangelie naar voren in onze samenkomsten? Is er honger naar meer kennis van God, verlangen naar meer inzicht in de rijkdom van de genade van God?
Onlangs mocht ik voor de eerste keer een weekendconferentie verzorgen in een plaatselijke gemeente. In drie afzonderlijke samenkomsten was er volop tijd om het Woord met elkaar te openen rondom een centraal thema. Zowel voor de gemeente als voor mijzelf was het een verkwikking dit te doen. Wat zo goed was, was ook gewoon dat we er rustig de tijd voor hadden. In Engeland en Amerika is het heel gewoon om één of twee keer per jaar een gemeenteconferentie te houden waarin er extra tijd is voor het Woord van God. Het werkt ook nog heel samenbindend voor de gemeente.
Laat ons vooral stil blijven staan bij de gezonde leer. De Geest en het Woord zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Oscar Lohuis
Reacties: oscar.lohuis@solcon.nl
Velen hebben de afgelopen tientallen jaren de kerk de rug toegekeerd. Welke oprechte christen in ons land lijdt er niet onder, dat er zoveel kerken in bezoekersaantal zo gigantisch achteruit zijn gegaan en dat dat nog steeds doorgaat? Als Bijbelgetrouwe christenen bidden we dat het tij mag gaan keren en dat de Here een herleving zal schenken. Wat is daar nou voor nodig? Uiteindelijk is het alleen de Here God Zelf die hierover beslist en kan alleen Hij het geven. En toch moeten wij ook onszelf onderzoeken en ons de vraag stellen: wat kunnen wij doen opdat de kracht van God weer in ons midden openbaar kan worden?
Paulus zegt dat het evangelie de kracht van God is (Rom. 1:16). Daarin ligt een antwoord op onze vraag. Het is de boodschap van het evangelie die de kracht van God bevat. Daarin gaat het om de inhoud. Het is de gezonde leer (2Tim. 4:3) waar de Here Zijn kracht aan verleent. Eigenlijk is het heel eenvoudig: wanneer mensen het evangelie horen, kúnnen ze tot geloof komen en zúllen er mensen tot geloof komen. Het geloof is uit het horen. Daarbij moet dan wel gezegd worden dat het belangrijk is dat de werkelijke inhoud, betekenis en diepte van het evangelie, naar voren wordt gebracht.
In ons zoeken naar herleving van het christendom in ons land, moeten we ons juist niet gaan aanpassen aan de omliggende cultuur. Die cultuur wordt momenteel bepaald door beleving. Ook leven we in een showcultuur, waarin uiterlijk en bijvoorbeeld de X-factor, iemands persoonlijke uitstraling allesbepalend lijken te zijn. Zelfs in de politiek zien we dat vooral de mensen die mediageniek zijn succes hebben, terwijl er veel minder over de inhoud van hun denkbeelden gesproken wordt dan vroeger. We moeten niet toegeven aan de verleiding dat we ons in onze kerkdiensten ook in de richting van de showbusiness gaan begeven. Daarmee bedoel ik, dat we de insteek nemen om het voor de bezoekers vooral prettig en vermakend te laten zijn. Uiteindelijk zullen we daarmee nooit de wereld bereiken, omdat, als het gaat om wat er op het podium gebeurt, de wereld het altijd beter zal kunnen doen dan wij.
Wanneer wij de brieven van Paulus lezen, dan begint hij altijd over de betekenis van Jezus leven, dood en opstanding. De leer staat voorop. Eerst wordt er beschreven wat God voor ons heeft gedaan in Christus, pas daarna volgt het christelijke leven. Eerst de beschrijvende wijs en daarna pas de gebiedende wijs. Wat is het dat mensenlevens werkelijk verandert? Het is de boodschap van God. Hoe gaat dat in zijn werk? Mensen horen het, het verstand wordt bereikt. Daar begint het mee. Wanneer mensen het verstandelijk gaan inzien, dan raakt dat het hart. En wanneer hoofd en hart zijn verlicht met de waarheid (de Heilige Geest is de Geest der waarheid), dan wordt de wil bewogen om zich over te geven aan Jezus Christus als Verlosser en Heer. Het evangelie zelf is krachtig genoeg om gelovigen te vernieuwen en ongelovigen tot bekering te doen komen.
In de evangelische beweging is mijns inziens een nieuwe heroriëntatie nodig op de plaats die we toekennen aan de prediking, de theologie en Bijbels onderwijs. Vragen die daarmee samenhangen zijn: Komt het Woord van God genoeg aan het woord in onze diensten? Hoeveel tijd geven we de voorganger voor de prediking? Wat verwachten we vooral van de predikant of voorganger van de gemeente? Maar ook: staan we genoeg stil bij de inhoud van de liederen die we zingen? Zijn onze liederen rijk aan Bijbelse, theologische inhoud? Komt het ware evangelie naar voren in onze samenkomsten? Is er honger naar meer kennis van God, verlangen naar meer inzicht in de rijkdom van de genade van God?
Onlangs mocht ik voor de eerste keer een weekendconferentie verzorgen in een plaatselijke gemeente. In drie afzonderlijke samenkomsten was er volop tijd om het Woord met elkaar te openen rondom een centraal thema. Zowel voor de gemeente als voor mijzelf was het een verkwikking dit te doen. Wat zo goed was, was ook gewoon dat we er rustig de tijd voor hadden. In Engeland en Amerika is het heel gewoon om één of twee keer per jaar een gemeenteconferentie te houden waarin er extra tijd is voor het Woord van God. Het werkt ook nog heel samenbindend voor de gemeente.
Laat ons vooral stil blijven staan bij de gezonde leer. De Geest en het Woord zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Oscar Lohuis
Reacties: oscar.lohuis@solcon.nl
