Vol van geloof en de Heilige Geest
Henk Schouten • 85 - 2009 • Uitgave: 11
Vreemd is dat. Het is altijd rond Pinksteren dat we grote nadruk leggen op het werk van de Heilige Geest. Dan komen de thema’s zoals vervulling, vrucht en gave van de Heilige Geest nadrukkelijk op ons netvlies en op de gemeentelijke agenda. We schrijven er artikelen over, preken er over, gaan naar bijeenkomsten en manifestaties waar blijkbaar meer van de Heilige Geest gevoeld en beleefd wordt. Of we gaan gewoon een lekker lang weekend weg naar een plek, waar dan ook op een piekbeleving van en met de Heilige Geest gerekend wordt, dan kunnen we er weer tegenaan. Een geestelijke injectie die de geestelijke adrenaline door de aderen jaagt!? De batterij lekker opgeladen. Als het dan ook nog prettig weer is…?!
Pinksteren toen
Pinksteren was eenmalig, Pinksteren is onherhaalbaar. Wat daar in Jeruzalem gebeurde was uniek. De Geest van God, de Geest van de Here Jezus werd uitgestort op de mensen die bijeen waren. Het waren schuwe mensen geworden. Weggekropen uit angst voor de (godsdienstige) terreurgroepen van de (godsdienstige) leiding, die een ware terreur oefende. Kenmerk van de valse religie is altijd terreur.
Petrus had het zwaard diep weggestoken en zat psychisch volledig klem. Zijn energie en vuur om voor de Here op de bres te springen was door de Here Jezus zelf geluwd: wacht op de dingen die komen gaan. Het enige dat men tijdens dat wachten nog deed was loten. Wie zal de plaats van Judas moeten innemen? Het lot viel op… Het is maar de vraag of dat de wil van de Here was; wil Hij leiden door ons lootjes te laten trekken? Wees Jezus later Zelf niet Paulus aan als apostel?
Hoe dan ook, op Pinksteren gebeurde wat ongedacht, ongekend en vooral eenmalig was. Gods Geest werd uitgestort op allen die bij Zijn Zoon hoorden. Op allen die de opgestane Here hadden ontmoet en die geloofden in Hem die gestorven en opgestaan was. Het gaf enorme vrijmoedigheid. Er kwam een nooit meer te stuiten getuigenis op gang, die tot op vandaag doorklinkt in de wereld en door geen macht gestopt zal kunnen worden. Gods Geest nam initiatief en leiding in de gemeente. Gods Geest werd de betrouwbare gids, we hoeven geen lootjes te trekken om op de gok de weg van God daarmee te ontdekken.
Geloof
Dat was de voorwaarde. Geloof in Hem, in Jezus. Sindsdien is het zo, dat allen die dat geloof hebben ook deel hebben aan de Geest van God. Sterker nog, zonder Gods Geest zou het geloof er niet zijn. Het is de Geest die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Bij wie zich laat overtuigen en gelooft, zal deze Geest woning maken. De gemeente van gelovigen vormt het lichaam en mag ik het zo schrijven: het is de Geest van God die als de bloedstroom door het lichaam elk deel daarvan (geestelijk) doet leven. De gemeente, het lichaam van de Here Jezus, werd gedoopt, gedrenkt met de Heilige Geest. Dat was Pinksteren toen, nu zo’n 2000 jaar geleden.
Pinksteren nu
Waarom vieren we Pinksteren? Dat feest lijkt altijd toch een beetje anders dan de kerstviering of het paasfeest. Wanneer we kerstfeest vieren, worden we bepaald bij het wonder van de geboorte van de Zoon van God. Hij nam de gestalte van een mens aan. Bij het paasfeest vieren we de opstanding van de Here Jezus. Het gaat om gebeurtenissen die in het verleden plaatsvonden, eenmalig en onherhaalbaar! Het lijkt soms of we wat dat betreft voor het Pinksterfeest een uitzondering maken, alsof de uitstorting wel herhaalbaar is, alsof dit heilsmoment repeterend is. Het is echter zo dat ook de dingen op dat eerste Pinksterfeest onherhaalbaar zijn. Ook die gebeurtenis was eenmalig en uniek.
Wanneer iemand tot het geloof in de Here Jezus komt, dan is daar de doop als symbool. Daarin drukken we uit met de Here te zijn gestorven en met Hem te leven. We krijgen dus deel aan wat op de opstandingsdag plaatsvond. Deze gebeurtenis toen geldt ook voor ons, vandaag! Zoals we nu door geloof deel krijgen aan de dood en verrijzenis van Jezus, zo krijgen we door geloof ook deel aan de Geest van Jezus. Die Geest hoeft niet opnieuw uitgestort te worden. Het is ook niet zo dat op een later tijdstip, wanneer we langer in geloof op weg zijn, God Zijn Geest op ons uitstort als een soort tweede gebeurtenis, een extraatje voor gevorderde gelovigen. Het is niet zo dat er twee soorten gelovigen zijn, zij die wel de Geest ontvangen hebben en zij die de Geest van God (nog) niet hebben ontvangen.
Het is wel zo, dat de Geest van God uitgedoofd kan worden. Hij komt ook niet weken, maanden of jaren later. Maar er is wel een soort eb en vloed werking. We zijn wel eens meer, dan wel minder vervuld met de Geest van God. Het is zaak te waken, opdat God Zijn Geest niet terughoudt. Dat is niet een houding die met het jaarlijkse Pinksterfeest de onze moet zijn. Het is niet een extralang weekend, een geestelijke happening met geestelijke peptalk. We moeten alle dagen vol van geloof zijn, alle dagen vol van Gods Geest.
Vol van de Geest
Wie vol van geloof is, is vol van Gods Geest. Wanneer we het boek Handelingen lezen, vernemen we geschiedenissen van mensen. Mensen die door het geloof in de Here Jezus, vervuld van de Geest van Jezus, spreken van het werk van Jezus. Deze mensen begonnen op een andere manier te spreken. Ze bezigden niet meer de taal en de woorden met de inhoud zoals ze dat vroeger deden. Hun woordgebruik en de inhoud van hun spreken had de boodschap van de opgestane Here centraal. Daaraan waren ze te herkennen. Dat waren de nieuwe tongen, daarmee werd God grootgemaakt. Pinksteren was geen stoot adrenaline, Pinksteren was geen lekker weekendje ‘geestelijk?’ uit je dak gaan. Pinksteren was getuigen van Jezus. En dat getuigenis was niet eenmalig, dat getuigenis moet herhaald worden, steeds herhaald worden totdat de Here teruggekomen is.
Aansluiten bij dat getuigenis is Pinksteren.
Ds. Henk Schouten
Pinksteren toen
Pinksteren was eenmalig, Pinksteren is onherhaalbaar. Wat daar in Jeruzalem gebeurde was uniek. De Geest van God, de Geest van de Here Jezus werd uitgestort op de mensen die bijeen waren. Het waren schuwe mensen geworden. Weggekropen uit angst voor de (godsdienstige) terreurgroepen van de (godsdienstige) leiding, die een ware terreur oefende. Kenmerk van de valse religie is altijd terreur.
Petrus had het zwaard diep weggestoken en zat psychisch volledig klem. Zijn energie en vuur om voor de Here op de bres te springen was door de Here Jezus zelf geluwd: wacht op de dingen die komen gaan. Het enige dat men tijdens dat wachten nog deed was loten. Wie zal de plaats van Judas moeten innemen? Het lot viel op… Het is maar de vraag of dat de wil van de Here was; wil Hij leiden door ons lootjes te laten trekken? Wees Jezus later Zelf niet Paulus aan als apostel?
Hoe dan ook, op Pinksteren gebeurde wat ongedacht, ongekend en vooral eenmalig was. Gods Geest werd uitgestort op allen die bij Zijn Zoon hoorden. Op allen die de opgestane Here hadden ontmoet en die geloofden in Hem die gestorven en opgestaan was. Het gaf enorme vrijmoedigheid. Er kwam een nooit meer te stuiten getuigenis op gang, die tot op vandaag doorklinkt in de wereld en door geen macht gestopt zal kunnen worden. Gods Geest nam initiatief en leiding in de gemeente. Gods Geest werd de betrouwbare gids, we hoeven geen lootjes te trekken om op de gok de weg van God daarmee te ontdekken.
Geloof
Dat was de voorwaarde. Geloof in Hem, in Jezus. Sindsdien is het zo, dat allen die dat geloof hebben ook deel hebben aan de Geest van God. Sterker nog, zonder Gods Geest zou het geloof er niet zijn. Het is de Geest die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Bij wie zich laat overtuigen en gelooft, zal deze Geest woning maken. De gemeente van gelovigen vormt het lichaam en mag ik het zo schrijven: het is de Geest van God die als de bloedstroom door het lichaam elk deel daarvan (geestelijk) doet leven. De gemeente, het lichaam van de Here Jezus, werd gedoopt, gedrenkt met de Heilige Geest. Dat was Pinksteren toen, nu zo’n 2000 jaar geleden.
Pinksteren nu
Waarom vieren we Pinksteren? Dat feest lijkt altijd toch een beetje anders dan de kerstviering of het paasfeest. Wanneer we kerstfeest vieren, worden we bepaald bij het wonder van de geboorte van de Zoon van God. Hij nam de gestalte van een mens aan. Bij het paasfeest vieren we de opstanding van de Here Jezus. Het gaat om gebeurtenissen die in het verleden plaatsvonden, eenmalig en onherhaalbaar! Het lijkt soms of we wat dat betreft voor het Pinksterfeest een uitzondering maken, alsof de uitstorting wel herhaalbaar is, alsof dit heilsmoment repeterend is. Het is echter zo dat ook de dingen op dat eerste Pinksterfeest onherhaalbaar zijn. Ook die gebeurtenis was eenmalig en uniek.
Wanneer iemand tot het geloof in de Here Jezus komt, dan is daar de doop als symbool. Daarin drukken we uit met de Here te zijn gestorven en met Hem te leven. We krijgen dus deel aan wat op de opstandingsdag plaatsvond. Deze gebeurtenis toen geldt ook voor ons, vandaag! Zoals we nu door geloof deel krijgen aan de dood en verrijzenis van Jezus, zo krijgen we door geloof ook deel aan de Geest van Jezus. Die Geest hoeft niet opnieuw uitgestort te worden. Het is ook niet zo dat op een later tijdstip, wanneer we langer in geloof op weg zijn, God Zijn Geest op ons uitstort als een soort tweede gebeurtenis, een extraatje voor gevorderde gelovigen. Het is niet zo dat er twee soorten gelovigen zijn, zij die wel de Geest ontvangen hebben en zij die de Geest van God (nog) niet hebben ontvangen.
Het is wel zo, dat de Geest van God uitgedoofd kan worden. Hij komt ook niet weken, maanden of jaren later. Maar er is wel een soort eb en vloed werking. We zijn wel eens meer, dan wel minder vervuld met de Geest van God. Het is zaak te waken, opdat God Zijn Geest niet terughoudt. Dat is niet een houding die met het jaarlijkse Pinksterfeest de onze moet zijn. Het is niet een extralang weekend, een geestelijke happening met geestelijke peptalk. We moeten alle dagen vol van geloof zijn, alle dagen vol van Gods Geest.
Vol van de Geest
Wie vol van geloof is, is vol van Gods Geest. Wanneer we het boek Handelingen lezen, vernemen we geschiedenissen van mensen. Mensen die door het geloof in de Here Jezus, vervuld van de Geest van Jezus, spreken van het werk van Jezus. Deze mensen begonnen op een andere manier te spreken. Ze bezigden niet meer de taal en de woorden met de inhoud zoals ze dat vroeger deden. Hun woordgebruik en de inhoud van hun spreken had de boodschap van de opgestane Here centraal. Daaraan waren ze te herkennen. Dat waren de nieuwe tongen, daarmee werd God grootgemaakt. Pinksteren was geen stoot adrenaline, Pinksteren was geen lekker weekendje ‘geestelijk?’ uit je dak gaan. Pinksteren was getuigen van Jezus. En dat getuigenis was niet eenmalig, dat getuigenis moet herhaald worden, steeds herhaald worden totdat de Here teruggekomen is.
Aansluiten bij dat getuigenis is Pinksteren.
Ds. Henk Schouten
