Verwachtingsvol

Henk Schouten • 81 - 2005/06 • Uitgave: 20/21
Verwachtingsvol



Wanneer we schrijven dat de Genade Gods is verschenen, dan is dat voltooide tijd. Het gaat dan om een gebeurtenis ergens in het verleden. Inmiddels is dat al in zo’n grijs en ver verleden dat velen zich afvragen of het nog wel enige betekenis heeft voor het heden. Wie Het Zoeklicht leest, maar daarnaast en daarboven natuurlijk de bijbel, die mag weten dat de genade Gods van grote betekenis is altijd en overal. Christus is gisteren, heden en steeds dezelfde. Maar wat betekent dat, wat heb je eraan, hoe moeten we de genade Gods vandaag verstaan en meer nog, wat kunnen we daarvan verwachten voor de toekomst?



Verwachtingsvol
Een spannend woord is dat, verwachtingsvol. Een sinterklaasliedje leerde vroeger al, vol verwachting klopt ons hart. We zien drie woorden tot één pakkend woord samengevoegd. Ver – wachten – vol. Het middelste is het centrale, wachten. Wachten heeft te maken met een gebeurtenis die komen gaat, maar er nog niet is. De tussenliggende tijd noemen we wachten. Wachten is soms een vervelende zaak. Op het station, bij de bushalte, nog vervelender bij de tandarts. Wachten heeft te maken met een gebeurtenis, dat kan een blijde zijn, maar ook een heel vervelende. Je kunt er naar uit zien of er juist tegenop zien. Je kunt nagel bijten, geeuwen, of voor een bijeenkomst nog even extra aandacht geven aan dingen die gezegd of gedaan moeten worden.

Wanneer we over verwachten spreken, dan zit daar ook het woordje ‘ver’ bij. Dat heeft te maken met de duur van het wachten, het ligt verder in de toekomst. Je verwacht iets niet direct, maar rekent er wel op langere termijn mee. En naar de mate het belang van de dingen die je verwacht groter is, houd je er in het leven meer rekening mee.

Het derde woordje is ‘vol’. Dat geeft aan dat je er helemaal bij betrokken bent. Het raakt je helemaal, je voelt de vreugdekriebels door je heen trekken, je kunt eigenlijk niet wachten.



Om een aantal redenen is het leven van een kind van God een dergelijk ‘verwachtingsvol’ leven. Er is een heel belangrijke gebeurtenis die in de toekomst zal plaatsvinden, je weet niet precies wanneer, maar je houdt er rekening mee, want je ziet uit naar het blijde dat komen gaat.



Een nieuwe kerst

Misschien mag ik de dingen die we verwachten als een nieuwe kerst omschrijven, maar dan anders. Kerst bepaalt ons bij de gave van Gods Zoon, geboren uit de maagd Maria. In Hem is God de wereld met zichzelf verzoenende. Dat is heilbrengend, daarover leest u op een andere plaats in dit blad. Die gebeurtenis ligt achter ons. Hier wil ik wijzen op een gebeurtenis die we verwachten. Een nieuwe kerst, de terugkomst van Gods Zoon. Nu niet als kind, klein, kwetsbaar, maar met macht, majesteit en heerlijkheid. Heel de schepping zal het meemaken. Met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden van de zonen Gods, zo schrijft de apostel Paulus. Alles zal in de vreugde betrokken worden, er zal een gejuich zijn, ongekend groot, want het koningschap zal aan Gods Zoon gegeven worden.



Wat betekent dat koningschap? Het zal wereldveranderend zijn. De bijbel schrijft daar heel veel over. We moeten denken aan de onderlinge relaties tussen mensen en volkeren. De oorlog bijvoorbeeld, zal niet meer geleerd worden. Geen militaire academie, geen minister voor defensie en dat alles zonder het gevaar dat een kwaadwillend buurvolk de vrede verstoort. Vredesdemonstraties zullen er niet meer zijn, want er zal echt vrede zijn. De door de profeten geschetste situatie is zo bijzonder, dat we zelfs lezen van de roofdieren die grazen, in plaats van dat ze kwetsbare dieren te grazen nemen. We horen van kinderen die kunnen spelen met adders. Ja, ook de zon en de maan zullen veranderen in hun schijnsel, een adembenemende toekomst wacht. Daar kun je vol verwachting naar uitzien.



Toch weer geweld

Laten we niet denken dat daar alle dingen mee gezegd zijn. Er gebeurt toch iets dat ondenkbaar en onbegrijpelijk is. Die bijna paradijselijke situatie wordt weer door bruut geweld doorbroken. Na duizend jaar wordt de satan, de veroorzaker van al het leed dat er is, losgelaten uit de gevangenis waar hij was opgesloten. Er breekt een heel korte tijd van rebellie aan, opnieuw zullen de volkeren wapens maken en naar de wapens grijpen. De strijd zal vooral gaan tegen de vredevorst, Jezus Christus, die vanuit Jeruzalem, de wereld de vrede had geleerd. Hij, die zo lange tijd tot heil en zegen van de wereld geregeerd heeft wordt opnieuw door mensen verworpen. We bevinden ons dan echt aan het eind van de wereldgeschiedenis. God, de Almachtige zal ingrijpen, Zijn Zoon zal de verzamelde legers vernietigen en de satan zal voorgoed afgevoerd worden. Er komt dan een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Gelovigen wachten daarop, het is misschien nog ver weg, maar het is het wachten waard. Het lijkt haast te fantastisch, maar we zijn er vol van. Ja, ik zie verwachtingsvol uit naar die tijd.



Perspectief

Dat maakt mijn leven zo dynamisch. Ik ben niet gevangen door pessimisme, zoals veel mensen om me heen. Veel mensen maken zich zorgen over de wereld, omdat de wereld voor hen het enige is dat er toe doet. Wanneer geld en materieel gewin het belangrijkste in je leven is. Of wanneer gezondheid en gezin het enige is waar je vreugde aan beleeft, dan komt het moment dat je dat moet loslaten, inleveren. Niemand ontkomt aan het grote inleveren. Alles wat je hebt, raak je kwijt. Alles wat waardevol was word je ontnomen. Maar ik ben niet gevangen door pessimisme. Ik ben niet gevangen door de gedachte dat alles straks ophoudt in het wanhopige, of het eindeloze niets, de oorverdovende stilte.

Het Christelijk geloof is geloof met perspectief, toekomst en daar zie ik verwachtingsvol naar uit.

Vanuit dat gegeven kan en durf ik het leven tegemoet te treden. Niet roekeloos of overmoedig, niet arrogant of nonchalant. Ik leef in het besef dat er nog heel veel te verwachten valt. Ik leef als iemand die zich voorbereidt op verre reizen om ongekende pracht te gaan ontdekken, ongekende heerlijkheid te proeven en onmetelijke vergezichten te aanschouwen.

Dat is ook een toekomst die ik niet voor mezelf wil houden. Ik wil het delen, anderen meenemen, met anderen genieten van de zegen die ik in en door mijn geloof mag hebben. Het is een onvoorwaardelijke toekomst, die in en door genade ons wordt aangereikt. Geloof in de Zoon van God die gekomen is, maar terugkomen zal!

Hoe zal het zijn, als het grote gordijn wordt weggetrokken?

Hoe zal het zijn, als Ik Hem zal zien, die mij het eerst zag?

Hoe zal het zijn, wanneer ik hen ontmoet die mij zijn voorgegaan en ik weer ontmoeten mag? Hoe zal het zijn? We zullen zang en muziek horen zo zuiver, licht zien zo helder. Ik ben er vol van, ik verwacht het vast. Vol verwachting, een heerlijke tegenpool van zonder verwachting.

Hoe zit dat met jou?



Ds. Henk Schouten