Wijs wandelen in de wereld - jrg. 79-13
Els ter Welle • 79 - 2003/04 • Uitgave: 13
Wijs wandelen in de wereld
Mijn opa had handen als kolenschoppen, waar mijn handje helemaal in verdween als we samen wandelden. Op een dag liepen we in de stad waar hij woonde, langs een tuchthuis. Ik kon maar net lezen en had moeite het woord 'tucht' te ontcijferen. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam er een groep kinderen uit het gebouw. Ze liepen in keurig rechte rijen. Een juffrouw die heel streng keek, hield ze in het gareel. Vanaf die dag heeft het begrip 'tucht' voor mij een negatieve lading.
Ik heb de concordantie er eens op nageslagen. Tucht, tuchtigen, tuchtiging komt in de Bijbel heel veel voor. Vooral in Spreuken, in de eerste negen verzen (de inleiding van het boek Spreuken) vier keer. Het wordt daar in één adem genoemd met wijsheid. Tucht aannemen maakt verstandig, de wijze hoort ernaar! Spr.1:3,5. Ik kan dus niet om tucht heen, het is een puur bijbels woord. En ik ontdekte dat het vanuit het Hebreeuws een hele mooie betekenis heeft, nl. leiding ten goede. Wie wil er niet zodanig bestuurd worden dat hij op het juistepad komt? Helaas heel veel mensen niet, want het is moeilijk om naar raadgeving te luisteren, waarschuwingen serieus te nemen en vermaningen niet in de wind te slaan. De enige weg om wijs te worden is om er wèl naar te luisteren en er je winst mee te doen!
In het Nieuwe Testament wordt voor 'tuchtiging' het Griekse woord 'paideia' gebruikt. Ons woord pedagogiek is daarvan afgeleid. Het betekent opvoeden. Het is niet zo dat we van nature goed zijn zoals humanisten denken. Zij zeggen: laat het kind maar opgroeien met liefde dan komt het goede er vanzelf wel uit. De Bijbel zegt: 'Roede en bestraffing geven wijsheid, maar een aan zichzelf overgelaten knaap maakt zijn moeder te schande.' Spr. 29:15 Niet alleen kinderen moeten opgevoed / getuchtigd worden, maar ook wij. Dat is de taak van onze hemelse Vader. Hij gebruikt daarvoor mensen.
Els ter Welle
Mijn opa had handen als kolenschoppen, waar mijn handje helemaal in verdween als we samen wandelden. Op een dag liepen we in de stad waar hij woonde, langs een tuchthuis. Ik kon maar net lezen en had moeite het woord 'tucht' te ontcijferen. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam er een groep kinderen uit het gebouw. Ze liepen in keurig rechte rijen. Een juffrouw die heel streng keek, hield ze in het gareel. Vanaf die dag heeft het begrip 'tucht' voor mij een negatieve lading.
Ik heb de concordantie er eens op nageslagen. Tucht, tuchtigen, tuchtiging komt in de Bijbel heel veel voor. Vooral in Spreuken, in de eerste negen verzen (de inleiding van het boek Spreuken) vier keer. Het wordt daar in één adem genoemd met wijsheid. Tucht aannemen maakt verstandig, de wijze hoort ernaar! Spr.1:3,5. Ik kan dus niet om tucht heen, het is een puur bijbels woord. En ik ontdekte dat het vanuit het Hebreeuws een hele mooie betekenis heeft, nl. leiding ten goede. Wie wil er niet zodanig bestuurd worden dat hij op het juistepad komt? Helaas heel veel mensen niet, want het is moeilijk om naar raadgeving te luisteren, waarschuwingen serieus te nemen en vermaningen niet in de wind te slaan. De enige weg om wijs te worden is om er wèl naar te luisteren en er je winst mee te doen!
In het Nieuwe Testament wordt voor 'tuchtiging' het Griekse woord 'paideia' gebruikt. Ons woord pedagogiek is daarvan afgeleid. Het betekent opvoeden. Het is niet zo dat we van nature goed zijn zoals humanisten denken. Zij zeggen: laat het kind maar opgroeien met liefde dan komt het goede er vanzelf wel uit. De Bijbel zegt: 'Roede en bestraffing geven wijsheid, maar een aan zichzelf overgelaten knaap maakt zijn moeder te schande.' Spr. 29:15 Niet alleen kinderen moeten opgevoed / getuchtigd worden, maar ook wij. Dat is de taak van onze hemelse Vader. Hij gebruikt daarvoor mensen.
Els ter Welle
