Welke een Vriend is onze Jezus
ds. Oscar Lohuis • 87 - 2011 • Uitgave: 7
‘God is getrouw, door wie u geroepen bent tot gemeenschap met zijn Zoon Jezus Christus, onze Here’ (1 Korintiërs 1:9).
Toen ik zelf nog student was, heb ik een keer een bezoek gebracht aan wijlen broeder Theo Bijlsma uit Hilversum. Vele jaren heeft deze broeder als evangelist en prediker binnen de Vrije Evangelische Gemeenten het Woord mogen brengen. De Here heeft hem toen hij in de veertig was gered van een losbandig leven. Hij had de kracht van het evangelie aan den lijve ondervonden. Broeder Bijlsma heeft mij veel verteld over zijn wandel met de Here Jezus. Toen zijn vrouw nog leefde gingen zij samen vaak op vakantie naar een plekje ergens in de bergen in Zwitserland, om daar te kamperen. Na het overlijden van zijn vrouw heeft hij, toen het zomer werd, tegen de Here gezegd: “Nou Here, we zingen toch altijd ‘Welk een Vriend is onze Jezus’? Als u werkelijk een Vriend voor mij bent, dan moet het mogelijk zijn om met U op vakantie te gaan.” Toen heeft hij de moedige stap gezet om naar hetzelfde plekje terug te gaan en daar, alleen, het tentje weer op te zetten. Toen vertelde hij mij hoe hij het daar had beleefd. Alle details weet ik niet meer, maar dit heb ik wel onthouden. Hij vond het heel moeilijk om dit te doen, omdat het gevoel van het gemis nog levensgroot was. Toen hij zijn tentje had opgezet voelde hij zich ongelukkig en eenzaam. Dat duurde een poosje, de eerste twee dagen. Toen stond hij op het punt zijn tent weer af te breken en naar huis te gaan. Nog eenmaal zei Hij tegen de Here: “Here, U heeft toch beloofd om bij ons te zijn? Wilt U een Vriend voor mij zijn op deze eenzame plaats? Anders ga ik snel weer naar huis.” Nog even duurde het gevoel van verlatenheid, maar kort daarna veranderde alles in zijn beleving. Hij zei tegen mij dat er plotseling zo’n tastbare en lieflijke Aanwezigheid van de Here was, dat zijn hart overstroomde van blijdschap en dankbaarheid. De Here betoonde Zich aan hem als een Vriend en als een zeer grote hulp in benauwdheden (Psalm 46:2). Toen heeft hij de twee weken vakantie daar verder doorgebracht en hij zei tegen mij: “Ik heb daar verder een heerlijke tijd gehad.”
Jezus is naar deze wereld toegekomen omdat Hij onder ons wil wonen. ‘Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’ (Johannes 1:14). ‘Ik zal u niet als wezen achterlaten. Ik kom tot u’ (Johannes 14:18). ‘Indien iemand Mij liefheeft, dan zal hij mijn Woord bewaren en mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen’ (Johannes 14:23). Wat een genadig God is onze God. In alle andere godsdiensten en spiritualiteiten moeten mensen het zelf verdienen. Zij moeten dan hun weg omhoog bewandelen, via de ladder van de morele of de geestelijke verdiensten. Maar in de Bijbel is het God die mensen opzoekt in hun verlatenheid en ellende. Ja, Zijn liefde zocht mij… Oh, die zoekende liefde van onze God, wat een onvoorstelbare genade is dat. Nu mogen wij leven in gemeenschap met de Here. Onze roeping is in de eerste plaats tot gemeenschap met de Here Jezus Christus. Die gemeenschap met Hem, die schenkt Hij ons. Ook daarvoor geldt: ‘Bid en u zal gegeven zijn.’ Gebed is dan ook, net als bij broeder Bijlsma, de sleutel tot onze omgang met de Here.
God spreekt in de Bijbel veel tot ons door beeldspraak. Illustraties worden gebruikt om iets duidelijk te maken. Zo ook in het volgende vers: ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij’ (Openbaring 3:20). Jezus staat aan de deur van ons huis, het huis van ons leven. Hij komt ons opzoeken. Hij komt niet om van ons te eisen of om ons te veroordelen, maar om ons te zegenen. Hij komt binnen om met ons te eten. Als je met vrienden op een vrije avond gezellig samen gaat eten, dan heb je geen agenda, dan ben je niet aan het presteren, dan vraag je je niet af of je het wel goed genoeg doet. Als het gezellig is vergeet je de tijd. Je ontmoet elkaar, praat met elkaar, deelt je hart met elkaar en kan je samen lachen en samen huilen. Zo stel ik mij graag het gebed voor. Gewoon samenzijn met Jezus. Met alle eerbied gesproken, een gezellige tijd hebben met de Here. De Here luistert naar ons en wij luisteren naar Hem. Dat is bidden.
Misschien bent u ook wel weduwnaar of weduwe, net als br. Bijlsma toen was. Dan hoop ik dat u bemoedigd wordt door deze Bijbelse waarheid. We mogen leven in gemeenschap met de Here. Misschien bent u tegen uw wil alleenstaand gebleven of gescheiden. Ook dan wil Jezus uw Vriend zijn. Misschien worstelt u diep van binnen met de zonde, of gaat er storm tekeer in uw ziel vanwege angsten en zorgen. Misschien is u ernstig kwaad aangedaan. De Here komt naar u toe om samen met u om de tafel te zitten. Hij geeft dan niet veel uitleg, maar wil gewoon met u eten zodat u tot rust kan komen en op krachten kan komen. Het enige wat de Here van ons vraagt, is de deur voor Hem open te doen. In gebed kunnen wij dat doen, als wij het Hem gewoon vragen. En als we bereid zijn Hem te laten aanschuiven aan onze tafel.
Ds. Oscar Lohuis
Toen ik zelf nog student was, heb ik een keer een bezoek gebracht aan wijlen broeder Theo Bijlsma uit Hilversum. Vele jaren heeft deze broeder als evangelist en prediker binnen de Vrije Evangelische Gemeenten het Woord mogen brengen. De Here heeft hem toen hij in de veertig was gered van een losbandig leven. Hij had de kracht van het evangelie aan den lijve ondervonden. Broeder Bijlsma heeft mij veel verteld over zijn wandel met de Here Jezus. Toen zijn vrouw nog leefde gingen zij samen vaak op vakantie naar een plekje ergens in de bergen in Zwitserland, om daar te kamperen. Na het overlijden van zijn vrouw heeft hij, toen het zomer werd, tegen de Here gezegd: “Nou Here, we zingen toch altijd ‘Welk een Vriend is onze Jezus’? Als u werkelijk een Vriend voor mij bent, dan moet het mogelijk zijn om met U op vakantie te gaan.” Toen heeft hij de moedige stap gezet om naar hetzelfde plekje terug te gaan en daar, alleen, het tentje weer op te zetten. Toen vertelde hij mij hoe hij het daar had beleefd. Alle details weet ik niet meer, maar dit heb ik wel onthouden. Hij vond het heel moeilijk om dit te doen, omdat het gevoel van het gemis nog levensgroot was. Toen hij zijn tentje had opgezet voelde hij zich ongelukkig en eenzaam. Dat duurde een poosje, de eerste twee dagen. Toen stond hij op het punt zijn tent weer af te breken en naar huis te gaan. Nog eenmaal zei Hij tegen de Here: “Here, U heeft toch beloofd om bij ons te zijn? Wilt U een Vriend voor mij zijn op deze eenzame plaats? Anders ga ik snel weer naar huis.” Nog even duurde het gevoel van verlatenheid, maar kort daarna veranderde alles in zijn beleving. Hij zei tegen mij dat er plotseling zo’n tastbare en lieflijke Aanwezigheid van de Here was, dat zijn hart overstroomde van blijdschap en dankbaarheid. De Here betoonde Zich aan hem als een Vriend en als een zeer grote hulp in benauwdheden (Psalm 46:2). Toen heeft hij de twee weken vakantie daar verder doorgebracht en hij zei tegen mij: “Ik heb daar verder een heerlijke tijd gehad.”
Jezus is naar deze wereld toegekomen omdat Hij onder ons wil wonen. ‘Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’ (Johannes 1:14). ‘Ik zal u niet als wezen achterlaten. Ik kom tot u’ (Johannes 14:18). ‘Indien iemand Mij liefheeft, dan zal hij mijn Woord bewaren en mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen’ (Johannes 14:23). Wat een genadig God is onze God. In alle andere godsdiensten en spiritualiteiten moeten mensen het zelf verdienen. Zij moeten dan hun weg omhoog bewandelen, via de ladder van de morele of de geestelijke verdiensten. Maar in de Bijbel is het God die mensen opzoekt in hun verlatenheid en ellende. Ja, Zijn liefde zocht mij… Oh, die zoekende liefde van onze God, wat een onvoorstelbare genade is dat. Nu mogen wij leven in gemeenschap met de Here. Onze roeping is in de eerste plaats tot gemeenschap met de Here Jezus Christus. Die gemeenschap met Hem, die schenkt Hij ons. Ook daarvoor geldt: ‘Bid en u zal gegeven zijn.’ Gebed is dan ook, net als bij broeder Bijlsma, de sleutel tot onze omgang met de Here.
God spreekt in de Bijbel veel tot ons door beeldspraak. Illustraties worden gebruikt om iets duidelijk te maken. Zo ook in het volgende vers: ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij’ (Openbaring 3:20). Jezus staat aan de deur van ons huis, het huis van ons leven. Hij komt ons opzoeken. Hij komt niet om van ons te eisen of om ons te veroordelen, maar om ons te zegenen. Hij komt binnen om met ons te eten. Als je met vrienden op een vrije avond gezellig samen gaat eten, dan heb je geen agenda, dan ben je niet aan het presteren, dan vraag je je niet af of je het wel goed genoeg doet. Als het gezellig is vergeet je de tijd. Je ontmoet elkaar, praat met elkaar, deelt je hart met elkaar en kan je samen lachen en samen huilen. Zo stel ik mij graag het gebed voor. Gewoon samenzijn met Jezus. Met alle eerbied gesproken, een gezellige tijd hebben met de Here. De Here luistert naar ons en wij luisteren naar Hem. Dat is bidden.
Misschien bent u ook wel weduwnaar of weduwe, net als br. Bijlsma toen was. Dan hoop ik dat u bemoedigd wordt door deze Bijbelse waarheid. We mogen leven in gemeenschap met de Here. Misschien bent u tegen uw wil alleenstaand gebleven of gescheiden. Ook dan wil Jezus uw Vriend zijn. Misschien worstelt u diep van binnen met de zonde, of gaat er storm tekeer in uw ziel vanwege angsten en zorgen. Misschien is u ernstig kwaad aangedaan. De Here komt naar u toe om samen met u om de tafel te zitten. Hij geeft dan niet veel uitleg, maar wil gewoon met u eten zodat u tot rust kan komen en op krachten kan komen. Het enige wat de Here van ons vraagt, is de deur voor Hem open te doen. In gebed kunnen wij dat doen, als wij het Hem gewoon vragen. En als we bereid zijn Hem te laten aanschuiven aan onze tafel.
Ds. Oscar Lohuis
