Vragen - jrg. 85-04
ds. Theo Niemeijer • 85 - 2009 • Uitgave: 4
Vragen
Kunt u mij vertellen, wie de schrijver van het boek Ruth en Esther is? (M. P. te A.)
Antwoord:
De Talmud, de Joodse onderwijzing van de Tenach, wijst Samuël aan als de schrijver van Ruth, maar met zekerheid is dit niet te vast te leggen. Sommigen denken dat het hier om een legende gaat, maar het einde van dit boek spreekt dit tegen, omdat daar duidelijk de geslachtslijn van Ruth, Boaz, Obed, Isaï en David vastgelegd wordt.
Wat betreft de naam van de schrijver van het boek Esther moeten we u het definitieve antwoord ook schuldig blijven. Het boek werd waarschijnlijk na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap geschreven door een Jood met een vurige liefde voor zijn land. Voor het grootste gedeelte werd het in het Hebreeuws geschreven, waaruit sommigen afleiden dat Ezra het boek geschreven zou hebben. Anderen wijzen op grond van Esther 9:20 Mordechai aan als schrijver, omdat we daar kunnen lezen, dat hij “deze gebeurtenissen” opschreef.
In Openbaring 21:16 wordt de maat van het Hemelse Jeruzalem gegeven. Er wordt hier gesproken over 12000 stadiën in het vierkant, met dezelfde hoogte. Kunt u mij vertellen, hoeveel kilometer dit is? Mijn vriend vraagt of er leven na de dood is en een hemel en een hel? (R. v. W. te E.)
Antwoord:
Wat de maten van het hemelse Jeruzalem betreft, gaat het hier omgerekend in kilometers om een stad met een lengte, breedte en hoogte van 2200 km! Iets wat wij ons niet voor kunnen stellen.
Het zal een lichtstad zijn die tijdens het Messiaanse vrederijk boven de aarde blijft hangen met een soort corridor naar de aarde, waarlangs de koningen die dan op aarde regeren de Koning der koningen hulde zullen brengen. Vanuit de hemelse gewesten zal dan de aarde niet meer door de machten van de duivel geregeerd worden, maar door Christus en Zijn gemeente. Op aarde zal dan waarschijnlijk een vertegenwoordiger van Christus op de troon van David zitten om namens Hem te regeren. We kunnen hier niet te absolute uitspraken over doen. In Ezechiël 44-46 wordt over deze vorst gesproken en wanneer u dit gedeelte leest zult u waarschijnlijk de indruk krijgen dat het hier niet om de Here Jezus Zelf gaat.
Wat uw tweede vraag betreft, is het duidelijk dat de Bijbel ons leert dat er leven na de dood is. Het lichamelijk sterven was bij de schepping niet aanwezig, maar is de wereld binnengedrongen door de zondeval. Christus heeft de dood overwonnen en stond na drie dagen op vanuit de dood en zo werd Christus een oorzaak van de opstanding van alle mensen, zij die geloven, de opstanding ten leven en zij die ongelovig zijn, de opstanding ten oordeel (1Kor. 15:22).
Lucas 16:19-31 laat ons zien, dat er na het sterven twee mogelijkheden zijn: verloren gaan of behouden worden. De rijke man was voor eeuwig verloren en de arme Lazarus werd voor eeuwig vertroost. Tegenwoordig wil men niets meer over de hel horen en meent men dat een eeuwigdurende hel niet bij een liefdevolle God past. Men vergeet hierbij, dat God zowel Liefde, maar ook Licht is. Omdat God liefde is, kan Hij ons vergeven en zond Hij Zijn Zoon om voor onze zonden aan het kruis te sterven. Maar omdat God licht is, kan Hij niet met duisternis samengaan en zal Hij de zonde en de leugen verwerpen. Hij kan de zonden niet door de vingers zien, vandaar dat iedereen de Here Jezus nodig heeft om behouden te worden. Alleen door het plaatsvervangend sterven van Christus aan het kruis op Golgotha worden de zonden weggenomen en wordt de zondige mens met een heilig en rechtvaardig God verzoend. Zij die de Here Jezus verwerpen, weigeren Gods liefde voor hen te aanvaarden en komen dan in aanraking met Gods heilig en rechtvaardig licht! De Bijbel leert ons dat zij die niet in het boek des levens opgeschreven zijn, die Christus niet aangenomen hebben, tot in alle eeuwigheden in de poel des vuurs, de hel, geworpen zullen worden (Op. 20:14-15). Gods Woord beschrijft dit als een situatie die tot in alle eeuwigheden zal duren. En voor zover wij dit begrijpen, neem ik aan dat hier dan ook nooit meer een einde aan zal komen, net zoals aan de hemelse heerlijkheid, die ook volgens de Bijbel tot in alle eeuwigheden zal duren.
Er wordt nogal eens beweerd dat geaborteerde kindjes naar God in de hemel gaan. Geldt dit voor kindjes van zowel gelovige als ongelovige ouders? Als dit zo is, dan zijn deze ongeboren kindjes maar goed af, vooral die van ongelovige ouders, ze kunnen immers niet meer verloren gaan! En hoe zit het met mensen die zelfmoord plegen, gaan deze per definitie verloren? (J. L. te N.)
Antwoord:
In uw brief schrijft u dat bij de beantwoording van zulke moeilijke vraagstukken we de laatste tijd vaak in een soort ‘grijs gebied’ blijven hangen en geen duidelijke uitspraken durven te doen. Het is inderdaad zo, dat men vroeger stellige antwoorden gaf, die totaal onbijbels waren. Men ging toen meer af op wat de dominee, of wat de paus zei en was niet geïnteresseerd in dat wat de Bijbel leerde. Daarna kwam er een tijd, dat men aan alles twijfelde en men niets meer zeker mocht weten, anders kwam je hoogmoedig en arrogant over. Beide situaties zijn niet goed. Uitspraken, antwoorden op levensvragen, moeten altijd gebaseerd zijn op het waarachtige, gezaghebbende Woord van God en niet op onze eigen bedenksels of gevoelens. De Bijbel geeft ons nergens een duidelijk antwoord op dat, wat er met een ongeboren kindje gebeurt. Wel is het goed om de uitspraken van de Bijbel te kennen die over het ongeboren leven gaan.
Zo lezen we in Psalm 139:13-16, dat de Here God het leven al kent, ziet en vormt in de moederschoot. Zijn relatie met het leven begint daarmee al in de moederschoot. Zo lezen we wel meer, dat mensen al vanaf (of in) de moederschoot door God afgezonderd en geroepen werden om Hem te dienen. We lezen van Johannes de Doper, dat hij in de schoot van zijn moeder Elisabeth opsprong toen deze Maria ontmoette… toch wel heel bijzonder, dat Johannes toen al vervuld was met Gods Geest! Zo lezen we ook in Matteüs 18:6 over ‘één dezer kleinen die in Mij geloven…’ Hoe oud moet je zijn om in Hem te geloven? Uit de levensgeschiedenis van bekende mannen en vrouwen Gods weet ik dat dit al gemakkelijk met zes jaar kan beginnen!
Hier moeten we het mee doen, voeg er niets aan toe, haal er niets vanaf, kennelijk vond God het zo genoeg en liet dit in de Bijbel noteren. We mogen ons niet laten uitlokken om dingen te beweren, die we niet met Gods Woord kunnen onderbouwen.
Dit geldt ook voor mensen die zelfmoord plegen. Zou Saul, de gezalfde des Heren, verloren gegaan zijn, of Elia, die de Here smeekte om te mogen sterven, of Jona, die zichzelf over boord liet gooien om dan maar in de zee te sterven? Laten we er toch van af blijven en het allemaal aan God overgeven, waarvan we weten, dat Hij niet wil dat er iemand verloren gaat, maar allen behouden worden. Dit praat niet alles goed, maar wat een troost kan dit in bepaalde gevallen dan nog altijd geven.
ds. Theo Niemeijer
Kunt u mij vertellen, wie de schrijver van het boek Ruth en Esther is? (M. P. te A.)
Antwoord:
De Talmud, de Joodse onderwijzing van de Tenach, wijst Samuël aan als de schrijver van Ruth, maar met zekerheid is dit niet te vast te leggen. Sommigen denken dat het hier om een legende gaat, maar het einde van dit boek spreekt dit tegen, omdat daar duidelijk de geslachtslijn van Ruth, Boaz, Obed, Isaï en David vastgelegd wordt.
Wat betreft de naam van de schrijver van het boek Esther moeten we u het definitieve antwoord ook schuldig blijven. Het boek werd waarschijnlijk na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap geschreven door een Jood met een vurige liefde voor zijn land. Voor het grootste gedeelte werd het in het Hebreeuws geschreven, waaruit sommigen afleiden dat Ezra het boek geschreven zou hebben. Anderen wijzen op grond van Esther 9:20 Mordechai aan als schrijver, omdat we daar kunnen lezen, dat hij “deze gebeurtenissen” opschreef.
In Openbaring 21:16 wordt de maat van het Hemelse Jeruzalem gegeven. Er wordt hier gesproken over 12000 stadiën in het vierkant, met dezelfde hoogte. Kunt u mij vertellen, hoeveel kilometer dit is? Mijn vriend vraagt of er leven na de dood is en een hemel en een hel? (R. v. W. te E.)
Antwoord:
Wat de maten van het hemelse Jeruzalem betreft, gaat het hier omgerekend in kilometers om een stad met een lengte, breedte en hoogte van 2200 km! Iets wat wij ons niet voor kunnen stellen.
Het zal een lichtstad zijn die tijdens het Messiaanse vrederijk boven de aarde blijft hangen met een soort corridor naar de aarde, waarlangs de koningen die dan op aarde regeren de Koning der koningen hulde zullen brengen. Vanuit de hemelse gewesten zal dan de aarde niet meer door de machten van de duivel geregeerd worden, maar door Christus en Zijn gemeente. Op aarde zal dan waarschijnlijk een vertegenwoordiger van Christus op de troon van David zitten om namens Hem te regeren. We kunnen hier niet te absolute uitspraken over doen. In Ezechiël 44-46 wordt over deze vorst gesproken en wanneer u dit gedeelte leest zult u waarschijnlijk de indruk krijgen dat het hier niet om de Here Jezus Zelf gaat.
Wat uw tweede vraag betreft, is het duidelijk dat de Bijbel ons leert dat er leven na de dood is. Het lichamelijk sterven was bij de schepping niet aanwezig, maar is de wereld binnengedrongen door de zondeval. Christus heeft de dood overwonnen en stond na drie dagen op vanuit de dood en zo werd Christus een oorzaak van de opstanding van alle mensen, zij die geloven, de opstanding ten leven en zij die ongelovig zijn, de opstanding ten oordeel (1Kor. 15:22).
Lucas 16:19-31 laat ons zien, dat er na het sterven twee mogelijkheden zijn: verloren gaan of behouden worden. De rijke man was voor eeuwig verloren en de arme Lazarus werd voor eeuwig vertroost. Tegenwoordig wil men niets meer over de hel horen en meent men dat een eeuwigdurende hel niet bij een liefdevolle God past. Men vergeet hierbij, dat God zowel Liefde, maar ook Licht is. Omdat God liefde is, kan Hij ons vergeven en zond Hij Zijn Zoon om voor onze zonden aan het kruis te sterven. Maar omdat God licht is, kan Hij niet met duisternis samengaan en zal Hij de zonde en de leugen verwerpen. Hij kan de zonden niet door de vingers zien, vandaar dat iedereen de Here Jezus nodig heeft om behouden te worden. Alleen door het plaatsvervangend sterven van Christus aan het kruis op Golgotha worden de zonden weggenomen en wordt de zondige mens met een heilig en rechtvaardig God verzoend. Zij die de Here Jezus verwerpen, weigeren Gods liefde voor hen te aanvaarden en komen dan in aanraking met Gods heilig en rechtvaardig licht! De Bijbel leert ons dat zij die niet in het boek des levens opgeschreven zijn, die Christus niet aangenomen hebben, tot in alle eeuwigheden in de poel des vuurs, de hel, geworpen zullen worden (Op. 20:14-15). Gods Woord beschrijft dit als een situatie die tot in alle eeuwigheden zal duren. En voor zover wij dit begrijpen, neem ik aan dat hier dan ook nooit meer een einde aan zal komen, net zoals aan de hemelse heerlijkheid, die ook volgens de Bijbel tot in alle eeuwigheden zal duren.
Er wordt nogal eens beweerd dat geaborteerde kindjes naar God in de hemel gaan. Geldt dit voor kindjes van zowel gelovige als ongelovige ouders? Als dit zo is, dan zijn deze ongeboren kindjes maar goed af, vooral die van ongelovige ouders, ze kunnen immers niet meer verloren gaan! En hoe zit het met mensen die zelfmoord plegen, gaan deze per definitie verloren? (J. L. te N.)
Antwoord:
In uw brief schrijft u dat bij de beantwoording van zulke moeilijke vraagstukken we de laatste tijd vaak in een soort ‘grijs gebied’ blijven hangen en geen duidelijke uitspraken durven te doen. Het is inderdaad zo, dat men vroeger stellige antwoorden gaf, die totaal onbijbels waren. Men ging toen meer af op wat de dominee, of wat de paus zei en was niet geïnteresseerd in dat wat de Bijbel leerde. Daarna kwam er een tijd, dat men aan alles twijfelde en men niets meer zeker mocht weten, anders kwam je hoogmoedig en arrogant over. Beide situaties zijn niet goed. Uitspraken, antwoorden op levensvragen, moeten altijd gebaseerd zijn op het waarachtige, gezaghebbende Woord van God en niet op onze eigen bedenksels of gevoelens. De Bijbel geeft ons nergens een duidelijk antwoord op dat, wat er met een ongeboren kindje gebeurt. Wel is het goed om de uitspraken van de Bijbel te kennen die over het ongeboren leven gaan.
Zo lezen we in Psalm 139:13-16, dat de Here God het leven al kent, ziet en vormt in de moederschoot. Zijn relatie met het leven begint daarmee al in de moederschoot. Zo lezen we wel meer, dat mensen al vanaf (of in) de moederschoot door God afgezonderd en geroepen werden om Hem te dienen. We lezen van Johannes de Doper, dat hij in de schoot van zijn moeder Elisabeth opsprong toen deze Maria ontmoette… toch wel heel bijzonder, dat Johannes toen al vervuld was met Gods Geest! Zo lezen we ook in Matteüs 18:6 over ‘één dezer kleinen die in Mij geloven…’ Hoe oud moet je zijn om in Hem te geloven? Uit de levensgeschiedenis van bekende mannen en vrouwen Gods weet ik dat dit al gemakkelijk met zes jaar kan beginnen!
Hier moeten we het mee doen, voeg er niets aan toe, haal er niets vanaf, kennelijk vond God het zo genoeg en liet dit in de Bijbel noteren. We mogen ons niet laten uitlokken om dingen te beweren, die we niet met Gods Woord kunnen onderbouwen.
Dit geldt ook voor mensen die zelfmoord plegen. Zou Saul, de gezalfde des Heren, verloren gegaan zijn, of Elia, die de Here smeekte om te mogen sterven, of Jona, die zichzelf over boord liet gooien om dan maar in de zee te sterven? Laten we er toch van af blijven en het allemaal aan God overgeven, waarvan we weten, dat Hij niet wil dat er iemand verloren gaat, maar allen behouden worden. Dit praat niet alles goed, maar wat een troost kan dit in bepaalde gevallen dan nog altijd geven.
ds. Theo Niemeijer
