Vader, vergeef!
Marianne Glashouwer-van der Lugt • 80 - 2004/05 • Uitgave: 25
Vader, vergeef!
In de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche in Berlijn viel mijn oog op een eenvoudig kruis. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het bestond uit grote spijkers. Op de plaquette erbij stond vermeld dat dit kruis gemaakt was van nagels uit de kathedraal van Coventry, die op 14 november 1940 verwoest werd, door Duitse bommenwerpers.
Op die fatale dag in 1940 lachte men in Berlijn. Göring pochte dat ze alle Engelse steden zouden vernietigen, zoals ze dat gedaan hadden met Coventry. Maar de bisschop van de Kathedraal van Coventry, Dick Howard, stond een maand later temidden van de puinhopen van zijn kerk voor de radiomicrofoon en zei in zijn Kersttoespraak: "Het valt ons heel zwaar, maar wij christenen zeggen nee tegen vergelding en ja tegen vergeving.
Dat was in die tijd een ongewone en moedige uitspraak en deze werd hem dan ook niet door iedereen in dank afgenomen. Natuurlijk was de eerste reactie dat men vergelding wilde voor deze afschuwelijke daad! Maar deze Engelse geestelijke hield vol: "Als de oorlog afgelopen is, dan zullen we met hen, die nu onze vijanden zijn, een menslievender en christelijker wereld bouwen".
Na de oorlog werd een gedenksteen opgericht bij de ruïne van de kerk, die nooit herbouwd is. Daarop liet de bisschop de woorden Vader vergeef graveren. Niet Vader vergeef hen, de Duitsers, de vijand, maar "allen", want "allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods en worden om niet gerechtvaardigd, door de verlossing van Jezus Christus" (Romeinen 3:23).
Na het bombardement vond men in de puinhopen van de kerk handgesmede nagels, die in de 13e en 14e eeuw gebuikt waren om de St. Michaelsabdij te bouwen. Kleine nagels en grote spijkers uit de dakbalken. Wie op de gedachte kwam om ze te verzamelen en er kruizen van te maken, is niet meer bekend. Maar deze nagels werden het symbool van het wereldwijde verzoeningswerk dat uitgaat van de Kathedraal van Coventry.
Al in 1944 de oorlog was nog niet eens afgelopen werd Stalingrad de eerste zustergemeente van Coventry. In vele steden werden Kruisnagelgemeenschappen opgericht. Deze vriendschappen overleefden zelfs de Koude Oorlog en in 1992 werden er in Wolgograd ( het vroegere Stalingrad) levensmiddelen uit Coventry uitgedeeld aan de allerarmsten.
Ook Berlijn is zon zustergemeente. Daar vond ik het eenvoudige nagelkruis in de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het verhaal achter dit nagelkruis ontroert diep. Als christenen in Coventry in staat waren om hun vijand deze afschuwelijke daad te vergeven, zouden wij dan ook niet kunnen vergeven wat anderen ons hebben aangedaan? Dit nagelkruis is een oproep aan ons allemaal. Om in vergevingsgezindheid en liefde met elkaar om te gaan. Hoe moeilijk dat soms ook is!
Ik moet hierbij ook denken aan het getuigenis van Corrie ten Boom. Vanwege haar verzet in de Tweede Wereldoorlog en omdat ze Joodse mensen liet onderduiken in een speciale schuilplaats in haar slaapkamer, werd zij opgepakt door de Duitsers. Corrie en haar zus Betsie kwamen terecht in het concentratiekamp voor vrouwen Ravensbrück. Betsie overleeft de ellende die ze daar te verduren kregen niet. Corrie wel en zij trekt na de oorlog door tal van landen om de boodschap van Gods liefde en verzoening te brengen. Maar ook voor haar is het moeilijk om haar vroegere beulen te vergeven. Totdat zij een spreekbeurt in Duitsland moet vervullen. Na afloop komt er een man naar toe en zegt:Ik ben bewaker geweest in Ravensbrück. Ik heb ingezien hoe erg ik gezondigd heb en ik heb God om vergeving gevraagd. Hij heeft me vergeven, kun jij het ook? Hij steekt haar zijn hand toe. Alles in Corrie komt in opstand. Ze kán deze man niet vergeven. Toch weet ze dat God dat van haar vraagt. Ze moet denken aan de woorden van de Here Jezus: Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet
vergeven (Mattheus 6:14 en 15). Hoewel ze innerlijk in opstand komt, steekt ze toch in gehoorzaamheid aan God haar hand uit. Op datzelfde ogenblik ervaart ze dat Gods liefde en vergeving door haar heen stromen en kan ze deze voormalige bewaker van harte vergeven. Een wonder van God! Zo wil de Here ook ons helpen om anderen te vergeven, als wij het van Hem verwachten en op Zijn kracht vertrouwen.
In Coventry is naast de ruïne van de kerk een nieuwe kathedraal gebouwd. Maar nog steeds worden er kruizen gemaakt van de nagels van de verwoeste kathedraal van Coventry. Nog steeds deelt canon Andrew White deze kruizen uit aan mensen over de hele wereld. Als een teken van Gods liefde voor verloren zondaren en als gebaar van verzoening. Nog elke vrijdagmiddag wordt er in de oude ruïne van de kerk, in de open lucht, een gebedsdienst gehouden:
Allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods. Daarom bidden wij:
VADER VERGEEF
De haat die de volken uit elkaar drijft
VADER VERGEEF
De hebzucht die ons verleidt om mensen uit te buiten en de aarde te verwoesten
VADER VERGEEF
De jaloezie op het welzijn en geluk van anderen
VADER VERGEEF
Onze onverschilligheid tegenover gevangenen en vluchtelingen
VADER VERGEEF
De begeerte die ons verleidt tot seksueel misbruik van onze medemensen
VADER VERGEEF
De hoogmoed die ons verleidt op onszelf te vertrouwen en niet op God.
Weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft (Efeziërs 4:32). Laten we zo elkaar tegemoet treden. Hij helpt ons!
Marianne Glashouwer-van der Lugt
In de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche in Berlijn viel mijn oog op een eenvoudig kruis. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het bestond uit grote spijkers. Op de plaquette erbij stond vermeld dat dit kruis gemaakt was van nagels uit de kathedraal van Coventry, die op 14 november 1940 verwoest werd, door Duitse bommenwerpers.
Op die fatale dag in 1940 lachte men in Berlijn. Göring pochte dat ze alle Engelse steden zouden vernietigen, zoals ze dat gedaan hadden met Coventry. Maar de bisschop van de Kathedraal van Coventry, Dick Howard, stond een maand later temidden van de puinhopen van zijn kerk voor de radiomicrofoon en zei in zijn Kersttoespraak: "Het valt ons heel zwaar, maar wij christenen zeggen nee tegen vergelding en ja tegen vergeving.
Dat was in die tijd een ongewone en moedige uitspraak en deze werd hem dan ook niet door iedereen in dank afgenomen. Natuurlijk was de eerste reactie dat men vergelding wilde voor deze afschuwelijke daad! Maar deze Engelse geestelijke hield vol: "Als de oorlog afgelopen is, dan zullen we met hen, die nu onze vijanden zijn, een menslievender en christelijker wereld bouwen".
Na de oorlog werd een gedenksteen opgericht bij de ruïne van de kerk, die nooit herbouwd is. Daarop liet de bisschop de woorden Vader vergeef graveren. Niet Vader vergeef hen, de Duitsers, de vijand, maar "allen", want "allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods en worden om niet gerechtvaardigd, door de verlossing van Jezus Christus" (Romeinen 3:23).
Na het bombardement vond men in de puinhopen van de kerk handgesmede nagels, die in de 13e en 14e eeuw gebuikt waren om de St. Michaelsabdij te bouwen. Kleine nagels en grote spijkers uit de dakbalken. Wie op de gedachte kwam om ze te verzamelen en er kruizen van te maken, is niet meer bekend. Maar deze nagels werden het symbool van het wereldwijde verzoeningswerk dat uitgaat van de Kathedraal van Coventry.
Al in 1944 de oorlog was nog niet eens afgelopen werd Stalingrad de eerste zustergemeente van Coventry. In vele steden werden Kruisnagelgemeenschappen opgericht. Deze vriendschappen overleefden zelfs de Koude Oorlog en in 1992 werden er in Wolgograd ( het vroegere Stalingrad) levensmiddelen uit Coventry uitgedeeld aan de allerarmsten.
Ook Berlijn is zon zustergemeente. Daar vond ik het eenvoudige nagelkruis in de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche. Het verhaal achter dit nagelkruis ontroert diep. Als christenen in Coventry in staat waren om hun vijand deze afschuwelijke daad te vergeven, zouden wij dan ook niet kunnen vergeven wat anderen ons hebben aangedaan? Dit nagelkruis is een oproep aan ons allemaal. Om in vergevingsgezindheid en liefde met elkaar om te gaan. Hoe moeilijk dat soms ook is!
Ik moet hierbij ook denken aan het getuigenis van Corrie ten Boom. Vanwege haar verzet in de Tweede Wereldoorlog en omdat ze Joodse mensen liet onderduiken in een speciale schuilplaats in haar slaapkamer, werd zij opgepakt door de Duitsers. Corrie en haar zus Betsie kwamen terecht in het concentratiekamp voor vrouwen Ravensbrück. Betsie overleeft de ellende die ze daar te verduren kregen niet. Corrie wel en zij trekt na de oorlog door tal van landen om de boodschap van Gods liefde en verzoening te brengen. Maar ook voor haar is het moeilijk om haar vroegere beulen te vergeven. Totdat zij een spreekbeurt in Duitsland moet vervullen. Na afloop komt er een man naar toe en zegt:Ik ben bewaker geweest in Ravensbrück. Ik heb ingezien hoe erg ik gezondigd heb en ik heb God om vergeving gevraagd. Hij heeft me vergeven, kun jij het ook? Hij steekt haar zijn hand toe. Alles in Corrie komt in opstand. Ze kán deze man niet vergeven. Toch weet ze dat God dat van haar vraagt. Ze moet denken aan de woorden van de Here Jezus: Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet
vergeven (Mattheus 6:14 en 15). Hoewel ze innerlijk in opstand komt, steekt ze toch in gehoorzaamheid aan God haar hand uit. Op datzelfde ogenblik ervaart ze dat Gods liefde en vergeving door haar heen stromen en kan ze deze voormalige bewaker van harte vergeven. Een wonder van God! Zo wil de Here ook ons helpen om anderen te vergeven, als wij het van Hem verwachten en op Zijn kracht vertrouwen.
In Coventry is naast de ruïne van de kerk een nieuwe kathedraal gebouwd. Maar nog steeds worden er kruizen gemaakt van de nagels van de verwoeste kathedraal van Coventry. Nog steeds deelt canon Andrew White deze kruizen uit aan mensen over de hele wereld. Als een teken van Gods liefde voor verloren zondaren en als gebaar van verzoening. Nog elke vrijdagmiddag wordt er in de oude ruïne van de kerk, in de open lucht, een gebedsdienst gehouden:
Allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods. Daarom bidden wij:
VADER VERGEEF
De haat die de volken uit elkaar drijft
VADER VERGEEF
De hebzucht die ons verleidt om mensen uit te buiten en de aarde te verwoesten
VADER VERGEEF
De jaloezie op het welzijn en geluk van anderen
VADER VERGEEF
Onze onverschilligheid tegenover gevangenen en vluchtelingen
VADER VERGEEF
De begeerte die ons verleidt tot seksueel misbruik van onze medemensen
VADER VERGEEF
De hoogmoed die ons verleidt op onszelf te vertrouwen en niet op God.
Weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft (Efeziërs 4:32). Laten we zo elkaar tegemoet treden. Hij helpt ons!
Marianne Glashouwer-van der Lugt
