Vragen - jrg. 83-11

ds. Theo Niemeijer • 83 - 2007 • Uitgave: 11
Vorig jaar hebben we vier familieleden verloren. We hebben de laatste tijd dus veel met de dood te maken gehad en dat zet een mens toch wel wat meer aan het denken. Is een wedergeboren christen na het sterven meteen bij de Here, of komt men in een soort slaaptoestand terecht en wordt men daaruit opgewekt op de jongste dag? Ook is het mij nog niet helemaal duidelijk hoe dit met de Oudtestamentische gelovigen gaat.



Ook heb ik nog een vraag over het moslimgeloof. Heeft de rode halve maan iets met de Baäl-afgoderij te maken?(F. v. B. te L.)



Antwoord:

De Bijbel leert ons in Filippenzen 1:21-23 dat de gelovige na het sterven direct bij Christus is: “Want het leven is mij Christus en het sterven gewin… Ik verlang heen te gaan en bij Christus te zijn.” De misdadiger die naast de Heiland aan het kruis stierf, ontving van de Here Jezus de belofte om nog diezelfde dag met Hem in het paradijs te komen. Het paradijs is nog niet het Vaderhuis. Pas na de opname van de gemeente worden de gelovigen in het huis van de Vader ontvangen om voor altijd bij hun hemelse Vader te verblijven. Het paradijs zouden we het best kunnen vergelijken met de prachtige Hof van Eden, die om dit Vaderhuis ligt. Nadat de Here Jezus de dood overwon, was het niet meer het dodenrijk waar de gelovigen na het sterven in afdaalden. De Oudtestamentische gelovigen werden als ‘krijgsgevangenen’ triomferend door de Here Jezus bevrijd en meegevoerd naar het paradijs in de hemel (zie Ef. 4:8).



Het symbool van de rode halve maan is al een heel oud symbool, dat reeds lang voor de Islam gebruikt werd. Het stelt de maangod voor, één van de vele honderden goden die door de Arabieren aanbeden werd. Soms werd de halve maan samen met de zon en enkele sterren afgebeeld, waarbij de sterren dan symbool stonden voor de kinderen van de maangod en de zongodin. Lang voor de geboorte van Mohammed aanbaden de Arabieren vele (300-400) goden in de Kabah te Mekka. Toen al aanbaden de Arabieren de maangod, altijd gebogen richting Mekka. Ook toen al maakten zij een pelgrimstocht naar Mekka en renden zeven keer om de grote tempel, Kabah genaamd, sneden de keel van een schaap door en gooiden stenen naar de duivel. Zij gaven aalmoezen aan de armen ter ere van de maangod. Zij vastten gedurende de maand waarin de halve maan niet meer in de lucht te zien was en eindigden met vasten op het moment waarop de halve maan weer in de lucht verscheen. Deze heidense religie was de religie waar Mohammed aandacht voor had.

De oude religieuze rituelen van deze heidense volkeren voeren de moslims nog steeds uit. Nog steeds bidden zij in de richting van Mekka, slachten de offerdieren nog op dezelfde manier, gooien nog steeds hun stenen naar de duivel, geven ook nu nog hun aalmoezen aan de armen en kennen nog steeds het vasten dat bij het begin van de halve maan begint en eindigt. Als dat waar is, dan zijn wat tegenwoordig de ‘pijlers’ van de Islam genoemd worden, niets meer dan de heidense riten van de maangod, die nu door de moslims voortgezet worden!

Archeologen hebben ontdekt dat de maangod in het Arabisch Al-ilah genoemd werd, dat later werd afgekort tot Allah. Bij hem hoorde de zongodin en hun dochters werden ‘de dochters van Allah’ genoemd. De namen van de dochters van Allah zijn Uzza en Mannat (Koran: Soera 53:19-20). Deze dochters zijn de sterren naast het symbool van de maan.

Wat vreselijk triest dat de moslims zich in hun onwetendheid buigen naar Mekka om te bidden naar de maangod Allah! Volgens de Bijbel (1Kor. 10:20) worden daarmee demonen aanbeden. (overgenomen uit een artikel van Marcel Koster voor FAQ 2004)




Kunt u mij wat meer duidelijkheid geven over de Bijbelse volgorde rond de wederkomst van de Here Jezus? Kunt u mij ook vertellen waar Lazarus geweest is gedurende zijn gestorven zijn, vóór hij door de Here Jezus opgewekt werd? (G. v. E. te H.)



Antwoord:

De Bijbel leert ons, dat de grote gebeurtenissen rond de wederkomst van Christus beginnen met de opname van de gemeente. Elk moment kan de Here als Hoofd van Zijn lichaam, de gemeente tot Zich nemen en als Bruidegom Zijn bruid van deze wereld wegnemen om haar naar het Vaderhuis te brengen. Na de opname van de gemeente breekt de hel op aarde los en begint de zevenjarige periode van de grote verdrukking. In deze periode zal de antichrist op aarde regeren en zich met name tegen Gods volk, Israël keren. Maar juist in deze benauwdheid zal Israël zich als volk tot God keren en hun verlosser aanvaarden. Bij deze gelegenheid komt de Here Jezus terug, samen met de gemeente in heerlijkheid. De wederkomst van Christus wordt dus voorafgegaan door de opname van de gemeente en de grote verdrukking. Bij Zijn wederkomst op aarde zal Hij een einde maken aan de heerschappij van het laatste wereldrijk, het hersteld Romeinse rijk dat dan onder de heerschappij van de antichrist heerst, en Zijn vrederijk vestigen. De stad Jeruzalem zal dan de hoofdstad van dit aardse Messiaanse rijk worden. Duizend jaar zal dit vrederijk duren, tot het moment waarop satan nog één keer de kans krijgt om de mensen op aarde te verleiden. Hierop volgend zullen de ongelovigen aller tijden voor de grote witte troon veroordeeld worden en met satan voor eeuwig in de poel des vuurs geworpen worden, waarna de eerste hemel en de eerste aarde vergaan, er een nieuwe hemel een nieuwe aarde zullen zijn en God alles en in allen zal zijn.



Wat de vraag over Lazarus betreft, gaat het hier om een zaak waarover de Bijbel niets zegt. Aannemelijk is het dat Lazarus daar geweest is waar ook de arme Lazarus na zijn dood heenging: “door de engelen gedragen in Abrahams schoot…” (Luc. 16:22). In de opstanding van Lazarus kondigt de Here Jezus ook Zijn eigen opstanding aan. Zoals Jona afdaalde tot in het dodenrijk (Jona 2) en ook Lazarus in het dodenrijk neerdaalde, zo daalde ook de Here Jezus neer in het dodenrijk. Maar ook zoals Jona en Lazarus door het dodenrijk niet vastgehouden konden worden, zo steeg ook de Here Jezus vanuit het dodenrijk op als overwinnaar.



Ds. Theo Niemeijer