Van de redactie - jrg. 78-09
Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 9
Er staan grote dingen op het spel als het gaat om de heilige Schrift – de Bijbel. We kunnen zo maar verstrikt raken in de tentakels van de tijdgeest, zoals dat zo vaak in de kerkgeschiedenis is gebeurd. Zo werd er enkele jaren geleden een conferentie gehouden onder de titel: "De kloof'. Vooraanstaande christenen, evangelisch en reformatorisch, verklaarden, dat de kloof tussen geloof en ongeloof groter is geworden, dat er geen plaats meer is voor de 'absolute claim van de Bijbel' en dat we nu in andere tijden leven, namelijk de 'postmoderne tijd'. Samengevat: we weten het zelf ook allemaal niet meer zo zeker. Academische beschouwingen in orthodoxe terminologie moesten ons ervan overtuigen dat de 'absolute waarheid' niet meer bestaat en zeker geen ingang meer vindt in onze cultuur.
De Amerikaan, dr. Francis Schaeffer, bracht dit tientallen jaren eerder al onder woorden o.a. in zijn boek 'De God die leeft' ('The God Who's There'- 1968). Hij begint zijn boek met: "De tegenwoordige breuk tussen de generaties is vrijwel geheel het gevolg van een verandering in opvatting omtrent het begrip 'waarheid' ". Orthodoxe en evangelische christenen hebben dit nu ook ontdekt binnen de eigen achterban: 'Het is het einde van de grote verhalen en de absolute zekerheden' zo werd de slogan. Dit was echter in de SoW-kerken al in de jaren '60 en '70 in zwang: de twijfel als het hoogste goed. Wie nog beweert 'vast en zeker' te zijn in zijn geloof, hij die stellingen betrekt om dat geloof te verdedigen, die 'blaast te hoog van de toren' en valt er buiten. Geloofszekerheid wordt verdacht gemaakt en tot 'jouw eigen standpunt' verklaard, zodat men het te lijf kan gaan. Wat een betovering door de tijdgeest!
Het bijbelse geloof is echter in alle tijden van de geschiedenis aangevallen en moest altijd verdedigd worden. Die geloofsverdediging - de 'apologetiek' - heeft in de kerkgeschiedenis altijd twee kanten gekend. Ten eerste: een heldere verantwoording tegenover de aanvallen door de tijdgeest, m.a.w. men moet in staat zijn de juiste antwoorden te geven op de kritische vragen. Ten tweede: de krachtige verkondiging van het geloof, in de kracht van de Schrift zelf en door de Geest. Men moet de geestelijke, zowel als de rationele argumenten van het geloof helder kunnen verwoorden, vooral ook naar de volgende generatie toe. Hebben we dat niet grotendeels in de kerk, de school en het gezin verloren zien gaan in onze tijd, waardoor veel kinderen van christenen het geloof vaarwel hebben gezegd? De tijdgeest - de geest van deze wereld - werd sterker dan de Geest van het geloof.
We moeten niet schromen het geloof te verkondigen, ook buiten de muren van de kerk. De kerkdeuren van de oude kerk in het midden van het dorp moeten niet alleen op zondag, maar vooral ook op zaterdag openstaan. Vanuit die open kerk moet men uitgaan, de straat op, de markt op, en mensen uitnodigen tot het heil van Christus. Dat moet in heldere taal gebeuren en met volle overtuiging. Daar zouden wisselende groepen kerkleden aan moeten deelnemen. De predikant zou de mensen van zijn kerk hiervoor moeten toerusten. De Here Jezus zelf, de discipelen en Paulus gingen immers allemaal de straat op om de mensen te bereiken. Mensen, die in de greep van zonde en dood zijn, moeten horen dat er één naam is gegeven onder de hemel, waardoor we behouden kunnen worden. De waarheid van de Bijbel moet helder worden uitgelegd zodat ze wordt begrepen. God heeft de wereld nog steeds lief.
Als de kerk deze taak vandaag weer op zich zou nemen dan zou ze weer groeien en bloeien, omdat de Heilige Geest zich verbindt aan een kerk, die in gehoorzaamheid uitgaat de wereld in. Dan hebben we geen tijd en geen zin meer voor intellectueel gebeuzel over het al of niet betrouwbaar zijn van de Schrift. Dan zien we de waarheid van de Schrift werkelijkheid worden in mensen die zich bekeren tot de Here.
Met ons blad willen we voor de waarheid van Gods Woord staan en die waarheid verkondigen in deze tijd... onverkort en actueel!
Namens de redactie
FtV
De Amerikaan, dr. Francis Schaeffer, bracht dit tientallen jaren eerder al onder woorden o.a. in zijn boek 'De God die leeft' ('The God Who's There'- 1968). Hij begint zijn boek met: "De tegenwoordige breuk tussen de generaties is vrijwel geheel het gevolg van een verandering in opvatting omtrent het begrip 'waarheid' ". Orthodoxe en evangelische christenen hebben dit nu ook ontdekt binnen de eigen achterban: 'Het is het einde van de grote verhalen en de absolute zekerheden' zo werd de slogan. Dit was echter in de SoW-kerken al in de jaren '60 en '70 in zwang: de twijfel als het hoogste goed. Wie nog beweert 'vast en zeker' te zijn in zijn geloof, hij die stellingen betrekt om dat geloof te verdedigen, die 'blaast te hoog van de toren' en valt er buiten. Geloofszekerheid wordt verdacht gemaakt en tot 'jouw eigen standpunt' verklaard, zodat men het te lijf kan gaan. Wat een betovering door de tijdgeest!
Het bijbelse geloof is echter in alle tijden van de geschiedenis aangevallen en moest altijd verdedigd worden. Die geloofsverdediging - de 'apologetiek' - heeft in de kerkgeschiedenis altijd twee kanten gekend. Ten eerste: een heldere verantwoording tegenover de aanvallen door de tijdgeest, m.a.w. men moet in staat zijn de juiste antwoorden te geven op de kritische vragen. Ten tweede: de krachtige verkondiging van het geloof, in de kracht van de Schrift zelf en door de Geest. Men moet de geestelijke, zowel als de rationele argumenten van het geloof helder kunnen verwoorden, vooral ook naar de volgende generatie toe. Hebben we dat niet grotendeels in de kerk, de school en het gezin verloren zien gaan in onze tijd, waardoor veel kinderen van christenen het geloof vaarwel hebben gezegd? De tijdgeest - de geest van deze wereld - werd sterker dan de Geest van het geloof.
We moeten niet schromen het geloof te verkondigen, ook buiten de muren van de kerk. De kerkdeuren van de oude kerk in het midden van het dorp moeten niet alleen op zondag, maar vooral ook op zaterdag openstaan. Vanuit die open kerk moet men uitgaan, de straat op, de markt op, en mensen uitnodigen tot het heil van Christus. Dat moet in heldere taal gebeuren en met volle overtuiging. Daar zouden wisselende groepen kerkleden aan moeten deelnemen. De predikant zou de mensen van zijn kerk hiervoor moeten toerusten. De Here Jezus zelf, de discipelen en Paulus gingen immers allemaal de straat op om de mensen te bereiken. Mensen, die in de greep van zonde en dood zijn, moeten horen dat er één naam is gegeven onder de hemel, waardoor we behouden kunnen worden. De waarheid van de Bijbel moet helder worden uitgelegd zodat ze wordt begrepen. God heeft de wereld nog steeds lief.
Als de kerk deze taak vandaag weer op zich zou nemen dan zou ze weer groeien en bloeien, omdat de Heilige Geest zich verbindt aan een kerk, die in gehoorzaamheid uitgaat de wereld in. Dan hebben we geen tijd en geen zin meer voor intellectueel gebeuzel over het al of niet betrouwbaar zijn van de Schrift. Dan zien we de waarheid van de Schrift werkelijkheid worden in mensen die zich bekeren tot de Here.
Met ons blad willen we voor de waarheid van Gods Woord staan en die waarheid verkondigen in deze tijd... onverkort en actueel!
Namens de redactie
FtV
